Ο γάμος

Του Φώτη Μισόπουλου

[πάνω σε μια ιδέα του Ezra Pound]


.....πατέρας έγινε διδύμων,
επιτυχία που την πλήρωσε ακριβά
EZRA POUND [TAMPERAMENTI-LUSTRA] [1]

α.
...........μπορεί να βγει το φεγγάρι κορνιζαρισμένο στο βάθος του δρόμου εκείνος να μην είναι σε θέση ν' απολαύσει και να επιταχύνει το βήμα- [για κάποιον που επέστρεφε λίγα χρόνια αργότερα]- φορούσε ακριβώς τα ίδια ρούχα μη νοιώθοντας χαρά για τους θριάμβους του, είτε, όλοι έχουμε δικές μας στιγμές λήθης ή ότι ακόμα κι αυτό είναι ποιητική αμεριμνησία- έστεκαν δηλαδή οι σκουροκόκκινες βελούδινες κουρτίνες που το χρώμα τους γινόταν ακόμα πιο βαθύ στη χαμηλή ανταύγεια του δωματίου- σα να τις σκέπαζε ένα λεπτό στρώμα φως που έμπαινε από τ' όνειρο και τους ήχους
ή και αντιθέτως να κάνει επί τόπου στροφή και να τρέξει όσο είναι ακόμα καιρός- προς το παρόν πάντως δίχως παράπονα, που αποτελεί βασικό θέμα- είχε τον ίδιο παλιό αέρα με περίεργους φόβους ανακατωμένο και χαριτωμένες αβεβαιότητες τηρώντας στάση ήρεμη κι επιφυλακτική στη θάλασσα των ηλιθίων: όλοι παρακολουθούσαν σιωπηλοί- προφανώς δεν είχαν καταλάβει πως αυτό ήταν το παν- οι βάλτοι, κύριοι, τα τέλματα, είναι η ιστορία των ζώων που ζουν σε σπήλαια σκοτεινά και τα οποία χάνουν την όρασή τους επειδή δεν την χρησιμοποιούν Και τώρα, επιτρέψτε μου, διψάω τρομερά[2] Υπήρχαν υφάσματα και στους τέσσερις τοίχους Μέχρι και η πόρτα ήταν καλυμμένη τέλεια- και η άκρη του υφάσματος δεμένη[3]

Φαίνεται ότι τα πόδια είναι σε καλή κατάσταση, αυτό συνιστά ευλογία, το κεφάλι παραμένει κάπως αδύναμο, θα χρειαστεί χρόνο για να πάρει κάπως μπροστά Κανένα σημάδι άνοιας, πενιχρά εφόδια αλλά καλά ζυγιασμένα,- λέει ο Pound, ''ο ντροπαλός Αρίδης παντρεύτηκε μιαν άσκημη...... γυναίκα.....βαριεστημένος με τη ζωή που έκανε αδιάφορος και χωρίς κουράγιο νόμισε πως κι αυτό.....θα το υποφέρει όπως και κάθε άλλο......τράβηξε για το ριζικό του''[4] Εκείνος δεν βλέπει παρά μόνο την κλειδαριά, θα έβλεπε τον κόσμο μέσα απ' αυτήν αν απλά μόνο σκεφτόταν να σκύψει: αρκεί που υπάρχει η δυνατότητα της γενίκευσης Η γενίκευση επαφίεται στον αναγνώστη[5] Θα διευκολύνατε το καθήκον μου, ως συγγραφέα. Πολύ πρωί.

β.
......ήταν η εποχή που οι γυναίκες άρχιζαν να φορούν κοντομάνικα Ο ώμος της είχε μόλις γυμνωθεί το χρώμα του δέρματος δεν είχε ακόμα συνηθίσει το άγγιγμα του αέρα όπως η λάμψη της άνοιξης όταν καταστρέφεται απ' την αστραπή του καλοκαιριού κι αρκεί που περπατάει στο σωστό δρόμο εκτός κι αν υπάρχουν κι άλλοι που του διέφυγαν- τοίχοι και έδαφος, αν όχι από πέτρα, είναι πάντως εξ ίσου σκληροί και υγροί. Πανίδα, αν βλέπει, είναι σιωπηλή έπειτα η ηχώ δυνατή στην αρχή όσο και ο ήχος που τη σήκωσε να επαναλαμβάνεται καμιά εικοσαριά φορές κάθε φορά πιο αδύναμη


Συνέχισε ο Pound: ..... ''ενώ αντίθετα ο Bastidides που μόνο για συνουσίες γράφει και μιλάει/ πατέρας έγινε διδύμων, επιτυχία που την πλήρωσε ακριβά- τετράκις το κεράτωμα υπομένοντας''[6] με ντελικάτη ανθίζουσα σιωπή- διευκολύνω ιδιαιτέρως το καθήκον σας θέλετε να εξαναγκάσετε τους ανθρώπους να δράσουν επειδή τρέμετε τη στασιμότητα, κυρίως, όσο λιγότερο παρεμβαίνετε πριν από τις πράξεις τους τόσο λιγότερο αυτές εξαρτώνται από τους ίδιους Η δική σας ευθύνη αυξάνει, ενώ η δική τους μειώνεται πλην για τον καθένα μόνο η ευθύνη των πράξεών του αποδίδει τη σημασία τους τα στήθη της δεν πρέπει να ήταν μεγάλα όπως παρατηρούσε μα μικρά και σεμνά ίσα ίσα που σου γέμιζαν την παλάμη είχαν τρυφερότητα και δύναμη μαζί και στην καμπύλη του ώμου ένοιωθες ακόμα και την κίνηση του ποδιού η ίδια γλυκιά μελωδία που με την άκρη της γλώσσας σε φιλούσε Η κλείδωση του ώμου και ίσως ολόκληρος ο ώμος ήταν εκτεθειμένα Η ομορφιά της βρισκόταν στην στρογγυλή κλίση του.

Έχει ήδη μερικές αναμνήσεις από την ανάμνηση της μέρας που πέρασε στο ίδιο πάντα μονοπάτι που ακόμα τον οδηγεί μέχρι την τωρινή στιγμή που έχει σταματήσει για ν' ακουμπήσει στον τοίχο, έχει ήδη συμβεί κάποιο παρελθόν- ψεύτικες γνώσεις από αλήθειες που καταστάλαξαν αλλά που ακόμα τα πάντα είναι εύθραυστα Αιφνιδιάζει τον εαυτό του στην κίνηση και στην ανάπαυση όπως την πρώτη φορά εδώ, στις μέρες της μεγάλη αναπόλησης

γ.
''.....12 ερωμένες 64 γυναικοδουλειές........του φίλου μας Florialis....τηρεί μια στάση ήρεμη κι επιφυλακτική.....για ψυχρός κι ουδέτερος περνιέται''[7]
Παλιοί φίλοι οι πιο πολλοί για κάποιον που επέστρεφε λίγα χρόνια αργότερα Φαίνεται πως κάθε ιδέα σε τιμωρεί μόλις την αγγίξεις Τώρα που άρχισα να αναζητώ ισοδύναμα των σκέψεών μου ώστε να τις κάνω πιο ξεκάθαρες στους άλλους δεν μπορώ να σταματήσω- πόσο γελοίες είναι οι μεταφορές αισθάνομαι να με κατακλύζουν κρατώ για τον εαυτό μου όλο τον πόνο που δεν καταφέρνω να κατανοήσουν- αυτά που επιδεινώνουν την άπνοιά μου

Είχε καταλάβει ότι την έβρισκα όμορφη και γι' αυτό μου δάνεισε το δεξί της χέρι με την γνωστή καμπύλη στον ώμο- το χέρι προσεκτικά κρυμμένο κάτω απ' τ' αδιάβροχο- ήθελα να κρατήσω για πάντα αυτήν τη ζεστασιά η ομίχλη πύκνωνε ολοένα η βραδιά προμήνυε βροχή άκουγα τον ήχο του ραδιοφώνου που έπαιζε στο πίσω δωμάτιο Έμαθα ότι οι γυναίκες που χρησιμοποιούσαν βαριά αρώματα δεν γλύτωναν εύκολα μες στην απόλυτη υγρασία Στην πυκνή ομίχλη μπορούσε να επιπλέει ένα θολό φως Στο χρώμα της λεβάντας Το χέρι της τρόμαξε και μ' ακούμπησε γλιστρώντας

Αλλά συνήθως τώρα μόλις περάσει η έκπληξη επιστρέφει η ανάμνηση και τον πηγαίνει πίσω, πολύ πίσω, στο πρώτο εκείνο λεπτό πέρα απ' το οποίο τίποτα, όταν ήταν ήδη μεγάλος, κοντά στον θάνατο, και ήξερε, μολονότι αδυνατούσε να θυμηθεί ότι είχε ζήσει- τι είναι ηλικία και τι θάνατος, μαζί με άλλα θεμελιώδη ζητήματα Αλλά τα πάντα ακόμα είναι εύθραυστα κι ο αέρας αληθινός, τόσο που θα μπορούσε ν' αποδειχτεί μοιραίος μετά από μερικές εισπνοές και αμέσως κάνει τα πρώτα του βήματα και περνά ώρα προτού καταλάβει ότι είναι απλώς τα τελευταία του ή τα πιο πρόσφατα

Αδιάφορος και χωρίς κουράγιο πια νόμισε πως κι αυτό θα μπορούσε να το υποφέρει όπως και κάθε τι άλλο: ''Είμαι άχρηστος για τον εαυτό μου, ας την αν με θέλει ας με πάρει'' τράβηξε για το ριζικό του φορούσε ακριβώς τα ίδια ρούχα δεν ένοιωθε χαρά για τους θριάμβους του Θάλασσα ηλιθίων

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] Ezra Pound, ΠΟΙΗΜΑΤΑ [αναφορά στη συλλογή LUSTRA], μτφρ. Τάσος Κόρφης, ΠΡΟΣΠΕΡΟΣ 1987 β' έκδοση
[2] Αντρέ Ζιντ, Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, Καστανιώτης 2010
[3] Γιασουνάρι Καουαμπάτα, ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ, μτφρ. Εύη Κουκουμπάνη-Πολυτίμου, Καστανιώτης 2010
[4] Ezra Pound ο.π.
[5] Αντρέ Ζιντ, ο.π.
[6] Ezra Pound, ο.π.
[7] ο.π.

https://atlantictheater.org/files/The-Threepenny-Opera_Test.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU