Ο Άμλετ έχει το ύφος επισκέπτη...

Του Φώτη Μισόπουλου

....ωστόσο κάθε φορά που πρέπει να πληροφορηθεί ακριβώς πόσο χρονών είναι, ψάχνει τις διάφορες κρυψώνες να βρει τα χρόνια της ένα-ένα........
ΦΑΙΔΩΝ ΠΑΤΡΙΚΑΛΑΚΙΣ [1]

α.
.......Κάποιος άντρας προ του θανάτου του μπαίνει στο φουαγιέ ξενοδοχείου Όπου άλλοι προ του θανάτου τους σκοτώνουν τον καιρό: Σύντομο ή μακρύ- μεταξύ γέννησης και θανής Με οικονομικά ανθηρά ή μόνο μ' εκείνο το ποτήρι που προσφέρει λησμονιά Κρατάω ατζέντα Γράφω κάθε μέρα, όσα πρέπει να κάνω, μέσα στη βδομάδα Έτσι κατευθύνω συνετά την κάθε μου ώρα και στιγμή Η ανωνυμία έχει αναπληρωθεί από ορισμένο αριθμό επινοήσεων, των οποίων ο συνδυασμός αποτελεί σύστημα Απεικονίζουμε την κατεύθυνση Τα σχεδιάσματα προσανατολισμού Ένα είδος γεωγραφικής αποτύπωσης της ύπαρξης: Η μουσική μπαίνει από παντού όπως ο άνεμος Με τρομακτική άνεση γλιστρά απ' τις χαραμάδες Η μουσική πορεύεται από το φεγγάρι Τα έπιπλα Τα φρούτα Τα λουλούδια Την ηλιοφάνεια τα χρώματα τα πουκάμισα Τις γλάστρες Όταν δεν υπάρχει ή σταματά νομίζει πως πνίγεται, υποφέρει, νοιώθει σα να ζει στον βυθό της θάλασσας Ο νέος συνδαιτυμόνας είναι σημαδεμένος από έναν θάνατο άλλο Στο πρόσωπο τα χέρια το βλέμμα το βάδισμα- περίπου Άγγελος Ή χάραγμα Οι μέρες του ωστόσο δεν είναι ακόμα μετρημένες Αν τα μάτια μας πιστέψουν θα χαθούν, πίσω από μια κολόνα....Αποφασίζει κανείς τις ενέργειές του μόνος Βέβαιος πως αν τις έχει προαποφασίσει αβίαστα, δεν θα εξαρτάται καθόλου κάθε πρωί απ' την ατμόσφαιρα Και η ατζέντα μου: αντλώ αίσθημα καθήκοντος Γράφω σ' αυτήν πολύ νωρίτερα, για να έχω το χρόνο να ξεχάσω και να δημιουργώ στον εαυτό μου εκπλήξεις, απαραίτητες στον τρόπο που ζω Τοποθετείς την κατοικία, λοιπόν, ξεκινώντας από ένα γνωστό σημείο- ένα σταθμό για παράδειγμα [διαπρέπω σ' αυτά τ' αυτοσχέδια σκίτσα] Βλέπεις να διακρίνεται σ' ένα κομμάτι χαρτί ένας δρόμος, ένα κτίριο, ένα κανάλι, κάτι, φτιάχνουν απ' την ανταλλαγή των κατευθύνσεων μια λεπτή επικοινωνία, όπου ξαναπαίρνει θέση η γλώσσα του σώματος Η κάθε λατρεία σε βγάζει απ' τον πραγματικό εαυτό Αφαιρεί το παραμικρό ίχνος του εγώ- Λες: Τώρα λατρεύω, ησυχία, παρακαλώ Ονειρεύομαι. Με την άνεσή μου.-

β.
......ψεύτικα μάρμαρα Περνάει χρόνος Παρατηρώ το κάδρο σαν από παλιά ταινία του σινεμά Στο φοινικόδεντρο της γλάστρας, ανάμεσα, και την κολόνα, ο βετεράνος κλαίει τη γάτα του που κρύβεται στον κήπο Οι μάσκες αναλώθηκαν fin de partie Το βράδυ αποκοιμιέμαι εμπρός στο άγνωστο,
αλλά ήδη αποφασισμένο από μένα, αύριο Την ατζέντα ακολουθούν διάφορες σημειώσεις: ''Να γράψω στον Γκ. και στον Λ.'' ''Να εκπλαγώ που δεν έχω λάβει γράμμα από την Ζ.'' ''Να σκεφτώ την ατομικότητα του Ρισάρ'' ''Ανησυχώ για τις σχέσεις του Υ. και της Α.'' ''Ο Βοτανικός Κήπος''
Μια τέχνη της χειρο-τεχνικής Είναι πάντα απολαυστικό να βλέπεις κάποιον να γράφει, ακόμα περισσότερο να σχεδιάζει Συγκρατώ την χειρονομία του συνομιλητή μου ενώ γυρίζει ανάποδα το μολύβι του για να δείξει- η κατασκευή της διεύθυνσης είναι πιο σημαντική απ' την ίδια την κατεύθυνση, όλα μαζί κάνουν μια οπτική εμπειρία, ένα αποφασιστικό σημείο καμπής προσανατολισμού Παρ' όλ' αυτά κάθε είδος λατρείας εκδηλώνεται και λειτουργεί σαν τρομακτική παγίδα, κι ενώ κινδυνεύεις αναπάντεχα κι αθεράπευτα, η ηθελημένη ξαφνική καταστρεπτική
μουσικότητα και μόνο της λατρείας σε γοητεύει, σου φτάνει πέρα για πέρα, σου αρκεί Κανένας ήχος απ' τα κρυμμένα στόματα: ο έρκος των δοντιών ανήκει στην εξουσία Αντί για τείχη ολόγυρά μου καθρέφτες έχουν στηθεί: [Το πλήθος συγκατανεύει] ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΕ Το βλέμμα αναζητά τα πολλαπλά πρόσωπά μου Επαίρομαι: ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΔΙΟΧΕΙΡΗΣ ΓΡΑΦΗΣ Μια φράση ένα ποίημα
εν' απόφθεγμα Το χέρι αντιστέκεται στον καταναγκασμό, oι θεοί επιστρέφουν μετά το τέλος της εκπομπής με το χιόνι της τηλεοπτικής οθόνης ''Να περάσω τη βραδιά μου στης Α.'' Ακολουθούσε αυτή η σκέψη [γράφω εκ των προτέρων μία για κάθε μέρα] Αυτές ορίζουν τη θλίψη ή τη χαρά μου
Υπάρχουν πράγματα που ξαναρχίζουμε επειδή δεν έχουμε κάτι καλύτερο Είναι στον χρόνο ο,τι εξουσιάζει φυλακισμένο στο χώρο του Σαν παλίρροια.-

γ.
.......η πρόταση θα ήταν κοινότυπη αν επρόκειτο για την ζούγκλα ή τη στέππα, μα είναι πολύ λιγότερο κοινότυπη όταν αφορά μια πολύ μεγάλη σύγχρονη πόλη, της οποίας η γνωριμία εξασφαλίζεται συνήθως με τον χάρτη, με μια λέξη, την τυπωμένη κουλτούρα κι όχι την πρακτική της χειρονομίας- ''Το να κάνεις έρωτα μέσα στον έρωτα, είναι το ίδιο με το να ονειρεύεσαι στο όνειρο ή να κάνεις θέατρο μέσα στο θέατρο'':
[ΣΚΗΝΙΚΟ: .....Το Πανεπιστήμιο των Νεκρών Ψίθυροι και χασμουρητά Οι νεκροί φιλόσοφοι εκσφενδονίζουν τα βιβλία τους στον ΑΜΛΕΤ. Πινακοθήκη. Μπαλέτο των Νεκρών Γυναικών Ο ΑΜΛΕΤ ΕΧΕΙ ΤΟ ΥΦΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗ ΜΟΥΣΕΙΟΥ Προσπαθεί χορεύοντας, το Μπολερό του Ραβέλ ΦΩΣ] Θυμάμαι ότι αυτή η ιδέα μου ήρθε καθώς περνούσα μπροστά από ένα εστιατόριο: τραπεζάκια έξω, βλέπω τους σερβιτόρους να πηγαινοέρχονται Βάλθηκα να σκέφτομαι την ατομικότητα Στο μικρό γραφείο κλειδώνω τους συλλογισμούς που κάνω για μερικούς απ' τους καλύτερους φίλους, και τις επιπτώσεις τους- ένα συρτάρι- για τον καθένα ΦΥΛΛΟ 1: Εξαίρετος αξίζει όλη μου την εκτίμηση ΦΥΛΛΟ 2: Με διαρκή επιμέλεια κατάφερε να βγει απ' τη μεγάλη φτώχεια στην οποία τον έριξε ο θάνατος των γονιών του -/ Έξω απ' όλ' αυτά, κι απ' το κτηματολόγιο ακόμα ο,τι βρίσκω είναι μια απλή σύμπτωση Πολύ περισσότερο από τα γεγονότα παρά από τον Νόμο, παύει να επικυρώνει τη σύζευξη της ταυτότητας και της ιδιοκτησίας Αυτή την πόλη ίσως δεν θα την αναγνωρίσει κανείς......Κάθε βράδυ ξυπνούσε ''Να, πάρε χαρτί και μολύβι και γράψε πόσο πολύ μ' αγαπάς'' κι έπειτα ''Μόνο οι ναυτικοί ξεντύνονται τόσο γρήγορα για να πέσουν στη θάλασσα'' Η σόμπα καπνίζει τον ταραγμένο Οκτώβρη [Από ένα φέρετρο στημένο όρθιο βγαίνουν ο Μάρξ, ο Ένγκελς, ο Λένιν, ο Άμλετ, η Οφηλία, ο σκηνοθέτης Οι σκέψεις μου ρουφάνε το αίμα των εικόνων Το δράμα δεν πρόκειται να συντελεστεί Πίσω μου στήνεται το σκηνικό Πυροτεχνήματα τηλεοράσεις. ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ.]

ΑΥΛΑΙΑ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] ΦΑΙΔΩΝ ΠΑΤΡΙΚΑΛΑΚΙΣ, Η ώρα στη χώρα της Τυραννώς, Η ΛΕΞΗ, τ.25/1983
ΑΝΑΦ.: Heiner Müller, ΔΥΣΤΗΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, εισαγ-επιλογή-μτφρ. Ελένη Βαροπούλου, ΆΓΡΑ 2001 [το κείμενο ΜΗΧΑΝΗ ΑΜΛΕΤ και διάφορα ποιητικά] //// ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ, Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 2010 //// ROLAND BARTHES Δυο κείμενα απ' το έργο: ''Η αυτοκρατορία των σημείων'' απόδοση: Πάνος Τσακόπουλος, [σΤΟ ΔΕΝΤΡΟ, Λόγος και ποιητική για την πόλη, τ.33/1983] //// ΦΑΙΔΩΝ ΠΑΤΡΙΚΑΛΑΚΙΣ, Η ώρα στη χώρα της Τυραννώς, Η ΛΕΞΗ, τ.25/1983

https://i.pinimg.com/564x/02/14/a6/0214a64f68697aed15c7514a194c266f.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU