Ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στην Πολιτική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας

"Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες, Οννεδίτισσες και Οννεδίτες,  Σήμερα η πατρίδα μας δίνει μια μάχη. Δίνουμε μια μάχη για να ξεπεράσει ο τόπος μας αυτή την κρίση, μια κρίση χωρίς προηγούμενο στις τελευταίες δεκαετίες. Τη δίνουμε αυτή τη μάχη εδώ και τρία χρόνια αλλά για πρώτη φορά δίνουμε τη μάχη με οιωνούς αίσιους.
Θα βγούμε από την κρίση και θα μπορέσουμε να δώσουμε το δικαίωμα της ελπίδας, της αισιοδοξίας, του χαμόγελου ιδιαίτερα για τα νέα τα παιδιά.

Τους οκτώ μήνες που μεσολάβησαν από τις εκλογές του Ιουνίου, έγιναν τόσα πολλά, που ώρες-ώρες φαίνεται σαν να έχουν περάσει χρόνια…

* Αναλογιστείτε που βρισκόμασταν τότε:

Η χώρα ήταν στο κατώφλι της καταστροφής.

Καθημερινά δημοσιεύματα του ξένου τύπου, προεξοφλούσαν ότι θα βγαίναμε από το ευρώ.

Η χώρα ήταν παραλυμένη και για πρώτη φορά προσπαθούσε να κυβερνηθεί από τρία κόμματα προοπτική τετραετίας.

Πολλοί, μέσα κι έξω από την Ελλάδα, θεωρούσαν ότι η κυβέρνηση της συνεργασίας, σωτηρίας, δεν θα άντεχε. Λίγους μήνες ζωής μας έδιναν! «Ούτε μέχρι τα Χριστούγεννα δεν θα κρατήσετε», μας έλεγαν κάποιοι…

Πολλοί θεωρούσαν ότι δεν θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε τον αναγκαίο δανεισμό που είχε ανάγκη η χώρα. Κι ότι αυτό θα οδηγούσε στη χρεοκοπία, στην κοινωνική έκρηξη, στην κατάρρευση των πάντων.

Κι όμως, μέσα σε λίγους μήνες όλα έχουν αντιστραφεί!

Σήμερα, εκείνοι που προεξοφλούσαν την έξοδο από το ευρώ - το λεγόμενο Grexit - ποντάρουν πλέον στην επιτυχία της Ελλάδας! Και το Grexit είναι ένα μακρινό παρελθόν.

Κι όσοι προεξοφλούσαν ότι θα πέσει αυτή η κυβέρνηση συνεργασίας μέχρι τα Χριστούγεννα, τώρα προτιμούν τη σιωπή…

--Στο διάστημα αυτό τηρήσαμε ήδη μια βασική μας προεκλογική δέσμευση. Την κορυφαία υπόσχεσή μας στον Ελληνικό λαό: Ότι δεν θα αφήναμε ποτέ τη χώρα να βγει από το ευρώ. Ότι δεν θα αφήναμε ποτέ τη χώρα μας να καταρρεύσει.

--Κρατήσαμε και μια δεύτερη δέσμευση:

Ότι θα αλλάζαμε τους όρους της δανειακής σύμβασης:

Πετύχαμε νέα μείωση του χρέους με επαναγορά! Μαζί με το προηγούμενο «κούρεμα» του Απριλίου, η Ελλάδα έχει πια κόψει 145 δισεκατομμύρια. Τα υπερδιπλάσια απ’ όσα έκοψε η Αργεντινή!

Πετύχαμε ακόμα νέα μείωση επιτοκίων. Αυτή τη στιγμή στο υπόλοιπο του χρέους μας πληρώνουμε από τους χαμηλότερους τόκους στην Ευρώπη.

Πετύχαμε αναστολή πληρωμής τόκων και χρεολυσίων για δέκα και για δεκαπέντε χρόνια αντίστοιχα.

Και βεβαίως, κερδίσαμε την επιμήκυνση του χρόνου της προσαρμογής σε τρία από δύο χρόνια που ήταν προηγουμένως.

Συνολικά πετύχαμε τη μεγαλύτερη και την πιο θεαματική παγκοσμίως αναδιάρθρωση χρέους που έχει γίνει ποτέ! Και το πετύχαμε χωρίς να μεσολαβήσει χρεοκοπία. Που αν είχε συμβεί, θα κυνηγούσε την Ελλάδα για πολλές δεκαετίες…

Και πετύχαμε με δύο τρόπους:

--Πρώτον ανακτήσαμε το πιο δύσκολο: Την αξιοπιστία της Ελλάδας στο εξωτερικό.

--Και δεύτερον, ενισχύσαμε την ενότητα της χώρας στο εσωτερικό.

Κι τα δύο αυτά ήταν απαραίτητα.

Γιατί αν η χώρα εξακολουθούσε να ήταν απομονωμένη, αναξιόπιστη στο εξωτερικό, πως θα έμενε ενωμένη στο εσωτερικό!

Κι αν ήταν διασπασμένη αντίστροφα στο εσωτερικό, πως θα μπορούσε να ανακτήσει την αξιοπιστία της προς τα έξω.

Αξιοπιστία, δηλαδή, και εθνική ενότητα ήταν δύο προϋποθέσεις απαραίτητες. Απολύτως απαραίτητες.

Και όλα αυτά είναι ήδη ένα κατόρθωμα.

