Ο ευτελισμός του προπονητή στίβου πριν και κατά την οικονομική κρίση

Του Πλούταρχου Σαρασλανίδη,
επίκουρου καθηγητή προπονητικής

κλασικού αθλητισμού
"Διανύουμε την χειρότερη χρονιά της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας και τα δεδομένα του αθλητισμού ανατρέπονται βίαια…
Το μεγαλύτερο θύμα στο χώρο του στίβου είναι ο θεσμός του προπονητή που θίγεται βίαια εδώ και πολλά χρόνια. Ειδικότερα ο θεσμός του σωματειακού προπονητή και τα τελευταία 2-3 χρόνια ο θεσμός του ομοσπονδιακού προπονητή…
Πριν όμως δούμε την διαχρονική πορεία των αποδοχών των προπονητών θα είναι χρήσιμο να δούμε την ανακοίνωση που εξέδωσαν προς τα σωματεία οι διοικητικοί υπάλληλοι της Ομοσπονδίας (εκ μέρους του ΠΣΥΑΣ του συνδικαλιστικού τους οργάνου) στην πρόσφατη γενική συνέλευση του ΣΕΓΑΣ. Αναφέρουν μεταξύ των άλλων ότι « πρέπει να ενωθούμε όλοι οι φορείς του Στίβου για να αποτρέψουμε τη διάλυση του αθλήματός μας» και επίσης «Όχι στον κοινωνικό αυτοματισμό», «Όλοι οι άνθρωποι του στίβου όρθιοι και αξιοπρεπείς»

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ συνέπεια του συνδικαλιστικού οργάνου των υπαλλήλων στην υπεράσπιση των διεκδικήσεων τους… Και γιαυτό σήμερα, μετά τις αθροιστικές μειώσεις των μισθών τους, αμοίβονται με 2000-3000 Ευρώ οι παλαιοί…

Όμως, στα πλαίσια της οικογένειας του στίβου, υπάρχει και ο θεσμός του προπονητή στίβου, του οποίου την ιστορία, έζησα αμέσως μετά την δικτατορία. Μια σύντομη αναφορά είναι πολύ διδακτική.

Το 1975 ο τότε Σύνδεσμος Ελλήνων Γυμναστών Προπονητών Κλασικού Αθλητισμού (ΣΕΓΠΚΑ) είχε αναλάβει το δύσκολο έργο να κατοχυρώσει το επάγγελμα του γυμναστή – προπονητή απέναντι στους «εμπειρικούς» προπονητές που υπήρχαν τότε σε μεγάλο ποσοστό… και το κατάφερε μερικά χρόνια αργότερα.

Το 1984 ο ΣΕΓΑΣ καθιέρωσε τον θεσμό του σωματειακού προπονητή που αμοίβεται από την Ομοσπονδία. Μια μεγάλη κατάκτηση του κλάδου και έτσι ο ΣΕΓΠΚΑ έχασε το διεκδικητικό του ρόλο και ουσιαστικά αυτοκαταργήθηκε.

Αρχές της δεκαετίας του ΄80 ιδρύθηκε ο Σύνδεσμος των προπονητών στίβου Θεσσαλονίκης, με αρχικό στόχο να βοηθήσει στην επίλυση των τοπικών προβλημάτων των προπονητών. Από τις αρχές τις δεκαετίας του ΄90 ο Σύνδεσμος μεγάλωσε και έγινε Βορείου Ελλάδος (ΣΠΣΒΕ) και άρχισε ένας αγώνας για την διατήρηση των κεκτημένων των προπονητών σε οικονομικό και θεσμικό επίπεδο. 

Το 1995 με μια συμβολική κίνηση ΟΛΟΙ οι προπονητές ενωμένοι κάναμε κατάληψη του αγωνιστικού χώρου κατά την διάρκεια του Πανελληνίου πρωταθλήματος Α-Γ στην Πάτρα.. Το αποτέλεσμα αυτού του αγώνα ήταν η δημιουργία της παράταξης, με βασικούς πρωταγωνιστές προπονητές, που ανέλαβε την διοίκηση του ΣΕΓΑΣ το 1997. Με δεδομένο ότι οι πρωταγωνιστές του αγώνα βρέθηκαν στο Δ.Σ. και σε επιτελικές τεχνικές θέσεις, το συνδικαλιστικό όργανο των προπονητών έχασε την δραστικότητα του…

Σήμερα τα δεδομένα έχουν φθάσει σε επίπεδο ευτελισμού του θεσμού του προπονητή στίβου…

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της αδικίας, σε βάρος των προπονητών, αναφέρονται τα οικονομικά δεδομένα που προϋπήρχαν:

Α. πριν από 30 χρόνια, όταν δημιουργήθηκε ο θεσμός του σωματειακού προπονητή που αμοίβεται από τον ΣΕΓΑΣ, ο μισθός ήταν σε αναλογία 1:1 με τους διοικητικούς υπάλληλους και τους μισθούς των καθηγητών της μέσης εκπαίδευσης.

Β. πριν από 15 χρόνια η αναλογία αυτή ανατράπηκε σε 2:1 υπέρ των μισθών των υπαλλήλων και των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης

Γ. πριν από 10 χρόνια η αναλογία διαμορφώθηκε σε 4:1 υπέρ των υπαλλήλων – σε περίοδο που ο ΣΕΓΑΣ είχε ετήσια έσοδα πάνω από 10.000.000 Ευρώ και τότε (2003) οι διοικητικοί είχαν μισθούς 1500 – 2000 Ευρώ και ο σωματειακός προπονητής είχε μέσο μισθό 400 Ευρώ.…

Δ. τα τελευταία 3 χρόνια η αναλογία έπεσε σε 6:1 (3000 έναντι 500 Ευρώ) και το 2012 με βάση την αυθαίρετη κατάργηση 3 μισθών των προπονητών η αναλογία έφθασε στο 10:1 (2500 έναντι 250). Αυτή η αναλογία αφορούσε και την αμοιβή των συνεργατών ομοσπονδιακών προπονητών….. Σε αυτούς τους μισθούς των υπαλλήλων ΔΕΝ υπολογίζονται τα ΕΞΤΡΑ χρήματα που λαμβάνουν οι διοικητικοί υπάλληλοι από την παρουσία τους σε αγώνες.

Και φθάνουμε στο 2013. Οι διοικητικοί υπάλληλοι κάνουν νέες συμβάσεις μετά από 9 μήνες (sic) με μειωμένες αποδοχές κατά 10-15%….Ταυτόχρονα το ποσοστό μείωσης για τους επιτελικούς – ομοσπονδιακούς προπονητές και το ιατρικό προσωπικό φθάνει στο 50-60%… Για τους 200 σωματειακούς προπονητές οι μειώσεις είναι 30% (από 840.000 το 2012 για 9 μήνες θα πάρουν 800.000 το 2013 για 12 μήνες)…

Με αυτά τα δεδομένα πραγματικά είναι αξίοι συγχαρητηρίων οι διοικητικοί υπάλληλοι που καταφέρνουν και παίρνουν την μερίδα του λέοντος από τον προϋπολογισμό του ΣΕΓΑΣ….

Με αυτά τα δεδομένα ο Σύνδεσμος Προπονητών Στίβου Βορείου Ελλάδος, μετά την πλήρη αδράνεια του 2012, αυτή την περίοδο έχει δημιουργική δράση. Οργανώνει περιφερειακά επιμορφωτικά σεμινάρια… πολύ χρήσιμα για φυσιολογικές καταστάσεις, αλλά για σήμερα που ΄΄σβήνει΄΄ ο θεσμός του προπονητή στίβου έπρεπε να δώσει το σύνθημα της επανάστασης για την αξιοπρέπεια του κλάδου.

Κανένας προπονητής του στίβου δεν μπορεί να γίνει πλούσιος, με οικονομικά δεδομένα, αλλά δεν είναι δυνατόν να δεχόμαστε τον ευτελισμό του εκπαιδευτικού έργου που υπηρετούμε…

Έχουν δίκαιο οι υπάλληλοι που λένε ότι πρέπει να ενωθούμε όλοι μαζί για να αποτρέψουμε την διάλυση του στίβου. Πράγματι πρέπει όλοι μαζί οι προπονητές να ενωθούμε για να σώσουμε τον θεσμό του προπονητή…

Η μόνη επλίδα είναι η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ των ΝΕΩΝ προπονητών, μέσα από το διαδίκτυο, για να διεκδικήσουν το αυτονόητο: την ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ λειτουργία του θεσμού του σωματειακού προπονητή, που σήμερα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ με τέτοιες εξευτελιστικές αποδοχές. Γιατί ο στίβος δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει στο μέλλον ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΘΕΣΜΟ ΤΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ… ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ…"

http://www.stivosnews.gr