Και να μην θέλεις να μιλήσεις για τον καπιταλισμό αυτό δεν μπορεί να γίνει όταν βλέπεις εκπροσώπους του σε διεθνές επίπεδο την ώρα που πεθαίνουν άνθρωποι από τον «covid 19» να μιλάνε με όρους «κόστος – οφέλη», σε ένα αποσαρθρωμένο δημόσιο σύστημα υγείας που υπονομεύτηκε διαχρονικά από της πολιτικές που αντιμετωπίζουν την υγεία ως εμπόρευμα και παρακολουθώντας έναν άγριο ανταγωνισμό που έχει ξεσπάσει μεταξύ κρατών και μονοπωλιακών ομίλων για μάσκες, αναπνευστήρες και άλλο ιατρικό εξοπλισμό, που «πατάνε επί πτωμάτων» κλείνοντας συμφωνίες με αποκλειστικό κριτήριο μόνο το υπερκέρδος.
Σε γηροκομεία της Ισπανίας και της Γαλλίας χιλιάδες ηλικιωμένοι εγκαταλείφτηκαν, αφέθηκαν στην τύχη τους αφού θεωρήθηκαν κόστος, πολλοί πέθαναν αβοήθητοι μέσα στους οίκους ευγηρίας.
Εκατομμύρια εργαζόμενοι έχασαν τις δουλειές τους, 17.000.000 μέσα σε 3 εβδομάδες στις ΗΠΑ, εδώ στην χώρα μας με βάση τα στοιχεία της «ΕΡΓΑΝΗΣ» 42.000 εργαζόμενοι απολύθηκαν τον μήνα Μάρτιο. Αυτή είναι τάση σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο όπου μεγάλες επιχειρήσεις και πολυεθνικές βρήκαν ευκαιρία να απολύουν εργαζόμενους ή να περιορίζουν τα εργασιακά – μισθολογικά – ασφαλιστικά δικαιώματα.
Χιλιάδες εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας δουλεύουν χωρίς τα απαραίτητα μέσα με τις ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία να είναι τεράστιες. Στην Νέα Υόρκη στην μητρόπολη του καπιταλισμού το νοσηλευτικό προσωπικό αναγκάζεται με πλαστικές σακούλες σκουπιδιών να φτιάχνει ενδύσεις προστασίας από τον Κορονοιό (σχετικές φωτογραφίες υπάρχον στο διαδίκτυο).
Στην Ιταλία μια χώρα που είναι στους G7 που σημαίνει μια από τις πλουσιότερες στον κόσμο, χιλιάδες κάτοικοι της έρχονται αντιμέτωποι με το φάσμα της πείνας, χωρίς να έχουν καμιά ουσιαστική βοήθεια από το κράτος, που μετράει εκατόμβες νεκρών από τον «COVID 19».
Αυτό το λαβωμένο δημόσιο σύστημα υγείας που φρόντισαν να το απαξιώσουν οι διαχρονικές πολιτικές υπέρ του κεφαλαίου και να το υποβαθμίσουν έναντι ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων, είναι που δίνει παλληκαρήσια την μάχη απέναντι στον «COVID 19» με τους εργαζομένους να είναι η ψυχή και μπροστάρηδες σώζοντας ζωές ανθρώπων με τα πενιχρά μέσα που έχουν.
Αντίθετα οι επιχειρήσεις στην υγεία βρήκαν ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν όπως εδώ στην χώρα μας αυξάνοντας το κόστος για ενοικίαση στο κράτος κλινών ΜΕΘ από 800 ευρώ στα 1.600 ευρώ, όπως επίσης υπερδιπλασιάστηκαν και τα τεστ διάγνωσης για τον «Κορονοϊό» από ιδιωτικά εργαστήρια.
Από την μια έχουμε τους εργαζόμενους στον κλάδο της δημόσιας υγείας που τόσο έχουν συκοφαντηθεί τα προηγούμενα χρόνια, να μην υπολογίζουν δυσκολίες και να μάχονται ηρωικά, διακινδυνεύοντας και οι ίδιοι για να παράξουν έργο, με στόχο να περιθάλψουν αποτελεσματικά, να μην πεθάνουν άνθρωποι από τον «ΚΟΡΟΝΟΪΟ».
Και από την άλλη έχουμε την παρασιτική τάξη των καπιταλιστών που κοιτάει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση βγάζοντας περισσότερα χρήματα, πουλώντας ακριβά υπηρεσίες υγείας σε μια κρίσιμη στιγμή για τον λαό και την χώρα.
Και σε αυτή την περίπτωση με την υγειονομική κρίση αντανακλούνται δύο κόσμοι που είναι σε διαρκή αντιπαράθεση με τα συμφέροντα να είναι αντικρουόμενα και ασυμφιλίωτα.
Από την μια η εργατική τάξη, συνολικά οι εργαζόμενοι, τα μικρομεσαία φτωχά λαϊκά στρώματα που παλεύουν σκληρά με γνώμονα την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.
Και από την άλλη το κεφάλαιο, οι καπιταλιστές, που μόνο σε έναν θεό πιστεύουν, σε αυτό του αυξανόμενου κέρδους, που θα αυξάνεται διαρκώς όσο θα πολτοποιούνται οι λαϊκές ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Και στο πεδίο των εμβολίων έχει ξεσπάσει ένα άγριος και ανελέητος ανταγωνισμός με απειλές, υποκλοπές, με την εμπλοκή μυστικών υπηρεσιών και κατασκοπευτικών δικτύων, για το ποια χώρα, ποιας μονοπωλιακής εταιρίας θα παράξει πρώτη το εμβόλιο, με στόχο την αύξηση των κερδών τους.
Η προτεραιότητα άνθρωπος δεν βρίσκεται ψηλά στην ιεράρχηση του διεθνούς καπιταλιστικού καταμερισμού για αυτό δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο υποφέρουν από την φτώχεια, την δυστυχία, την εξαθλίωση, τον υποσιτισμό, τις ασθένειες.
Η αντίφαση αυτή βρίσκεται στην καρδιά του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που ενώ έχουμε μεγάλη κλίμακα κοινωνικοποίησης της παραγωγής, το αποτέλεσμα της το ιδιοποιείται ο ιδιόκτητης των μέσων παραγωγής – καπιταλιστής, με σκοπό το κέρδος και όχι την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.
Αυτή η αντίθεση έρχεται σε σύγκρουση με την δυνατότητα της εποχή να ζήσουμε καλύτερα και να καλύψουμε όλες τις αντικειμενικές μας κοινωνικές ανάγκες.
Η υγεία στον καπιταλισμό ως τμήμα του αστικού εποικοδομήματος γίνεται βορά εκμετάλλευσης και πεδίου κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο.
Οι πολιτικές που καταβαράθρωσαν το δημόσιο σύστημα υγείας με περικοπές, απολύσεις και υποχρηματοδοτήσεις αδυνατούν να προστατέψουν τους λαούς που πλήττοντα από την πανδημία του «ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ».
Θεματοφύλακες της προστασίας της υγείας του λαού είναι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο σύστημα υγείας που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους κάτω από δύσκολες συνθήκες με ελλείψεις και κενά και αποδεικνύουν ότι πάνω από τα κέρδη και τα πλούτη των λίγων που θέλουν να τα αυξάνουν είναι οι ανάγκες και η ζωή των ανθρώπων.
Σήμερα τα διεθνή επιτελεία των κεφαλαιοκρατών (ΕΕ – ΔΝΤ – ΕΚΤ) απεργάζονται σχέδια πώς να φορτώσουν στις πλάτες των λαών τα σπασμένα από την επερχόμενη οικονομική κρίση που διαφαινόταν και οι εξελίξεις επισπεύδουν.
Τα διάφορα μείγματα αστικής διαχείρισης (επεκτατική η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική) δεν έχουν φιλολαϊκό χαρακτήρα γιατί στον πυρήνα τους βρίσκεται η θωράκιση των κερδών του κεφαλαίου σε συνθήκες οξυμένου ανταγωνισμού.
Οι λαοί είναι τα μόνιμα υποζύγια που καλούνται να πληρώνουν ακριβά τις κρίσεις του καπιταλισμού με οποιοδήποτε μείγμα διαχείρισης.
Το βάρβαρο πρόσωπο του καπιταλισμού ξεσκεπάζεται για ακόμα μια φορά, αναδεικνύεται ότι ιστορικά είναι ξεπερασμένος, και τίποτα θετικό δεν μπορεί να δώσει στην ανθρωπότητα παρά μόνο φτώχειες, πολέμους, μίση, κρίσεις, ασθένειες.
Στα αδιέξοδα του κοινωνικά άδικου αυτού συστήματος οι εργαζόμενοι να απαντήσουν με την πιο πλατιά ενότητα στην βάση της τάξης τους και με κοινωνική συμμαχία να περάσουν στην αντεπίθεση, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, στην προοπτική του σοσιαλισμού – κομμουνισμού του μόνου ρεαλιστικό δρόμου για την λαϊκή ευημερία, την κοινωνική πρόοδο και την ειρηνική συνύπαρξη των λαών.
Σε γηροκομεία της Ισπανίας και της Γαλλίας χιλιάδες ηλικιωμένοι εγκαταλείφτηκαν, αφέθηκαν στην τύχη τους αφού θεωρήθηκαν κόστος, πολλοί πέθαναν αβοήθητοι μέσα στους οίκους ευγηρίας.
Εκατομμύρια εργαζόμενοι έχασαν τις δουλειές τους, 17.000.000 μέσα σε 3 εβδομάδες στις ΗΠΑ, εδώ στην χώρα μας με βάση τα στοιχεία της «ΕΡΓΑΝΗΣ» 42.000 εργαζόμενοι απολύθηκαν τον μήνα Μάρτιο. Αυτή είναι τάση σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο όπου μεγάλες επιχειρήσεις και πολυεθνικές βρήκαν ευκαιρία να απολύουν εργαζόμενους ή να περιορίζουν τα εργασιακά – μισθολογικά – ασφαλιστικά δικαιώματα.
Χιλιάδες εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας δουλεύουν χωρίς τα απαραίτητα μέσα με τις ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία να είναι τεράστιες. Στην Νέα Υόρκη στην μητρόπολη του καπιταλισμού το νοσηλευτικό προσωπικό αναγκάζεται με πλαστικές σακούλες σκουπιδιών να φτιάχνει ενδύσεις προστασίας από τον Κορονοιό (σχετικές φωτογραφίες υπάρχον στο διαδίκτυο).
Στην Ιταλία μια χώρα που είναι στους G7 που σημαίνει μια από τις πλουσιότερες στον κόσμο, χιλιάδες κάτοικοι της έρχονται αντιμέτωποι με το φάσμα της πείνας, χωρίς να έχουν καμιά ουσιαστική βοήθεια από το κράτος, που μετράει εκατόμβες νεκρών από τον «COVID 19».
Αυτό το λαβωμένο δημόσιο σύστημα υγείας που φρόντισαν να το απαξιώσουν οι διαχρονικές πολιτικές υπέρ του κεφαλαίου και να το υποβαθμίσουν έναντι ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων, είναι που δίνει παλληκαρήσια την μάχη απέναντι στον «COVID 19» με τους εργαζομένους να είναι η ψυχή και μπροστάρηδες σώζοντας ζωές ανθρώπων με τα πενιχρά μέσα που έχουν.
Αντίθετα οι επιχειρήσεις στην υγεία βρήκαν ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν όπως εδώ στην χώρα μας αυξάνοντας το κόστος για ενοικίαση στο κράτος κλινών ΜΕΘ από 800 ευρώ στα 1.600 ευρώ, όπως επίσης υπερδιπλασιάστηκαν και τα τεστ διάγνωσης για τον «Κορονοϊό» από ιδιωτικά εργαστήρια.
Από την μια έχουμε τους εργαζόμενους στον κλάδο της δημόσιας υγείας που τόσο έχουν συκοφαντηθεί τα προηγούμενα χρόνια, να μην υπολογίζουν δυσκολίες και να μάχονται ηρωικά, διακινδυνεύοντας και οι ίδιοι για να παράξουν έργο, με στόχο να περιθάλψουν αποτελεσματικά, να μην πεθάνουν άνθρωποι από τον «ΚΟΡΟΝΟΪΟ».
Και από την άλλη έχουμε την παρασιτική τάξη των καπιταλιστών που κοιτάει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση βγάζοντας περισσότερα χρήματα, πουλώντας ακριβά υπηρεσίες υγείας σε μια κρίσιμη στιγμή για τον λαό και την χώρα.
Και σε αυτή την περίπτωση με την υγειονομική κρίση αντανακλούνται δύο κόσμοι που είναι σε διαρκή αντιπαράθεση με τα συμφέροντα να είναι αντικρουόμενα και ασυμφιλίωτα.
Από την μια η εργατική τάξη, συνολικά οι εργαζόμενοι, τα μικρομεσαία φτωχά λαϊκά στρώματα που παλεύουν σκληρά με γνώμονα την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.
Και από την άλλη το κεφάλαιο, οι καπιταλιστές, που μόνο σε έναν θεό πιστεύουν, σε αυτό του αυξανόμενου κέρδους, που θα αυξάνεται διαρκώς όσο θα πολτοποιούνται οι λαϊκές ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Και στο πεδίο των εμβολίων έχει ξεσπάσει ένα άγριος και ανελέητος ανταγωνισμός με απειλές, υποκλοπές, με την εμπλοκή μυστικών υπηρεσιών και κατασκοπευτικών δικτύων, για το ποια χώρα, ποιας μονοπωλιακής εταιρίας θα παράξει πρώτη το εμβόλιο, με στόχο την αύξηση των κερδών τους.
Η προτεραιότητα άνθρωπος δεν βρίσκεται ψηλά στην ιεράρχηση του διεθνούς καπιταλιστικού καταμερισμού για αυτό δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο υποφέρουν από την φτώχεια, την δυστυχία, την εξαθλίωση, τον υποσιτισμό, τις ασθένειες.
Η αντίφαση αυτή βρίσκεται στην καρδιά του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που ενώ έχουμε μεγάλη κλίμακα κοινωνικοποίησης της παραγωγής, το αποτέλεσμα της το ιδιοποιείται ο ιδιόκτητης των μέσων παραγωγής – καπιταλιστής, με σκοπό το κέρδος και όχι την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.
Αυτή η αντίθεση έρχεται σε σύγκρουση με την δυνατότητα της εποχή να ζήσουμε καλύτερα και να καλύψουμε όλες τις αντικειμενικές μας κοινωνικές ανάγκες.
Η υγεία στον καπιταλισμό ως τμήμα του αστικού εποικοδομήματος γίνεται βορά εκμετάλλευσης και πεδίου κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο.
Οι πολιτικές που καταβαράθρωσαν το δημόσιο σύστημα υγείας με περικοπές, απολύσεις και υποχρηματοδοτήσεις αδυνατούν να προστατέψουν τους λαούς που πλήττοντα από την πανδημία του «ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ».
Θεματοφύλακες της προστασίας της υγείας του λαού είναι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο σύστημα υγείας που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους κάτω από δύσκολες συνθήκες με ελλείψεις και κενά και αποδεικνύουν ότι πάνω από τα κέρδη και τα πλούτη των λίγων που θέλουν να τα αυξάνουν είναι οι ανάγκες και η ζωή των ανθρώπων.
Σήμερα τα διεθνή επιτελεία των κεφαλαιοκρατών (ΕΕ – ΔΝΤ – ΕΚΤ) απεργάζονται σχέδια πώς να φορτώσουν στις πλάτες των λαών τα σπασμένα από την επερχόμενη οικονομική κρίση που διαφαινόταν και οι εξελίξεις επισπεύδουν.
Τα διάφορα μείγματα αστικής διαχείρισης (επεκτατική η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική) δεν έχουν φιλολαϊκό χαρακτήρα γιατί στον πυρήνα τους βρίσκεται η θωράκιση των κερδών του κεφαλαίου σε συνθήκες οξυμένου ανταγωνισμού.
Οι λαοί είναι τα μόνιμα υποζύγια που καλούνται να πληρώνουν ακριβά τις κρίσεις του καπιταλισμού με οποιοδήποτε μείγμα διαχείρισης.
Το βάρβαρο πρόσωπο του καπιταλισμού ξεσκεπάζεται για ακόμα μια φορά, αναδεικνύεται ότι ιστορικά είναι ξεπερασμένος, και τίποτα θετικό δεν μπορεί να δώσει στην ανθρωπότητα παρά μόνο φτώχειες, πολέμους, μίση, κρίσεις, ασθένειες.
Στα αδιέξοδα του κοινωνικά άδικου αυτού συστήματος οι εργαζόμενοι να απαντήσουν με την πιο πλατιά ενότητα στην βάση της τάξης τους και με κοινωνική συμμαχία να περάσουν στην αντεπίθεση, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, στην προοπτική του σοσιαλισμού – κομμουνισμού του μόνου ρεαλιστικό δρόμου για την λαϊκή ευημερία, την κοινωνική πρόοδο και την ειρηνική συνύπαρξη των λαών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.