Δελτίο τύπου ΤΟ Κιλκίς του ΚΚΕ
Με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου ολοκληρώθηκαν οι διήμερες εκδηλώσεις της ΤΟ Κιλκίς του ΚΚΕ, στην Καπναποθήκη της Αυστροελληνικής, για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση.
Το ενδιαφέρον τράβηξαν τα εκθέματα που παρουσιάστηκαν από διάφορες σοσιαλιστικές χώρες, όπως στρατιωτικά καπέλα του κόκκινου στρατού, παράσημα, μετάλλια και διπλώματα που δίνονταν σε πρωτοπόρους εργάτες, διπλώματα και πτυχία φοιτητών, γραμματόσημα που αποτυπώνουν σημαντικές στιγμές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, βιβλία εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας, λεξικά, φωτογραφίες και καρτ-ποστάλ, είδη καθημερινής οικιακής χρήσης, παραδοσιακά αντικείμενα από σοσιαλιστικές χώρες κ.ά.
Στο χώρο υπήρχε έκθεση με ταμπλό, αφίσες και φωτογραφίες που αναδείκνυε τις κατακτήσεις και τα επιτεύγματα της εργατικής τάξης στις σοσιαλιστικές χώρες και ειδικά στους τομείς της εργασίας, της υγείας και της πρόνοιας, της παιδείας, του πολιτισμού και του αθλητισμού, της κατοικίας, των διακοπών, της ανάπτυξης των επιστημών, της θέσης της γυναίκας.
Καθ’ όλη τη διάρκεια των εκδηλώσεων γινόταν παρουσίαση με φωτογραφικό υλικό από τη ζωή και την καθημερινότητα των Ελλήνων που έζησαν στις σοσιαλιστικές χώρες.
Οι εκδηλώσεις άνοιξαν, την Παρασκευή 1 Δεκέμβρη, με ομιλία από το γραμματέα της ΤΕ Κιλκίς του ΚΚΕ, Κώστα Σιδηρόπουλο ενώ στη συνέχεια προβλήθηκε ντοκιμαντέρ με ιστορικά στοιχεία για την Οκτωβριανή Επανάσταση.
Από την ομιλία και το ντοκιμαντέρ αναδείχτηκε πρώτα απ’ όλα το γεγονός ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος και ότι οι λαοί έχουν τη δύναμη να οικοδομήσουν μια ανώτερη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Τονίστηκε ότι οι μπολσεβίκοι τα κατάφεραν, εκτός των άλλων, γιατί με την καθοριστική συμβολή του Λένιν, έκαναν συνεχή θεωρητική και πολιτική δουλειά στην επεξεργασία και ανάπτυξη της στρατηγικής.
Επισημάνθηκε ότι σε καμιά περίπτωση η Οκτωβριανή Επανάσταση δεν αποτελεί πραξικόπημα, όπως προσπαθεί να την παρουσιάσει η αστική τάξη. Αν ίσχυε αυτό τότε δεν θα μπορούσε να σταθεί, να διατηρηθεί ολόκληρες δεκαετίες, δεν θα μπορούσε να αποκρούσει την ιμπεριαλιστική εισβολή 16 καπιταλιστικών κρατών. Αντίθετα, η Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν έργο της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και στηρίχτηκε στην πράξη από την πλειοψηφία του λαού.
Ακόμα, σημειώθηκε ότι παρά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στα τέλη του 20ου αιώνα, ο χαρακτήρας της εποχής δεν αλλάζει, η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Εξάλλου το νέο δεν κυριαρχεί με μιας πάνω στο παλιό, όπως και ο καπιταλισμός δεν κυριάρχησε με μιας πάνω στη φεουδαρχία.
Εξηγήθηκε ότι η ανατροπή του καπιταλισμού και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού είναι δυνατή και στην Ελλάδα, γιατί ενώ η πλειοψηφία του λαού, οι εργαζόμενοι παράγουν τον πλούτο της χώρας, αυτός πηγαίνει στα χέρια μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών, γιατί ενώ υπάρχουν οι δυνατότητες να καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες του λαού αυτό δεν συμβαίνει, γιατί σήμερα στη χώρα μας υπάρχουν μια σειρά αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες που με τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής θα απελευθερωθούν.
Την δεύτερη ημέρα, οι εκδηλώσεις άνοιξαν με ομιλία του Θεοδόση Κωνσταντινίδη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, με θέμα: «Η συμβολή των Ελλήνων στη διαδικασία οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ».
Ο Θ. Κωνσνταντινίδης αναφέρθηκε εκτενώς στο ότι η σοβιετική πολιτική προσανατολίστηκε από την αρχή στη συστηματική προώθηση της ιδιαίτερης εθνικής ταυτότητας και συνείδησης μεταξύ των μη ρωσικών λαών της ΕΣΣΔ, όπως και του ελληνικού.
Το ενδιαφέρον τράβηξαν τα εκθέματα που παρουσιάστηκαν από διάφορες σοσιαλιστικές χώρες, όπως στρατιωτικά καπέλα του κόκκινου στρατού, παράσημα, μετάλλια και διπλώματα που δίνονταν σε πρωτοπόρους εργάτες, διπλώματα και πτυχία φοιτητών, γραμματόσημα που αποτυπώνουν σημαντικές στιγμές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, βιβλία εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας, λεξικά, φωτογραφίες και καρτ-ποστάλ, είδη καθημερινής οικιακής χρήσης, παραδοσιακά αντικείμενα από σοσιαλιστικές χώρες κ.ά.
Στο χώρο υπήρχε έκθεση με ταμπλό, αφίσες και φωτογραφίες που αναδείκνυε τις κατακτήσεις και τα επιτεύγματα της εργατικής τάξης στις σοσιαλιστικές χώρες και ειδικά στους τομείς της εργασίας, της υγείας και της πρόνοιας, της παιδείας, του πολιτισμού και του αθλητισμού, της κατοικίας, των διακοπών, της ανάπτυξης των επιστημών, της θέσης της γυναίκας.
Καθ’ όλη τη διάρκεια των εκδηλώσεων γινόταν παρουσίαση με φωτογραφικό υλικό από τη ζωή και την καθημερινότητα των Ελλήνων που έζησαν στις σοσιαλιστικές χώρες.
Οι εκδηλώσεις άνοιξαν, την Παρασκευή 1 Δεκέμβρη, με ομιλία από το γραμματέα της ΤΕ Κιλκίς του ΚΚΕ, Κώστα Σιδηρόπουλο ενώ στη συνέχεια προβλήθηκε ντοκιμαντέρ με ιστορικά στοιχεία για την Οκτωβριανή Επανάσταση.
Από την ομιλία και το ντοκιμαντέρ αναδείχτηκε πρώτα απ’ όλα το γεγονός ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος και ότι οι λαοί έχουν τη δύναμη να οικοδομήσουν μια ανώτερη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Τονίστηκε ότι οι μπολσεβίκοι τα κατάφεραν, εκτός των άλλων, γιατί με την καθοριστική συμβολή του Λένιν, έκαναν συνεχή θεωρητική και πολιτική δουλειά στην επεξεργασία και ανάπτυξη της στρατηγικής.
Επισημάνθηκε ότι σε καμιά περίπτωση η Οκτωβριανή Επανάσταση δεν αποτελεί πραξικόπημα, όπως προσπαθεί να την παρουσιάσει η αστική τάξη. Αν ίσχυε αυτό τότε δεν θα μπορούσε να σταθεί, να διατηρηθεί ολόκληρες δεκαετίες, δεν θα μπορούσε να αποκρούσει την ιμπεριαλιστική εισβολή 16 καπιταλιστικών κρατών. Αντίθετα, η Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν έργο της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και στηρίχτηκε στην πράξη από την πλειοψηφία του λαού.
Ακόμα, σημειώθηκε ότι παρά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στα τέλη του 20ου αιώνα, ο χαρακτήρας της εποχής δεν αλλάζει, η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Εξάλλου το νέο δεν κυριαρχεί με μιας πάνω στο παλιό, όπως και ο καπιταλισμός δεν κυριάρχησε με μιας πάνω στη φεουδαρχία.
Εξηγήθηκε ότι η ανατροπή του καπιταλισμού και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού είναι δυνατή και στην Ελλάδα, γιατί ενώ η πλειοψηφία του λαού, οι εργαζόμενοι παράγουν τον πλούτο της χώρας, αυτός πηγαίνει στα χέρια μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών, γιατί ενώ υπάρχουν οι δυνατότητες να καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες του λαού αυτό δεν συμβαίνει, γιατί σήμερα στη χώρα μας υπάρχουν μια σειρά αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες που με τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής θα απελευθερωθούν.
Την δεύτερη ημέρα, οι εκδηλώσεις άνοιξαν με ομιλία του Θεοδόση Κωνσταντινίδη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, με θέμα: «Η συμβολή των Ελλήνων στη διαδικασία οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ».
Ο Θ. Κωνσνταντινίδης αναφέρθηκε εκτενώς στο ότι η σοβιετική πολιτική προσανατολίστηκε από την αρχή στη συστηματική προώθηση της ιδιαίτερης εθνικής ταυτότητας και συνείδησης μεταξύ των μη ρωσικών λαών της ΕΣΣΔ, όπως και του ελληνικού.
Πάνω σ’ αυτό σημείωσε ότι στην ΕΣΣΔ είχε ιδρυθεί ελληνικό τυπογραφείο, είχαν εκδοθεί εφημερίδες, περιοδικά και βιβλία στα ελληνικά, είχαν μεταφραστεί έργα της ελληνικής φιλολογίας κτλ. Σημείωσε, ακόμα, ότι ειδικά ο ποντιακός ελληνισμός, ως εθνική κοινότητα, στο σύνολό του διέπρεψε σε όλα ανεξαιρέτως τα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας, στις τέχνες, στις επιστήμες, στα γράμματα, στην πολιτική κ.α.
Ανέφερε, ακόμα, ότι πολλοί Έλληνες τιμήθηκαν με τίτλους όπως «Διακεκριμένος Αγρότης» ή «Ήρωας της Σοσιαλιστικής Δουλειάς» και πολλοί αναδείχτηκαν πανεθνικά σύμβολα του κινήματος, όπως η περίπτωση της Πάσα Αγγελίνα, η οποία οργάνωσε το 1933 την πρώτη αμιγώς γυναικεία ομάδα οδηγών τρακτέρ, ενώ ήταν και η πρώτη Ελληνίδα που εκλέχτηκε βουλευτής στο ανώτατο σοβιέτ της ΕΣΣΔ.
Εξήγησε, ότι οι Έλληνες της ΕΣΣΔ συμμετείχαν ενεργά στις κοινωνικές διεργασίες και σ’ όλες τις πτυχές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, και ότι απέδειξαν έμπρακτα τη σχέση τους με το σοβιετικό καθεστώς, όταν με ηρωισμό και αυταπάρνηση ρίχτηκαν στα πεδία των μαχών του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, υπερασπιζόμενοι τη σοσιαλιστική τους πατρίδα, ακόμα και με τίμημα την ίδια τους τη ζωή.
Τέλος, αναφέρθηκε στις περίφημες «σταλινικές διώξεις» της περιόδου 1937 – 1939 καταρρίπτοντας τα όσα στρεβλά αναπαράγονται από αστούς και οπορτουνιστές ιστοριογράφους, δημοσιογράφους και άλλους.
Ανέφερε, ακόμα, ότι πολλοί Έλληνες τιμήθηκαν με τίτλους όπως «Διακεκριμένος Αγρότης» ή «Ήρωας της Σοσιαλιστικής Δουλειάς» και πολλοί αναδείχτηκαν πανεθνικά σύμβολα του κινήματος, όπως η περίπτωση της Πάσα Αγγελίνα, η οποία οργάνωσε το 1933 την πρώτη αμιγώς γυναικεία ομάδα οδηγών τρακτέρ, ενώ ήταν και η πρώτη Ελληνίδα που εκλέχτηκε βουλευτής στο ανώτατο σοβιέτ της ΕΣΣΔ.
Εξήγησε, ότι οι Έλληνες της ΕΣΣΔ συμμετείχαν ενεργά στις κοινωνικές διεργασίες και σ’ όλες τις πτυχές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, και ότι απέδειξαν έμπρακτα τη σχέση τους με το σοβιετικό καθεστώς, όταν με ηρωισμό και αυταπάρνηση ρίχτηκαν στα πεδία των μαχών του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, υπερασπιζόμενοι τη σοσιαλιστική τους πατρίδα, ακόμα και με τίμημα την ίδια τους τη ζωή.
Τέλος, αναφέρθηκε στις περίφημες «σταλινικές διώξεις» της περιόδου 1937 – 1939 καταρρίπτοντας τα όσα στρεβλά αναπαράγονται από αστούς και οπορτουνιστές ιστοριογράφους, δημοσιογράφους και άλλους.
Αναφέρθηκε σε στοιχεία που δίνουν ακόμα και ξένοι (μη σοβιετικοί) ιστορικοί και άλλοι, καθώς και στα δημογραφικά στοιχεία της περιόδου που δείχνουν ότι ο ελληνικός πληθυσμός όχι μόνο δεν μειωνόταν αλλά αυξανόταν στην ΕΣΣΔ, με ρυθμό μάλιστα μεγαλύτερο απ’ ότι στην ίδια την Ελλάδα την αντίστοιχη περίοδο. Έθεσε, παράλληλα, τον προβληματισμό, πώς είναι δυνατό η ίδια εξουσία με τον ίδιο ηγέτη το Στάλιν μέχρι το 1936 να βοηθάει στη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων και μετά να αρχίζει να καταδιώκει τους Έλληνες.
Και εξήγησε ότι όπως υπήρχαν Έλληνες και άλλες εθνότητες που στη συντριπτική τους πλειοψηφία στήριζαν και βοηθούσαν το εργατικό κράτος ΕΣΣΔ, από την άλλη υπήρχαν και κάποιοι (κυρίως πρώην αστοί) Έλληνες και από άλλες εθνότητες που βρίσκονταν απέναντι από την σοβιετική εξουσία, δηλαδή απέναντι από την πλειοψηφία του λαού.
Ξεχωριστή στιγμή των εκδηλώσεων αποτέλεσε η παρουσίαση βίντεο με συνεντεύξεις 17 Ελλήνων πολιτικών προσφύγων και παιδιών πολιτικών προσφύγων από το Κιλκίς οι οποίοι έζησαν στην ΕΣΣΔ, την Τσεχοσλοβακία και την Πολωνία και οι οποίοι μέσα από τις εμπειρίες τους επιβεβαιώνουν τις κατακτήσεις και τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού για την εργατική τάξη, ειδικά στους τομείς της εργασίας, της υγείας, της πρόνοιας, της παιδείας, της κατοικίας, των μεταφορών, των διακοπών, της ενέργειας, της προστασίας της οικογένειας, της προστασίας της γυναίκας.
Επίσης, μέσα από τις μαρτυρίες τους διακρίνεται ο διαφορετικός τρόπος που υποδέχτηκαν τους Έλληνες ως πρόσφυγες τα σοσιαλιστικά κράτη σε σχέση με την υποδοχή τους όταν επαναπατρίστηκαν τις δεκαετίες του 1970 και 1980. Εκεί μέσα σε λίγους μήνες τους έδωσαν δουλειά, κατοικία και τους αντιμετώπιζαν ως ισότιμους πολίτες, ενώ στην Ελλάδα τους αντιμετώπισαν με αδιαφορία και καχυποψία.
Τέλος, μέσα από το βίντεο, αναδεικνύεται περίτρανα η ανωτερότητα του σοσιαλισμού απέναντι στον καπιταλισμό σε ότι αφορά τη ζωή της εργατικής τάξης και συνολικά της κοινωνίας.
Ξεχωριστή στιγμή των εκδηλώσεων αποτέλεσε η παρουσίαση βίντεο με συνεντεύξεις 17 Ελλήνων πολιτικών προσφύγων και παιδιών πολιτικών προσφύγων από το Κιλκίς οι οποίοι έζησαν στην ΕΣΣΔ, την Τσεχοσλοβακία και την Πολωνία και οι οποίοι μέσα από τις εμπειρίες τους επιβεβαιώνουν τις κατακτήσεις και τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού για την εργατική τάξη, ειδικά στους τομείς της εργασίας, της υγείας, της πρόνοιας, της παιδείας, της κατοικίας, των μεταφορών, των διακοπών, της ενέργειας, της προστασίας της οικογένειας, της προστασίας της γυναίκας.
Επίσης, μέσα από τις μαρτυρίες τους διακρίνεται ο διαφορετικός τρόπος που υποδέχτηκαν τους Έλληνες ως πρόσφυγες τα σοσιαλιστικά κράτη σε σχέση με την υποδοχή τους όταν επαναπατρίστηκαν τις δεκαετίες του 1970 και 1980. Εκεί μέσα σε λίγους μήνες τους έδωσαν δουλειά, κατοικία και τους αντιμετώπιζαν ως ισότιμους πολίτες, ενώ στην Ελλάδα τους αντιμετώπισαν με αδιαφορία και καχυποψία.
Τέλος, μέσα από το βίντεο, αναδεικνύεται περίτρανα η ανωτερότητα του σοσιαλισμού απέναντι στον καπιταλισμό σε ότι αφορά τη ζωή της εργατικής τάξης και συνολικά της κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.