Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης
Δάσκαλος – συγγραφέας
Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κιλκίς
Τα άστρα χαμήλωναν στα μάτια σου, όταν το φεγγάρι διψασμένο έγερνε στην άκρη της ψυχής σου να ξεδιψάσει, καθώς εσύ βυθιζόσουν μέσα στις μύριες σκέψεις σου. Κλεινόσουν σαν το στρείδι στο όστρακό σου, στου βυθού σου την ωκεάνια ερημιά. Λογιζόσουν πως οι πιο δύσκολοι δρόμοι είναι οι κυκλικοί. Αυτοί που μας πάνε και μας φέρνουν πίσω στο ίδιο μέρος. Συλλογιζόσουν πως καθετί το σημαντικό είναι δύσκολο. Και το καθετί γίνεται σημαντικό, όταν χαρίζει ψυχή στη ζωή και στην πολιτική δίνει ελπίδα.
Σκεφτόσουν ότι οι μεγάλες αποφάσεις εκτός από τη σκέψη θέλουν και θάρρος. Πως ο χρόνος δεν σκοτώνεται αλλά σκοτώνει. Έμαθες από την πανδημία πως ο άνθρωπος τα συνηθίζει όλα. Ακόμη και να κλείνεται «μέσα», όπως και η γλώσσα συνηθίζει στα πιο δυνατά μπαχαρικά. Πως ένα αποκαΐδι αρκεί για μια κοινωνική φωτιά. Να γιατί η αστυνομία εξαφανίστηκε ξαφνικά από την «πλατεία». Επειδή η φωνή του λαού είναι πιο δυνατή κι από την οργή του Θεού. Μόνος σου διαλέγεις, αν θέλεις να ζεις στο μισόφωτο, στο μισοσκόταδο ή στο απόλυτο φως.
Θυμήσου ότι στην Ελλάδα του πολιτισμού, στην Αθήνα του Παρθενώνα, το 2015, δεν υπήρχε ούτε ένας στο μέγαρο του Μαξίμου να παραδώσει τα κλειδιά σ’ αυτόν που ανέδειξε νικητή εκλογικά η χώρα. Όλοι τους έφυγαν από εκεί, γεγονός που ουδέποτε άλλοτε συνέβη. Το ‘βαλαν στα πόδια οι «πολιτισμένοι» του Χάρβαρντ για να μην παραδώσουν τα κλειδιά σ’ αυτόν που κέρδισε στις εκλογές! Πες μου, αδερφέ μου, αν μια τέτοια συμπεριφορά, μπορεί να λέγεται πολιτικός πολιτισμός; Αν κάτι τέτοιες πράξεις κάνουν περήφανη τη χώρα;
Πες μου, αν τη στάση αυτή, Έλληνά μου, τη θεωρείς σωστή; Αν διδάχθηκες τίποτα από τα λάθη σου. Αν έμαθες ότι ο πρώτος ένοχος στην πολιτική είναι ο πολίτης. Αυτός επιλέγει τον πολιτικό που θέλει να τον εκπροσωπεί. Οι καιροί ου μενετοί. Οι κατά παραγγελία δημοσκοπήσεις, μόνον θυμηδία φέρνουν. Άλλο τι συμβαίνει σε μια κοινωνία κι άλλο το τι (συγ)καλύπτει η εντεταλμένη δημοσιογραφία. Η ουσία είναι μία: Δημοκρατία χωρίς την αντικειμενική λειτουργία του Τύπου δεν μπορεί πουθενά να σταθεί.
Τριάντα εφτά ολόκληρα δις άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση για πρώτη φορά στην Ιστορία, αντί για την καμένη γη, όπως συνηθιζόταν μέχρι τότε. Το δεσμευμένο ποσό από τον ESM ανέρχεται σε 15,7 δις. Είναι κατατεθειμένο στην Τράπεζα της Ελλάδος, ώστε να εξασφαλίζεται η αποπληρωμή των δανείων από τη χώρα. Αν δεν υπήρχε το "μαξιλάρι" αυτό θα πήγαινες, Έλληνά μου, τώρα με την πανδημία, «σαν το σκυλί στ’ αμπέλι».
Η ελευθερία, η αλληλεγγύη, η δικαιοσύνη έχουν αξία, όταν έχεις κάπου να τα χαρίσεις. Σημαντικότερο κι από μια ευχή είναι το να δώσεις ένα κερί στο παιδί που ζει στο σκοτάδι. Κι όχι να του κόψεις το φως, για να μην μπορεί να παίρνει στην τηλεκπαίδευση, όπως έγινε πριν καιρό στη Ροδόπη.
Μέρες σαν και τούτες θυμήσου. Θυμήσου την αύξηση του κατώτατου μισθού και την κατάργηση του «υποκατώτατου». Θυμήσου το κοινωνικό μέρισμα στις γιορτές. Θυμήσου τα 2,5 εκατομμύρια λαού που απόκτησαν δικαίωμα στην ασφάλιση. Θυμήσου πως τότε δεν «φαγώθηκε» ούτε ένα ευρώ, πως δεν χαρίσθηκαν δάνεια εκατομμυρίων στα τρωκτικά της χώρας. θυμήσου την έξοδο από τα μνημόνια και ύστερα σκέψου, αν αυτά που ζεις, ήταν αυτά που ήθελες.
Σκέψου τι κέρδισες και τι έχασες στο πέρασμα των δύο τελευταίων ετών. Ξεχώρισε τις διαφορετικές στιγμές, βάλε τες όλες στο ζύγι της δικαιοσύνης και συλλογίσου, αν ήταν αυτό που περίμενες. Αν περίμενες τη δωρεά εκατομμυρίων σε ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες; Αν περίμενες την απαλλαγή τραπεζιτών από θαλασσοδάνεια εκατομμυρίων; Αν φανταζόσουν πως εκτός από το νόμο περί (μη) ευθύνης υπουργών, θα νομοθετούσαν και για το «ακαταδίωκτο;»
Στην πολιτική όπως και οπουδήποτε αλλού δεν μπαίνουν μόνον οι καλοί. Όλοι δεν είναι πουθενά άγγελοι ή αμαρτωλοί. Από τον κανόνα αυτό δεν εξαιρείται ούτε η πολιτική. Είναι άλλωστε ο μόνος χώρος όπου υπάρχει άσυλο, απ’ όταν καταργήθηκε το πανεπιστημιακό άσυλο. Αυτό φοβούνταν και φοβούνται και τώρα, γι’ αυτό και έχουν τα πανεπιστήμια κλειστά, ενώ έχουν ανοιχτά τα νηπιαγωγεία. Σκέψου τα αυτά και συλλογίσου. Αν θες να είσαι «Υψιπέτης» ή «Υψιπετής». Πρόσεξε καλά τον τόνο στη λέξη. Αυτός κάνει τη διαφορά. Η ουσία βρίσκεται στην οξεία. Άλλο το μικρό κι άλλο το οξύ έμφραγμα… για τη χώρα.
Τα άστρα χαμήλωναν στα μάτια σου, όταν το φεγγάρι διψασμένο έγερνε στην άκρη της ψυχής σου να ξεδιψάσει, καθώς εσύ βυθιζόσουν μέσα στις μύριες σκέψεις σου. Κλεινόσουν σαν το στρείδι στο όστρακό σου, στου βυθού σου την ωκεάνια ερημιά. Λογιζόσουν πως οι πιο δύσκολοι δρόμοι είναι οι κυκλικοί. Αυτοί που μας πάνε και μας φέρνουν πίσω στο ίδιο μέρος. Συλλογιζόσουν πως καθετί το σημαντικό είναι δύσκολο. Και το καθετί γίνεται σημαντικό, όταν χαρίζει ψυχή στη ζωή και στην πολιτική δίνει ελπίδα.
Σκεφτόσουν ότι οι μεγάλες αποφάσεις εκτός από τη σκέψη θέλουν και θάρρος. Πως ο χρόνος δεν σκοτώνεται αλλά σκοτώνει. Έμαθες από την πανδημία πως ο άνθρωπος τα συνηθίζει όλα. Ακόμη και να κλείνεται «μέσα», όπως και η γλώσσα συνηθίζει στα πιο δυνατά μπαχαρικά. Πως ένα αποκαΐδι αρκεί για μια κοινωνική φωτιά. Να γιατί η αστυνομία εξαφανίστηκε ξαφνικά από την «πλατεία». Επειδή η φωνή του λαού είναι πιο δυνατή κι από την οργή του Θεού. Μόνος σου διαλέγεις, αν θέλεις να ζεις στο μισόφωτο, στο μισοσκόταδο ή στο απόλυτο φως.
Θυμήσου ότι στην Ελλάδα του πολιτισμού, στην Αθήνα του Παρθενώνα, το 2015, δεν υπήρχε ούτε ένας στο μέγαρο του Μαξίμου να παραδώσει τα κλειδιά σ’ αυτόν που ανέδειξε νικητή εκλογικά η χώρα. Όλοι τους έφυγαν από εκεί, γεγονός που ουδέποτε άλλοτε συνέβη. Το ‘βαλαν στα πόδια οι «πολιτισμένοι» του Χάρβαρντ για να μην παραδώσουν τα κλειδιά σ’ αυτόν που κέρδισε στις εκλογές! Πες μου, αδερφέ μου, αν μια τέτοια συμπεριφορά, μπορεί να λέγεται πολιτικός πολιτισμός; Αν κάτι τέτοιες πράξεις κάνουν περήφανη τη χώρα;
Πες μου, αν τη στάση αυτή, Έλληνά μου, τη θεωρείς σωστή; Αν διδάχθηκες τίποτα από τα λάθη σου. Αν έμαθες ότι ο πρώτος ένοχος στην πολιτική είναι ο πολίτης. Αυτός επιλέγει τον πολιτικό που θέλει να τον εκπροσωπεί. Οι καιροί ου μενετοί. Οι κατά παραγγελία δημοσκοπήσεις, μόνον θυμηδία φέρνουν. Άλλο τι συμβαίνει σε μια κοινωνία κι άλλο το τι (συγ)καλύπτει η εντεταλμένη δημοσιογραφία. Η ουσία είναι μία: Δημοκρατία χωρίς την αντικειμενική λειτουργία του Τύπου δεν μπορεί πουθενά να σταθεί.
Τριάντα εφτά ολόκληρα δις άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση για πρώτη φορά στην Ιστορία, αντί για την καμένη γη, όπως συνηθιζόταν μέχρι τότε. Το δεσμευμένο ποσό από τον ESM ανέρχεται σε 15,7 δις. Είναι κατατεθειμένο στην Τράπεζα της Ελλάδος, ώστε να εξασφαλίζεται η αποπληρωμή των δανείων από τη χώρα. Αν δεν υπήρχε το "μαξιλάρι" αυτό θα πήγαινες, Έλληνά μου, τώρα με την πανδημία, «σαν το σκυλί στ’ αμπέλι».
Η ελευθερία, η αλληλεγγύη, η δικαιοσύνη έχουν αξία, όταν έχεις κάπου να τα χαρίσεις. Σημαντικότερο κι από μια ευχή είναι το να δώσεις ένα κερί στο παιδί που ζει στο σκοτάδι. Κι όχι να του κόψεις το φως, για να μην μπορεί να παίρνει στην τηλεκπαίδευση, όπως έγινε πριν καιρό στη Ροδόπη.
Μέρες σαν και τούτες θυμήσου. Θυμήσου την αύξηση του κατώτατου μισθού και την κατάργηση του «υποκατώτατου». Θυμήσου το κοινωνικό μέρισμα στις γιορτές. Θυμήσου τα 2,5 εκατομμύρια λαού που απόκτησαν δικαίωμα στην ασφάλιση. Θυμήσου πως τότε δεν «φαγώθηκε» ούτε ένα ευρώ, πως δεν χαρίσθηκαν δάνεια εκατομμυρίων στα τρωκτικά της χώρας. θυμήσου την έξοδο από τα μνημόνια και ύστερα σκέψου, αν αυτά που ζεις, ήταν αυτά που ήθελες.
Σκέψου τι κέρδισες και τι έχασες στο πέρασμα των δύο τελευταίων ετών. Ξεχώρισε τις διαφορετικές στιγμές, βάλε τες όλες στο ζύγι της δικαιοσύνης και συλλογίσου, αν ήταν αυτό που περίμενες. Αν περίμενες τη δωρεά εκατομμυρίων σε ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες; Αν περίμενες την απαλλαγή τραπεζιτών από θαλασσοδάνεια εκατομμυρίων; Αν φανταζόσουν πως εκτός από το νόμο περί (μη) ευθύνης υπουργών, θα νομοθετούσαν και για το «ακαταδίωκτο;»
Στην πολιτική όπως και οπουδήποτε αλλού δεν μπαίνουν μόνον οι καλοί. Όλοι δεν είναι πουθενά άγγελοι ή αμαρτωλοί. Από τον κανόνα αυτό δεν εξαιρείται ούτε η πολιτική. Είναι άλλωστε ο μόνος χώρος όπου υπάρχει άσυλο, απ’ όταν καταργήθηκε το πανεπιστημιακό άσυλο. Αυτό φοβούνταν και φοβούνται και τώρα, γι’ αυτό και έχουν τα πανεπιστήμια κλειστά, ενώ έχουν ανοιχτά τα νηπιαγωγεία. Σκέψου τα αυτά και συλλογίσου. Αν θες να είσαι «Υψιπέτης» ή «Υψιπετής». Πρόσεξε καλά τον τόνο στη λέξη. Αυτός κάνει τη διαφορά. Η ουσία βρίσκεται στην οξεία. Άλλο το μικρό κι άλλο το οξύ έμφραγμα… για τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.