Η κλίμακα

Του Φώτη Μισόπουλου
acte unique pour "Secret Dinner"
Κείνο το λείψανο που φύτεψες στον κήπο σου τον άλλο χρόνο,
Άρχισε να βλασταίνει;
ΤΟΜΑΣ ΕΛΛΙΟΤ [1]
à mon Αnge Βlanc

1.
[ΑΝ ΟΙ ΘΥΕΛΛΕΣ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΣΤΟΜΑΤΑ. ΚΙ ΑΝ Η ΝΥΧΤΑ ΔΙΑΠΕΡΝΑ ΜΕΡΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ [2]: .....ταίριαζε η φωνή..... Θωπεύοντας τις λέξεις....Μπορεί να βγει το φεγγάρι. Στο βάθος του δρόμου εκείνος να μην είναι σε θέση να χαρεί. Να επιταχύνει το βήμα του. Ή και αντίθετα. Να κάνει επί τόπου στροφή και να τρέξει: όσο ακόμα υπάρχει καιρός. Έμοιαζαν πολύ αυτές οι δεντροστοιχίες μεταξύ τους. Ο ίσκιος υπήρξε λιγότερο βαθύς και βιαζόμουν να ξεμακρύνω. Δε μου αρέσει ν' αδυνατίζει η σκιά. Είναι ύπουλο. Σηκώθηκα και ξαναπήρα την κατεύθυνση που είχα. Το δωμάτιο όπου βρίσκονται τα πρόσωπα με χρώματα ημέρας. Ύστερα του ηλιοβασιλέματος. Πιο ύστερα θα είναι το μισοσκόταδο. Προς το τέλος της Πράξης, το φως του φεγγαριού. Θα φαίνεται στρογγυλό. Απέραντο,- μέσα απ' το παράθυρο. Δίχως ν' ανοίγει. Πού βρίσκεται η πληγή των ζωντανών κορμιών; Τ' αγριοπούλια δεν τα είχαν σκοτώσει. Ο,τι περίσσευε απ' τα σώματα. Όταν το στόμα ανοιχτό. Ή αυτό που απομένει. Δε θυμάμαι να έρχομαι, δεν μπορώ να φύγω. Όλη η μικρή μου ανύπαρχτη συντροφιά. Τα μάτια κλειστά. Αισθάνομαι το τραχύ φυτόχωμα πάνω μου. Το καπέλο περίπου κοντά- εκτός κι αν το πήρε ο άνεμος. Ήμουν σημαδεμένος μαζί του. Ωραίες μέρες. Είχαμε, λοιπόν, δικαίωμα σ' αυτό το υπέροχο καλοκαίρι.
Ή ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ: ΕΝΑΣ ΓΥΜΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ. ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΣ. ΓΕΜΑΤΟΣ ΜΥΓΕΣ. Καρφώνω τα μάτια στο εκκρεμές. Φαίνονται στο κοινό οι δείχτες. Κινούνται αργά, όπως τα πόδια του νεκρού. Μιλάνε χωρίς ήχο. Το φύλο διακρίνεται στα παπούτσια. Πώς πέφτει αυτή η κραυγή;-//]

ΠΡΩΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ: ......οι λέξεις που έπρεπε να λεχθούν. Έφυγαν σαν τις μέρες, που κυνηγήθηκαν. Ο αμπελώνας έχει τρυφερότητες και χάδια για όσους έχουν επίσης πεθάνει στα δάση. Ενώ αγωνιούν. Μέσ' απ' τη χλόη τα μονοπάτια σέρνονται μίλια. Παιδιά με μάτια βαθιά, ανασταίνονται.
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ: ''Και θα είναι σαν δέντρο φυτεμένο κοντά στα ρυάκια των νερών, το οποίο δίνει τον καρπό του στον καιρό του, και το φύλλο του δεν μαραίνεται· και όλα, όσα αν κάμνει, θα ευοδωθούν''[3].

