Δήμαρχος Κιλκίς
Είναι γεγονός ότι από τις αρχές του 2016 η Πατρίδα μας έχει μεταβληθεί σε σταθερή εστία υποδοχής χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, ως απόρροια των στρατιωτικών επιχειρήσεων που ξέσπασαν μετά τις εμφύλιες αναταράξεις στη Συρία και την εμπλοκή των Μεγάλων Δυνάμεων στον πόλεμο διά των αντιπροσώπων, όπως εξάλλου τον χαρακτηρίζουν οι σύγχρονοι ιστορικοί.
Η φρίκη του πολέμου, η αβάσταχτη απειλή κατά της ανθρώπινης ζωής ανάγκασαν χιλιάδες συνανθρώπους μας να αποκοπούν βίαια από τις προγονικές τους κατοικίες και να αναζητήσουν μετά από πολλές κακουχίες ένα νέο, ένα ειρηνικό περιβάλλον για να συνεχίσουν τη ζωή τους από τα συντρίμμια.
Στην αιχμή της προσφυγικής κρίσης, ο νομός Κιλκίς, οι Δήμοι Κιλκίς και Παιονίας, το Γενικό Νοσοκομείο Κιλκίς και όλοι οι εμπλεκόμενοι με το ζήτημα φορείς σήκωσαν ένα τρομακτικό βάρος κάτω από εξαιρετικά δυσχερείς συνθήκες. Θυμόμαστε όλοι, πιστεύω, την αχανή προσφυγούπολη της Ειδομένης με ένα πληθυσμό που έφθασε και τις 25.000 πρόσφυγες και μετανάστες καθώς και τα Προσωρινά Κέντρα Προσφυγικής Φιλοξενίας που οργανώθηκαν στο Χέρσο και στη Νέα Καβάλα σε εγκαταστάσεις του στρατού.
Στο σύνολό τους οι κάτοικοι του νομού μας συμπόνεσαν αυτό το ατέλειωτο κομβόι της προσφυγιάς και στάθηκαν στο πλευρό των ανέστιων προσφύγων προσφέροντάς τους στέγη, ένα ζεστό πιάτο φαϊ, ρουχισμό και κάθε απαραίτητο είδος που είχαν ανάγκη για να αντιμετωπίσουν τη δύσκολη καθημερινότητά τους.
Σε έναν καθαρά προσφυγικό τόπο, όπως ο δικός μας, το τραύμα της συλλογικής μνήμης είναι ακόμη νωπό. Και οι γενιές των παππούδων μας και των πατέρων μας, όλοι ξέρουμε πόσο βασανίστηκαν για να επιβιώσουν, για να ορθοποδήσουν στη νέα μας Πατρίδα. Επομένως, δείξαμε ως πολίτες ότι είμαστε μια υγιής κοινωνία. Δείξαμε εμπράκτως την αλληλεγγύη μας, τον ανθρωπισμό και την ευαισθησία μας και αγκαλιάσαμε τις προσφυγικές οικογένειες, είτε αυτές διέμεναν σε καταυλισμούς είτε στην καλύτερη περίπτωση κάτω από μια ασφαλή στέγη.
Είναι αλήθεια ότι κάποιες φορές δοκιμάστηκαν και οι δικές μας αντοχές σ' αυτό το νέο είδος συμβίωσης. Το Γενικό Νοσοκομείο Κιλκίς, ελλείψει ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού γονάτισε κυριολεκτικά. Παρόλα αυτά οι γιατροί και οι εργαζόμενοι υπερέβαλαν εαυτόν για να εξυπηρετήσουν περιστατικά υγείας. Οι γενικές κρίσεις από εκείνη την περίοδο είναι ότι σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων, ως άνθρωποι πάνω από όλα, και σε επίπεδο υποδοχής και σε επίπεδο φιλοξενίας.
Λίγους μήνες μετά την αποσυμφόρηση της Ειδομένης, το Δεκέμβριο του 2016, όπως θα θυμούνται οι περισσότεροι, εκκενώθηκε η προσφυγική δομή του Χέρσου. Έκτοτε στα διοικητικά όρια του Δήμου μας φιλοξενούμε σε κατοικίες με φροντίδα της OMNES 385 πρόσφυγες ενώ περιοδικά καταλύουν στο ξενοδοχείο ''Θεά Δήμητρα'' των Μουριών οικογένειες με τα ανήλικα παιδιά τους. Οι τελευταίοι νέοι επισκέπτες στην περιοχή των Μουριών, δυστυχώς, όπως μου καταγγέλθηκε από τους ίδιους τους κατοίκους, δεν έχουν αφήσει καθόλου καλές εντυπώσεις.
Αντιπροσωπεία δημοτών που δέχθηκα προχθές στο γραφείο μου, διαμαρτυρήθηκε εντονότατα για παραβατικές συμπεριφορές που περιορίζουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες της τοπικής κοινωνίας. Αυτό το νέο είδος συμβίωσης, λοιπόν, στην παρούσα φάση παράγει δυσλειτουργίες με συνέπεια οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου να αξιώνουν την άμεση και μόνιμη απομάκρυνση των ''λαθρομεταναστών'' όπως τους έχουν χαρακτηρίσει από τη στιγμή που δεν υπάρχει ουσιαστικά οργανωμένος κρατικός έλεγχος και είναι ασαφές το προσφυγικό προφίλ των φιλοξενουμένων. Δεν υπάρχουν δηλ. στοιχεία ταυτότητας, εθνικότητας και αίτησης ασύλου.
Οι προσφυγικές ροές, ελέω της παράνομης εισβολής της Τουρκίας σε κυρίαρχο κράτος, στη Συρία, συνεχίζονται και η χώρα μας εξακολουθεί να δέχεται ένα νέο μαζικό κύμα. Και το αμείλικτο ερώτημα που γεννάται σε ότι αφορά την προσφυγική και μεταναστευτική πολιτική είναι που θα φιλοξενηθούν αυτοί οι άνθρωποι.
Τα κορυφαία συνδικαλιστικά μας όργανα, η ΚΕΔΕ, η ΠΕΔ, από την πρώτη στιγμή που ενέσκηψε η προσφυγική κρίση διακήρυξαν σε όλους τους τόνους την αδήριτη αναγκαιότητα της αναλογικής κατανομής του προσφυγικού πληθυσμού ανά την επικράτεια.
Αυτή είναι και η δική μας πολιτική γραμμή. Σεβόμαστε τους πρόσφυγες, συμπάσχουμε στο δράμα που έχουν βιώσει, είμαστε στο πλευρό τους με διάθεση στήριξης και συμπαράστασης αλλά αντικειμενικά αδυνατούμε να σηκώσουμε άλλα, νέα, προσφυγικά βάρη.
Η θέση μας αυτή είναι αδιαπραγμάτευτη και δε χωρά σε ανταλλάγματα ή άλλου είδους εξισορροπήσεις. Αρθρώνεται στη σημερινή συγκυρία υπεύθυνα αλλά όχι αβασάνιστα ή με ψυχρά υπολογιστικά κριτήρια.
Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην πρόταση εγκατάστασης προσφύγων από τη Συρία στις εγκαταστάσεις της ξενοδοχειακής μονάδας ''Πικρολίμνη'' για την οποία ενημερώθηκα αρμοδίως χθες το μεσημέρι. Μου γνωστοποιήθηκε ότι υπάρχει σκέψη για τη μεταφορά εκατό Σύρων προσφύγων με προοπτική τη φιλοξενία τους για έξι μήνες στο εν λόγω ξενοδοχείο.
Ενημερώνω το σώμα, ανοιχτά και καθαρά, όπως έχω τη θεσμική υποχρέωση να κάνω, για τις μέχρι τούδε ενέργειές μου.
Στη βάση της αναλογικής κατανομής του προσφυγικού πληθυσμού η Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς ''δικαιούται'' να δεχθεί προς φιλοξενία 627 πρόσφυγες. Τα επίσημα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας δείχνουν υπερκάλυψη της ποσοστιαίας αναλογίας. Και εξηγούμαι: 385 πρόσφυγες διαμένουν σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα της πόλης μας και άλλοι 300 περίπου στο ξενοδοχείο των Μουριών.
Οι προσφυγικές ροές, ελέω της παράνομης εισβολής της Τουρκίας σε κυρίαρχο κράτος, στη Συρία, συνεχίζονται και η χώρα μας εξακολουθεί να δέχεται ένα νέο μαζικό κύμα. Και το αμείλικτο ερώτημα που γεννάται σε ότι αφορά την προσφυγική και μεταναστευτική πολιτική είναι που θα φιλοξενηθούν αυτοί οι άνθρωποι.
Τα κορυφαία συνδικαλιστικά μας όργανα, η ΚΕΔΕ, η ΠΕΔ, από την πρώτη στιγμή που ενέσκηψε η προσφυγική κρίση διακήρυξαν σε όλους τους τόνους την αδήριτη αναγκαιότητα της αναλογικής κατανομής του προσφυγικού πληθυσμού ανά την επικράτεια.
Αυτή είναι και η δική μας πολιτική γραμμή. Σεβόμαστε τους πρόσφυγες, συμπάσχουμε στο δράμα που έχουν βιώσει, είμαστε στο πλευρό τους με διάθεση στήριξης και συμπαράστασης αλλά αντικειμενικά αδυνατούμε να σηκώσουμε άλλα, νέα, προσφυγικά βάρη.
Η θέση μας αυτή είναι αδιαπραγμάτευτη και δε χωρά σε ανταλλάγματα ή άλλου είδους εξισορροπήσεις. Αρθρώνεται στη σημερινή συγκυρία υπεύθυνα αλλά όχι αβασάνιστα ή με ψυχρά υπολογιστικά κριτήρια.
Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην πρόταση εγκατάστασης προσφύγων από τη Συρία στις εγκαταστάσεις της ξενοδοχειακής μονάδας ''Πικρολίμνη'' για την οποία ενημερώθηκα αρμοδίως χθες το μεσημέρι. Μου γνωστοποιήθηκε ότι υπάρχει σκέψη για τη μεταφορά εκατό Σύρων προσφύγων με προοπτική τη φιλοξενία τους για έξι μήνες στο εν λόγω ξενοδοχείο.
Ενημερώνω το σώμα, ανοιχτά και καθαρά, όπως έχω τη θεσμική υποχρέωση να κάνω, για τις μέχρι τούδε ενέργειές μου.
Στη βάση της αναλογικής κατανομής του προσφυγικού πληθυσμού η Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς ''δικαιούται'' να δεχθεί προς φιλοξενία 627 πρόσφυγες. Τα επίσημα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας δείχνουν υπερκάλυψη της ποσοστιαίας αναλογίας. Και εξηγούμαι: 385 πρόσφυγες διαμένουν σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα της πόλης μας και άλλοι 300 περίπου στο ξενοδοχείο των Μουριών.
Στο γειτονικό Δήμο της Παιονίας η κατάσταση είναι πιο επιβαρυμένη, υπό την έννοια της πληθυσμιακής εκτόξευσης. 1.100 πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται στο καμπ της Νέας Καβάλας και άλλοι 500 έχουν καταλύσει σε μικρά ξενοδοχεία της περιοχής.
Αθροιστικά το σύνολο των φιλοξενουμένων είναι 2.285 και αν το μεταφράσουμε σε ποσοστό αυτό είναι αυξημένο κατά 264,4% σε σχέση με το 1% που μας αναλογεί.
Αντιλαμβάνεσθε κι εσείς ότι κάνουμε μια άχαρη συζήτηση γιατί μιλάμε για ανθρώπους, για βασανισμένες ψυχές, για σωστές και ασφαλείς συνθήκες διαβίωσης με ικανές υποδομές, για αρμονική συνύπαρξη με τις τοπικές κοινωνίες και έχουμε μπει δυστυχώς στη διελκυστίνδα των αριθμών.
Από την άλλη μεριά όμως δεν είναι καθόλου δίκαιο άλλες περιοχές να φορτώνονται και να επιβαρύνονται με προσφυγικές εγκαταστάσεις και άλλες όχι.
Η πληροφορία για τη μεταφορά προσφύγων στο ξενοδοχείο της Πικρολίμνης είναι μια ευθεία παραβίαση – καταπάτηση των συμφωνηθέντων. Έτσι την εξέλαβα και ως Δήμαρχος αισθάνθηκα την υποχρέωση να υπερασπιστώ το συμφέρον του τόπου μου και των συνδημοτών μου. Στο πλαίσιο αυτό επισκέφθηκα αμέσως τον υπεύθυνο του ξενοδοχείο στην Πικρολίμνη, όπου παρόντος και του Προέδρου της Ξυλοκερατιάς Στέλιου Δρόσου, του ξεκαθάρισα τις προθέσεις της Δημοτικής Αρχής.
Με βάση τους κανόνες της αναλογικής προσφυγικής κατανομής, είπα στον κ. Βενετάκη ότι είμαι ενάντια στην εγκατάσταση των προσφύγων στο ξενοδοχείο της Πικρολίμνης και σε πιο πιεστικό ίσως τόνο ξεκαθάρισα επίσης ότι θα εξαντλήσω κάθε περιθώριο ώστε να αποτραπεί η εγκατάστασή τους στο ξενοδοχείο όπως και οπουδήποτε αλλού.
Μετά από συνεννόηση με τον Πρόεδρο της Ξυλοκερατιάς πραγματοποιήθηκε εκτάκτως σήμερα το πρωί λαϊκή συνέλευση των κατοίκων. Ομόθυμα οι κάτοικοι τάσσονται στην απόφασή τους κατά της εγκατάστασης προσφύγων στο ξενοδοχείο.
Μετά από αυτά ενημέρωσα τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων και πήρα την πρωτοβουλία σε συνεργασία με τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Κιλκίς για την σύγκληση κατεπείγουσας έκτακτης συνεδρίασης με μοναδικό θέμα την ενημέρωσή σας και τη λήψη απόφασης.
Όλες αυτές οι επαφές, οφείλω να πω ότι είχαν ως αποτέλεσμα την ακύρωση της σύμβασης του ξενοδοχείου ''Πικρολίμνη'' σχετικά με την παραμονή των προσφύγων, όπως με διαβεβαίωσε ο υπεύθυνος του ξενοδοχείου. Και προσωπικά ανέφερα στον κ. Βενετάκη ότι η περιοχή της Πικρολίμνης για εμάς θα αξιοποιηθεί σε βάθος τετραετίας για τουριστικούς σκοπούς.
Σήμερα καλούμαστε να αποφασίσουμε εάν θα χρησιμοποιήσουμε το γερό χαρτί που έχουμε, το χαρτί της αναλογικής κατανομής του προσφυγικού πληθυσμού. Ότι απετράπη με ταχεία όσο και πιεστική παρέμβαση στην Πικρολίμνη δε σημαίνει ότι δε θα επαναληφθεί ως κίνηση. Για το λόγο αυτό πιστεύω ότι οφείλουμε με στεντόρεια φωνή και δυναμικό λόγο να αξιοποιήσουμε το επιχείρημά μας ότι δηλ. έχουμε υπερβεί κατά πολύ τον απαιτούμενο αριθμό των φιλοξενουμένων που μας αναλογεί και ως Δήμος και ως Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς και οι ασκούντες την προσφυγική – μεταναστευτική πολιτική θα πρέπει να το κατανοήσουν και να σταματήσουν να κοιτάζουν προς τα εδώ κάθε φορά που οι προσφυγικές ροές αυξάνονται.
Αυτές είναι οι δικές μου απόψεις και σας τις διατύπωσα πολύ καθαρά. Άλλοι επέδειξαν μια αγχωμένη βιασύνη και δυστυχώς περπάτησαν στην ατραπό του λαϊκισμού λειτουργώντας ως Κασσάνδρες. Η διαχείριση σοβαρών ζητημάτων όμως δε γίνεται με ανυπόστατες κατηγορίες, ούτε με εικασίες και αυθαίρετες κρίσεις.
Έχουμε πράξει στο ακέραιο το χρέος μας, έχουμε δείξει και τον ανθρωπισμό μας και τη συμπαράστασή μας στους πρόσφυγες αλλά δεν αντέχουμε άλλο αβάσταχτο φορτίο.
Συνεπώς η θέση μας πρέπει να είναι ένα μεγάλο Όχι σε κάθε σχέδιο ή πρόταση προσφυγικής εγκατάστασης κινούμενοι πάνω στη γραμμή της αναλογικής κατανομής προσφυγικού πληθυσμού ανά την επικράτεια.
Αθροιστικά το σύνολο των φιλοξενουμένων είναι 2.285 και αν το μεταφράσουμε σε ποσοστό αυτό είναι αυξημένο κατά 264,4% σε σχέση με το 1% που μας αναλογεί.
Αντιλαμβάνεσθε κι εσείς ότι κάνουμε μια άχαρη συζήτηση γιατί μιλάμε για ανθρώπους, για βασανισμένες ψυχές, για σωστές και ασφαλείς συνθήκες διαβίωσης με ικανές υποδομές, για αρμονική συνύπαρξη με τις τοπικές κοινωνίες και έχουμε μπει δυστυχώς στη διελκυστίνδα των αριθμών.
Από την άλλη μεριά όμως δεν είναι καθόλου δίκαιο άλλες περιοχές να φορτώνονται και να επιβαρύνονται με προσφυγικές εγκαταστάσεις και άλλες όχι.
Η πληροφορία για τη μεταφορά προσφύγων στο ξενοδοχείο της Πικρολίμνης είναι μια ευθεία παραβίαση – καταπάτηση των συμφωνηθέντων. Έτσι την εξέλαβα και ως Δήμαρχος αισθάνθηκα την υποχρέωση να υπερασπιστώ το συμφέρον του τόπου μου και των συνδημοτών μου. Στο πλαίσιο αυτό επισκέφθηκα αμέσως τον υπεύθυνο του ξενοδοχείο στην Πικρολίμνη, όπου παρόντος και του Προέδρου της Ξυλοκερατιάς Στέλιου Δρόσου, του ξεκαθάρισα τις προθέσεις της Δημοτικής Αρχής.
Με βάση τους κανόνες της αναλογικής προσφυγικής κατανομής, είπα στον κ. Βενετάκη ότι είμαι ενάντια στην εγκατάσταση των προσφύγων στο ξενοδοχείο της Πικρολίμνης και σε πιο πιεστικό ίσως τόνο ξεκαθάρισα επίσης ότι θα εξαντλήσω κάθε περιθώριο ώστε να αποτραπεί η εγκατάστασή τους στο ξενοδοχείο όπως και οπουδήποτε αλλού.
Μετά από συνεννόηση με τον Πρόεδρο της Ξυλοκερατιάς πραγματοποιήθηκε εκτάκτως σήμερα το πρωί λαϊκή συνέλευση των κατοίκων. Ομόθυμα οι κάτοικοι τάσσονται στην απόφασή τους κατά της εγκατάστασης προσφύγων στο ξενοδοχείο.
Μετά από αυτά ενημέρωσα τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων και πήρα την πρωτοβουλία σε συνεργασία με τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Κιλκίς για την σύγκληση κατεπείγουσας έκτακτης συνεδρίασης με μοναδικό θέμα την ενημέρωσή σας και τη λήψη απόφασης.
Όλες αυτές οι επαφές, οφείλω να πω ότι είχαν ως αποτέλεσμα την ακύρωση της σύμβασης του ξενοδοχείου ''Πικρολίμνη'' σχετικά με την παραμονή των προσφύγων, όπως με διαβεβαίωσε ο υπεύθυνος του ξενοδοχείου. Και προσωπικά ανέφερα στον κ. Βενετάκη ότι η περιοχή της Πικρολίμνης για εμάς θα αξιοποιηθεί σε βάθος τετραετίας για τουριστικούς σκοπούς.
Σήμερα καλούμαστε να αποφασίσουμε εάν θα χρησιμοποιήσουμε το γερό χαρτί που έχουμε, το χαρτί της αναλογικής κατανομής του προσφυγικού πληθυσμού. Ότι απετράπη με ταχεία όσο και πιεστική παρέμβαση στην Πικρολίμνη δε σημαίνει ότι δε θα επαναληφθεί ως κίνηση. Για το λόγο αυτό πιστεύω ότι οφείλουμε με στεντόρεια φωνή και δυναμικό λόγο να αξιοποιήσουμε το επιχείρημά μας ότι δηλ. έχουμε υπερβεί κατά πολύ τον απαιτούμενο αριθμό των φιλοξενουμένων που μας αναλογεί και ως Δήμος και ως Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς και οι ασκούντες την προσφυγική – μεταναστευτική πολιτική θα πρέπει να το κατανοήσουν και να σταματήσουν να κοιτάζουν προς τα εδώ κάθε φορά που οι προσφυγικές ροές αυξάνονται.
Αυτές είναι οι δικές μου απόψεις και σας τις διατύπωσα πολύ καθαρά. Άλλοι επέδειξαν μια αγχωμένη βιασύνη και δυστυχώς περπάτησαν στην ατραπό του λαϊκισμού λειτουργώντας ως Κασσάνδρες. Η διαχείριση σοβαρών ζητημάτων όμως δε γίνεται με ανυπόστατες κατηγορίες, ούτε με εικασίες και αυθαίρετες κρίσεις.
Έχουμε πράξει στο ακέραιο το χρέος μας, έχουμε δείξει και τον ανθρωπισμό μας και τη συμπαράστασή μας στους πρόσφυγες αλλά δεν αντέχουμε άλλο αβάσταχτο φορτίο.
Συνεπώς η θέση μας πρέπει να είναι ένα μεγάλο Όχι σε κάθε σχέδιο ή πρόταση προσφυγικής εγκατάστασης κινούμενοι πάνω στη γραμμή της αναλογικής κατανομής προσφυγικού πληθυσμού ανά την επικράτεια.
Μετά την κατάπτυστη και παράνομη κατάληψη επί 4 ετών του μοναδικού ελληνικού αεροδρομίου γενικής αεροπορίας που έχει υποδομή ασφάλτινου διαδρόμου βαρέου τύπου (λες και Η Ελλάδα έχει τα άπειρα αεροδρόμια και δεν χάθηκε τίποτα αν καταστρέψουμε κι ένα), έρχεται τώρα και το δεύτερο πλήγμα για το νόμο. Το αεροδρόμιο Πολυκάστρου και η Πικρολίμνη είναι από τις ελάχιστες και τις μοναδικές "υπηρεσίες" που μπορεί να προσφέρει αυτός ο τόπος προς την υπόλοιπη Ελλάδα. Είναι δυνατόν να μην έχουμε κάποιον άλλο χώρο να φιλοξενήσουμε αυτούς τους ανθρώπους αλλά να πρέπει να καταστρέψουμε ένα αεροδρόμιο και έναν προορισμό πηλοθεραπείας; Τόσο πυκνοκατοικημένος είναι ο νομός που δεν βρέθηκαν άλλοι χώροι; Έλεος!
ΑπάντησηΔιαγραφή