Της Παναγίτσας Μιχαήλου
Σε λίγες μέρες άλλο ένα Πολυτεχνείο ξημερώνει. Κι η αγωνιστικότητα για μια φορά ακόμα βρυκολακιάζει και περιφέρεται ασκόπως. Άγεται και φέρεται ανέντακτη δίπλα στ' απομεινάρια και τούτου του Νοέμβρη.
Ενώ η πρωτεύουσα και πάλι θα κινείται στους ρυθμούς των δακρυγόνων, προσπαθώντας να καταλαγιάσει όλο αυτό το κάτι που ξυπνά κάθε που ξημερώνει τέτοια μέρα.
Μέρα που θα τιμήσουμε ένα ακόμα in memoriam μιας εξέγερσης που η πλειοψηφία των πρωταγωνιστών της, βλέπουμε χρόνια μετά, να φιγουράρει πρώτη μούρη σε Κομισιόν και σε Παγκόσμια Τράπεζα για να μας θυμίζει μονίμως πως εξαργυρώθηκε πανάκριβα εκείνο το "Εδώ Πολυτεχνείο".
Το Πολυτεχνείο που όλο το βάρος της υστεροφημίας του το στηρίζει στους νεκρούς του και στη σεμνή μέχρι τώρα πορεία του Δημήτρη Παπαχρήστου.
Κι όσο για μας θεατές σ έναν ακόμα Νοέμβρη με πορείες ακέφαλες μιας και οι Αριστεροί μπροστάρηδες μεταλλάχθηκαν σε συνεχιστές των ίδιων και χειρότερων πολιτικών από εκείνες που ξόρκιζαν με τα παχιά τα λόγια που αποδείχθηκαν μαλαματένια λόγια στο μαντήλι και πουκάμισο αδειανό.
Γιατί Αριστερές θεωρίες και φιλελεύθερες πρακτικές δεν ωραιοποιούνται με κανένα λεκτικό τερτίπι που ξυπνά μάταιες προσδοκίες για καλύτερες μέρες. Κι εγώ αρνούμαι να πιστέψω ότι θα βρουν ξανά την πολιτική τους ταυτότητα όσοι σύντροφοι (λέμε τώρα) συμμετέχουν σ όλο αυτό το κοκτέιλ μεταλλαγμένων πολιτικών που παρα(βιάζει) τις αρχές της κατ' εξακολούθηση καθιστώντας την στις επόμενες γενιές. πλήρως ανυπόληπτη.
Μιας και όλο το δημοκρατικό της απόθεμα φαίνεται πως εξαντλήθηκε στο να κάνει ένθερμες επετειακές δηλώσεις, κάθε που ξημερώνει του Πολυτεχνείου, μπας κι έτσι το ξεχάσουμε ότι συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις.
Κι επίσης στο να κάνει τις πορείες φάμπρικα δοσμένη με απ' ευθείας ανάθεση σε κάτι συνδικαλισταράδες που με συνθήματα έχτισαν πολιτικές καριέρες.
Μιας και η πορεία άμα δεν έχει τη βούλα του Αριστερού ούτε πουλάει ούτε κύρος έχει. Κι είναι κι εκείνο το graffity που πάντα θα με στοιχειώνει! "Η πολιτεία πάντα θα στήνει μνημεία στις εξεγέρσεις του χτες και πολυβόλα στις εξεγέρσεις του σήμερα".
Κι απ αυτό δεν εξαιρούνται ούτε οι σημερινοί κυβερνώντες αφού ήδη και τα Αριστερά ΜΑΤ είδαμε και το Αριστερό ξύλο.
Σε λίγες μέρες ακολουθεί πορεία δίχως συντονισμένες φωνές μ' ορφανά τραγούδια και στίχους, μηνύματα σταλμένα σε τυχαίους παραλήπτες που προσπαθούν να καταλάβουν τι απέμεινε όρθιο από τα ερείπια μιας εποχής.
Μιας εποχής γεμάτης κούφια συνθηματολογία, ανατροπές, κωλοτούμπες και κόσμο που περιφέρεται ζαλισμένος προσπαθώντας να βρει πολιτική ταυτότητα σε μιαν Ελλάδα εγκλωβισμένη σε πολιτικές μονόδρομο και πολιτικούς που έχουν κλείσει το κύκλο τους.
Σε λίγες μέρες άλλο ένα Πολυτεχνείο ξημερώνει. Κι η αγωνιστικότητα για μια φορά ακόμα βρυκολακιάζει και περιφέρεται ασκόπως. Άγεται και φέρεται ανέντακτη δίπλα στ' απομεινάρια και τούτου του Νοέμβρη.
Ενώ η πρωτεύουσα και πάλι θα κινείται στους ρυθμούς των δακρυγόνων, προσπαθώντας να καταλαγιάσει όλο αυτό το κάτι που ξυπνά κάθε που ξημερώνει τέτοια μέρα.
Μέρα που θα τιμήσουμε ένα ακόμα in memoriam μιας εξέγερσης που η πλειοψηφία των πρωταγωνιστών της, βλέπουμε χρόνια μετά, να φιγουράρει πρώτη μούρη σε Κομισιόν και σε Παγκόσμια Τράπεζα για να μας θυμίζει μονίμως πως εξαργυρώθηκε πανάκριβα εκείνο το "Εδώ Πολυτεχνείο".
Το Πολυτεχνείο που όλο το βάρος της υστεροφημίας του το στηρίζει στους νεκρούς του και στη σεμνή μέχρι τώρα πορεία του Δημήτρη Παπαχρήστου.
Κι όσο για μας θεατές σ έναν ακόμα Νοέμβρη με πορείες ακέφαλες μιας και οι Αριστεροί μπροστάρηδες μεταλλάχθηκαν σε συνεχιστές των ίδιων και χειρότερων πολιτικών από εκείνες που ξόρκιζαν με τα παχιά τα λόγια που αποδείχθηκαν μαλαματένια λόγια στο μαντήλι και πουκάμισο αδειανό.
Γιατί Αριστερές θεωρίες και φιλελεύθερες πρακτικές δεν ωραιοποιούνται με κανένα λεκτικό τερτίπι που ξυπνά μάταιες προσδοκίες για καλύτερες μέρες. Κι εγώ αρνούμαι να πιστέψω ότι θα βρουν ξανά την πολιτική τους ταυτότητα όσοι σύντροφοι (λέμε τώρα) συμμετέχουν σ όλο αυτό το κοκτέιλ μεταλλαγμένων πολιτικών που παρα(βιάζει) τις αρχές της κατ' εξακολούθηση καθιστώντας την στις επόμενες γενιές. πλήρως ανυπόληπτη.
Μιας και όλο το δημοκρατικό της απόθεμα φαίνεται πως εξαντλήθηκε στο να κάνει ένθερμες επετειακές δηλώσεις, κάθε που ξημερώνει του Πολυτεχνείου, μπας κι έτσι το ξεχάσουμε ότι συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις.
Κι επίσης στο να κάνει τις πορείες φάμπρικα δοσμένη με απ' ευθείας ανάθεση σε κάτι συνδικαλισταράδες που με συνθήματα έχτισαν πολιτικές καριέρες.
Μιας και η πορεία άμα δεν έχει τη βούλα του Αριστερού ούτε πουλάει ούτε κύρος έχει. Κι είναι κι εκείνο το graffity που πάντα θα με στοιχειώνει! "Η πολιτεία πάντα θα στήνει μνημεία στις εξεγέρσεις του χτες και πολυβόλα στις εξεγέρσεις του σήμερα".
Κι απ αυτό δεν εξαιρούνται ούτε οι σημερινοί κυβερνώντες αφού ήδη και τα Αριστερά ΜΑΤ είδαμε και το Αριστερό ξύλο.
Σε λίγες μέρες ακολουθεί πορεία δίχως συντονισμένες φωνές μ' ορφανά τραγούδια και στίχους, μηνύματα σταλμένα σε τυχαίους παραλήπτες που προσπαθούν να καταλάβουν τι απέμεινε όρθιο από τα ερείπια μιας εποχής.
Μιας εποχής γεμάτης κούφια συνθηματολογία, ανατροπές, κωλοτούμπες και κόσμο που περιφέρεται ζαλισμένος προσπαθώντας να βρει πολιτική ταυτότητα σε μιαν Ελλάδα εγκλωβισμένη σε πολιτικές μονόδρομο και πολιτικούς που έχουν κλείσει το κύκλο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.