2.
[ΤΟ ΡΟΥΧΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΟΥ ΛΙΩΝΕΙ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ. ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΚΛΗΡΟ ΑΠΟ ΥΛΕΣ: ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΣΑΡΚΕΣ ΑΝΘΕΚΤΙΚΕΣ ΝΑ ΚΡΥΨΕΙ ΑΚΟΜΑ. Όμως τώρα λίγο πιο κάτω το έδαφος γίνεται κατηφόρα απότομη, εκείνος αιφνιδιασμένος αναγκάζεται να ρίξει πίσω το βάρος του. Πού τον περιμένει, λοιπόν, η ζωή σε σχέση με το σημείο εκκίνησης; Ή μάλλον με το σημείο όπου ξαφνικά αντιλαμβάνεται πως είχε ξεκινήσει. Επάνω ή κάτω; Ή μήπως στο τέλος θα ακυρωθούν οι μακριές και γλυκές αναρριχήσεις και οι κατακόρυφες καταβάσεις; Δεν έχει μεγάλη σημασία, αρκεί να βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Ύστερα είναι η αληθινή νύχτα. Επικίνδυνη, μα ευνοϊκή σε όποιον τη γνωρίζει. Σ' όποιον ξέρει να τής ξανοίγεται, όπως το λουλούδι στον ήλιο, σ' όποιον είναι ο ίδιος Νύχτα. Ημέρα και Νύχτα. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΩΝΙΕΣ ΟΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΙΑ ΑΝ Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΛΛΟΣ Ή ΣΑΡΚΑ. Εξαγοράζει το χρόνο. Εξαγόρασε το χρόνο, την αδιάβατη οπτασία στο ψηλότερο όνειρο.-//]

Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: 11 Kαι έφτασε σε κάποιον τόπο, και διανυχτέρευσε εκεί, επειδή είχε δύσει ο ήλιος· και πήρε από τις πέτρες τού τόπου, και έβαλε για προσκεφάλι του, και κοιμήθηκε σ’ εκείνο τον τόπο. 12 Kαι είδε ένα όνειρο, και ξάφνου, μία σκάλα στηριγμένη στη γη, της οποίας η κορυφή της έφτανε στον ουρανό· και ξάφνου, οι άγγελοι του Θεού ανέβαιναν και κατέβαιναν επάνω σ’ αυτή. 12 [4] [παύση]

[.......τώρα δεν απομένει τίποτα να προσθέσω σ' εκείνη τη μέρα με το λευκό άλογο. Με τη λευκή μητέρα σχεδόν χλωμή, στο παράθυρο. Ας διαβαστούν οι παραπάνω περιγραφές, προτού προχωρήσω σε κάποια άλλη μέρα, κατοπινή. Όλα τ' άλλα έχουν χαθεί: η βία, η οργή. Η βροχή. Αλλιώτικα
συμβαίνουν. Και δεν κοιμάμαι πάντα στο ίδιο μέρος, μα πότε στον κήπο που ήταν μεγάλος. Πότε στο σπίτι. Που κι αυτό στέκει απλόχωρο. Άδειο.
Ο,τι σηκώνω στον ώμο. Απαγορευμένο να το δω, γιατί πάνω σε μια χούφτα σκόνη θα σου δείχνω πάντα τους φόβους. Τον ίσκιο που ορθώνεται][φως]

3.
Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: .......13 Kαι είδε ότι, ο Kύριος στεκόταν επάνω απ’ αυτή, και είπε: Eγώ είμαι ο Kύριος, ο Θεός τού Aβραάμ τού πατέρα σου, και ο Θεός τού Iσαάκ· τη γη, επάνω στην οποία κοιμάσαι, σε σένα θα τη δώσω, και στο σπέρμα σου· 14 Kαι το σπέρμα σου θα είναι όπως η άμμος τής γης, και θα απλωθείς προς τη δύση, και προς την ανατολή, και προς τον βορρά και προς τον νότο· και θα ευλογηθούν μέσα από σένα, και το σπέρμα σου, όλες οι φυλές τής γης· 15 και δες, εγώ είμαι μαζί σου, και θα σε διαφυλάττω παντού, όπου και αν πας, και θα σε επαναφέρω σε τούτη τη γη· επειδή, δεν θα σε εγκαταλείψω, μέχρις ότου κάνω όσα μίλησα σε σένα. [5] [παύση- λίγο φως]

[.....ΣΤΟ ΣΎΝΤΟΜΟ ΠΈΡΑΣΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΌΝΕΙΡΑ- Τ' ΑΣΠΡΑ ΠΑΝΙΑ ΠΕΤΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΕΛΑΓΟ, ΜΕ ΤΟ ΤΥΦΛΟ ΜΟΥ ΜΑΤΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ ΤΟ ΚΕΝΟ ΣΤΙΣ ΕΒΕΝΙΝΕΣ ΠΥΛΕΣ: την αρμυρή γεύση της αμμουδερής γης [6]. Ψηλαφιστά στους φράχτες. Ας πούμε δέκα βήματα. Ο τοίχος ξεμακραίνει. Η γη. Βήμα-βήμα ως το τέλος της ζωής φεύγοντας απ' τα σπαρμένα ερείπια, ο οριζόντιος κορμός, οι αγκώνες που προεξέχουν. Δεν θα μιλήσω στον εαυτό μου. Δεν έχει μείνει τίποτε. Το Πνεύμα του Ποταμού θα προχωρήσει στο Πνεύμα της Θάλασσας].-// [φως]

ΑΜΕΔΑΙΟΣ: ....ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΑΓΚΑΛΙΆΖΟΝΤΑΙ/// ΜΑΝΤΛΕΝ: .......ΠΛΕΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΑΦΑΝΗ ΛΙΜΝΗ. Η ΒΑΡΚΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΡΕΒΑΤΙ ΑΠΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ.....ΜΙΑ ΚΟΥΝΙΑ......ΤΟ ΚΥΜΑ ΜΆΣ ΠΑΡΑΣΕΡΝΕΙ.....ΓΛΙΣΤΡΑΜΕ.......ΑΣΠΡΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΈΣ !....ΚΩΔΩΝΟΚΡΟΥΣΊΕΣ!....ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΊΕΣ ΕΊΝΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ!....[παύση] [7]

Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:......18 Kαι ο Iακώβ, καθώς σηκώθηκε ενωρίς το πρωί, πήρε την πέτρα, που είχε βάλει για προσκεφάλι του, και την έστησε για στήλη, και έχυσε λάδι επάνω στην κορυφή της....[8]
ΤΡΙΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ: ...... 20 Kαι ο Iακώβ ευχήθηκε μία ευχή, λέγοντας: Aν ο Θεός είναι μαζί μου, και με διαφυλάξει σ’ αυτό τον δρόμο στον οποίο πηγαίνω, και μου δώσει ψωμί να φάω, και ένδυμα για να ντυθώ, 21 και επιστρέψω ειρηνικά στο σπίτι τού πατέρα μου, τότε ο Kύριος θα είναι ο Θεός μου· [8] [Σιωπή-Σκοτάδι-Φως]

ΑΥΛΑΙΑ

τα πρόσωπα

ΠΡΩΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
ΑΜΕΔΑΙΟΣ
ΜΑΝΤΛΕΝ
ΤΡΙΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

[''Μυστικός Δείπνος''/ [βλ. Γιέρζι Γκροτόφσκι]/ [η παράσταση δίνεται κάθε φορά για 6 μόνο θεατές, γύρω από ένα στενόμακρο τραπέζι. Πιθανός χώρος φιλοξενίας του δρώμενου κάποιο παλιό εργοστάσιο ή μια έρημη ακτή. Δειλινό]

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] ΤΟΜΑΣ ΕΛΛΙΟΤ, Η ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ, μτφρ. Γιώργου Σεφέρη, ΙΚΑΡΟΣ 1997
[2] EUGENE GUILLEVIC, Eκτελεστήριο [ποιήμ.], απόδοση: Γιώργος Φρέρης, ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ τ. 10-11/ 1984
[3] Ψαλμός 1/ στ. 3 https://docs.google.com/file/d/0B8i0xcHCpOJSQ2RSNzhOT3k2aUU/edit?resourcekey=0-6SJrquSnr8p31b8sJZ-kew/ μετά ερμηνείας Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκη [στο κείμενο ''πράττει'', αντί του ''κάμνει'']
[4] Γένεση κεφ. κη' στ. 11-12 Genesis, глава 28 | Ελληνική μετάφραση: https://only.bible/bible/ell/gen-28/
[5] ο.π. στ. 13-15
[6] Τ.Σ. ΕΛΛΙΟΤ, Η Τετάρτη των Τεφρών VI, μτφρ. Κλείτος Κύρου, Ρόπτρον 1988
[7] ΕΥΓ. ΙΟΝΕΣΚΟ, ΑΜΕΔΑΙΟΣ ή ΠΏΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΦΟΡΤΩΘΟΥΜΕ, Μαρία Πορτολομαίου, ΔΩΔΩΝΗ 1980
[8] Γένεση κεφ. κη' στ. 18 & 20-21 ο.π.

https://www.monopoli.gr/wp-content/uploads/2016/09/images_monopoli2_rosiko_theatro_ethniko_theatro_sept_2016_3.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU