Του Νίκου Νίτσα
Δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι είμαστε δημιουργήματα της φύσης (πολλοί λένε του θεού δεκτό κι αυτό). Όχι δεν είναι της παρούσης να εξηγήσουμε εάν η κότα έκανε το αυγό η το αυγό την κότα. Το σίγουρο είναι πως έχουμε ένα γεγονός που δεν αμφισβητείται και αυτό δεν είναι άλλο από το ότι η φύση μεταλλάσσεται και αμύνεται προσθέτω εγώ.
Εμείς οι άνθρωποι ως αναπόσπαστα κομμάτια του ζωικού βασιλείου έχουμε βαλθεί χιλιάδες χρόνια να αντιγράφουμε την φύση και σήμερα φτάσαμε να κομπάζουμε για την παντοδυναμία του ανθρώπινου γένους.
Ενός γένους που δυνητικά μπορεί να κάνει τα πάντα (έτσι πιστεύει). όμως διαχρονικά η φύση, ερχόταν πάντα κατά καιρούς και έδειχνε ότι άλλος είναι το μεγάλο αφεντικό, και αυτός είναι που καθορίζει τα πάντα.
Διαχρονικά επίσης ο επηρμένος πίθηκος (κατά τον Δαρβίνο) εξεύρισκε πάντα τρόπους και δικαιολογίες στην εξήγηση όσων δεν μπορούσε να εξηγήσει, και έτσι πολύ σύντομα ανακάλυψε τον θεό που του έδωσε πολλά διαφορετικά ονόματα το σκεπτικό όμως παρέμενε το ίδιο. Το ανεξήγητο πάντα δημιουργούνταν από κάτι απρόσωπο και ακαθόριστο (για αυτό προέκυψαν πολλές διαφορετικές θρησκείες).
Όχι το ζήτημα μου δεν είναι θεολογικό. Προσπαθώ να είμαι θρήσκος και πιστεύω στο Θεό.
Ανά τους αιώνες πάντα υπήρχε και μια πανδημία. Πανώλη, ισπανική γρίπη, φυματίωση τάδε γρίπη δείνα γρίπη, HIV σύφιλη κλπ κλπ κλπ.
Ως νοήμονες πάντα βρίσκαμε την λύση και επιβιώναμε από κάθε τέτοια περίπτωση.
Κατά πως φαίνεται όμως ποτέ και κανένας μας (τουλάχιστον όσοι αμφισβητούν την σημερινή κατάσταση) δεν διδαχθήκαμε από ότι μας βρήκε.
Προσεγγίζουμε το θέμα η μάλλον συνεχίζουμε να προσεγγίζουμε το θέμα με την ίδια έπαρση που επέδειξαν οι προγενέστεροι . Και αυτό μας οδηγεί σε αδιέξοδο και πάλι.
Πριν χρόνια αντιμετώπισα ένα πρόβλημα με την καρδιά μου.
Την είχα κακομεταχειριστεί σε τέτοιο βαθμό που αναγκάστηκε από μόνη της να παρακάμψει τις αρτηρίες που ήταν βουλωμένες ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά.
Αυτό έγινε από μόνο του δεν το έκανα εγώ. Δεν πήρα κανένα μαγικό ραβδί και φυσικά δεν την διέταξα να λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο.
Δεν πήγα σε κανένα εξωγήινο εργαστήριο για να μου το κάνει αυτό. Ούτε σε κάποιο εργαστήριο μυστικών υπηρεσιών.
Το σώμα μου προσπάθησε να αμυνθεί (η φύση δηλαδή).
Μια παλιά παροιμία λέει η γριά αλεπού εκατό χρονών το αλεπουδάκι εκατονένα γίνεται; δεν γίνεται.
Αντιγράφουμε επί αιώνες την φύση χωρίς να λογαριάζουμε ποτέ τους δικούς της κανόνες.
Ποτέ μα ποτέ όμως δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε πότε την φτάνουμε στα όρια της. Ποτέ μα ποτέ δεν μπορέσαμε να μάθουμε πως αμύνεται (ναι υπάρχουν πολλοί λαμπροί επιστήμονες που λένε το αντίθετο ) αλλά υπάρχουν και άλλοι ποιό σεμνοί που περιορίζονται στο να επισημαίνουν.
όλο αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι τίποτε άλλο απο μια απάντηση του αφεντικού (που δεν είναι ο άνθρωπος).
Ο άνθρωπος επιβάλει πυκνοκατοίκηση, ο άνθρωπος επιβάλει λειτουργία πέρα και πάνω από τα όρια του οργανισμού του.
Ο άνθρωπος επιβάλει όλα και γρήγορα.
Η φύση αμύνεται και προειδοποιεί.
Η Φύση όχι κάποιο εργαστήριο.
Όχι κάποια λέσχη.
