Η απαξίωση του στίβου από τους (αν)αρμόδιους

Γράφει ο Κώστας Μηναρετζής

Με αφορμή τη μη μετάδοση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ομάδων από την ΕΡΤ και τις δικαιολογημένες «φωνές» αγανάκτησης από το φίλαθλο κοινό του στίβου αλλά και της ομοσπονδίας θα θέλαμε να καταθέσουμε και εμείς την άποψη μας για την αντιμετώπιση που έχει ο κλασσικός αθλητισμός τα τελευταία χρόνια από την ΕΡΤ. Και λέμε τα τελευταία χρόνια γιατί το πρόβλημα δεν εμφανίστηκε τώρα με το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αυτό ήταν απλά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Εδώ και κάποια χρόνια απ’ όταν η φουρνιά Κεντέρη, Θάνου, Ξάνθου, Κελεσίδου, Μανιάνη κλπ. έφυγαν από την ενεργό δράση παρατηρείται μια πλήρη απαξίωση του αθλήματος από την τηλεόραση αλλά κυρίως από τους σχολιαστές των αγώνων.
Η μετάδοση ενός αθλητικού αγώνα είναι ένα προϊόν. Αυτός που αναλαμβάνει να τον μεταδώσει σκοπό έχει τη διαφήμιση αυτού του προϊόντος, έτσι ώστε να προσελκύσει όσους περισσότερους τηλεθεατές μπορεί. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο αγώνας πρόκειται για προσπάθειες Ελλήνων αθλητών, νέων σε ηλικία, με ταλέντο και φιλοδοξίες και μάλιστα σε μια περίοδο που δεν υπάρχει στήριξη γι αυτήν την προσπάθεια από κανέναν. Όταν αυτή η προσπάθεια είναι ανιδιοτελής και αγνή από παιδιά που θυσιάζουν πολλά και αφιερώνουν καθημερινά πολλές ώρες προπόνησης για να πετύχουν τους στόχους τους, χωρίς κανένα ιδιαίτερο αντίκτυπο. Παρ’ όλα αυτά, η τηλεόραση έχει καταφέρει αυτό το προϊόν να είναι παντελώς αδιάφορο για τους τηλεθεατές και φίλους του αθλητισμού. Και ακόμα χειρότερα, σε πολλές περιπτώσεις το δυσφημεί, υποβαθμίζοντας και υποβιβάζοντας τα ελληνικά meetings και απαξιώνοντας τις επιδόσεις των αθλητών. Έχει καταφέρει ο κλασσικός αθλητισμός, ένα από τα αρχαιότερα αθλήματα, να συνδέεται άμεσα με τα αναβολικά. Έχει καταφέρει αυτό το θέαμα, γατί περί θεάματος πρόκειται, να μοιάζει αποκρουστικό.
Όμως πως θα μπορούσε να είναι τα πράγματα διαφορετικά όταν η μεγαλύτερη διοργάνωση του στίβου για την Ελλάδα (το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων), αποτελεί την τελευταία είδηση στα αθλητικά ρεπορτάζ, όταν καμία εφημερίδα δεν το έχει πρώτο θέμα στο εξώφυλλο, παρά μόνο σε κάποιες με μικρά γράμματα, όταν δεν υπάρχει μετάδοση των αγώνων και ακόμα χειρότερα όταν δεν υπάρχει ούτε ένα στιγμιότυπο από τη διοργάνωση. Πώς να είναι διαφορετικά τα πράγματα όταν οι κύριοι που αναλαμβάνουν να περιγράψουν τους αγώνες δεν γνωρίζουν το παραμικρό για τους αθλητές που μετέχουν. Όταν δεν γνωρίζουν τις επιδόσεις τους, την πορεία τους, τους προπονητές τους, ακόμα ακόμα και τα ονόματά τους (για πόσο καιρό ακόμη θα ακούω τη Φιλάνδρα «Φιλίνδρα»). Πώς κάποιος που δεν ασχολείται με το στίβο να παρακολουθήσει αγώνες, όταν οι άνθρωποι οι ίδιοι που τους μεταδίδουν τους ειρωνεύονται, έχοντας παντελή άγνοια του αντικειμένου; Ποιος θα πει σε αυτούς τους κύριους ότι δουλειά τους είναι να περιγράφουν και να ενημερώνουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον τηλεθεατή περί τίνος πρόκειται, δίνοντάς του τη δυνατότητα να κατανοεί τι είναι αυτό που βλέπει και όχι να σχολιάζουν (αρνητικά κυρίως) τις προσπάθειες των αθλητών (Βενιζέλεια). Πώς να μην υπάρχει πρόβλημα όταν ποτέ τα τελευταία χρόνια στις μεταδόσεις των Πανελληνίων Πρωταθλημάτων δεν περιλαμβάνονται οι σκυταλοδρομίες, όταν στα Πανελλήνια κλειστού στίβου δείχνουν επιλεκτικά όποιες κούρσες και προσπάθειες θέλουν, όταν αντί για κούρσα επιλέγουν να δείξουν μια εικόνα από τις κερκίδες ή κάποιο ριπλέι σε προσπάθεια αθλητή.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά έχουν καταντήσει το στίβο να μοιάζει το άθλημα της ντόπας χωρίς να έχει κανείς υπόψη του τι δουλειά και ιδρώτα έχουν ρίξει όλοι αυτοί οι «άγνωστοι» για το ευρύ κοινό πρωταθλητές. Έχει φτάσει στο σημείο να διεξάγεται Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών-Γυναικών σε κάποιο από τα καλύτερα στάδια της Ελλάδας προσφέροντας δωρεάν ένα υπέροχο διήμερο θεάματος, με τους κορυφαίους αθλητές της χώρας και στο στάδιο να παραβρίσκονται μόνο οι αθλητές, οι προπονητές, οι παράγοντες και κάποιοι ελάχιστοι συγγενείς και φίλοι των αθλητών.
Όπως φαίνεται η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της για άλλη μια φορά.