Στην "Κορυφή" του νομού Κιλκίς

Γράφει η Μόνικα Σωτηριάδου
Το όνομα ενός χωριού πολλές φορές σου δίνει την ευκαιρία να σκεφτείς και να φτιάξεις με το μυαλό σου μια εικόνα. Αν όχι όλες, τις περισσότερες φορές είναι δεδομένο.

Όπως ψάχνω το μικρό χωριό "Κορυφή" με αφορμή το όνομα του βρίσκομαι στο Δροσάτο και ψάχνω να βρω μια πινακίδα να με βοηθήσει πράγμα όμως δύσκολο όπως εξελίσσεται.

Καταφεύγω τελικά να ρωτήσω στον πρώτο κάτοικο που θα συναντήσω.
Στην ερώτηση μου από που θα στρίψω για Κορυφή, ο κάτοικος μου υποδεικνύει με ευγένεια και χαμόγελο, από εδώ, από εκεί, πρώτη στροφή, ίσια δεξιά, τελικά το βρήκα.

Ανηφορίζω μέσα σε μια πανδαισία χρωμάτων του χειμώνα.

Καθόλου υπερβολή όταν το πράσινο με το καφέ χρώμα συνθέτουν ένα μοναδικό τοπίο της φύσης που ξεκουράζουν τα μάτια και την ψυχή ακόμη και το πρόσωπο την στιγμή που δεν υπάρχει μάσκα.

Φτάνω στην Κορυφή και περνάει από το μυαλό μου βιαστικά μια σκέψη για τους ορειβάτες και τον κόπο τους όταν φτάνουν στον προορισμό τους και αμείβονται με την θέα που έχουν μπροστά τους.

Καμία σχέση βέβαια με αυτό που έκανα εγώ με το αυτοκίνητο.

Για την θέα μόνο το λέω.

Μικρό και μοναχικό χωριό.

Δεξιά του δρόμου σε μια φροντισμένη αλάνα ακούγονται λίγα πρόβατα αδιάφορα να ψάχνουν και να μασουλάνε την τροφή τους.

Ωραία εικόνα για χωριό.

Αριστερά όπως παρκάρω έχω την τύχη να συναντήσω τον Ιερέα του χωριού ο οποίος χαιρετά κάτι παιδιά με χαμόγελο και ανταλλάσσουν κάποιες κουβέντες.

Πλησιάζω και τον χαιρετώ και εγώ.

Φιλόξενος και φιλικός απαντάει στις ερωτήσεις μου και πρόθυμος να ανοίξει την Εκκλησία του χωριού να ανάψω κεράκι.

Όπως οι περισσότεροι Ιερείς που συναντώ μιλά με παράπονο για τον κόσμο που δεν υπάρχει στο χωριό για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας.

Για την μοναξιά του χωριού.

Μεταφέρω λίγα από τα λόγια του.

"Το χωριό έχει 45 κατοίκους. Ασχολούνται με την Γεωργία και την κτηνοτροφία.
Το σχολείο έχει χρόνια που έκλεισε, ευτυχώς όμως εξυπηρετεί τους κατοίκους σε διάφορες μικρές εκδηλώσεις και τον σύλλογο του χωριού. Το σχολείο έγινε το 1950 με την μέριμνα του βασιλιά της εποχής.

Κάποτε τα χωριά ήτανε τα στολίδια της πατρίδας μας και τώρα είναι στην τύχη τους. Ένα αναψυκτήριο του Δήμου Κιλκίς στην πλατεία εγκαταλείφτηκε στην τύχη του. Τους κατοίκους εξυπηρετούν πλανόδιοι μικροπωλητές. Ας ευχηθούμε και πάλι ο Θεός να βάλει το χέρι του, και να βρούμε τον τρόπο".

Ανηφορίζω για το αναψυκτήριο και μέσα στο μυαλό μου "μαζεύω λόγια και εικόνες".

Φτάνω στο αναψυκτήριο και αυτό που αντικρίζω δυστυχώς δεν είναι ότι καλύτερο.
Ένα πολύ όμορφο κτίριο μέσα στην εγκατάλειψη αλλά και στην λεηλασία.

Μια όμορφη θέα από εκεί που βρίσκομαι

Ένα Ηρώον με την Ελληνική σημαία τιμά του πεσόντες.

Ένα πανέμορφο σχολείο.

Ένα ήσυχο Ελληνικό χωριό βουτηγμένο μέσα στην φύση και στην ευλογία του Θεού.

Κάπου στο σχολείο συναντώ τον κύριο Γιώργο με την γυναίκα του Άννα.

Μιλούν νοσταλγικά και περιγράφουν την ομορφιά και τις φωνές του χωριού την ζωή και τα πανηγύρια.

Του γάμους, τους χορούς, τα έθιμα.

Φεύγοντας ρωτάω κάτι να μου πούνε μια σκέψη μια ευχή οτιδήποτε.

Θαρρείς και ήτανε έτοιμη η απάντηση, "Για να σωθεί η Ελλάδα πρέπει οι Έλληνες να γυρίσουν στα χωριά τους".

Αφήνω την Κορυφή.

Πόσο δίκιο έχει ο κύριος Γιώργος.

Πόσο όμορφα είναι όλα όσα μπορούμε να ζήσουμε στην φύση πατώντας γη με μια θέα μαγευτική όπως προσφέρει απλόχερα η Κορυφή του νομού Κιλκίς.

Ευχαριστώ τον Πατέρα Κωνσταντίνο Μουστάκα.

Τον Κύριο Γιώργο και Άννα Συμεωνίδη για την βοήθεια στο άρθρο και την φιλοξενία.