Το κόμμα μου..

Γράφει ο Βασίλης Μάτσκος

Κάποτε επέλεξα να ενταχθώ σε ένα πολιτικό κόμμα.
Οι προϋποθέσεις που “έθεσα” απλές:
-Να είναι υπέρ της Δημοκρατίας (μέσα και έξω από το ίδιο)
- Να προασπίζεται την Εθνική κυριαρχία
- Να πολεμά για την πραγματικά Ενωμένη Ευρώπη
-Να είναι υπέρ της ελεύθερης (όχι ασύδοτης) αγοράς, του “επιχειρείν” & της ιδιωτικής πρωτοβουλίας
-Να προασπίζεται τα κοινωνικά δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των πολιτών (υγεία, παιδεία, εργασία, ασφάλιση..)
Οι “δεσμεύσεις” που συνεπάγεται η συμμετοχή σε ένα κόμμα γνωστές κι αποδεκτές, όπως και το δικαίωμα και υποχρέωση να εκφράζεις απόψεις εντός αυτού..
Όμως:
Αγνοήθηκε η άποψη των μελών του, με αποτέλεσμα, κάποιο διάστημα, να μην έχει ούτε ένα κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο στο Ν. Κιλκίς! Αγνοήθηκε αυθαίρετα η βούληση της βάσης του κόμματος (εσωτερική Δημοκρατία) που είχε εκφραστεί μέσω μιας εκλογικής διαδικασίας και ανατράπηκε με προσωπικές αποφάσεις!
Κάποια στιγμή δόθηκε συναίνεση για παράδοση της Εθνικής κυριαρχίας! χωρίς την παραμικρή συζήτηση και εξουσιοδότηση με την ευρεία βάση..
“Παραδόθηκαν τα όπλα” στον ευρωπαϊκό αγώνα για τη συνειδητοποίηση του Ελληνικού-Ευρωπαϊκού προβλήματος σε πανευρωπαϊκό επίπεδο
Δεν τηρήθηκαν οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς, αφού αφέθηκε να γίνει ασύδοτη, με την μονόπλευρη στήριξη ενός κομματιού της..του Τραπεζικού.. κατά παράβαση των απλών κανόνων της ελεύθερης αγοράς
Με όλες τις δύσκολες καταστάσεις-συγκυρίες φτάσαμε στο σημείο να αμφισβητούνται και τα ελάχιστα κοινωνικά δικαιώματα…
Στα πλαίσια μιας κομματικής πειθαρχίας θα ήταν ίσως αποδεκτή μια απλή διαπίστωση:..αποτυχία..αλλά προχωράμε
Σε καμιά περίπτωση όμως δεν είναι αποδεκτή η συνειδητή πρόκληση εξευτελισμού των Ελλήνων πολιτών από κάποιους που αντί να βλέπουν μπροστά, όχι μόνο δε βλέπουν πέρα από τη μύτη τους αλλά κοιτάνε προς τα πίσω..
Η εμφάνιση στο διαδίκτυο δηλώσεων -απόψεων ότι πρέπει να πιεστούν οι άνθρωποι, οι νέοι μας, να “πληρώσουν”, με την ψήφο τους την προσωπική & της οικογένειάς τους, για την εποχική σύμβαση που υπέγραψαν στο παρελθόν, για τα Stage κλπ.. με λυπεί αφάνταστα!. Ανέκαθεν απέτρεπα τους νέους να παρακαλούν για τέτοιες “δουλειές” και πολύ περισσότερο να ευχαριστούν για τα αυτονόητα. Η απαίτηση για ανάπτυξη και “μόνιμες” θέσεις απασχόλησης ήταν και είναι ένα σωστό αίτημα.
Κάποια στιγμή τα “κακώς κείμενα” πρέπει να “αποκαλυφθούν”, να καταδικαστούν, να διορθωθούν. Δεν μπορεί να συζητούνται σε πηγαδάκια ή έστω “κλειστές” εσωκομματικές συγκεντρώσεις.
Τα σκουπίδια κάτω από το χαλί μαζεύτηκαν πολλά.. έγιναν βουναλάκι.. καισκοντάφτουμε..κινδυνεύουμε να πέσουμε.
Οι απόψεις μου ήταν, είναι και θα είναι αυτές (με τη φυσιολογική προσαρμογή στις αλλαγές του περιβάλλοντος). Κάποιοι όμως φαίνεται ότι κατέχοντας τα “κλειδιά” και τη “σφραγίδα” του κόμματος.. μετακόμισαν, πήγαν αλλού.
Στην αρχή νόμιζα ότι είμαι μόνος ..αλλά μάλλον είμαστε ΠΟΛΛΟΙ…
Εύχομαι να επικρατήσει το καλύτερο.. όποιος κι αν το εκφράζει τελικά…