21 Μαΐου Κωνσταντίνου και Ελένης, στο Λεβεντοχώρι Κιλκίς

Της Μόνικας Σωτηριάδου
Ακούγεται όμορφα και νοσταλγικά την στιγμή που αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε τις όμορφες συνήθειες μας. Με αυτές τις σκέψεις και με την σχετική χαλάρωση των μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας ξεφυλλίζω το ημερολόγιο της Ιεράς Μητροπόλεως Πολυανής και Κιλκισίου, εκεί που γράφει εορτάζοντες ναοί. Βλέπω 21 Μαΐου Κωνσταντίνου και Ελένης εορτάζοντας Ιερός Ναός Λεβεντοχωρίου. 

Σε μικρή απόσταση από την πόλη του Κιλκίς βρίσκομαι σε ένα μικρό χωριό και αμέσως αντιλαμβάνομαι την θετική του αύρα. όλα άνετα γύρω μου και καθαρά χωρίς να νιώθω που θα πάω και θα βρεθώ. Σημείο αναφοράς η μικρή και στολισμένη πλατεία με το μνημείο αφιερωμένο στον ξεριζωμένο, Πόντο που σου προκαλεί συγκίνηση. 

Η πανέμορφη Εκκλησία στην μνήμη Κωνσταντίνου και Ελένης λίγο πιο πέρα. Οι λιγοστοί κάτοικοι πηγαίνουν να λειτουργηθούν. Παντού ακούγεται ο εσπερινός που έχει ξεκινήσει. Το πανήγυρη στο χωριό όπως παλιά "ζει" ξανά με την καμπάνα να χτυπά χαρμόσυνα το Χριστός Ανέστη. Ανάβω εκείνο το κεράκι που φέγγει στην μνήμη των Αγίων και φωτίζει την Χάρι τους.

Λίγο αργότερα και μέσα στο χωριό Λενεντοχώρι καθώς μοιράζομαι την πρώτη καλησπέρα ρωτάω για τις ομορφιές του Χωριού. Οι κάτοικοι με στέλνουν στο δασάκι. Μένω έκπληκτη όταν βρίσκομαι εκεί γιατί πραγματικά αξίζει να ψάχνεις τον τόπο σου. Ψησταριές, παγκάκια, ένα στολισμένο δασάκι για Πρωτομαγιά και πικ νικ που αξίζει τον κόπο ακόμα και με καφέ στο χέρι μια και έγινε της μόδας. Τι πιο όμορφο στην φύση.

Επιστροφή στο χωριό, και εκείνο που πάντα απαραίτητα ψάχνω με αγωνία είναι το Δημοτικό Σχολείο. Δυστυχώς με θλίψη ανακαλύπτω ότι δεν λειτουργεί. Τι κρίμα ,έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζονται τα παιδιά για να παίξουν. Μεγάλο προαύλιο με υποδομή και θέα. Ήσυχο για μια παιδική ψυχή. Η σημαία ακόμη εκεί, από τότε με τα χρώματα ακόμη ζωντανά. Και αν ακόμη τα παιδιά μεγάλωσαν και το Σχολείο έκλεισε τα χρώματα μένουν, ίσως προσμένουν αυτό που ξεκινάει από μία πανήγυρη και ένα κεράκι και γίνεται ελπίδα.

Όπως συναντώ τους κατοίκους στον δρόμο νιώθω την φιλοξενία. Άνετα απαντούν στις ερωτήσεις μιλούν για τις δραστηριότητες του πολιτιστικού Συλλόγου. Το Ιατρείο που εξυπηρετεί. Και τώρα νιώθουν πολύ όμορφα στο χωριό όταν βλέπουν κόσμο να επιστρέφει και να διορθώνει σπίτια και αυλές και το χωριό να αποκτά ενδιαφέρον.

Στην μικρή πλατεία υπάρχει ένα πολύ ωραίο "καφέ" εκεί σίγουρα θα καθίσω για να "μαζέψω" μέσα στο μυαλό μου τον ενθουσιασμό μου και την Αγάπη μου για τα όμορφα χωριά μας και τους υπέροχους ανθρώπους που κατοικούν σε αυτά. Ο Κύριος Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης διατηρεί Το καφέ της πλατείας. Τον χαρακτηρίζει η άνεση όπως θυμάται και ζωντανεύει με περιγραφές ωραίες αναμνήσεις.

Μοσχοβολάει ο Ελληνικός καφές στην παρέα. Όσα περιγράφω μπορούν όλα με μια απλή βόλτα να φέρουν υγεία και ξεκούραση. Να γίνουν ταξίδι. Και φεύγοντας να πάρεις μαζί, σου πολλά. Μια καλησπέρα. Ένα χαμόγελο. Μια ανάμνηση από το πανηγύρι. Μια ιδέα σε μια ζωγραφισμένη γλάστρα που μέσα άνθισε λουλούδι. Τα παιδιά πρέπει να παίξουν στα χωριά. Το Λεβεντοχώρι έχει σχολείο και μεγάλο προαύλιο. Έχει αυτό που χρειάζεται ο κόσμος για να ζήσει με υγεία.