Κάποιος γεωγράφος θα περιέγραφε τον τόπο αυτό, ως κείμενο στο Νοτιοανατολικό άκρο της Ευρωπαϊκής Ηπείρου, και σε γεωγραφικό πλάτος περίπου 40 μοιρών, εκτεινόμενο δε σε έκταση 132.000 (περίπου) τετραγωνικών χιλιομέτρων. Άλλος, εθνολόγος, θα κατέτασσε τους κατοίκους αυτού του τόπου στην Ελληνική φυλή, ενός εκ των τεσσάρων κλάδων (του πλέον ολιγάριθμου) της Λευκής φυλής.
Τέλος, το χειρότερο, κάποιος στατιστικολόγος ίσως θα μιλούσε περί του αριθμού γεννήσεων της εθνότητας αυτής, θα διαπίστωνε το πρόβλημα της υπογεννητικότητας και, αναμφίβολα, θα έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου της επερχόμενης πληθυσμιακής συρρίκνωσης και, ενδεχομένως, κάποιας μεταγενέστερης ολοκληρωτικής εξαφάνισης.
Αυτά τα στοιχεία θα παρέθετε, αναφερόμενος στην Πατρίδα αυτή, καθένας που δεν αναβαπτίστηκε στα νερά της Κασταλλίας πηγής, καθένας που δεν ένιωσε ούτε για μια στιγμή μέσα του να ρέει έστω και μια σταγόνα από τον Ιχώρα των αρχαίων θεών.
Αντίθετα κάποιος Έλληνας, κάτοικος της Πολιτείας Ελλάδος ή μη, θα διεκήρυττε για όλα τα πανανθρώπινα υψηλά ιδανικά που σ΄ αυτόν εδώ τον τόπο και από αυτόν εδώ τον λαό γεννήθηκαν. Θα θύμιζε ότι η Ελλάδα υπήρξε στην ιστορία της ανθρωπότητας, η μόνη δύναμη που κέρδισε αυτόν τον τίτλο προσφέροντας και όχι αποσπώντας. Θα θύμιζε ακόμη, ότι τα αρχέτυπα ενός έθνους δεν σβήνουν ποτέ. Πάντα σ΄ αυτόν τον τόπο θα γεννιούνται Ίκαροι, Λεωνίδες, Ορφείς με τον αρχαίο σπόρο να ρέει μέσα τους και να ωθεί αέναα σε πράξεις – σύμβολα για τον άνθρωπο.
Κάποιος Έλληνας, ακόμη, θα έκρουε στην ανθρωπότητα τον κώδωνα του κινδύνου, λόγω της μη συνεχούς αναβάπτισής της σ’ αυτές τις πανανθρώπινες αξίες, και το χειρότερο, της τοποθέτησής της σε θέση αντιπάλου απέναντί τους. Όποιος αντιπαλεύει την ιστορία του, έχει λανθασμένη ιδέα για το παρόν του και αγνοεί το μέλλον του.
Τέλος, κάποιος Έλληνας, με πολύ απλά λόγια, θα έλεγε – προς κάθε κατεύθυνση – ότι εδώ, στη χώρα των Μουσών, γεννήθηκε ο λυρισμός και η ομορφιά. Σαν άλλοτε και τώρα, κοντά στις Μούσες γεννιέται το κάλλος και η ποίηση, και από εκεί παντού, με την προϋπόθεση της συνεχούς αναβάπτισης. Και αυτός ο Έλληνας, ο κάθε Έλληνας, μια και καλή θα θύμιζε ότι μερικά πράγματα δεν είναι – ποτέ δεν ήταν – θέμα γιγαντισμού. Η πηγή φωτός είναι πάντοτε σαν έκταση, ασυγκρίτως μικρότερη του χάους το οποίο καλείται να φωτίσει.
Αυτά τα στοιχεία θα παρέθετε, αναφερόμενος στην Πατρίδα αυτή, καθένας που δεν αναβαπτίστηκε στα νερά της Κασταλλίας πηγής, καθένας που δεν ένιωσε ούτε για μια στιγμή μέσα του να ρέει έστω και μια σταγόνα από τον Ιχώρα των αρχαίων θεών.
Αντίθετα κάποιος Έλληνας, κάτοικος της Πολιτείας Ελλάδος ή μη, θα διεκήρυττε για όλα τα πανανθρώπινα υψηλά ιδανικά που σ΄ αυτόν εδώ τον τόπο και από αυτόν εδώ τον λαό γεννήθηκαν. Θα θύμιζε ότι η Ελλάδα υπήρξε στην ιστορία της ανθρωπότητας, η μόνη δύναμη που κέρδισε αυτόν τον τίτλο προσφέροντας και όχι αποσπώντας. Θα θύμιζε ακόμη, ότι τα αρχέτυπα ενός έθνους δεν σβήνουν ποτέ. Πάντα σ΄ αυτόν τον τόπο θα γεννιούνται Ίκαροι, Λεωνίδες, Ορφείς με τον αρχαίο σπόρο να ρέει μέσα τους και να ωθεί αέναα σε πράξεις – σύμβολα για τον άνθρωπο.
Κάποιος Έλληνας, ακόμη, θα έκρουε στην ανθρωπότητα τον κώδωνα του κινδύνου, λόγω της μη συνεχούς αναβάπτισής της σ’ αυτές τις πανανθρώπινες αξίες, και το χειρότερο, της τοποθέτησής της σε θέση αντιπάλου απέναντί τους. Όποιος αντιπαλεύει την ιστορία του, έχει λανθασμένη ιδέα για το παρόν του και αγνοεί το μέλλον του.
Τέλος, κάποιος Έλληνας, με πολύ απλά λόγια, θα έλεγε – προς κάθε κατεύθυνση – ότι εδώ, στη χώρα των Μουσών, γεννήθηκε ο λυρισμός και η ομορφιά. Σαν άλλοτε και τώρα, κοντά στις Μούσες γεννιέται το κάλλος και η ποίηση, και από εκεί παντού, με την προϋπόθεση της συνεχούς αναβάπτισης. Και αυτός ο Έλληνας, ο κάθε Έλληνας, μια και καλή θα θύμιζε ότι μερικά πράγματα δεν είναι – ποτέ δεν ήταν – θέμα γιγαντισμού. Η πηγή φωτός είναι πάντοτε σαν έκταση, ασυγκρίτως μικρότερη του χάους το οποίο καλείται να φωτίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.