Εγκύκλιος Πάσχα Ιεράς Μητροπόλεως Γουμενίσσης, Γεφύρας, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου

Ἀδελφοί μου, «ἀνέστη Χριστός ἐκ νεκρῶν, λύσας θανάτου τά δεσμά. Εὐαγγελίζου γῆ χαράν μεγάλην. Αἰνεῖτε οὐρανοί Θεοῦ τήν δόξαν»! Καί ὅμως, ἡ πατρίδα μας (κι ὅλοι ἐμεῖς) ἀποδύεται σέ ἕναν ὁριακό ἀγώνα οἰκονομικῆς ἀνάνηψης, κοινωνικῆς συνοχῆς, Πνευματικῆς ἀνάστασης. Κάποτε χαιρόμασταν κάθε Πασχαλιά μέ διάρκεια στήν ψυχή μας. Μᾶς σήκωνε τό Πάσχα ἀπό τό λύγισμα τῆς ζωῆς. Τώρα πλέον, τά χειροπιαστά ἀδιέξοδα σπρώχνουν τό χαμόγελο στό ἄπιαστο μέλλον. Θά μοῦ πεῖτε, βέβαια: “ἡ πίστη πῶς νά διώξει τίς δουλωτικές φορολογίες ἀπό τή χώρα καί ἀπό μᾶς;” Γιά μιάν ἀνάσταση συνειδήσεων καί πρακτικῆς στό φευγαλέο παρόν καί στό θεόρατο αἰωνικό μέλλον, “θέλει ἀρετήν καί τόλμην ἡ ἐλευθερία”. Ἀρετή καί τόλμη, χωρίς διαβαθμισμένη καί πολυπρόσωπη ἰδιοτέλεια.
Κατά βάθος πολλοί (ἄν ὄχι ὅλοι) λαχταρᾶμε νά πιαστοῦμε ἀπό κάπου σταθερά, ἀπό κάπου μέ αἰώνια σιγουριά (ἀδιαβάθμιστη ἀπό τούς καιρούς). Νά πιαστοῦμε μέ σιγουριά ἀπό τό Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Νά πάρουμε μετάγγιση ἀφοβίας καί ζωῆς. Πέθανε Ἐκεῖνος πού μᾶς ἔφτιαξε. Μέ ἐργαλεῖο τήν πίστη, μᾶς δωρίζει τό “μυστικό” τῆς ἀφοβίας ἀπέναντι στό θάνατο “τῶν οἰκονομικῶν μέτρων” καί στό θάνατο τοῦ ἄσωστου βίου. Ἀναστήθηκε Ἐκεῖνος καί μᾶς μετάγγισε τήν ἀναστημένη ζωή σάν ἅγιο Πνευματικό δῶρο. Μᾶς ἔκανε δικό Του Σῶμα, μᾶς δίνει τό δικό Του Σῶμα καί Αἷμα, μᾶς δέχεται ἕναν κι ἕναν, μᾶς ἑνώνει ὅλους μαζί, στό ἀληθινό γεγονός τῆς ἀναστημένης ζωῆς Του. Γιά νά ζήσουμε τό ἀληθινό γεγονός τῆς ἀναστημένης ζωῆς. Νά τό γευθοῦμε.
Σταυρός μέ σταυρωμένο καί πεθαμένο τόν μοναδικό Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν μοναδικό Υἱό τῆς Παρθένου, τόν Θεάνθρωπο. Ἀνάσταση μέ αὐτεξούσια ἀναστημένο τόν Λυτρωτή, πρωτότοκον ἐκ τῶν νεκρῶν, Ἐκεῖνον πού εἶναι “ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή” μας. Αὐτά ξαναφέρνουμε στό νοῦ. Σ᾽ αὐτά ξανακολλᾶμε τήν καρδιά. Δίνουν λύτρωση στούς πόθους, λευτεριά ἀπό τά μύρια πάθη, ἄνοιγμα στή ζωή.
Γι’αυτό ὅλοι μας ἑτοιμαστήκαμε ἀπόψε γιά μιά νέα ἀναβάπτιση. Ὅσοι εἰς Χριστόν τό πρῶτον βαπτισθήκαμε, ντυθήκαμε τόν Χριστό στό ἅγιο νερό τῆς Κολυμβήθρας. Ἐμεῖς ὅλοι ἀναβαπτιζόμεθα πάλιν καί πολλάκις, ἐμπρός στό Χαριτρόβρυτο Τίμιο Ξύλο καί στόν Ἅγιο Τάφο τῶν Ναῶν. Ὁ Χριστός σάν Ἄνθρωπος πέθανε καί ἔσβησε τή νεκρότητα τῆς θεο-άρνησης. Σάν Θεός ἀναστήθηκε καί μοιράζει μέ τά χέρια Του τόν Ἑαυτό Του. “Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου” φωνάζει ὁ Θωμᾶς μέ τό σῶμα καί τήν ψυχή καί τό Πνεῦμα! Μέ τό Χριστό, ἀποκτήσαμε ὁλόϊδια τά δικαιώματά Του. “Ζῶ ἐγώ, καί ὑμεῖς ζήσεσθε… Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα, ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ”. Ταύτιση δικαιωμάτων. Ἑνότητα τοῦ Ἑνός μέ τόν καθένα καί μέ τούς πολλούς. Ἔχουμε “θεωρημένες ἀποδείξεις” τούς Ἁγίους, τούς Δικαίους, τούς ἥρωές μας.
Δέν ὑπάρχει ἐδῶ ἐξασφάλιση ἄρχουσας τάξης, σέ βάρος ταπεινωμένης παράταξης. Στόν ἀτέλειωτο Πνευματικό χῶρο τοῦ Ἀχώρητου, προσφέρεται ἡ μοναδική δωρισμένη ἑνότητα καί ἡ χαρισμένη ἰσότητα. Τό Πασχαλινό δῶρο τοῦ Σταυρωμένου. Τό Ζωοποιό δῶρο τοῦ Ἐνταφιασμένου. Τό Ἄφθορο δῶρο τοῦ Ἀναστημένου. “Ὅποιος πιστεύει σέ μένα, κι ἄν πεθάνει, θά ζήσει”. Τό εἶπε καί τό πράττει. Εἶναι τό συμφωνητικό τῆς πίστης μας. “Νεκρός ἐγενόμην, καί ἰδού ζῶ” διαλαλεῖ ἡ Ἀποκάλυψη. “Νεκροί ἐγενόμεθα, καί ἰδού ζῶμεν” βροντοφωνάζουν οἱ Ἅγιοι πού οὐράνωσαν τήν γῆ μέ τό πέρασμά τους! …οἱ Μάρτυρές μας! …οἱ Ὅσιοί μας! ...οἱ Ὁμολογητές καί οἱ Ἐγκρατευτές …ἡ προστασία τῆς Παναγίας μας, μέ τά χίλια ὀνόματα ὁλοζώντανου διαλόγου σέ κάθε βῆμα τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας, σέ κάθε γωνιά. Μέ τή Σταύρωση καί τό Πάσχα τοῦ Λυτρωτῆ καί Θεοῦ μας, ἄς τούς ἀκολουθήσουμε. Ὡς μαθητές δικοί τους καί δάσκαλοι τῶν παιδιῶν μας. Ζυγίζοντας τό μοναδικό ὀντολογικό καί τό ἠθικό μας χρέος, γιά νά συνειδητοποιήσουμε τό πνευματικό ἔλλειμα τῆς κοινωνίας μας καί νά ἐπαναπροσανατολίσουμε τήν εὐλογημένη πατρίδα μας. Ὁ Σταυρωθείς καί Ἀναστάς Κύριός μας καί Θεός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἀδελφοί μου μεθ᾽ ἡμῶν, εὐλογῶν καί εὐφραίνων τόν νοῦν καί τήν καρδία μας. Χριστός Ἀνέστη!
Μέ ὅλη μου τήν καρδιά,
ὁ Μητροπολίτης σας
† Ὁ Γουμενίσσης, Γεφύρας, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