«Παιδιά! Ξυπνήστε, φρεσκαριστείτε, κορδωθείτε… έσκασε μύτη η άρρωστη!».
«Βρε, καλώς τα μάτια μας τα δυο! Χάθηκε η λιχούδο για λίγο καιρό, αλλά πού ν’ αντέξει η Φαταούλαινα! Δεν την κατηγορώ! Ποιος μπορεί να μας αντισταθεί;»
«Κάτι πήρε το αυτί μου, ότι κάνει δίαιτα».
«Δίαιτα; Ήταν καλό κορίτσι, δεν είχε δώσει τέτοια δικαιώματα»
«Μην επαναλαμβάνετε αυτή τη λέξη… άκουσε το ζελέ για δίαιτες και το ‘πιασε τρέμουλο!».
«Κοίτα την… το παίζει αδιάφορη και καλά… γύρνα κυρά μου να δεις τα σορόπια μου που τρέχουν, τα είκοσι τραγανιστά φύλλα μου, τρεις πόντους το καρύδι, φρέσκο το βουτυράκι, βελάζει λέμε…»
«Τσου, ρε μπακλαβά, αφού το μανούλι γουστάρει σοκολατίτσες. Έλα κουκλάρα μου εδώ, να τα πούμε τα δυο μας, 70% κακάο η κουβερτούρα μου. Xθες τα ξεφούρνισαν τα σου, γαλατάκι με χαμηλά λιπαρά, ότι πρέπει για να διατηρήσεις την κορμάρα σου, μανάρα μου εσύ!»
«Τζάμπα λυσσάτε! Αφού την ξέρετε, στα τυλιχτά θα πέσει, είδε τα γυαλιστερά χαρτάκια και τρελάθηκε. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, κυρία μου! Ρίξε ένα βλέμμα και σ’ εμάς τα πετιφούρ, που μας έχεις του πεταματού».
«Τι κρατάει; Άσε κάτω μαρή το μελομακάρονο! Έχουμε μήνες μπροστά μας. Λες και δεν θα προλάβεις!»
«Λυπάμαι παιδιά! Ο νέος είναι ωραίος!»
«Σκάσε ρε βούρλο, μας το παίζεις και μάγκας! Έλα το καλοκαίρι να πουλήσεις εξυπνάδες! Αναπληρωματικέ, εποχιακέ… πάρε αγκαζέ τον ασπρουλιάρη κολλητό σου, και άδειασέ μας τη γωνιά».
«Ο μον αμουγ! Μην τους ακγούς τους βάγβαγους, εκουτέ μουά! Έλα να χαθούμε μαζί, στην πούδγα αμυγδάλου μου, στην βουτυγοκγεμά μου… Ο λα λα!»
«Παράτα μας ρε τζιτζιφιόγκε, μακαρόν! Μάθε πρώτα να λες το ρ, και μετά πιάσε τους έρωτες… γελοίε, Γάλλε».
«Όχι ρε φίλε, πήρε ένα ψωμί ολικής άλεσης και πάει να φύγει… Πού πας κουκλίτσα μου με άδεια χέρια; Ληγμένα παίρνεις; Πάει… το ‘χει χάσει ο κόσμος!»
«Το χάσαμε το κορμί πατριώτες! Περαστικά μας!».
«Κάτι πήρε το αυτί μου, ότι κάνει δίαιτα».
«Δίαιτα; Ήταν καλό κορίτσι, δεν είχε δώσει τέτοια δικαιώματα»
«Μην επαναλαμβάνετε αυτή τη λέξη… άκουσε το ζελέ για δίαιτες και το ‘πιασε τρέμουλο!».
«Κοίτα την… το παίζει αδιάφορη και καλά… γύρνα κυρά μου να δεις τα σορόπια μου που τρέχουν, τα είκοσι τραγανιστά φύλλα μου, τρεις πόντους το καρύδι, φρέσκο το βουτυράκι, βελάζει λέμε…»
«Τσου, ρε μπακλαβά, αφού το μανούλι γουστάρει σοκολατίτσες. Έλα κουκλάρα μου εδώ, να τα πούμε τα δυο μας, 70% κακάο η κουβερτούρα μου. Xθες τα ξεφούρνισαν τα σου, γαλατάκι με χαμηλά λιπαρά, ότι πρέπει για να διατηρήσεις την κορμάρα σου, μανάρα μου εσύ!»
«Τζάμπα λυσσάτε! Αφού την ξέρετε, στα τυλιχτά θα πέσει, είδε τα γυαλιστερά χαρτάκια και τρελάθηκε. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, κυρία μου! Ρίξε ένα βλέμμα και σ’ εμάς τα πετιφούρ, που μας έχεις του πεταματού».
«Τι κρατάει; Άσε κάτω μαρή το μελομακάρονο! Έχουμε μήνες μπροστά μας. Λες και δεν θα προλάβεις!»
«Λυπάμαι παιδιά! Ο νέος είναι ωραίος!»
«Σκάσε ρε βούρλο, μας το παίζεις και μάγκας! Έλα το καλοκαίρι να πουλήσεις εξυπνάδες! Αναπληρωματικέ, εποχιακέ… πάρε αγκαζέ τον ασπρουλιάρη κολλητό σου, και άδειασέ μας τη γωνιά».
«Ο μον αμουγ! Μην τους ακγούς τους βάγβαγους, εκουτέ μουά! Έλα να χαθούμε μαζί, στην πούδγα αμυγδάλου μου, στην βουτυγοκγεμά μου… Ο λα λα!»
«Παράτα μας ρε τζιτζιφιόγκε, μακαρόν! Μάθε πρώτα να λες το ρ, και μετά πιάσε τους έρωτες… γελοίε, Γάλλε».
«Όχι ρε φίλε, πήρε ένα ψωμί ολικής άλεσης και πάει να φύγει… Πού πας κουκλίτσα μου με άδεια χέρια; Ληγμένα παίρνεις; Πάει… το ‘χει χάσει ο κόσμος!»
«Το χάσαμε το κορμί πατριώτες! Περαστικά μας!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.