Τον Μάρτη που μας πέρασε τότε που μπήκανε για πρώτη φορά στη ζωή μας οι όροι, lockdown, καραντίνα, κοινωνική απομόνωση, ατομική ευθύνη βρισκόμουν έξω για μια από τις ελάχιστες δραστηριότητες που επιτρεπόταν.
Για περπάτημα. Σ' ένα λόφο άδειο ανήμερα 25ης Μαρτίου με τα μεγάφωνα να παίζουν εμβατήρια σε μιαν άδεια πόλη η οποία λες και βρισκότανε σε μια μορφή εισβολής άτυπης.
Στο πεζοδρόμιο θυμάμαι περπατούσα μόνο εγώ και μια νεαρή γυναίκα που ερχόταν απ' την αντίθετη κατεύθυνση. Μόλις με αντιλήφθηκε αμέσως πήγε στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Αυτό θα γίνεται δηλαδή από δω και πέρα; είπα μέσα μου. Θα βλέπουμε το διπλανό μας με καχυποψία ως εν δυνάμει ασυμπτωματικό; Κι όλοι εμείς θα αποκτήσουμε ψυχολογία εν δυνάμει νοσούντος; Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι η μεγαλύτερη παγίδα για έναν υγιή ψυχισμό.
Γιατί όσο υπάρχει όλη αυτή η έξαρση του ιού κι η διασπορά του τρόμου απ' τα κανάλια αυτόματα αυθυποβάλλεσαι πως άνα πάσα στιγμή θα κολλήσεις κι αρχίζεις να φέρεσαι ως μικροβιοφοβικός που απομονώνεται από τους γύρω του γιατί τους βλέπει σαν εν δυνάμει φορείς.
Δε θα μπω στη λογική να κρίνω τους χειρισμούς της επιστημονικής κοινότητας γιατί δεν είμαι ειδικός.
Θα κρίνω όμως τους χειρισμούς των καναλιών με τη διασπορά του τρόμου. Γιατί θεωρώ πως η διασπορά του τρόμου είναι περισσότερο επικίνδυνη από τη διασπορά του ιού.
Καθημερινά στα δελτία των οκτώ κυριαρχούν αριθμοί ασθενών διασωληνομένων και νεκρών λες κι είμαστε σε πόλεμο που βγαίνουν δελτία τύπου με αναφορές σε νεκρούς και τραυματίες.
Ο κόσμος έχει ανάγκη να ακούσει κάτι αισιόδοξο. Από την Κίνα δεν άρχισαν όλα; Ας μας πει κάποιος τι γίνεται τώρα εκεί. Ξαφνικά δεν αναφέρουν τίποτα για την πόλη που άρχισαν όλα.
Το μόνο που ακούμε απ' τα κανάλια είναι το μένουμε σπίτι, μένουμε ασφαλείς και το πόσα πρόστιμα κόβονται καθημερινά για τη μη χρήση μάσκας.
Αν τα μισά λεφτά που μοιράστηκαν στα κανάλια για ν ακούμε τρεις την ώρα τον Παπαδόπουλο να νίπτει τας χείρας του πολύ σχολαστικά δινόντουσαν για να αυξηθούν οι ΜΕΘ δε θα μας έκλειναν μέσα μόλις αυξάνονται τα κρούσματα υπό την απειλή της κατάρρευσης του συστήματος υγείας.
Αυτός ο ιός ήρθε για να λειτουργήσει ισοπεδωτικά όσον αφορά την καθημερινότητα πολλών επαγγελματιών. Το μάρμαρο μέχρι τώρα πληρώνει η εστίαση ο πολιτισμός και γενικότερα όσες επιχειρήσεις βασίζονται σε διασκέδαση θεάματα και προσέλευση κόσμου.
Κάποιοι απ' αυτούς είχαν δηλώσει στα δελτία πως μετά το δεύτερο κλείσιμο δεν ξέρουν αν θα ξανανοίξουν. Κάθε μήνας κλείσιμο ισοδυναμεί με τρεις μονάδες ύφεσης κι όλο αυτό για να αναπληρωθεί πρέπει και χρήματα να βρεθούν και αλλαγές να γίνουν. Κι αυτό που φοβάμαι είναι πως όταν τελειώσει όλο αυτό θα είμαστε κάτι παραπάνω από καταχρεωμένοι.
Σ ένα μέλλον λοιπόν αβέβαιο σε μια κανονικότητα που σκαμπανεβάζει ανάλογα με την εισαγωγή στις ΜΕΘ, ας φροντίσουμε να κρατήσουμε τον κόσμο μας όρθιο και το συναίσθημα ζωντανό. Ας μην αντικαταστήσουμε μέσα μας την αγκαλιά με την αγκωνιά ούτε το χέρι χέρι με τη μπουνιά.
Γιατί χωρίς το διπλανό μας είμαστε μόνοι μας.
Και μόνοι είμαστε ευκολότεροι στόχοι σε ότι μας αποδομεί και λόγω συνθηκών αλλάζει τις αξίες μας. Ας μην ξεχνάμε ποιοι είμαστε τι πιστεύουμε κι όλα όσα κουβαλάμε μέσα μας και μπορούν να μας δώσουν δύναμη μέχρι όλο αυτό να περάσει δίχως να χάσουμε τον εαυτό μας και την αληθινή επαφή με τους άλλους.
Κι ας μη δώσουμε στον ιό τη δύναμη να μας κάνει ν' αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και τον τρόπο που βλέπουμε τους άλλους ανθρώπους.
Τον τρόπο που λειτουργούμε νοιώθουμε κι αγαπάμε.
Κι ας κάνουμε ότι μπορούμε για να μη βγούνε αληθινοί εκείνοι οι στίχοι του Μπρέχτ που λένε..
Ότι σε σένα ήταν βουνό το ισοπέδωσαν
Τώρα από πάνω του περνάει ένας δρόμος άνετος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.