... όμως δεν υπήρχε

Του Φώτη Μισόπουλου

........προχωρούσε πασπατευτά, ψάχνοντας να μπει στο πεπρωμένο του
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ[1]

α.
[......όμως δεν υπήρχε κανένα άλλο δωμάτιο τόσο ασφαλές από τα αδιάκριτα μάτια όσο αυτό, κι η ειλικρίνεια άρχιζε πάντα εκεί που τέλειωναν όλοι οι άλλοι τρόποι για να σωθείς- όπως και νάχε το πράγμα το καπέλο ήταν ένα μελόν αρυτίδιαστο- ο γλύπτης που καταστρέφει κι όλα γίνονται χωρίς πτυχώσεις- το κλειδί θα το είχε ο ίδιος, κανένας δεν θα μπορούσε να μπει- τόσο πολύ αγαπούσε την υστεροφημία
- κρατείστε το καπέλο σας και δώστε πίσω το δικό μου- συγκροτεί στη μνήμη το παν,- λέφτερος, που σκότωσε τον εαυτό του πανέτοιμος να τον θάψει πια.....Κάτω απ' το πορφυρό σάβανο το ζωγραφισμένο πρόσωπο γινόταν ζωώδες αποβλακωμένο βρόμικο- δεν θα το έβλεπε κανείς ούτε καν ο ίδιος Δώστε το πανωφόρι μου, παρακαλώ, πρόσθεσα, μου απάντησαν ότι τα είχαν κάψει- το καπέλο επίσης- με τα υπόλοιπα ρούχα
Κατάλαβα πως το τέλος ήταν κοντά- τουλάχιστο πολύ κοντά, έμεινα τότε στην πιο σκοτεινή πλευρά του σπιτιού- θέλω να πω εκεί, όπου όλα θα εξηγηθούν μια μέρα κουρέλια χωρίς όνομα χωρίς πρόσωπο κάτι σαν από το τσίρκο που βάφονται για να πείσουν ή οι ρυτίδες στο στόμα όταν κατεβαίνουν ανελέητες και κυρίως το βλέμμα[2]
Γιατί θα έπρεπε ν' ακολουθεί τη φρικτή φθορά της ψυχής του; Διατηρούσε τη νιότη- αυτό ήταν αρκετό να συναντούσε την αγάπη που θα τον εξάγνιζε- αργότερα προσπάθησα ν' ανταλλάξω το μελόν με τραγιάσκα ή ρεπούμπλικα που θα έκρυβε το πρόσωπο, σταματούσα όμως στην προσπάθεια- τα βράδια ερχόταν η φτωχή γυναίκα απ' τον κάτω όροφο γδυνόταν και γελούσε δυνατά ''θέλω να ζήσω μια ιστορία'' έλεγε σε χαμηλό τόνο- κρυβόμουν κάτω απ' τη σκάλα έβγαζα το καθρεφτάκι απ' το φαρδύ παντελόνι σαν να με διόρθωνα σιγά σιγά, το κοκκινάδι ύποπτο στο πρόσωπο, πούντρα με λάσπη που έσβηνε στο λαιμό της- θα τον θωράκιζε στα περίεργα αμαρτήματα που αχνοσάλευαν στο πνεύμα και τη σάρκα κάποτε η απαίσια έκφραση φεύγει απ' το στόμα αποκτάει μια γοητεία σαν τα ζωγραφισμένα φύλλα του βιβλίου: Σημαδεύουν σβησμένα μάτια].

β.
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: .....τίποτα δεν ζητάω από σένα- ωστόσο δεν μπορώ να κυκλοφορώ ασκεπής με το κρανίο μου σε τέτοια κατάσταση [αν και το εν λόγω καπέλο μου έπεφτε μικρό, με τον καιρό με συνήθισε- φόρεσα και γραβάτα μετά από πολύωρες διαβουλεύσεις, έκοβα βόλτες σαν ωραίες περιπέτειες που διηγούμουν και μου δίναν ελάχιστα χρήματα κι απ' το αιδοίο της ξεπρόβαλλαν λευκές μαργαρίτες εξαντλημένες απ' τον λίγο ύπνο]
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: [μεγάλη παύση][γελάει]......μόνο που έχω τέτοια λαχτάρα γι' αυτό το φάντασμα την ίδια που έχω και για σένα την ίδια φλογερή αγκαλιά- ωραία γραβάτα, δε λέω, αλλά όχι του γούστου μου [παύση] κι όταν κανείς πέθαινε το κοιμητήρι φαινότανε ασφυκτικό- μιλάω λοιπόν ψιθυριστά αφού όλα είναι όνειρο και κάποια στιγμή μπορεί να ξυπνήσεις- αποδέχτηκα τον κλήρο μου ως κοινός θνητός μεγαλώνω στον κήπο σας φακές έχω ταχτοποιήσει καλά τη μέρα που έρχεται υποδέχομαι τους καλεσμένους οικεία πρόσωπα γριές φιλάργυρες με το πουγκί σφιχτά στο στήθος
[ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΚΗΝΙΚΟ: ......στο ξέφωτο στο καινούριο σύδεντρο οι θεοί κυκλοφορούν στεφανωμένοι πασχαλιές και πλημμύρες η λήθη σαν γκρίζος γκρεμός αμίλητος- η γραβάτα είχε φτάσει στα χέρια μου παραήμουν κουρασμένος να τη στείλω πίσω Ήταν γαλάζια με κάτι σχέδια σαν αστεράκια, δεν αισθανόμουν καλά, όμως μου είπαν, όπως μου το είπαν, πως έδειχνα μεγαλοπρεπής Δεν επρόκειτο ποτέ να αισθανθώ καλύτερα- το έπιασα το υπονοούμενο- έτσι κι όταν σε διώχνουν η πραγματικότητα γίνεται απίστευτα μακρινή, ούτε θυμάσαι πώς κατέβηκες τη σκάλα, πώς πέρασες το δρόμο, σαν όταν σε οδηγεί καμιά φορά ο τυφλός της γωνίας- με το συχωροχάρτι- ''λίγα τα ψωμιά σου και πολλή η βρωμιά που αφήνεις πίσω σου'']
ΦΩΝΗ ΑΠ' ΤΟΝ ΕΞΩΣΤΗ: .......μονάχα αυτό σκεφτείτε ότι άντεξα στην καταιγίδα και πώς σφυρηλάτησα την εξορία μου καχύποπτοι, αντιρρησίες- όλο και κάποια μικροσχόλια ακούω [παύση] Τους διέψευσα όλους ενώ περίμεναν να με δουν ξοφλημένο κι έπρεπε κάθε νύχτα να ξυπνώ στη μέση της

γ.
Α' ΘΕΑΤΗΣ: ......όσο για σένα είχες πολλές υπέροχες στιγμές, δεν ήσουνα ποτέ του κόσμου αυτού- ένα μόνο σε τρόμαζε, μην ψάξουν στη ντουλάπα όπου σιτίζεται η ανωνυμία μας- χωρίς αιδώ- ανακαλύπτοντας τον πηλό γεμάτο έρωτα και μάτια, σ' άκαμπτα μέλη αδέξια απ' την πολλή ενατένιση
Β' ΘΕΑΤΗΣ: ......surgit fama[3] ανακωχή ανάμεσα στους θεούς κι εγώ πια είμαι πολύ μεγάλος για ν' αποχτήσω φίλους, ωστόσο εκεί συχνάζω όπου μαζεύονται οι γυναίκες με τις στάμνες- μια φορά στο ανήσυχο σκοτάδι- στο φιλιατρό μονάχες,- ακίνδυνος- πάντως όλο και κάποια μικροσχόλια, ακούω- θα έκαναν- ένοιωθα την ξύλινη ζωή τους να με κατακλύζει- αν σάς ενοχλήσει κανείς, απλώς πείτε του ότι έχετε την άδεια να προστατευθείτε απ' τη βροχή στο υπόστεγο, κι αν δεν ήταν οι βραδινοί ήχοι το αιώνιο θα περνούσε απαρατήρητο αφού όλοι ξεχνούν εύκολα την παιδική ηλικία τους
[ΒΡΑΔΙΝΑ ΓΑΒΓΊΣΜΑΤΑ. ΦΟΥΑΓΙΕ. ΕΠΊΛΟΓΟΣ. ΦΩΝΕΣ]: .....σπονδυλωτά κι ασπόνδυλα των ωκεανών φέρνουν στο φως τα πρώτα αγάλματα, προσπαθώντας να βρούνε τις λέξεις, υποκύπτουν στις εντολές- ο πρώτος βάζοντας τ' άλογο στο αλέτρι ο δεύτερος χτυπώντας τις πέτρες για τη σπίθα τους ο τρίτος γονατίζοντας στο νερό για τη συχώρεση-γερόντοι και αρχόντοι πάρτε ο,τι καρτέρησα κι αφήστε μου το ένα μάτι να δακρύζει στους καημούς όταν θα φεύγουνε όσοι το αποφάσισαν μαδημένοι στο χώμα σφαγμένοι στο θάμπος πέρασαν αφήνοντας τις φλέβες να σπαρταρούν στα δέντρα ένα με τη χλόη όπου πάτησαν κατατρεγμένοι και ανέστιοι ΦΩΝΗ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ: ......υπήρχαν δρόμοι που δε μου προλόγιζαν τίποτε μερικοί θυμόμουν είχαν γίνει άφαντοι και άλλοι είχαν αλλάξει τελείως ονομασία Δεν γνώριζα και πολύ καλά τα κατατόπια έφτασα διατηρώντας την κόκκινη πλευρά του ουρανού στα δεξιά μου με δυο λόγια είχαμε γνωριστεί στα προάστια εκείνης της πόλης - ποιας, δε θυμάμαι- αλλά σάς βεβαιώνω δεν είχα πάει ποτέ εκεί, ούτε καν θυμάμαι το βαρύ παλτό, το δώρο που μου έκανε, αν και είμαι χρόνια θαμμένος- στα περίχωρα, κάπου στο νότο.

ΑΥΛΑΙΑ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ, ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ, ΚΕΔΡΟΣ 1980
[2] ΟΣΚΑΡ ΟΥΆΙΛΝΤ, ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΟΥ ΝΤΟΡΙΑΝ ΓΚΡΈΥ, μτφρ. Βασιλική Κοκκίνου, ένθετο εφημ. ΑΓΟΡΆ, αχρονολόγητο
[3] κυκλοφορεί η φήμη/ λέγεται

1./ https://nemzetiszinhaz.hu/uploads/images/szcenarium-archive/2022_04/013.jpg

2./ https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU