Συµπληρώνονται φέτος 75 χρόνια από την µάχη του Κιλκίς, που έγινε στις 4 Νοέµβρη 1944. Η µάχη του Κιλκίς ήταν µια από τις µεγαλύτερες και πιο σφοδρές που έγινε ανάµεσα στον ηρωικό Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ) και στα ποικιλώνυµα Τάγµατα Ασφαλείας της Βόρειας Ελλάδας, τα οποία ήταν εξοπλισµένα από του Άγγλους.
Τα ξηµερώµατα της 3ης Νοέµβρη του 1944, περίπου 9.000 ένοπλοι άντρες συνεργάτες των Γερµανών, σχεδόν απ’ όλες τις δοσιλογικές οµάδες της Βόρειας Ελλάδας, συγκεντρώθηκαν στην πόλη του Κιλκίς. Ήταν οι λεγόµενοι εθνικόφρονες, οι οπλισµένοι από τους Γερµανούς καταχτητές οπλίτες της ΠΑΟ, που αργότερα για να ξεγελάσουν το λαό ονοµάστηκαν Εθνικός Ελληνικός Στρατός.
Πριν αρχίσει η µάχη του Κιλκίς, ο ΕΛΑΣ τους κάλεσε να παραδοθούν µε ρητή εγγύηση για τη ζωή τους, όµως αυτοί απέρριψαν την πρόταση και έτσι ακολούθησε η µάχη.
Το πιο γνωστό, ίσως, περιστατικό της µάχης, είναι αυτό όπου οι οχυρωµένοι στο Νοσοκοµείο συνεργάτες των Γερµανών ύψωσαν λευκή σηµαία. Οι ΕΛΑΣίτες πήγαν να τους συλλάβουν και εκείνοι άνοιξαν πυρ, σκοτώνοντας τους περισσότερους. Στη συνέχεια καταλήφθηκε και το Νοσοκοµείο από τον ΕΛΑΣ.
Το βασικό ερώτηµα για εκείνη τη µάχη είναι το εξής: «Γιατί ένας τόσο µεγάλος αριθµός δοσίλογων – ταγµατασφαλιτών βρέθηκε µαζεµένος στο Κιλκίς και µάλιστα ενώ οι Γερµανοί εγκατέλειπαν τη χώρα;»
Στις 30 Οκτώβρη του 1944 απελευθερώνεται από τον ΕΛΑΣ η Θεσσαλονίκη, ενώ τµήµατά του καταδιώκουν τα γερµανικά στρατεύµατα µέχρι τα σύνορα.
Οι ταγµατασφαλίτες τους συνοδεύουν στην έξοδο από τη χώρα και στη συνέχεια φυγαδεύονται στο Κιλκίς, περιµένοντας νέες εντολές από τους Άγγλους.
Οι τελευταίοι, εξάλλου, µπορεί να καταδιώκουν τους Γερµανούς, αλλά τους ντόπιους συνεργάτες τους τούς ετοιµάζουν για την επόµενη µέρα, να συνεχίσουν στον ίδιο ρόλο, να βρίσκονται απέναντι από τα λαϊκά συµφέροντα και να συµβάλουν στη σταθεροποίηση της αστικής εξουσίας.
Έτσι εξηγείται γιατί µαζεύτηκαν όλοι µαζί σε ένα µέρος. Γιατί, ενώ οι Γερµανοί έφυγαν, αυτοί συνέχισαν τη δράση τους. Έτσι εξηγείται γιατί και ο ίδιος ο λαός βρέθηκε απέναντί τους.
Από την επόµενη κιόλας της µάχης, ξεκίνησε µία προπαγανδιστική εκστρατεία ενάντια στον ΕΛΑΣ και στο ΚΚΕ για τα όσα έγιναν τον Νοέµβριο του 1944 στο Κιλκίς, όπως και για όσα είχαν προηγηθεί σε όλη τη διάρκεια της κατοχής.
Μια εκστρατεία αναποδογυρίσµατος της πραγµατικότητας και διαστρέβλωσης της αλήθειας.
Στο όνοµα της δήθεν αντικειµενικότητας της ιστορίας και των «ίσων αποστάσεων», εξισώθηκαν οι θύτες και τα θύµατα. Αυτοί που έδωσαν και τη ζωή τους για την απελευθέρωση της πατρίδας µας, µνηµονεύονται µαζί µ’ αυτούς που συνεργάστηκαν µε τους Γερµανούς κατακτητές, µ’ αυτούς που µετά την απελευθέρωση συνέχισαν να βρίσκονται απέναντι από το λαό. Μ’ αυτούς που προκάλεσαν την καταστροφή στην Ξηρόβρυση, στην Κοκκινιά και σ’ άλλα χωριά του Κιλκίς, µετά την απελευθέρωση.
Αυτούς, τους συνεργάτες των Γερµανών κατακτητών που σκοτώθηκαν στη µάχη του Κιλκίς τιµάνε κάθε χρόνο, φασιστικές οργανώσεις, όπως η Χρυσή Αυγή, µαζί µε τοπικούς παράγοντες, βουλευτές, εκλεγµένους στην τοπική διοίκηση, στο µνηµείο όπου έστησε η χούντα.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Για τα 75 χρόνια από τη Μάχη του Κιλκίς στις 4 Νοέµβρη 1944
Η ιστορική αλήθεια, όµως, είναι µία και έχει γραφτεί στη µνήµη του λαού.
Όσο και αν προσπαθούν οι αστικές πολιτικές δυνάµεις να µιλήσουν για «εθνική ενότητα», ότι δήθεν όλοι οι Έλληνες ήταν ενωµένοι απέναντι στον κατακτητή ή ότι απέναντι από τα συµφέροντα του ελληνικού λαού ήταν το ΚΚΕ, η ιστορία διδάσκει πως ούτε το 1940, ούτε τα επόµενα χρόνια υπήρξε «εθνική ενότητα» και πως απέναντι από τον λαό βρίσκονταν άλλες δυνάµεις και όχι το ΚΚΕ.
Από τη µια µεριά υπήρξε η πλειοψηφία του ελληνικού λαού που αγωνίστηκε µέσα από τις γραµµές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, υπήρχε το ΚΚΕ, που ήταν ο βασικός εµπνευστής, καθοδηγητής και αιµοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης, που έδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του και πλήρωσε βαρύ φόρο αίµατος.
Και από την άλλη υπήρχε η αστική τάξη και οι πολιτικές της δυνάµεις, οι οποίες άλλες συνεργάστηκαν ανοιχτά µε τον κατακτητή, άλλες διέφυγαν στο εξωτερικό κι άλλες, λιγοστές, οργάνωσαν αντιστασιακές οµάδες, µε την καθοδήγηση των Άγγλων, έχοντας τα µάτια τους στραµµένα στις µεταπολεµικές εξελίξεις για τη σταθεροποίηση της αστικής εξουσίας και την υπονόµευση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
Αποτέλεσµα αυτού του σχεδιασµού ήταν η συγκέντρωση των Ταγµατασφαλιτών και άλλων δοσιλογικών οµάδων στο Κιλκίς, οι οποίοι υπερασπίζονταν τα συµφέροντα των Άγγλων και της ντόπιας αστικής τάξης.
Αυτή η αλήθεια δεν πρόκειται να διαγραφεί, όσο και να προσπαθούν τα αστικά επιτελεία και οι διάφορες πληρωµένες γραφίδες τους.
Έτσι και σήµερα, οι αστικές δυνάµεις προβάλλουν ως «εθνικό στόχο» την «επιστροφή στην κανονικότητα», δηλαδή την ανάκαµψη της καπιταλιστικής οικονοµίας, που απαιτεί και προϋποθέτει να συντριβούν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώµατα, στο βωµό της «προσέλκυσης των επενδύσεων», της «εξωστρέφειας» της ελληνικής οικονοµίας. Προβάλλεται, ως «εγγύηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή», η συµµετοχή της Ελλάδας σ' όλους τους επικίνδυνους ιµπεριαλιστικούς σχεδιασµούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στο όνοµα της «γεωστρατηγικής αναβάθµισης» της χώρας.
Η κυβέρνηση της Ν∆ υπηρετεί αποφασιστικά αυτούς τους σχεδιασµούς - πιάνοντας το νήµα από εκεί που το άφησε η προηγούµενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ - µε την κατάπτυστη «αµυντική» συµφωνία που υπέγραψε µε τις ΗΠΑ, που ενισχύει και επεκτείνει τις βάσεις στην Ελλάδα, µετατρέποντας τη χώρα σε ένα απέραντο αµερικανοΝΑΤΟικό ορµητήριο.
Αυτό το σφιχταγκάλιασµα µε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ όχι µόνο δεν αποτελεί καµία εγγύηση σταθερότητας, αλλά όπως αποδεικνύει η πολύ πρόσφατη πείρα µε το «πράσινο φως» που έδωσαν αυτές οι δυνάµεις για τη νέα τουρκική εισβολή στη Συρία, εµπλέκει τους λαούς της περιοχής σε νέο αιµατοκύλισµα, στη δηµιουργία νέων στρατιών ξεριζωµένων προσφύγων.
Η ιστορία, όµως, αποδεικνύει ότι οι λαοί µπορούν να αλλάξουν τη ροή των πραγµάτων, µπορούν να νικήσουν όταν είναι οργανωµένοι, αποφασισµένοι, µαχητικοί και γνωρίζουν τον πραγµατικό τους αντίπαλο.
Το Κοµµουνιστικό Κόµµα Ελλάδας οργάνωσε και οργανώνει, ενέπνευσε και εµπνέει τους εργάτες, τη νεολαία, το λαό και τους οδηγεί σε αυτόν τον αγώνα, σε αυτήν την προοπτική.
Έτσι έγινε τότε, έτσι θα ξαναγίνει αύριο, όσες φορές χρειαστεί, µέχρι να χαθεί στο βάθος του ιστορικού χρόνου η εκµετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, οι πόλεµοι και όλα τα εγκλήµατα που εκπορεύονται από τη συνθήκη αυτή.
Τα ξηµερώµατα της 3ης Νοέµβρη του 1944, περίπου 9.000 ένοπλοι άντρες συνεργάτες των Γερµανών, σχεδόν απ’ όλες τις δοσιλογικές οµάδες της Βόρειας Ελλάδας, συγκεντρώθηκαν στην πόλη του Κιλκίς. Ήταν οι λεγόµενοι εθνικόφρονες, οι οπλισµένοι από τους Γερµανούς καταχτητές οπλίτες της ΠΑΟ, που αργότερα για να ξεγελάσουν το λαό ονοµάστηκαν Εθνικός Ελληνικός Στρατός.
Πριν αρχίσει η µάχη του Κιλκίς, ο ΕΛΑΣ τους κάλεσε να παραδοθούν µε ρητή εγγύηση για τη ζωή τους, όµως αυτοί απέρριψαν την πρόταση και έτσι ακολούθησε η µάχη.
Το πιο γνωστό, ίσως, περιστατικό της µάχης, είναι αυτό όπου οι οχυρωµένοι στο Νοσοκοµείο συνεργάτες των Γερµανών ύψωσαν λευκή σηµαία. Οι ΕΛΑΣίτες πήγαν να τους συλλάβουν και εκείνοι άνοιξαν πυρ, σκοτώνοντας τους περισσότερους. Στη συνέχεια καταλήφθηκε και το Νοσοκοµείο από τον ΕΛΑΣ.
Το βασικό ερώτηµα για εκείνη τη µάχη είναι το εξής: «Γιατί ένας τόσο µεγάλος αριθµός δοσίλογων – ταγµατασφαλιτών βρέθηκε µαζεµένος στο Κιλκίς και µάλιστα ενώ οι Γερµανοί εγκατέλειπαν τη χώρα;»
Στις 30 Οκτώβρη του 1944 απελευθερώνεται από τον ΕΛΑΣ η Θεσσαλονίκη, ενώ τµήµατά του καταδιώκουν τα γερµανικά στρατεύµατα µέχρι τα σύνορα.
Οι ταγµατασφαλίτες τους συνοδεύουν στην έξοδο από τη χώρα και στη συνέχεια φυγαδεύονται στο Κιλκίς, περιµένοντας νέες εντολές από τους Άγγλους.
Οι τελευταίοι, εξάλλου, µπορεί να καταδιώκουν τους Γερµανούς, αλλά τους ντόπιους συνεργάτες τους τούς ετοιµάζουν για την επόµενη µέρα, να συνεχίσουν στον ίδιο ρόλο, να βρίσκονται απέναντι από τα λαϊκά συµφέροντα και να συµβάλουν στη σταθεροποίηση της αστικής εξουσίας.
Έτσι εξηγείται γιατί µαζεύτηκαν όλοι µαζί σε ένα µέρος. Γιατί, ενώ οι Γερµανοί έφυγαν, αυτοί συνέχισαν τη δράση τους. Έτσι εξηγείται γιατί και ο ίδιος ο λαός βρέθηκε απέναντί τους.
Από την επόµενη κιόλας της µάχης, ξεκίνησε µία προπαγανδιστική εκστρατεία ενάντια στον ΕΛΑΣ και στο ΚΚΕ για τα όσα έγιναν τον Νοέµβριο του 1944 στο Κιλκίς, όπως και για όσα είχαν προηγηθεί σε όλη τη διάρκεια της κατοχής.
Μια εκστρατεία αναποδογυρίσµατος της πραγµατικότητας και διαστρέβλωσης της αλήθειας.
Στο όνοµα της δήθεν αντικειµενικότητας της ιστορίας και των «ίσων αποστάσεων», εξισώθηκαν οι θύτες και τα θύµατα. Αυτοί που έδωσαν και τη ζωή τους για την απελευθέρωση της πατρίδας µας, µνηµονεύονται µαζί µ’ αυτούς που συνεργάστηκαν µε τους Γερµανούς κατακτητές, µ’ αυτούς που µετά την απελευθέρωση συνέχισαν να βρίσκονται απέναντι από το λαό. Μ’ αυτούς που προκάλεσαν την καταστροφή στην Ξηρόβρυση, στην Κοκκινιά και σ’ άλλα χωριά του Κιλκίς, µετά την απελευθέρωση.
Αυτούς, τους συνεργάτες των Γερµανών κατακτητών που σκοτώθηκαν στη µάχη του Κιλκίς τιµάνε κάθε χρόνο, φασιστικές οργανώσεις, όπως η Χρυσή Αυγή, µαζί µε τοπικούς παράγοντες, βουλευτές, εκλεγµένους στην τοπική διοίκηση, στο µνηµείο όπου έστησε η χούντα.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Για τα 75 χρόνια από τη Μάχη του Κιλκίς στις 4 Νοέµβρη 1944
Η ιστορική αλήθεια, όµως, είναι µία και έχει γραφτεί στη µνήµη του λαού.
Όσο και αν προσπαθούν οι αστικές πολιτικές δυνάµεις να µιλήσουν για «εθνική ενότητα», ότι δήθεν όλοι οι Έλληνες ήταν ενωµένοι απέναντι στον κατακτητή ή ότι απέναντι από τα συµφέροντα του ελληνικού λαού ήταν το ΚΚΕ, η ιστορία διδάσκει πως ούτε το 1940, ούτε τα επόµενα χρόνια υπήρξε «εθνική ενότητα» και πως απέναντι από τον λαό βρίσκονταν άλλες δυνάµεις και όχι το ΚΚΕ.
Από τη µια µεριά υπήρξε η πλειοψηφία του ελληνικού λαού που αγωνίστηκε µέσα από τις γραµµές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, υπήρχε το ΚΚΕ, που ήταν ο βασικός εµπνευστής, καθοδηγητής και αιµοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης, που έδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του και πλήρωσε βαρύ φόρο αίµατος.
Και από την άλλη υπήρχε η αστική τάξη και οι πολιτικές της δυνάµεις, οι οποίες άλλες συνεργάστηκαν ανοιχτά µε τον κατακτητή, άλλες διέφυγαν στο εξωτερικό κι άλλες, λιγοστές, οργάνωσαν αντιστασιακές οµάδες, µε την καθοδήγηση των Άγγλων, έχοντας τα µάτια τους στραµµένα στις µεταπολεµικές εξελίξεις για τη σταθεροποίηση της αστικής εξουσίας και την υπονόµευση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
Αποτέλεσµα αυτού του σχεδιασµού ήταν η συγκέντρωση των Ταγµατασφαλιτών και άλλων δοσιλογικών οµάδων στο Κιλκίς, οι οποίοι υπερασπίζονταν τα συµφέροντα των Άγγλων και της ντόπιας αστικής τάξης.
Αυτή η αλήθεια δεν πρόκειται να διαγραφεί, όσο και να προσπαθούν τα αστικά επιτελεία και οι διάφορες πληρωµένες γραφίδες τους.
Έτσι και σήµερα, οι αστικές δυνάµεις προβάλλουν ως «εθνικό στόχο» την «επιστροφή στην κανονικότητα», δηλαδή την ανάκαµψη της καπιταλιστικής οικονοµίας, που απαιτεί και προϋποθέτει να συντριβούν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώµατα, στο βωµό της «προσέλκυσης των επενδύσεων», της «εξωστρέφειας» της ελληνικής οικονοµίας. Προβάλλεται, ως «εγγύηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή», η συµµετοχή της Ελλάδας σ' όλους τους επικίνδυνους ιµπεριαλιστικούς σχεδιασµούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στο όνοµα της «γεωστρατηγικής αναβάθµισης» της χώρας.
Η κυβέρνηση της Ν∆ υπηρετεί αποφασιστικά αυτούς τους σχεδιασµούς - πιάνοντας το νήµα από εκεί που το άφησε η προηγούµενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ - µε την κατάπτυστη «αµυντική» συµφωνία που υπέγραψε µε τις ΗΠΑ, που ενισχύει και επεκτείνει τις βάσεις στην Ελλάδα, µετατρέποντας τη χώρα σε ένα απέραντο αµερικανοΝΑΤΟικό ορµητήριο.
Αυτό το σφιχταγκάλιασµα µε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ όχι µόνο δεν αποτελεί καµία εγγύηση σταθερότητας, αλλά όπως αποδεικνύει η πολύ πρόσφατη πείρα µε το «πράσινο φως» που έδωσαν αυτές οι δυνάµεις για τη νέα τουρκική εισβολή στη Συρία, εµπλέκει τους λαούς της περιοχής σε νέο αιµατοκύλισµα, στη δηµιουργία νέων στρατιών ξεριζωµένων προσφύγων.
Η ιστορία, όµως, αποδεικνύει ότι οι λαοί µπορούν να αλλάξουν τη ροή των πραγµάτων, µπορούν να νικήσουν όταν είναι οργανωµένοι, αποφασισµένοι, µαχητικοί και γνωρίζουν τον πραγµατικό τους αντίπαλο.
Το Κοµµουνιστικό Κόµµα Ελλάδας οργάνωσε και οργανώνει, ενέπνευσε και εµπνέει τους εργάτες, τη νεολαία, το λαό και τους οδηγεί σε αυτόν τον αγώνα, σε αυτήν την προοπτική.
Έτσι έγινε τότε, έτσι θα ξαναγίνει αύριο, όσες φορές χρειαστεί, µέχρι να χαθεί στο βάθος του ιστορικού χρόνου η εκµετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, οι πόλεµοι και όλα τα εγκλήµατα που εκπορεύονται από τη συνθήκη αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.