Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο...

Του Βασίλη Αθανασιάδη
Στην παλιά μικρή μας πόλη, αν θέλετε …το μεγάλο χωριό, το Πολύκαστρο, των 3033 κατοίκων (απογραφή 1951), υπήρχαν2 κτίρια - διδακτήρια για τις ανάγκες της Δημοτικής εκπαίδευσης.

Το ένα είχε ανεγερθεί με δαπάνες του κράτους την περίοδο 1929 -1932(Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου, με υπουργό παιδείας τον Γεώργιο Παπανδρέου), ήταν διθέσιο μονώροφο, λιθόκτιστο και κατά το ήμισυ στην δυτική πλευρά είχε και υπόγειο, στη θέση του σήμερα βρίσκεται το Γυμνάσιο Πολυκάστρου.

Το άλλο ανεγέρθη μετά από λίγα χρόνια και αυτό διθέσιο το οποίο από το 1957 - 58 στέγασε το Ιδιωτικό Γυμνάσιο του Ντίνου Ζαφείρη, στη θέση αυτού ανεγέρθη και λειτουργεί σήμερα το Κέντρο Πολιτισμού και Πληροφόρησης του Δήμου μας.

Στις αρχές της 6ης δεκαετίας του 20ου αιώνα (1951-1960), οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου ξεπερνούσαν τους 500 στον αριθμό, μέσα σ΄αυτούς φοιτούσαν και αρκετά παιδιά άνω των 12 ετών που πήγαν σχολείο καθυστερημένα, λόγω της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου.

Την σχολική χρονιά 1957 - 1958 αποφοιτούσαν από το Δημοτικό 64 μαθητές και μαθήτριες γεννηθέντες 1946 και νωρίτερα, με δάσκαλο τον αλησμόνητο +Ισίδωρο (Σιδέρη) Παπαδόπουλο, Πολυκαστρινός στην καταγωγή από το Σιναπλή τηςΑνατολικής Ρωμυλίας.

Ο δάσκαλος αυτός, η σύζυγός του Δέσποινα, ο αλησμόνητος Παύλος Φερφέλης και άλλοι ήταν αυτοί που μας δίδαξαν τα πρώτα γράμματα στο Δημοτικό Σχολείο και συνέβαλαν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ.

65 ΠΟΛΥΚΑΣΤΡΙΝΟΙ ΠΡΙΝ 65 ΧΡΟΝΙΑ

Η αναμνηστική μας φωτογραφία, οι τελειόφοιτοι της 6ης Δημοτικού, την άνοιξη του 1958, μπροστά από το Δημοτικό μας Σχολείο που σήμερα δεν υπάρχει, αυτή ήταν η τελευταία χρονιά λειτουργίας και χρήσης του παλαιού κτιρίου.

Αμέσως την επόμενη σχολική χρονιά, οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου στεγάστηκαν στο νέο καλαίσθητο πέτρινο κτίριο που ανεγέρθη στα μέσα της δεκαετίας του 1950 και εγκαινιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1958, εκεί ήταν και το κοινοτικό γήπεδο ποδοσφαίρου, όπου γίνονταν και οι γυμναστικές επιδείξεις κάθε τέλος της Σχολικής χρονιάς.

Για την ευκολότερη αναγνώριση των προσώπων χωρίσαμε τη φωτογραφία σε τρία τμήματα και προσπαθήσαμε να ταυτοποιήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους από τους συμμαθητές.

Θα ζητήσω φυσικά την κατανόηση και την βοήθεια σας για όσους δεν ενθυμούμαι.

Απο αριστερά όρθιοι:
1. +Σιδέρης Δραγανίδης(Βαλέσας), 2. ;;;;;;;; 3. Θανάσης (Νάσος) Δελήπαλτα 4. ;;;;;;;; 5. ;;;;;;;; 6. Χρήστος Καρακατσανίδης (Κουταβάς) 7. Γιάννης Χαμουρούδης(Τζάγκο) 8. Δημήτρης Παπαδόπουλος (Παπάς), 9. Χρήστος Ζωιτσούδης 10. Στέργιος Μπάμπος 11. +Χρήστος Δραγανίδης,

Καθήμενοι στη μέση:
12. Θανάσης Χαμουρούδης, 13. Γεώργιος Φυτιλής 14. ;;;;;;;; 15. Σταματία Χαμουρούδη 16. Μαρίνα Βακαλούδη-Παμποράκη
Καθήμενοι μπροστά:
17. Κώστας Γιαμπατζίδης, 18. +Δημήτρης Ρουκούδης, 19. ;;;;;;;; 20. Γιάννης Κατούδης(αγροφύλακας).

Από αριστερά όρθιοι:
1. ;;;;;;;; 2. Ιωάννα Δαμακούδη-Καραγιωργούδη 3. Αναστασία Καρακατσανίδου 4. +Αντωνία Ζαφειρούδη, 5. Δέσποινα Γκουντούδη, 6. Παναγιώτα Τσακουρίδου, 7. +Κυριακή (Κούλα)Μερκενίδου-Σαγματοπούλου 8. Ευτυχία Αρκούδα(;) 9. ;;;;;;;; 10. ;;;;;;;; 11. ;;;;;;;; 12. Αναστασία (Τασούλα) Μαυροφρίδου 13. Κυριακή (Κίτσα) Γεωργιάδου-Σαμπανίδου, 14. ;;;;;;;;
Μεσαία σειρά:
15. Λαμπρινή Τσιτουρούδη-Δεμπούδη, 16. ;;;;;;;; 17. ;;;;;;;; 18. +Τούλα Μαντσίδου-Τζερνικούδη 19. Δέσποινα Γκουντενούδη (η φωτογραφία είναι από το προσωπικό της αρχείο και την ευχαριστώ πάρα πολύ), 20. Τούλα Παπαδοπούλου, 21. Ζωή Χαμουρούδη-Λώλου, 22. Ζωή Χαμουρούδη-Τακανούδη, 23. ;;;;;;;; 24. Ελένη Θεοδοσίου-Κορφιάτη. 

Καθήμενοι:

25. +Κυριάκος Ουζούνης, 26. Όλγα Χωραφά, 27. Ελένη Καραμήτσιου-Σαμαρά 28. Πέτρος Γιαμπατζίδης, 29. +Χρήστος Μερεσίδης 30. Κώστας Καραβάς 31. Γιάννης Καρακατσανίδης(Γιαντσούλης) 32. +Γεώργιος Ιωαννίδης(Μπάχουρας) 33. +Στέλιος Ιωαννίδης.

Από αριστερά όρθιοι:
Κυριακή (Κίτσα) Μερεσίδου 2. Δημήτριος Ψαλτόπουλος, 3. Βασίλειος Αθανασιάδης 4.Νίκος Πρασσούδης 5. Νικηφόρος Χρηστίδης, 6.+ Γιάννης Σ. Αθανασιάδης (Νούλης) 7. +Γεώργιος Ν. Αθανασιάδης 8. Σωτήρης Δελαρούδης.

Καθήμενοι:
9. Ζαφείρης Κατραμάδας 10. +Πἐτρος Κατούδης(Κασέρας) 11. Δήμος Τσιλικούδης.

Ο αλησμόνητος δάσκαλός μας +Ισίδωρος (Σιδέρης) Παπαδόπουλος

Βλέποντας την φωτογραφία που μου παραχώρησε η Δέσποινα Γκουντενούδη, που και πάλι θα την ευχαριστήσω από καρδιάς, μου έρχονται μνήμες, ιστορίες, πρόσωπα που κάποια μάλιστα σήμερα λείπουν από κοντά μας, αλλά άφησαν το στίγμα τους στην πόλη μας και φυσικά στις ζωές μας.

Ξέραμε ότι από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο θα γίνει η έναρξη χρήσης του νέου (τότε) “Πέτρινου” Εξατάξιου Δημοτικού Σχολείου, θυμάμαι χαρακτηριστικά την προτροπή συμμαθητή και φίλου μου, που είχε χάσει τη χρονιά ο ίδιος, να μείνω στην ίδια τάξη για να πάμε στο καινούργιο το σχολείο το οποίο θα είχε για αυλή το τότε γήπεδο ποδοσφαίρου του Πολυκάστρου.

Θυμάμαι την πάνδημη κηδεία του συμμαθητή μας , αλησμόνητου Στέλιου Β. Ιωαννίδη τον Απρίλιο 1967 που το έφεραν νεκρό από την Κύπρο.

Θυμάμαι την πάνδημη κηδεία, ύστερα από τον τραγικό θάνατο του Γιώργου Χρ. Ιωαννίδη (Μπάχουρα), νεαρού φέρελπι ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Πολυκάστρου, που σκοτώθηκε ύστερα από σύγκρουση το μηχανάκι του με Ι.Χ. κοντά στονΑκροπόταμο.

Θυμάμαι την περίοδο 1955-59, τον αγώνα των Κυπρίων (ΕΟΚΑ) εναντίον των Βρετανών αποικιοκρατών και τις δολοφονίες των νεαρών Κυπρίων αγωνιστών (Γρηγόρης Αυξεντίου, Ευαγόρας Παλληκαρίδης, Μιχαλάκης Καραολής κ.α.) που μας συγκλόνισαν και τότε ”ἁνεβάσαμε” θεατρικό έργο με τα δεινά των Κυπρίων και εγώ υποδύθηκα τον Τζόν Χάρντινγκ , “Δήμιος της Κύπρου” στην παράσταση έπαιζαν +Χρήστος Δραγανίδης, +Γιάννης Σ. Αθανασιάδης (Νούλης), +Ελένη Θεοδοσίου-Κορφιάτη κ.α.

Αυτά ήταν τα πρὀσωπα και κάποια από τα περιστατικά και τις μνήμες, ύστερα από 65 χρόνια, της τελευταίας “τἀξης” που αποφοίτησε από το πρώτο ανεγερθέν με κρατική χρηματοδότηση εκπαιδευτικό κτίριο της πόλης μας.