Το πετύχαμε, όμως, για πολλούς λόγους. Ο πρώτος και ο πιο σημαντικός –και θα το πω ευθέως: χωρίς την παράταξή μας δεν θα είχε σωθεί η Πατρίδα!

Είμαι ο τελευταίος που θα υποτιμούσε την πρωτόγνωρη συνεργασία με τα άλλα δύο κόμματα. Και τις δικές τους υπερβάσεις που κατέστησαν αυτή τη συνεργασία εφικτή.

Αλλά κανείς δεν μπορεί να αγνοεί ότι, ο «κορμός» σε αυτή τη συμμαχία για τη σωτηρία της χώρας, ήταν και παραμένει η Παράταξή της Νέας Δημοκρατίας και του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού!

Φίλες και φίλοι,

Για αυτή την παράταξη θέλω σήμερα να σας μιλήσω. Για όσα πέτυχε το προηγούμενο διάστημα. Αλλά –κυρίως– για εκείνα που καλείται να κάνει από εδώ και μπρος. Γιατί εμείς μόνο μπροστά κοιτάμε.

Και με τα μάτια στραμμένα μπροστά ξεκινάμε από σήμερα την πορεία προς το επόμενο - το ένατο -τακτικό Συνέδριό της Νέας Δημοκρατίας, τον Ιούνιο!

Στους επόμενους τρεισήμισι μήνες θα έχουμε να πούμε πολλά, θα ακούσουμε πολλά, θα πάμε στην κοινωνία, όχι μόνο για να της μιλήσουμε, αλλά και για να την ακούσουμε κυρίως.

* Αλλά πριν πούμε ο,τιδήποτε, πριν κάνουμε ο,τιδήποτε, ας αναλογιστούμε ένα μόνο: Που βρισκόμασταν πριν τρία χρόνια, όταν πλησίαζε το προηγούμενο Συνέδριό μας. Που βρισκόμασταν τότε, που είμαστε σήμερα …

Τότε ήταν πολύ πρόσφατη ακόμα η οδυνηρή εκείνη ήττα.

Αλλά αμέσως μετά είχαμε δείξει ότι η παράταξή μας έχει γερές ρίζες μέσα στην κοινωνία, γιατί έχει στέρεες παραδόσεις δημοκρατίας και γιατί κυρίως αυτή η Παράταξη έχει γρήγορα ανακλαστικά.

Καταφέραμε μέσα σε δύο μήνες, από τον Οκτώβριο του 2009, να μετατρέψουμε την ήττα σε μια μεγάλη νίκη ενότητας. Οργανώνοντας για πρώτη φορά την εκλογή του Προέδρου του Κόμματος από τη βάση και πετυχαίνοντας να συμμετάσχουν σε εκείνη την πρωτόγνωρη διαδικασία 800 χιλιάδες Έλληνες!

Παρ’ όλα αυτά τον Μάρτιο του 2010 τα πράγματα δεν ήταν εύκολα, ούτε για την Παράταξη, ούτε για την Ελλάδα.

Η χώρα, μετά από αλλεπάλληλα και απίστευτα σφάλματα της νέας κυβέρνησης, βάδιζε ολοταχώς προς το Μνημόνιο. Η Παράταξή μας βρισκόταν απομονωμένη, να στήνουν σε βάρος της αλλεπάλληλες εξεταστικές επιτροπές, να τη χτυπούν για κάθε τι που συνέβη τις τελευταίες δεκαετίες και να βάλλεται συνεχώς από δεξιά και αριστερά.

Σε τρία χρόνια που πέρασαν από τότε, το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας, εκείνο, κατέρρευσε. Το σύνθημα για τη νέα Μεταπολίτευση, που πρώτοι εμείς διατυπώσαμε, σήμερα έχει γίνει ένα αίτημα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας. Ο πολιτικός χάρτης της χώρας άλλαξε! Αλλά εμείς καταφέραμε, μέσα σε αυτή τη γενική κατάρρευση των πάντων να αντέξουμε, να μείνουμε όρθιοι και να αποτελούμε σήμερα τον άξονα συσπείρωσης όλων των δυνάμεων εκείνων που βάζουν πρώτα το εθνικό συμφέρον και παραμένουν αταλάντευτοι στην Ευρωπαϊκή προοπτική, τη μόνη υγιή, δυναμική, αισιόδοξη προοπτική για τον τόπο.

Δύο ήταν οι σταθμοί αυτής της πορείας:

-Η άρνησή μας να ψηφίσουμε το πρώτο Μνημόνιο, το Μάιο του 2010.

-Και η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση Παπαδήμου, το Νοέμβριο του 2011.

Και τα δύο ήταν τολμηρά βήματα ευθύνης.

-- Όταν αρνηθήκαμε το πρώτο Μνημόνιο, επισημαίναμε ότι ήταν «λάθος συνταγή» που βύθιζε τη χώρα σε ύφεση.

Αυτή η θέση μας επαληθεύθηκε πλήρως από τα γεγονότα. Και όλοι αποδέχονται τώρα ότι τότε έγιναν λάθη. Άλλοι θεωρούν το λάθος αυτό καθοριστικό, άλλοι λιγότερο καθοριστικό…

Το βέβαιο είναι ότι ο «πολλαπλασιαστής ήταν λάθος», κι ότι ήμασταν οι πρώτοι που το επισημαίναμε! Και μόνοι μας και για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα…

Όμως, ακόμα κι όταν αμφισβητήσαμε το πρώτο Μνημόνιο, δεν είπαμε ποτέ ότι θα το «καταργήσουμε μονομερώς» ή θα το «σχίσουμε» όπως κάποιοι άλλοι λένε σήμερα.

Αντίθετα από την πρώτη στιγμή τονίζαμε, ότι θα σεβαστούμε τις υποχρεώσεις της Ελλάδας, γιατί «αυτό το κράτος έχει συνέχεια και αυτή η πατρίδα έχει φιλότιμο».

Ούτε αρνηθήκαμε την ανάγκη να περικοπεί η σπατάλη στο κράτος. Αντίθετα τη ζητάγαμε επίμονα και πριν ακόμα μπει η Ελλάδα στο Μνημόνιο.

Ούτε αρνηθήκαμε τις διαρθρωτικές αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα. Αντίθετα πρωτοστατήσαμε, επιμείναμε κι από τη θέση της Αντιπολίτευσης να προχωρήσουν αυτές οι αλλαγές.

Και επιμέναμε για αποκρατικοποιήσεις, από το Δεκέμβριο του 2009, πριν ακόμα μπούμε στο Μνημόνιο. Επιμέναμε να αξιοποιηθεί η ακίνητη περιουσία του Δημοσίου. Κι όταν το προτείναμε για πρώτη φορά, οι πάντες τότε –το θυμάστε- εναντιώθηκαν. Τώρα είναι συμβατική υποχρέωση της χώρας.

Στο μεταξύ, όμως, η ζημιά είχε γίνει! Η χώρα βυθίστηκε, πράγματι, σε πολύ μεγαλύτερη ύφεση απ’ ό,τι πολλοί περίμεναν. Όπως ακριβώς, δυστυχώς, είχαμε προβλέψει…

Το χρέος ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Όπως ακριβώς είχαμε προειδοποιήσει…

Η κρίση της Ελλάδας έγινε «μεταδοτική» για την υπόλοιπη Ευρώπη. Όπως το είχαμε πει…

Μέσα σε ενάμιση χρόνο, αντί να σταθεροποιηθεί η χώρα και «να βγει στις αγορές», όπως κάποιοι έλεγαν, κύματα κερδοσκοπίας χτυπούσαν την Ελλάδα απειλώντας πλέον κι άλλες χώρες της Ευρώπης. Και δημιουργούσαν κίνδυνο σοβαρό για την παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη, γιατί τότε όλοι οι εταίροι θεωρούσαν την Ελλάδα «υπεύθυνη για την κρίση» που χτύπαγε η κρίση αυτή και τη δική τους πόρτα…

--Τότε πράξη ευθύνης ήταν να βγάλουμε την Ελλάδα από το κάδρο της κρίσης, να τη σταθεροποιήσουμε, να αποτρέψουμε την έξοδο από το ευρώ.

Και αυτό κάναμε! Και στηρίξαμε την κυβέρνηση Παπαδήμου, η οποία έφερε σε πέρας το «κούρεμα» του χρέους. Τη μεγαλύτερη περιστολή χρέους που έχει γίνει ποτέ στην Ιστορία.

Και στη συνέχεια πήγαμε σε εκλογές για να υπάρχει ισχυρή, νωπή λαϊκή εντολή, στη νέα κυβέρνηση που θα αναλάμβανε να φέρει σε πέρας τις μεγάλες εκείνες τομές που έπρεπε να γίνουν στον τόπο.

Και μετά τις εκλογές ηγηθήκαμε μιας κυβέρνησης πρωτόγνωρης για την Ελλάδα που τα έκανε πράξη όλα αυτά.

Αποδείξαμε το θάρρος, τη διορατικότητα της Παράταξης, τις βαθιές ρίζες της Παράταξης μέσα στην κοινωνία και πάνω απ’ όλα αποδείξαμε την υπευθυνότητά μας.

Και το τελευταίο διάστημα αποδείξαμε και την αποτελεσματικότητα.

Διαψεύδοντας, ξανά, όλες τις «Κασσάνδρες».


Φίλες και φίλοι,

Το τελευταίο οκτάμηνο τολμήσαμε όλες τις αλλαγές που δεν είχαν γίνει εδώ και δεκαετίες. Διορθώνουμε σφάλματα και στρεβλώσεις που έχουν συσσωρευτεί εδώ και δεκαετίες.

Για το πώς φτάσαμε στην κρίση, υπάρχουν ευθύνες σε όλους.

Αλλά σήμερα, από τη μία πλευρά βρίσκονται τα κόμματα και οι δυνάμεις που είδαν τα σφάλματα και έχουν το θάρρος και τα διορθώνουν…

Ενώ από την άλλη, απέναντί μας, βρίσκονται οι δυνάμεις που εκπροσωπούν το παλιό, που επιμένουν στα σφάλματα, που θέλουν να επαναφέρουν τα λάθη και τις στρεβλώσεις που έφεραν την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής.

Εμείς, και τα δύο άλλα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ που συνεργαζόμαστε, σ’ αυτά τα σχέδιά τους, τους κλείνουμε το δρόμο.

Εμείς θέλουμε να σηκώσουμε, ξανά, την Ελλάδα στα πόδια της.

Εμείς θέλουμε την Ελλάδα ανταγωνιστική, παραγωγική, υπερήφανη.

Εμείς θέλουμε να φέρουμε επενδύσεις, ώστε να βρουν οι άνεργοι δουλειά.

Εμείς θέλουμε να δημιουργηθούν ξανά προοπτικές για τα νέα παιδιά, ώστε να μείνουν στην Ελλάδα, ή εκείνα που έφυγαν να επιστρέψουν …

Εμείς πασχίζουμε να πιάσουμε τους στόχους της εξυγίανσης και να βγούμε από τις δεσμεύσεις και τα «μνημόνια».

Και απέναντί μας είναι εκείνοι, οι οποίοι διώχνουν τους επενδυτές, που προσπαθούν να εμποδίσουν τις αποκρατικοποιήσεις. Ονειρεύονται, ξανά, να κρατικοποιήσουν τα πάντα. Έχουν κάνει σημαία τους την ανομία. Χαϊδεύουν παρανόμους, στενοχωριούνται όταν εμποδίζονται βαρυποινίτες να δραπετεύσουν από τις φυλακές…

Απέναντί μας βρίσκονται εκείνοι που μιλούν με πολλά στόματα, εμφανίζονται, ανάλογα την περίσταση, με πολλά πρόσωπα. Εκτός Ελλάδος διακηρύσσουν ότι «το εθνικό μας νόμισμα είναι το ευρώ»! Εντός Ελλάδος, σε κάθε ευκαιρία, το αμφισβητούν.

Και εμάς μας κατηγορούν, γιατί νομίζετε; Γιατί έχουμε αποκαταστήσει πλήρως τις σχέσεις μας με τους εταίρους μας κι έχουμε εξασφαλίσει υποστήριξη από τους εταίρους μας στη δική μας χώρα. Αλλά οι ίδιοι γυρίζουν έξω και ψάχνουν εύσημα από παντού. Ακόμα κι από κυβερνήσεις που καταψηφίζουν τη στήριξη προς την Ελλάδα!

Εμάς μας κατηγορούν ότι, τάχα, «αθετήσαμε» τις υποσχέσεις μας! Κι ύστερα μας κατηγορούν ότι…τηρήσαμε τις υποσχέσεις μας και κρατήσαμε την Ελλάδα στο ευρώ!

Και ποιοι μας κατηγορούν; Εκείνοι που τη μια θέλουν να σχίσουν τα Μνημόνια, την άλλη να τα διαπραγματευθούν, την άλλη να τα καταργήσουν μονομερώς, την άλλη σταδιακά να τα αλλάξουν.

Δεν υπάρχει άποψη που να μην την έχουν πει, που δεν την έχουν διαψεύσει, που δεν την έχουν πάρει πίσω, για να την τροποποιήσουν ή να την επανεμφανίσουν ξανά και ξανά…

Απ’ όλα έχει ο μπαχτσές τους! Από τις πιο ακραίες και απίστευτες θέσεις, ως –υποτίθεται- τις πιο μετριοπαθείς, είτε ειλικρινά είτε ψευδεπίγραφα.

Μόνο συνέπεια δεν έχουν. Ούτε υπευθυνότητα!

Εμείς το δικό μας το δρόμο τον προχωρούμε. Δεν μας πτοούν ούτε οι απειλές τους, ούτε η δημαγωγία τους, ούτε η άρνησή τους σε όλα.

Απλά όταν μας «κουνάνε το δάχτυλο» -το ξέρουν- τους βάζουμε στη θέση τους.

Γιατί αυτή η παράταξη είναι δύναμη εθνικής ευθύνης και δεν έχει καμία υποχρέωση να απολογείται στις «συνιστώσες» ενός ασυγκράτητου λαϊκισμού.

Είναι η παράταξη που κάνει τομές, που ανοίγει δρόμο στο αύριο. Και δεν έχει κανένα λόγο αδιαμαρτύρητα να ακούει εκείνους που εκπροσωπούν το χειρότερο πρόσωπο του χθες. Και την εμμονή στο χθες, σε ό,τι κρατάει τη χώρα δέσμια στο χθες...

Φίλες και φίλοι,

Τους τελευταίους οκτώ μήνες, μαζί με τα άλλα δύο κόμματα σηκώνουμε το βάρος ανόρθωσης της χώρας. Κάναμε πολλά. Πρέπει να γίνουν ακόμα περισσότερα.

Περάσαμε τους άμεσους μεγάλους κινδύνους, δεν βγήκαμε τελείως από τον κίνδυνο. Βγήκαμε από την «εντατική». Δεν βγήκαμε τελείως από το Νοσοκομείο… Είμαι ρεαλιστής. Λέω την αλήθεια. Τώρα έχουμε μπροστά μας το μεγάλο στοίχημα της Ανάκαμψης και της Ανάπτυξης.

Πρέπει να υλοποιήσουμε αυτά που έχουμε υποσχεθεί: Ανακούφιση στα χαμηλότερα εισοδήματα. Να ελαφρύνουμε τα βάρη των φορολογουμένων. Να αποκαταστήσουμε αδικίες που έγιναν…

Στους λίγους μήνες που είμαστε κυβέρνηση δεν μπορούσαν όλα αυτά να γίνουν. Και ειδικά όταν κινδυνεύαμε να συμβούν πολλά χειρότερα στη χώρα: Να μην αφήσουμε τη χώρα να γίνει Αργεντινή, την οποία ορισμένοι την έχουν ως «πρότυπο». Και την οποία ακόμα κυνηγά η χρεοκοπία της πριν 11 χρόνια!

Πρώτα έπρεπε να σταματήσουμε τον κατήφορο, να εξασφαλίσουμε τη χώρα. Και ύστερα, όσο τα πράγματα βελτιώνονται, να αρχίσουμε να δίνουμε αυτές τις ανάσες, τις αναγκαίες, κοινωνικής συνοχής και ανάπτυξης, με προτεραιότητα, βεβαίως, σε εκείνους που είναι οι πιο αδικημένοι και έχουν τις μεγαλύτερες ανάγκες.

Κι αυτό θα κάνουμε. Ο,τιδήποτε άλλο θα ήταν ανεύθυνο, θα ήταν καταστροφικό.

* Αναλογιστείτε και κάτι ακόμα, εάν θέλει κανείς να κοιτάει ωμά, στα μάτια την πραγματικότητα: τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα στην Ιταλία έχουν προκαλέσει ξανά τριγμούς στο καράβι της Ευρώπης.

Όμως, η Ελλάδα έχει εξασφαλίσει ήδη, έγκαιρα –τρέξαμε γι’ αυτό και λέγαμε ότι πρέπει να προλάβουμε- το κούρεμα του χρέους της, την ομαλή χρηματοδότηση για όλα τα επόμενα χρόνια.

Ευχόμαστε, για το καλό της Ευρώπης, να σταθεροποιηθεί σύντομα η κατάσταση παντού στην Ευρώπη, βεβαίως και στην Ιταλία. Αλλά για σκεφτείτε τι θα συνέβαινε, αν η Ελλάδα βρισκόταν ακόμα σήμερα στην αβεβαιότητα, αν η παραμονή μας στο ευρώ εξακολουθούσε να αμφισβητείται σήμερα ακόμα απ’ όλους, αν η χρηματοδότηση που τώρα την έχουμε πάρει σήμερα ήταν ακόμα στον αέρα, τώρα που μια πολύ μεγαλύτερη από εμάς ευρωπαϊκή χώρα, προκαλεί ακόμα μεγαλύτερες αναταράξεις στην Ευρώπη…

Σκεφτείτε να μην είχαμε κάνει αυτά που κάναμε τον τελευταίο χρόνο. Να μην είχαμε επιτύχει αυτά που πετύχαμε σε πόσο χειρότερη θέση θα ήταν ολόκληρος ο ελληνικός λαός …

--Αυτά που περνάει η χώρα είναι δύσκολα, πολύ δύσκολα. Αλλά αυτά που θα περνάγαμε, αν δεν είχε αλλάξει σελίδα η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες, θα ήταν τραγικά!

--Αυτά που περνάμε είναι οδυνηρά, πολύ οδυνηρά. Και αυτό τον πόνο, τον νοιώθω πρώτος εγώ. Και γι’ αυτό πρώτος εγώ θέλω να βγούμε από την κρίση μιαν ώρα αρχύτερα, για να βρουν οι άνεργοι δουλειά, να αποκατασταθούν οι αδικίες, να έχουν οι νέοι μας προοπτική στη χώρα μας. Αλλά, πιστέψτε με, αυτά που θα αντιμετώπιζε η χώρα, αν δεν είχε αλλάξει σελίδα τους τελευταίους αυτούς μήνες, θα ήταν όχι μόνο ανυπόφορα. Θα ήταν δραματικά! Θα ήταν τραγωδία!

Τώρα πια μπήκαμε στην τελική ευθεία. Οι Κασσάνδρες για μιαν ακόμα φορά θα διαψευστούν. Δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα λιτότητας! Και μόλις αρχίσει η ανάκαμψη θα αρχίσουν σιγά-σιγά να υπάρχουν και μέτρα ανακούφισης. Όμως τα παλιά σφάλματα – που τόσο ακριβά πληρώσαμε – δεν θα τα επαναλάβουμε ως χώρα!

Μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης, διεύρυνσης της φορολογικής βάσης, ενίσχυσης της συνοχής, μέτρα ανάπτυξης που δημιουργούν ευκαιρίες. Αυτά παίρνουν προτεραιότητα, μόλις ξεκινήσει η Ανάκαμψη…

--Ό,τι περάσαμε ως τώρα, σε λίγα χρόνια θα είναι μια κακή ανάμνηση. Όμως, αυτά που αποτρέψαμε, αυτά που θα συνέβαιναν αν δεν είχαμε αλλάξει σελίδα, θα κάναμε πολλές δεκαετίες για να τα ξεπεράσουμε.

Αυτή η παράταξη είναι μια σύνθεση, μια δύναμη, μια γροθιά ενότητας, ευθύνης. Έτσι ήταν πάντοτε. Και αυτό το έχει αποδείξει σήμερα στην πράξη.

Αλλά τώρα πρέπει να κάνει ένα βήμα ακόμα. Ή μάλλον, θα το πω όπως το αισθάνομαι, ένα άλμα ακόμα: Να πρωτοστατήσει στην αναγέννηση της χώρας. Στην ανόρθωση της πατρίδας.

Και χρησιμοποιώ τη λέξη «πατρίδα», χωρίς να διστάζω.

--Δεν μονοπωλούμε κανένα πατριωτισμό. Αλλά τον θεωρούμε αρετή! Και θυμίζουμε σε όλους, ότι είναι αρετή να αγαπάς την πατρίδα σου, να μοχθείς γι’ αυτήν, να θυσιάζεσαι γι’ αυτήν, αν χρειαστεί. Κι η Πολιτική που πάνω απ’ όλα πρεσβεύουμε είναι αυτό το χρέος προς το λαό, στην Πατρίδα!

