ΑΚΡΙΤΕΣ ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ: «Οι πολιτιστικοί σύλλογοι στην οικονομική κρίση»

Τα τελευταία χρόνια, συνηθίσαμε όλοι εμείς που ασχολούμαστε με τον πολιτισμό την παράδοση και γενικά τους συλλόγους, να ρίχνουμε όλο το βάρος της δράσης μας σε ότι έχει σχέση με την τέχνη (χορός, τραγούδι, πανηγύρι κ.τ.λ.).
Βέβαια, αυτό αρμόζει στους πολιτιστικούς συλλόγους σε καιρούς ευημερίας του λαού. Οι επιχειρηματίες μπορούν να είναι χορηγοί και ο λαός να ξοδεύει τα επιπλέον χρήματα από τα απαραίτητα για τη ζωή. Ημερολόγια, λαχεία ,συνδρομές, χοροί, οικονομικές ενισχύσεις κ.τ.λ. Όροι και λέξεις της καθημερινότητάς μας. Και φυσικά όλα αυτά όχι χωρίς αντίκρισμα. Το έργο και οι υπηρεσίες που προσφέρονται από τους συλλόγους δεν ανταλλάσσονται ούτε με τα διπλάσια. Ειδικά στους συλλόγους μικρών και απομακρυσμένων οικισμών, η προσφορά είναι ανεκτίμητη: προάγεται ο πολιτισμός, διατηρείται η παράδοση, διδάσκεται η ιστορία. Τα μέλη, κυρίως παιδιά, εντάσσονται σε ομάδες που τους κρατούν μακριά από τις λεγόμενες κακές συνήθειες, γνωρίζονται μεταξύ τους, παίζουν, ταξιδεύουν, διασκεδάζουν, δημιουργούν.
Σήμερα, σε μια δύσκολη στιγμή, τόσο για τον καθένα όσο και για τη χώρα μας, σε μια εποχή που τουλάχιστον η γενιά των τριαντάρηδων και κάτω δυσκολεύεται να προσαρμοστεί με την πραγματικότητα, ο προβολέας του πολιτισμού πρέπει να στρέψει το φως του περισσότερο προς τον άνθρωπο.
Ζούμε και ίσως στο άμεσο μέλλον να ζήσουμε εντονότερα σε ένα περιβάλλον, όπου η ανάγκη για βοήθεια, στήριξη και αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο, στο συγγενή, στο φίλο, στο γείτονα, είναι τόσο επιβεβλημένη όσο ποτέ.
Συνάνθρωποί μας έχασαν τη δουλειά τους, κάποιοι στερούνται τα απαραίτητα για τη ζωή, παιδιά σταματούν τις εξωσχολικές δραστηριότητες, στερούνται το χαρτζιλίκι για το σχολείο, την ένδυση, τον σχολικό εξοπλισμό. Και αυτοί είναι ανάμεσά μας, είναι μέλη των συλλόγων μας, είναι παιδιά δικά μας.
Σε αυτή τη στιγμή, λοιπόν, όλοι εμείς, μέσα από τους συλλόγους, καλούμαστε να προσαρμοστούμε. Σε αυτή τη στιγμή η προσφορά των συλλόγων στην κοινωνία πρέπει να είναι πολλαπλάσια.
Οι σύλλογοι, πρέπει να γίνουν ο προστατευτικός μανδύας για τους αδύναμους και ταυτόχρονα ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον άνθρωπο και τους κοινωνικούς φορείς. Πρέπει άμεσα να αναληφθούν πρωτοβουλίες αγάπης, να γίνουν προτάσεις και να υπάρξουν συνεργασίες, ώστε να μπορέσουμε να μείνουμε όρθιοι, κοντά στον κόσμο που μέχρι σήμερα μας αγάπησε και μας στήριξε. Η ιστορία μας, η παράδοση και ο πολιτισμός, μας προκαλούν. Εμείς, ας φερθούμε σαν έλληνες και ας ανοίξουμε τα αυτιά και τα μάτια μας.