Όταν μπαίνουν λουκέτα στον πολιτισμό...

Της Σοφίας Κεσίδου

Σε περιόδους κρίσης και αλλοτρίωσης τα αισθήματα που θεριεύουν και κατακλύζουν την πλειοψηφία του κόσμου είναι ο φόβος, ο θυμός, η ξενοφοβία, ο ατομισμός, η εσωστρέφεια.

Ο ρόλος της τέχνης και του πολιτισμού ήταν πάντα να βρίσκεται δίπλα στον άνθρωπο και να υπηρετεί τις Αξίες του.

Όταν λοιπόν, μη έχοντας η κεντρική εξουσία επιτυχώς και ασφαλώς επιλύσει, σοβαρές εστίες συγχρωτισμού και ανεξέλεγκτης συγκέντρωσης κοινού που πράγματι αποτελούν επιδημιολογικές βόμβες, βλέπε τη σαρδελοποίηση στα αστικά λεωφορεία, την ασύνταχτη αναμονή στις στάσεις, την ασφυκτική μετακίνηση με το μετρό, την υπεράριθμη παρουσία μαθητών στις τάξεις, την απασχόληση μεσηλίκων ειδικών στα νοσοκομεία.

Όταν δεν έχει φροντίσει στο εξάμηνο που μεσολάβησε από την έναρξη του φαινομένου να αξιοποιήσει την εμπειρία, τις χορηγίες ιδιωτών και τις προτάσεις των επιστημόνων.

Όταν αποψιλώνει τα εισοδήματα με ημίμετρα και πισωγυρίσματα, στη λογική του ολημερίς το έχτιζαν το βράδυ γκρεμιζόταν.

'Οταν μπορεί, ένας ημέτερος καλλιτέχνης-βλέπε Μαρκουλάκης-, με ένα απλό τηλεφώνημα να καθορίζει την κυβερνητική στάση για την τύχη χιλιάδων εργαζομένων καλλιτεχνών (ηθοποιών, μουσικών, τραγουδιστών, τεχνικών, χορευτών)

Και επιλέγει την εύκολη αλλά όχι αναίμακτη και άμοιρη οικονομικών συνεπειών λύση της απαγόρευσης των εκδηλώσεων πολιτισμού.

Τότε, κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Και αναρωτιέται εύλογα κάποιος: γιατί τόσο μένος με τον πολιτισμό;

Μήπως γιατί η τέχνη μπορεί να φτιάξει σκεπτόμενους πολίτες;

Μήπως γιατί η τέχνη διαχρονικά είναι η πρώτη που αντιδρά στον σκοταδισμό;

Μήπως γιατί πρώτη αφουγκράζεται με τις κοινωνικές ανακατατάξεις;

Γιατί βρίσκει στους δημόσιους χώρους την έκφραση του το συλλογικό συνειδητό και ασυνείδητο;

Ή μήπως γιατί η τέχνη από την ίδια της την οντότητα στέκεται απέναντι στην κρατούσα τάξη;

Είναι τυχαίο που οι δικτάτορες ανά τον κόσμο είχαν σαφή γνώση της δύναμης της τέχνης και θέλησαν να την ελέγξουν ή να την καθυποτάξουν ή να την προσαρμόσουν στην προπαγάνδα τους;

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Χίτλερ ίδρυσε το Υπουργείο Προπαγάνδας και Διαφωτισμού με επικεφαλής τον Goebbels.

Αν, λοιπόν, με την ίδια ευκολία που βάζουν λουκέτα στον πολιτισμό, επένδυαν στην αγορά λεωφορείων, στην αύξηση της συχνότητας δρομολογίων και γενικότερα στην αποσυμφόρηση όλων των μέσων μαζικής μεταφοράς, αν επένδυαν στην πραγματοποίηση τεστ σε μεγάλο σύνολο πληθυσμού, στην αύξηση των σχολικών αιθουσών και την πρόσληψη εκπαιδευτικού προσωπικού, αν στις επιχειρήσεις που απασχολούν μεγάλο αριθμό ατόμων διενεργούσαν με δημοσία δαπάνη τέστ, αν επένδυαν στην πρόσληψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού που δεν θα φέρει την κούραση της μέσης ηλικίας (με τις συνταξιοδοτήσεις γιατρών και νοσηλευτών ο μέσος όρος ηλικίας των απασχολούμενων ιατρών και νοσηλευτών είναι πάνω από 40 έτη, όπως και στις περισσότερες πλέον δημόσιες υπηρεσίες) τότε τα εύσημα του Μαρτίου, που αποκτήθηκαν με οικονομικό και ψυχικά αιματηρό εγκλεισμό των πολιτών, δεν θα κατέρρεαν σαν χάρτινος πύργος ούτε θα επικρατούσε η νέα τρομοκρατία του covid 19.

Και επειδή, ως λαός έχουμε, μια τάση επίκλησης των αρχαίων ημών προγόνων, άσχετα με την απόλυτη πλέον απομάκρυνση μας από τις αξίες και την φιλοσοφία τους “ Συνετών ανδρών πριν γενέσθαι τα δυσχερή προνοήσαι όπως μη γένηται, ανδρείων δεν γενομένων ευθέσθαι”.

Μη μας ζητάτε λοιπόν τα ρέστα για την απροθυμία σας να λάβετε μέτρα που εξυπηρετούν τις ανάγκες των πολλών, την αβελτηρία και την προχειρότητα που φανερώνει την ανεπάρκεια σας.

Πάρτε τις ευθύνες σας και αφήστε την τέχνη και τους ανθρώπους της να κάνουν αυτό που ξέρουν και κάνουν άριστα χρόνια τώρα. 

Υστερόγραφο 1: πόσοι από τους ιθύνοντες των μέτρων παρακολούθησαν φέτος μία συναυλία ή μια θεατρική παράσταση; Πόσοι διαπίστωσαν ιδίοις όμμασι ότι τα μέτρα τηρήθηκαν; Να έχουμε στο νου ότι στις πλείστες των περιπτώσεων πρόκειται για ιδιώτες οργανωτές που δεν θα διακινδύνευαν την μη τήρηση των μέτρων. Ωστόσο τις πολιτιστικές εκδηλώσεις χτυπούν. Αμείλικτα και χωρίς σκέψη.

Υστερόγραφο 2: Σύμφωνα με μελέτη ερευνητών στη Νορβηγία που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Epidemiology and Community Health» οι επισκέψεις σε θέατρα, συναυλίες, γκαλερί και μουσεία ωφελούν σοβαρά την υγεία (και κυρίως των ανδρών)- ΒΗΜΑ 18.9.2020.