Η δημόσια και δωρεάν παιδεία αποτελεί έναν από τους πυλώνες ενός σύγχρονου δημοκρατικού κράτους. Είναι ένα θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα- εχέγγυο μίας ανοδικής κοινωνικής κινητικότητας. Είναι μία σταθερά μέσα σε μία πληθώρα θυελλωδών εξελίξεων.
Μέσα σε όλο αυτό το εκρηκτικό κλίμα και με ολική απουσία διαλόγου με τον κόσμο της εκπαίδευσης, η ελληνική κυβέρνηση, με μία πρωτοφανή προχειρότητα, προσπαθεί να παραβλέψει την ρητή συνταγματική επιταγή εισάγοντας τον όρο «μη κρατικά» πανεπιστημιακά ιδρύματα. Λες και η εκπαίδευση δεν είναι αυτονόητο δικαίωμα, αλλά ένα -πολιτικά επικίνδυνο- παιχνίδι λέξεων.
Όσοι από εμάς είχαμε την ευκαιρία να φοιτήσουμε σε ένα δημόσιο πανεπιστημιακό ίδρυμα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι εστί υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση. Μέσα, όμως, σε αυτά τα ιδρύματα υπάρχουν και άνθρωποι που πολεμούν για το αυτονόητο.
Είναι το εκπαιδευτικό και το διοικητικό προσωπικό που παλεύει με πενιχρά μέσα. Και είναι, φυσικά, όλα τα παιδιά - όλοι οι φοιτητές που θέλουν να πάρει σάρκα και οστά το όνειρό τους.
Η βασική παράμετρος σε αυτόν τον δημόσιο διάλογο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, που είναι εν εξελίξει, οφείλει να είναι η διασφάλιση του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα της παιδείας και η παρεμπόδιση της άκρατης εμπορευματοποίησης αυτού του κορυφαίου αγαθού.
Τα κενολόγια από πλευράς της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας περί ίδρυσης στην Ελλάδα, παραρτημάτων μεγάλων πανεπιστημίων είναι απλά μία απόπειρα να «χρυσώσει το χάπι» στην ελληνική κοινωνία, με την πρόταση της να έχει ένα βέβαιο αποτέλεσμα τα επόμενα χρόνια. Την διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, την απουσία οποιουδήποτε ελέγχου και την εμπορευματοποίηση της παιδείας, η οποία από ένα δημόσιο αγαθό κινδυνεύει να καταστεί ένα προϊόν χαμηλής συναλλακτικής αξίας.
«Η μάχη που πρέπει να δώσουμε δεν είναι κατά του πλούτου, αλλά κατά της φτώχειας» είχε πει πολλά χρόνια πριν ο κορυφαίος Σοσιαλδημοκράτης πολιτικός και πρωθυπουργός της Σουηδίας, Ούλωφ Πάλμε.
Αυτή την μάχη πρέπει να δώσουμε.
Όχι μπαίνοντας εμπόδιο στην ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά βάζοντας όρους απαράβατους που θα διασφαλίσουν τον μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα της παιδείας και την παράλληλη, ουσιαστική αναβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου.
Μέσα σε όλο αυτό το εκρηκτικό κλίμα και με ολική απουσία διαλόγου με τον κόσμο της εκπαίδευσης, η ελληνική κυβέρνηση, με μία πρωτοφανή προχειρότητα, προσπαθεί να παραβλέψει την ρητή συνταγματική επιταγή εισάγοντας τον όρο «μη κρατικά» πανεπιστημιακά ιδρύματα. Λες και η εκπαίδευση δεν είναι αυτονόητο δικαίωμα, αλλά ένα -πολιτικά επικίνδυνο- παιχνίδι λέξεων.
Όσοι από εμάς είχαμε την ευκαιρία να φοιτήσουμε σε ένα δημόσιο πανεπιστημιακό ίδρυμα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι εστί υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση. Μέσα, όμως, σε αυτά τα ιδρύματα υπάρχουν και άνθρωποι που πολεμούν για το αυτονόητο.
Είναι το εκπαιδευτικό και το διοικητικό προσωπικό που παλεύει με πενιχρά μέσα. Και είναι, φυσικά, όλα τα παιδιά - όλοι οι φοιτητές που θέλουν να πάρει σάρκα και οστά το όνειρό τους.
Η βασική παράμετρος σε αυτόν τον δημόσιο διάλογο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, που είναι εν εξελίξει, οφείλει να είναι η διασφάλιση του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα της παιδείας και η παρεμπόδιση της άκρατης εμπορευματοποίησης αυτού του κορυφαίου αγαθού.
Τα κενολόγια από πλευράς της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας περί ίδρυσης στην Ελλάδα, παραρτημάτων μεγάλων πανεπιστημίων είναι απλά μία απόπειρα να «χρυσώσει το χάπι» στην ελληνική κοινωνία, με την πρόταση της να έχει ένα βέβαιο αποτέλεσμα τα επόμενα χρόνια. Την διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, την απουσία οποιουδήποτε ελέγχου και την εμπορευματοποίηση της παιδείας, η οποία από ένα δημόσιο αγαθό κινδυνεύει να καταστεί ένα προϊόν χαμηλής συναλλακτικής αξίας.
«Η μάχη που πρέπει να δώσουμε δεν είναι κατά του πλούτου, αλλά κατά της φτώχειας» είχε πει πολλά χρόνια πριν ο κορυφαίος Σοσιαλδημοκράτης πολιτικός και πρωθυπουργός της Σουηδίας, Ούλωφ Πάλμε.
Αυτή την μάχη πρέπει να δώσουμε.
Όχι μπαίνοντας εμπόδιο στην ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά βάζοντας όρους απαράβατους που θα διασφαλίσουν τον μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα της παιδείας και την παράλληλη, ουσιαστική αναβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.