--Γι’ αυτό και η Πατρίδα είναι προϋπόθεση δημοκρατίας. Γιατί όποιος αντιλαμβάνεται την Πολιτική ως χρέος απέναντί της και απέναντι στο λαό είναι δημοκράτης. Όποιος αντιλαμβάνεται την Πολιτική ως χρέος απέναντι σε εμμονές, αγκυλώσεις ξεπερασμένες του χθες, όποιος έτσι αντιλαμβάνεται τις υποχρεώσεις του, πολύ συχνά γλιστράει σε κατευθύνσεις επικίνδυνες και σε ιδεολογικά ακόμα μονοπάτια επικίνδυνα για την Πατρίδα …

--Πατρίδα και Δημοκρατία στις μέρες μας πάνε μαζί ή δεν πάνε πουθενά! Το λέμε αυτό και προς τα αριστερά μας και προς τα δεξιά μας:

Και σε αυτούς που επικαλούνται τη δημοκρατία, αλλά περιφρονούν τον πατριωτισμό. Και σε εκείνους που επικαλούνται τον πατριωτισμό, αλλά περιφρονούν τη δημοκρατία. Και οι μεν και οι δε βλάπτουν το ίδιο, Πατρίδα και Δημοκρατία!

Κάτι ακόμα.

--Πατρίδα, Δημοκρατία και Ευρώπη πάνε μαζί! Επιμένουμε αταλάντευτα στην ευρωπαϊκή προοπτική. Αυτό επιβάλλει το συμφέρον της χώρας, η θέση μας, η ιδιοσυγκρασία της χώρας, η πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας, η Ιστορία αυτής της πατρίδας. Γιατί χωρίς την Ευρώπη η Ελλάδα είναι απομονωμένη. Ενώ ως αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης, το ελληνικό «εκτόπισμα», η εμβέλεια μας διεθνώς -και ιδιαίτερα στην περιοχή μας– πολλαπλασιάζεται! Κι όταν θέλουμε να αποδεσμεύσουμε τους ενεργειακούς πόρους που έχουμε στο θαλάσσιο μας μέρος, στο χώρο μας, έχουμε ανάγκη τη στήριξη της Ευρώπης. Όπως και η Ευρώπη έχει ανάγκη από τους πόρους μας τους ενεργειακούς. Κι αυτό είναι δύναμη για μας, είναι προοπτική για το μέλλον του τόπου.

--Πατρίδα, Δημοκρατία, Ευρώπη και ανταγωνιστικότητα, επίσης, πάνε μαζί! Θέλουμε περισσότερη Ευρώπη αλλά και πιο ανταγωνιστική Ευρώπη. Όχι την Ευρώπη της γραφειοκρατίας. Κι αυτό το καταλαβαίνει ήδη αυτή η Ευρώπη. Με τις αναταράξεις που όλοι παρακολουθείτε ότι περνάει. Γιατί από την τωρινή κρίση, πιστεύω, ότι οι πάντες γίνονται σοφότεροι.

Σήμερα η ίδια η Ευρώπη, άλλωστε, μιλάει για το «δημοκρατικό της έλλειμμα». Αλλά μιλάει και για το «ανταγωνιστικό της έλλειμμα»...

Σήμερα ολόκληρη η Ευρώπη προσπαθεί αυτά τα ελλείμματα να τα ξεπεράσει. Και η Ελλάδα θα συμμετάσχει σ’ αυτή την μάχη, σ’ αυτόν τον αγώνα όλων των ευρωπαϊκών χωρών για περισσότερη και για καλύτερη Ευρώπη. Γιατί όλοι έχουν γίνει σοφότεροι…Το επαναλαμβάνω.

Φίλες και φίλοι,

Αυτή είναι η πορεία της παράταξης! Αυτή είναι η πορεία της ευθύνης.

Αυτή είναι και η Ιστορία της! Να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που απαιτούν μεγάλες τομές.

Αυτές είναι και οι θέσεις μας. Είναι ξεκάθαρες, απλές, καθαρές ιδέες. Ακατάλυτες ιδέες. Πάντα επίκαιρες ιδέες! Και σήμερα πιο επίκαιρες από κάθε άλλη φορά: Πατρίδα, Δημοκρατία, Ευρώπη, Ανταγωνιστικότητα. Όχι περίπλοκα και δυσνόητα ιδεολογήματα. Όχι διχαστικά συνθήματα που διαιρούν. Όχι κηρύγματα μίσους.

Αλλά ιδέες που ενώνουν το λαό!

Αυτές είναι και οι αξίες μας: Ευθύνη, τόλμη, αξιοκρατία, αξιοπρέπεια, φροντίδα για το διπλανό, για τον πιο αδύνατο, για να μπορέσει να ζήσει με αξιοπρέπεια. Διάκριση και ευκαιρίες στους ικανούς. Για να προκόψουν: Οι άξιοι, όχι οι «ημέτεροι» ημών! Το γνωστό. Και μαζί με τους άξιους να προκόψει και ο τόπος. Μάτια στραμμένα στο μέλλον, αλλά ψυχή γεμάτη Ελλάδα, γεμάτη υπερηφάνεια γι’ αυτό που είμαστε, για την Ιστορία μας. Για την πολιτιστική μας κληρονομιά.

Αυτές είναι αξίες που λαχταρά ο ελληνικός λαός. Και που θα μας κρίνει απ’ αυτές...

Αυτά που θα του πούμε στην πορεία προς το Συνέδριο.

Χωρίς έπαρση. Χωρίς αλαζονεία.

Θα του τα πούμε. Αλλά και θα τον ακούσουμε, πάνω απ’ όλα.

Γιατί του το οφείλουμε. Το έχουμε ανάγκη κι εμείς οι ίδιοι.

Στην πορεία προς το Συνέδριο, θα ανοίξουμε τ’ αυτιά μας! Αλλά και θα γκρεμίσουμε τα στεγανά μας.

Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, που άλλα πίστευαν για χρόνια. Και άλλα –αν θέλετε να λέμε την αλήθεια- ψήφιζαν και για χρόνια. Και που σήμερα έχουν ανοικτά αυτιά, έχουν καθαρό μυαλό. Έχουν ξεπεράσει εμμονές, αγκυλώσεις δεκαετιών. Περιμένουν κι από μας να κάνουμε το ίδιο…

Ψάχνουν κάτι για να πιστέψουν. Γνωρίζουν κατά βάθος, το γνωρίζει ο Έλληνας κατά βάθος, ότι αυτές οι δικές μας οι ιδέες, αυτές οι αξίες που μόλις είπα, είναι αυτές που ψάχνουν.

Αλλά δεν είναι αφελείς, ούτε εύπιστοι. Η κρίση έχει κάνει όλο τον κόσμο σοφότερο! Δεν πείθεται πια μόνο με «ωραία λόγια». Θέλει έργα, θέλει παράδειγμα. Και απαιτεί ο κόσμος αυτός, όχι απλώς να λέμε ότι πιστεύουμε στις σωστές ιδέες. Αλλά να ζούμε, να λειτουργούμε με βάση αυτές τις ιδέες.

Να κάνουμε πράξη την υπευθυνότητα, την ειλικρίνεια, την αξιοκρατία, την ευθύτητα.

Φίλες και Φίλοι,

Στην πορεία προς το Συνέδριό μας, οφείλουμε να ανοιχθούμε προς όλη την κοινωνία. Πέρα από όρια, στεγανά, παλαιές διαχωριστικές γραμμές.

Οφείλουμε να αναδείξουμε νέες μορφές εκπροσώπησης και νέα πρόσωπα.

Δείξαμε ότι μπορούμε να ανορθώσουμε την Ελλάδα.

Αλλά ο ελληνικός λαός δεν περιμένει απλά από μας να τα κάνουμε «για λογαριασμό του». Περιμένει να τα κάνουμε μαζί του.

Στην πορεία προς το Συνέδριο δεν πάμε να λύσουμε εσωτερικά προβλήματα. Δόξα τω Θεώ, έχουμε από καιρό απαλλαγεί από την εσωστρέφεια! Πάμε στην πορεία στο Συνέδριο να ανταμώσουμε την κοινωνία, να κερδίσουμε την κοινωνία, να ενώσουμε την κοινωνία, να εκφράσουμε τη θέληση του Έλληνα για προκοπή, για υπερηφάνεια. Την θέληση για μια καλύτερη, νέα, καινούργια Ελλάδα.

Ξεκινάμε το Συνέδριο, για πρώτη φορά, μήνες νωρίτερα. Δεν θα είναι μια συνηθισμένη κομματική λειτουργία. Θα πάμε σε όλη την Ελλάδα. Τολμώ να σας το πω έτσι, θα πάμε «εξωσυμβατικά». Ακόμα και στις θεματικές μας συζητήσεις, θα πάμε εξωσυμβατικά. Θα πάμε με το διαδίκτυο. Θα πάμε σε συναντήσεις. Οργανώνουμε προσυνεδριακές εκδηλώσεις στις έδρες όλων των Περιφερειών. Θα τις περπατήσουμε μαζί τις Περιφέρειες σε όλους τους νομούς.

Θα μιλήσουμε με τον επαγγελματία, θα μιλήσουμε με τον άνεργο, με τον αγρότη που θέλει, επιτέλους, να ξέρει το πλαίσιο του μέλλοντός του, θα μιλήσουμε με το νέο που ασφυκτιά στον τόπο και αγωνιά για το μέλλον. Με τον επιχειρηματία, που θέλει να δημιουργήσει και δεν μπορεί. Με τον υπάλληλο που θέλει ένα καλύτερο μέλλον και δεν το βλέπει. Πρέπει να αφουγκραστούμε την αγωνία και του τελευταίου Έλληνα. Γιατί είναι πρώτα απ’ όλα η δική του αγωνία δικιά μας. Και θα αξιοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες για να έλθουμε σε επαφή με ακόμα περισσότερους και ιδιαίτερα τους νέους…

Πρέπει να συζητήσουμε θεματικές ενότητες και μέσω του διαδικτύου και απευθείας με τον κόσμο και σε στρογγυλά τραπέζια και στο καφενείο, να συζητήσουμε για λαθρομετανάστευση, για την αναγέννηση του αγροτικού τομέα, για τη δημόσια παιδεία, υγεία, για την κλαδική ανάπτυξη σε κάθε μεριά σε κάθε γωνιά του τόπου. Για τη δημόσια ασφάλεια. Και τι πρέπει να αναδείξουμε κυρίως; Το ποιοτικό στοιχείο. Γιατί; Γιατί αυτό το Συνέδριο θα οδηγήσει τη σκέψη μας, την πορεία μας, το είναι μας προς το 2020. Χτίζουμε την Ελλάδα του 2020 με αυτό το Συνέδριο. Πρέπει να εξηγήσουμε τις θέσεις για την Ανάπτυξη, για το μέλλον της κάθε περιοχής. Που διαφοροποιείται η μία από την άλλη περιοχή σε σχέση με τα προϊόντα της, σε σχέση με τη ζήτηση την παγκόσμια, σε σχέση με αυτά που μπορούμε να κάνουμε, σε σχέση με αυτά που έχουμε σήμερα λεφτά να κάνουμε ή που θα πρέπει να βρούμε αύριο για να τα κάνουμε. Και ποια μπαίνουν στις πρώτες προτεραιότητες. Αυτή είναι η πολιτική ποιότητας στην κουβέντα που πρέπει να κάνουμε.

Δεν είμαστε εγκλωβισμένοι από μεταρρυθμίσεις που αναγκαστικά έπρεπε να είχαμε κάνει από καιρό ή μας είπε η τρόικα να κάνουμε. Έχουμε και τις δικές μας ιδέες για το πώς μπορούμε να αλλάξουμε την Ελλάδα. Δεν είμαστε μια γραμμική συνάρτηση και μόνο της όποια απόφασης, της όποιας τρόικας.

Πρέπει επομένως, να σκεφτούμε για το μέλλον, να σκεφτούμε για τις αλλαγές τις τολμηρές μεταρρυθμίσεις, για το Σύνταγμα, τι θέλουμε να κάνουμε.

Δεν θέλω να είναι ένα κόμμα που απλά παραμονές του Συνεδρίου ανοίγεται στην κοινωνία. Είναι ψεύτικο αυτό. Ξεκινάμε από τώρα. Όχι μόνο για τις γνωστές συγκεντρώσεις. Σας είπα. Προτάσεις, ποιότητα, κουβέντα, συζήτηση σε βάθος για κάθε ξεχωριστή περιοχή παντού.

Οι εκλογές στις ΝΟΔΕ –κάνω την πρόταση- να διεξαχθούν μετά το Συνέδριο, αφού ολοκληρωθούν οι συζητήσεις και για την αναδιοργάνωση του κόμματος και για τις καταστατικές αλλαγές.

Και, βέβαια, το Συνέδριο της Νεολαίας μας θα προηγηθεί! Η Νεολαία μας είναι το καλύτερο κομμάτι της παράταξής μας και η πρωτοπορία και η αναγέννηση της παράταξης. Και άλλωστε αυτή η Νεολαία της ελπίδας, είναι εκείνη η οποία πρωτοστάτησε ως τώρα σε δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης σε όλη την Ελλάδα, ανάπτυξη πρωτοβουλιών παντού. Οι προτάσεις της θα μπουν στο επίκεντρο και πολλές από τις επιτυχημένες, ήδη, δράσεις της, όπως το «Επιχειρώ αλλιώς και Στηρίζω» θα γίνουν οδηγός για όλους μας από δω και μπρος. Και θα βρούμε τρόπους ακόμα καλύτερης διασύνδεσης, οργανωτικής διασύνδεσης, ανθρώπινης διασύνδεσης μεταξύ Κόμματος και Νεολαίας.

Και τέλος, θα προχωρήσουμε σε Συνέδριο Αποδήμων, που είναι το μεγάλο αναξιοποίητο δυναμικό του Ελληνισμού. Και στη συζήτηση για το Σύνταγμα έχουμε προτάσεις για τον Απόδημο Ελληνισμό. Ξέρετε τι εννοώ. Έχουμε, ήδη, επιτύχει στενές επαφές με τους απόδημους. Μιλάω επανειλημμένως με εκείνους, Τους βλέπω έξω, τους βλέπω μέσα από το διαδίκτυο. Είμαστε σε συνεχή συζήτηση. Πρέπει να αποκτήσουν ρόλο και λόγο. Και εμείς θα αναδείξουμε αυτό το ρόλο και το λόγο με το Συνέδριο τους.

Και αυτό που θα κάνουμε δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην Ελλάδα. Θα δείξουμε, ότι αυτή η παράταξη τολμάει! Θα δείξουμε ότι αυτή η παράταξη ξεπερνά αγκυλώσεις, θα δείξουμε ότι αυτή η παράταξη πάει κοντά στην κοινωνία, απευθείας δίπλα στην κοινωνία. Ότι μπορεί να ξεπεράσει η ίδια τον εαυτό της…

Και πρέπει να πάρει ελπίδα όλος ο ελληνικός λαός, να γεμίσουν οι μπαταρίες του με αυτό το Συνέδριο.

Και πάμε και εμείς να πάρουμε απ’ αυτόν κουράγιο. Να γεμίσουν οι δικές μας οι μπαταρίες.

Για τα δύσκολα, που δεν ήταν μόνο χθες, είναι και σήμερα …

Γι’ αυτά τα μεγάλα που είναι μπροστά μας!

Κι ένα λαϊκό, φιλελεύθερο, δημοκρατικό, πατριωτικό κόμμα, με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, όπως το δικό μας, μόνο μαζί με τον ελληνικό λαό μπορεί να καταφέρει τα πολύ μεγάλα!

Αυτή, λοιπόν, είναι η μοίρα μας. Και την παίρνουμε στα χέρια μας.

Αυτό είναι το χρέος μας. Και θα το κάνουμε στο ακέραιο.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!"