Μέλος Διευρυμένης Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ νομού Κιλκίς
Θα φάνταζε για κακόγουστη φάρσα το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο του Υπ. Περιβάλλοντος και ενέργειας, αν σε κάποιον ήταν άγνωστο το παρελθόν του κ.Χατζηδάκη.
Η κυβέρνηση της ΝΔ επιδεικνύοντας προκλητική περιφρόνηση στην ουσία της δημόσιας διαβούλευσης, αγνόησε ελληνικές και ευρωπαϊκές περιβαλλοντικές οργανώσεις με παραρτήματα στη χώρα μας και έφερε ένα ψευδεπίγραφο «περιβαλλοντικό» Ν/Σ κομμένο και ραμμένο στις επιταγές και τα συμφέροντα γνωστών επιχειρηματικών κύκλων (π.χ. Ελληνικός Χρυσός).
Οι κυβερνητικοί τακτικισμοί κορυφώνονται με το γεγονός ότι, μη τηρώντας ακόμα και τον τύπο της νομικά επιβεβλημένης δημόσιας διαβούλευσης, το Ν/Σ που δημοσιοποίησε σε δημόσια διαβούλευση ήταν το μισό από εκείνο που τελικά κατέθεσε προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο.
Στη συζήτηση στη σχετική επιτροπή της Βουλής σύσσωμη η αντιπολίτευση καταψήφισε και ο Υπουργός θαρρεί πως μιλούσε για ένα “εκσυγχρονιστικό νομοθέτημα” που δήθεν αίρει τη γραφειοκρατία προς όφελος των επενδύσεων.
Εν συντομία αναφέρουμε τις πλέον περιβαλλοντοκτόνες ρυθμίσεις του Ν/Σ της κυβέρνησης.
Επεκτείνει χρονικά τις εγκρίσεις περιβαλλοντικών όρων, αγνοώντας τις αλλαγές στη βιοποικιλότητα και το κλίμα, που κάνουν επιτακτική την ανάγκη επικαιροποίησης, συχνότερα, των όρων της περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Τον επόμενο χρόνο λήγει η περιβαλλοντική αδειοδότηση της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. που όμως παίρνει παράταση λόγω του νόμου Χατζηδάκη.
Υποβαθμίζει προκλητικά την περιβαλλοντική νομοθεσία δίνοντας το πράσινο φως σε εξορύξεις πετρελαίου μέσα σε ευαίσθητες ζώνες, ακόμα και οικιστικού χαρακτήρα.
Καταργεί τους Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών που αποτελούν ανεξάρτητους επιστημονικούς και περιβαλλοντικούς φορείς και γνωμοδοτούν ως προς το σχέδια διαχείρισης των περιοχών αυτών και την ενδεχόμενη δραστηριότητα μέσα σε αυτές. Ενισχύει η κυβέρνηση την άποψη “το Κράτος είμαι ΕΓΩ”, αφού ο έλεγχος περνά στην κεντρική διοίκηση, αποκλείοντας την πραγματική συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης, των οργανώσεων, των πολιτών εν τέλει.
Με αντιδημοκρατική στάση απέναντι στις τοπικές κοινωνίες απαξιώνει το δικαίωμα γνώμης για έρευνες υδρογονανθράκων και μεταλλευτικές δραστηριότητες στις δημόσιες περιοχές ιδιοκτησίας τους.
Ανοίγει παράθυρο για τη νομιμοποίηση της αυθαίρετης δόμησης σε δασικές περιοχές. Όποιο ακίνητο κατασκευαστεί στο μέλλον με καταπάτηση δασικού χώρου, τακτοποείται!
Αναφορικά με τους μικρούς τοπικούς υδροηλεκτρικούς σταθμούς, το Ν/Σ δεν παρέχει εγγυήσεις για την παραμονή τους υπό δημόσιο ή δημοτικό έλεγχο.
Με το άρθρο 99 ακυρώνει τον χαρακτήρα του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, ανοίγοντας κερκόπορτα και για άλλες περιοχές της χώρας ανάλογου ενδιαφέροντος και προστασίας.
Με την απορρύθμιση όλου του θεσμικού πλαισίου που διέπει το περιβάλλον αποτελεί ένα σχέδιο εξυπηρέτησης οικονομικών συμφερόντων, χωρίς περιβαλλοντική στρατηγική.
Λοιδορεί το παρόν Ν/Σ τόσο τη σημασία του περιβάλλοντος, όσο και καθετί δημόσιο, όπως στην περίπτωση του ΑΔΜΗΕ.
Ο Υπουργός των ιδιωτικοποιήσεων με το παρόν νομοσχέδιο βρίσκεται απέναντι στο μοντέλο της βιώσιμης ανάπτυξης και, άρα στην οργανική συγχώνευση περιβάλλοντος και ανάπτυξης κατά τη λήψη των αποφάσεων.
Απέναντι στη νεοφιλελεύθερη προσέγγιση, που διαπνέεται από την αντίληψη «το κέρδος πάνω απ’ όλα, η ανάπτυξη είναι μονόδρομος, με όποιο κόστος», αντιπαραθέτουμε το μοντέλο της Ριζοσπαστικής και Οικολογικής Αριστεράς.
Αντιμετωπίζουμε τους φυσικούς πόρους ως συλλογικά, κοινωνικά αγαθά που η διαχείρισή τους από την πολιτεία πρέπει να υπόκειται στη δημοκρατική λογοδοσία μέσα από ανεξάρτητους θεσμούς που αποτυπώνουν τις πολύπλοκες κοινωνικές σχέσεις και εμπεριέχουν τις αντιθέσεις που χρειάζονται επίλυση.
Η επιστημονική τεκμηρίωση δεν δύναται να είναι συνοδοιπόρος της κυβέρνησης κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλά στα ζητήματα τα περιβαλλοντικά να απαξιώνεται. Τα κριτήρια δεν μπορούν να είναι αλά καρτ. Δυστυχώς, και πάλι η ιδεοληψία είναι ο “εγκέφαλος” του νομοσχεδίου αυτού, το οποίο θίγει κεκτημένα και επιβάλλει τετελεσμένα. Αν ψηφιστεί, οφείλει να δοθεί αγώνας για τη μη εφαρμογή των διατάξεών του. Όταν η συζήτηση και οι δράσεις για το κλίμα παγκοσμίως έχουν ενταθεί, θα ήταν οξύμωρο η Ελλάδα να γυρίσει χρόνια πίσω με τις επιδιώξεις της κυβέρνησης.
Οι κυβερνητικοί τακτικισμοί κορυφώνονται με το γεγονός ότι, μη τηρώντας ακόμα και τον τύπο της νομικά επιβεβλημένης δημόσιας διαβούλευσης, το Ν/Σ που δημοσιοποίησε σε δημόσια διαβούλευση ήταν το μισό από εκείνο που τελικά κατέθεσε προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο.
Στη συζήτηση στη σχετική επιτροπή της Βουλής σύσσωμη η αντιπολίτευση καταψήφισε και ο Υπουργός θαρρεί πως μιλούσε για ένα “εκσυγχρονιστικό νομοθέτημα” που δήθεν αίρει τη γραφειοκρατία προς όφελος των επενδύσεων.
Εν συντομία αναφέρουμε τις πλέον περιβαλλοντοκτόνες ρυθμίσεις του Ν/Σ της κυβέρνησης.
Επεκτείνει χρονικά τις εγκρίσεις περιβαλλοντικών όρων, αγνοώντας τις αλλαγές στη βιοποικιλότητα και το κλίμα, που κάνουν επιτακτική την ανάγκη επικαιροποίησης, συχνότερα, των όρων της περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Τον επόμενο χρόνο λήγει η περιβαλλοντική αδειοδότηση της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. που όμως παίρνει παράταση λόγω του νόμου Χατζηδάκη.
Υποβαθμίζει προκλητικά την περιβαλλοντική νομοθεσία δίνοντας το πράσινο φως σε εξορύξεις πετρελαίου μέσα σε ευαίσθητες ζώνες, ακόμα και οικιστικού χαρακτήρα.
Καταργεί τους Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών που αποτελούν ανεξάρτητους επιστημονικούς και περιβαλλοντικούς φορείς και γνωμοδοτούν ως προς το σχέδια διαχείρισης των περιοχών αυτών και την ενδεχόμενη δραστηριότητα μέσα σε αυτές. Ενισχύει η κυβέρνηση την άποψη “το Κράτος είμαι ΕΓΩ”, αφού ο έλεγχος περνά στην κεντρική διοίκηση, αποκλείοντας την πραγματική συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης, των οργανώσεων, των πολιτών εν τέλει.
Με αντιδημοκρατική στάση απέναντι στις τοπικές κοινωνίες απαξιώνει το δικαίωμα γνώμης για έρευνες υδρογονανθράκων και μεταλλευτικές δραστηριότητες στις δημόσιες περιοχές ιδιοκτησίας τους.
Ανοίγει παράθυρο για τη νομιμοποίηση της αυθαίρετης δόμησης σε δασικές περιοχές. Όποιο ακίνητο κατασκευαστεί στο μέλλον με καταπάτηση δασικού χώρου, τακτοποείται!
Αναφορικά με τους μικρούς τοπικούς υδροηλεκτρικούς σταθμούς, το Ν/Σ δεν παρέχει εγγυήσεις για την παραμονή τους υπό δημόσιο ή δημοτικό έλεγχο.
Με το άρθρο 99 ακυρώνει τον χαρακτήρα του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, ανοίγοντας κερκόπορτα και για άλλες περιοχές της χώρας ανάλογου ενδιαφέροντος και προστασίας.
Με την απορρύθμιση όλου του θεσμικού πλαισίου που διέπει το περιβάλλον αποτελεί ένα σχέδιο εξυπηρέτησης οικονομικών συμφερόντων, χωρίς περιβαλλοντική στρατηγική.
Λοιδορεί το παρόν Ν/Σ τόσο τη σημασία του περιβάλλοντος, όσο και καθετί δημόσιο, όπως στην περίπτωση του ΑΔΜΗΕ.
Ο Υπουργός των ιδιωτικοποιήσεων με το παρόν νομοσχέδιο βρίσκεται απέναντι στο μοντέλο της βιώσιμης ανάπτυξης και, άρα στην οργανική συγχώνευση περιβάλλοντος και ανάπτυξης κατά τη λήψη των αποφάσεων.
Απέναντι στη νεοφιλελεύθερη προσέγγιση, που διαπνέεται από την αντίληψη «το κέρδος πάνω απ’ όλα, η ανάπτυξη είναι μονόδρομος, με όποιο κόστος», αντιπαραθέτουμε το μοντέλο της Ριζοσπαστικής και Οικολογικής Αριστεράς.
Αντιμετωπίζουμε τους φυσικούς πόρους ως συλλογικά, κοινωνικά αγαθά που η διαχείρισή τους από την πολιτεία πρέπει να υπόκειται στη δημοκρατική λογοδοσία μέσα από ανεξάρτητους θεσμούς που αποτυπώνουν τις πολύπλοκες κοινωνικές σχέσεις και εμπεριέχουν τις αντιθέσεις που χρειάζονται επίλυση.
Η επιστημονική τεκμηρίωση δεν δύναται να είναι συνοδοιπόρος της κυβέρνησης κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλά στα ζητήματα τα περιβαλλοντικά να απαξιώνεται. Τα κριτήρια δεν μπορούν να είναι αλά καρτ. Δυστυχώς, και πάλι η ιδεοληψία είναι ο “εγκέφαλος” του νομοσχεδίου αυτού, το οποίο θίγει κεκτημένα και επιβάλλει τετελεσμένα. Αν ψηφιστεί, οφείλει να δοθεί αγώνας για τη μη εφαρμογή των διατάξεών του. Όταν η συζήτηση και οι δράσεις για το κλίμα παγκοσμίως έχουν ενταθεί, θα ήταν οξύμωρο η Ελλάδα να γυρίσει χρόνια πίσω με τις επιδιώξεις της κυβέρνησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.