Όχι κάποιος στρατός.
Όλοι αυτοί ακολουθούν την φύση για ίδιο όφελος.
Όλοι αυτοί χειραγωγούν σπεκουλάροντας (συνομωσιολόγοι για εσάς μιλώ)
Εμείς οι άνθρωποι ως αναπόσπαστα κομμάτια του ζωικού βασιλείου έχουμε βαλθεί χιλιάδες χρόνια να αντιγράφουμε την φύση και σήμερα φτάσαμε να κομπάζουμε για την παντοδυναμία του ανθρώπινου γένους.
Ενός γένους που δυνητικά μπορεί να κάνει τα πάντα (έτσι πιστεύει). όμως διαχρονικά η φύση, ερχόταν πάντα κατά καιρούς και έδειχνε ότι άλλος είναι το μεγάλο αφεντικό, και αυτός είναι που καθορίζει τα πάντα.
Διαχρονικά επίσης ο επηρμένος πίθηκος (κατά τον Δαρβίνο) εξεύρισκε πάντα τρόπους και δικαιολογίες στην εξήγηση όσων δεν μπορούσε να εξηγήσει, και έτσι πολύ σύντομα ανακάλυψε τον θεό που του έδωσε πολλά διαφορετικά ονόματα το σκεπτικό όμως παρέμενε το ίδιο. Το ανεξήγητο πάντα δημιουργούνταν από κάτι απρόσωπο και ακαθόριστο (για αυτό προέκυψαν πολλές διαφορετικές θρησκείες).
Όχι το ζήτημα μου δεν είναι θεολογικό. Προσπαθώ να είμαι θρήσκος και πιστεύω στο Θεό.
Ανά τους αιώνες πάντα υπήρχε και μια πανδημία. Πανώλη, ισπανική γρίπη, φυματίωση τάδε γρίπη δείνα γρίπη, HIV σύφιλη κλπ κλπ κλπ.
Ως νοήμονες πάντα βρίσκαμε την λύση και επιβιώναμε από κάθε τέτοια περίπτωση.
Κατά πως φαίνεται όμως ποτέ και κανένας μας (τουλάχιστον όσοι αμφισβητούν την σημερινή κατάσταση) δεν διδαχθήκαμε από ότι μας βρήκε.
Προσεγγίζουμε το θέμα η μάλλον συνεχίζουμε να προσεγγίζουμε το θέμα με την ίδια έπαρση που επέδειξαν οι προγενέστεροι . Και αυτό μας οδηγεί σε αδιέξοδο και πάλι.
Πριν χρόνια αντιμετώπισα ένα πρόβλημα με την καρδιά μου.
Την είχα κακομεταχειριστεί σε τέτοιο βαθμό που αναγκάστηκε από μόνη της να παρακάμψει τις αρτηρίες που ήταν βουλωμένες ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά.
Αυτό έγινε από μόνο του δεν το έκανα εγώ. Δεν πήρα κανένα μαγικό ραβδί και φυσικά δεν την διέταξα να λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο.
Δεν πήγα σε κανένα εξωγήινο εργαστήριο για να μου το κάνει αυτό. Ούτε σε κάποιο εργαστήριο μυστικών υπηρεσιών.
Το σώμα μου προσπάθησε να αμυνθεί (η φύση δηλαδή).
Μια παλιά παροιμία λέει η γριά αλεπού εκατό χρονών το αλεπουδάκι εκατονένα γίνεται; δεν γίνεται.
Αντιγράφουμε επί αιώνες την φύση χωρίς να λογαριάζουμε ποτέ τους δικούς της κανόνες.
Ποτέ μα ποτέ όμως δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε πότε την φτάνουμε στα όρια της. Ποτέ μα ποτέ δεν μπορέσαμε να μάθουμε πως αμύνεται (ναι υπάρχουν πολλοί λαμπροί επιστήμονες που λένε το αντίθετο ) αλλά υπάρχουν και άλλοι ποιό σεμνοί που περιορίζονται στο να επισημαίνουν.
όλο αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι τίποτε άλλο απο μια απάντηση του αφεντικού (που δεν είναι ο άνθρωπος).
Ο άνθρωπος επιβάλει πυκνοκατοίκηση, ο άνθρωπος επιβάλει λειτουργία πέρα και πάνω από τα όρια του οργανισμού του.
Ο άνθρωπος επιβάλει όλα και γρήγορα.
Η φύση αμύνεται και προειδοποιεί.
Η Φύση όχι κάποιο εργαστήριο.
Όχι κάποια λέσχη.
Όχι κάποιος στρατός.
Όλοι αυτοί ακολουθούν την φύση για ίδιο όφελος.
Όλοι αυτοί χειραγωγούν σπεκουλάροντας (συνομωσιολόγοι για εσάς μιλώ)
ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ....
ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ
ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.