Αυτές τις μέρες του 2039 είμαι πολύ ευτυχισμένος. Επιτέλους ξοφλάω το σπίτι που αγόρασα με δάνειο το 2004. Είμαι στην 402 δόση και σε λίγους μήνες πρέπει να τελειώνω. Το σπίτι βέβαια είναι παμπάλαιο μέσα σε φοβερό θόρυβο και κίνηση (περιοχή προφήτη Ηλία), άσε που με βρίζει από πίσω η νύφη μου για την κατάσταση που το παραλαμβάνει.
Διαβάστε το πέμπτο μέρος
Δεν είναι λίγα 35 χρόνια. Έχει δίκιο το κορίτσι, 35 χρόνια μου «ρουφούσαν» το αίμα οι καλές τράπεζες και τι έμεινε; Οι Τράπεζες με υπερκέρδη πάμπλουτες, εγώ χωρίς φράγκο οικονομικά και ψυχικά εξαντλημένος, με ένα παμπάλαιο σπίτι, και με μία νύφη να μου κάνει μούτρα που δεν έκανα καλύτερη επιλογή πριν 35 χρόνια. Είχα την γκρίνια της γυναίκας μου όταν το αγοράσαμε μονοφωνικά, τώρα έχω και τη νύφη στερεοφωνικά. Και κερατάς και δαρμένος δηλαδή.
Ευτυχώς ξοφλάω και έναν αποχυμωτή, ένα μηχανάκι και μια συσκευή αυτόματης ρίψης αρωμάτων. Δεν τα χρειαζόμουν βέβαια αλλά όταν είδα ότι τα πρόσφεραν με 108 δόσεις πριν 9 χρόνια, δεν έχασα την ευκαιρία να τα αγοράσω. Ο γιος μου, παιδί της σημερινής εποχής, ξοφλάει όλους τους λογαριασμούς απ’ ευθείας μέσω internet. Μήπως μόνο αυτό κάνει;
Όλη η ζωή του εξαρτάται από αυτή τη συσκευή. Αρχές του 21ου αιώνα, γύρω στο 2006, από πιτσιρικάς κόλλησε. Στην αρχή με κάτι παιχνίδια. Μετά έμπαινε στο internet. Έψαχνε – έψαχνε, «χανόταν», «ξαναγύριζε». Δεν μπορώ να καταλάβω τι έκανε τόσες ώρες. Ειδικά το βράδυ κλειδωνόταν και συνομιλούσε με φανταστικές ή πραγματικές γυναίκες. Με τις φανταστικές προσπαθούσε να ζήσει την πραγματικότητα που δεν είχε. Όμορφες όπως τις ήθελε, του έλεγαν αυτά που ήθελε να ακούσει και να δει. Με τις πραγματικές ζούσε την φαντασία του.
Λίγο η ανωνυμία λίγο η μυστικοπάθεια λόγω της μη άμεσης επαφής, ζούσε το όνειρό τους. Εκ του ασφαλούς. Έτσι νόμιζε. Διότι κάποια στιγμή «γνώρισε» μέσω internet και την σημερινή γυναίκα του. Μήνες «συνομιλούσαν», ερωτεύτηκαν και αγαπήθηκαν τα παιδιά. Μέχρι και έρωτα είχαν κάνει. Απόλαυση στο Διαδίκτυο. Από απόσταση βέβαια όλα ήταν υπέροχα. Τον ερωτεύθηκε από μακριά, αλλά δεν έβλεπε το άθλιο δωμάτιο του, με πεταμένα τα ρούχα, τσοντοπεριοδικά, εδώ κι εκεί.
Το μείγμα μυρωδιάς μπύρας – καπνού- βρώμικης κάλτσας- ξεραμένης πίτσας και φυσικών ανθρώπινων αερίων. Δεν άκουγε τα ρεψίματά του, τις βρισιές του και και…..Την ερωτεύθηκε από μακριά, αλλά δεν την είχε δει μόλις είχε ξυπνήσει, με τα μπικουτί στα λαδωμένα μαλλιά, άβαφη, με τη ρόμπα, τα αξύριστα πόδια, θυμωμένη, να γουρουνιάζει κρυφά σε μακαρονάδες, σοκολάτες, γαριδάκια ενώ του έλεγε ότι έτρωγε μόνο γιαούρτι και λαχανικά, ότι ήταν ψηλή, ξανθιά, 62 κιλά, πλούσια με καταγωγή από Αθήνα.
Όταν γνωρίστηκαν ήταν πλέον αργά. Ήταν ήδη ερωτευμένοι και έτοιμοι να παντρευτούν. Αυτός εργάτης στο Σταυροχώρι, φτωχόπαιδο, λίγο εσωστρεφής, λίγο κρύος. Φυσικό ήταν. Τόσα χρόνια μοναξιάς μπροστά στην συσκευή τι θα γινόταν; Αυτή ασχημούλα με παχάκια μετανάστρια, καθαρίστρια σε πολυκατοικίες στο Κιλκίς. Τέλος πάντων. Ας κάνουν κι αυτοί υπομονή όπως κάναμε κι εμείς τόσα χρόνια. Ο γιος μου, μου πρότεινε να ξοφλήσω κι εγώ μέσω διαδικτύου τους λογαριασμούς αλλά εγώ είμαι κλασσικός Κιλκισιώτης.
Θέλω να κάνω και τη βόλτα μου στην 21η Ιουνίου. Ειδικά τώρα στις Τράπεζας – Ταχυδρομεία κτλ είναι υπέροχα. Με σαλόνια αναμονής, με πολλούς υπαλλήλους, γρήγορη εξυπηρέτηση, καθιστός σε κάθε συναλλαγή με τον υπάλληλο (σε γραφείο, όχι γκισέ). Οι τράπεζες μετά την έκρηξη Υπερκερδών στα τέλη του 20ου αιώνα και την γενική κατακραυγή του εξαθλιωμένου κόσμου, αποφάσισαν περίπου το 2028 να κάνουν κάτι και για μας.
Πήραν πολλούς υπαλλήλους, άνεργους πτυχιούχους με συμβάσεις και συγκεκριμένο ωράριο για τις ώρες αιχμής για να συναλλάσσονται με το κοινό, σε ό,τι είχε σχέση με εύκολες υποθέσεις (πληρωμές, καταθέσεις, κτλ) για αποσυμφόρηση του πολύ κόσμου. Αποτέλεσμα; Και οι πολίτες ευχαριστημένοι και πολλές θέσεις εργασίας καλύφθηκαν. Μου είπαν ότι πριν 40 χρόνια στο Κιλκίς, αν πήγαινες στην Εθνική, την Αγροτική, την ALPHA (κυρίως) ζούσες ένα μαρτύριο.
Στην Εθνική και Αγροτική είχε νούμερα προτεραιότητας, αλλά έπαιρνες το νούμερό σου στις 09:00 και ξαναπήγαινες στις 12:30 (τέτοια εξυπηρέτηση). Στην ALPHA δεν είχε νούμερα, αλλά μόνο 2 υπαλλήλους στα γκισέ. Στην ουρά, όρθιος. Ρε τι τραβούσε ο κόσμος τότε το 2006 στο Κιλκίς. Τα ίδια γινόταν σε εφορίες- ταχυδρομείο – ΟΤΕ κλπ. Σε λίγες μέρες γίνομαι πατέρας για 5η φορά. Τι να πω; Για την ευτυχία μου και την οικογενειακή μου γαλήνη;
Δεν έχω παράπονο, παραμονές του 2040 και όλα πηγαίνουν τέλεια. Στο υπερσύγχρονο Νοσοκομείο Κιλκίς, η Μαιευτική είναι σαν ξενοδοχείο Α΄ Κατηγορίας. Η χαρά της λεχώνας. Τι άτυχοι ήταν οι γονείς μας πριν 40 χρόνια, όταν γεννούσαν. Είχαν 2 επιλογές. Ή τα έσκαγαν γερά στις ιδιωτικές κλινικές στην Θεσσαλονίκη για να τους παρέχουν τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ από θέμα περιβάλλοντος και ενδιαφέροντος από γιατρούς και νοσηλευτές, αλλά όταν τα πράγματα δυσκόλευαν με κάποια επιπλοκή σε έτρεχαν σε κρατικό νοσοκομείο. Κουφό ε;
Να χρυσοπληρώσεις όχι για την υγεία του παιδιού σου αλλά για την κυρίλα. Τα κρατικά νοσοκομεία τα είχαν απαξιώσει όλοι. Μόνο κάτι φτωχαδάκια πήγαιναν, κάτι μετανάστες κτλ. Και οι πολίτες μέσω των φόρων χρυσοπλήρωναν και το κράτος αιμορραγούσε μόνο και μόνο για την συντήρησή τους και τα λεφτά πήγαιναν στους ιδιώτες. Να πω και κάτι πάλι για κερατάδες και δαρμένους;
Όχι δεν το λέω.Κάποιοι άνθρωποι που δεν άντεχαν να βλέπουν αυτή την κατάσταση ΤΟΛΜΗΣΑΝ. Με μοιρολόγια, εξορκισμούς, γκρίνια, δουλειά δεν γίνεται. Τι έκαναν; Ανακαίνισαν την Μαιευτική κλινική του Κιλκίς. Έδωσαν το δικαίωμα να σε ξεγεννήσει ο γιατρός που επιθυμείς με μια επιπλέον νόμιμη λογική εισφορά προς το γιατρό και το νοσοκομείο και για τη συντήρησή του και για την ανταμοιβή του γιατρού που του αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.