Στις 19-11-2017, στο μνημείο του χωριού Ξηρόβρυση του Κιλκίς πραγματοποιήθηκε η ετήσια εκδήλωση τιμής και μνήμης για τους πεσόντες αγωνιστές του χωριού και για τα 47 γυναικόπαιδα, που στις 20-11-1946 σφαγιάστηκαν, από απόσπασμα πρώην συνεργατών των κατακτητών, με επικεφαλής τους πρώην οπλαρχηγούς της ΠΑΟ, τους στυγερούς εγκληματίες Λαζίκ και Μπουντουβάκη.
Στην κεντρική ομιλία της Θεοπούλας Στεφανίδου έγινε εκτενής αναφορά στα τραγικά γεγονότα εκείνης της ημέρας και εκφωνήθηκαν τα ονόματα των πεσόντων.
Στο χαιρετισμό του ο αντιπρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ (Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης) και υπεύθυνος της Επιτροπής της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας Κώστας Σαπρανίδης, εκτός απ’ το συγκεκριμένο γεγονός, έκανε ιδιαίτερη αναφορά:
-Στη μη αναγνώριση του χωριού ως μαρτυρικού και στη μη δικαίωση αυτών των σφαγιασθέντων Ελλήνων.
-Στη δικαίωση (αντί διώξεων) των θυτών και των οργανώσεών τους από την πολιτεία, στην πράξη, για τα κατοχικά και για τα μετακατοχικά τους εγκλήματα.
Εκδήλωση τιμής και μνήμης για όλους τους νεκρούς της Αντίστασης του χωριού της Ξηρόβρυσης, για τους οποίους έγινε αυτό το μνημείο:
-Για τα θύματα από τον γερμανικό και στη συνέχεια από τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό, ιδιαίτερα για τα 47 γυναικόπαιδα που σφαγιάστηκαν από τους πρώην συνεργάτες των Γερμανών, της ΠΑΟ, στις 20 Νοέμβρη 1946,
Τότε που από την άλλη μέρα της παράδοσης των όπλων από τον ΕΛΑΣ το αγγλοστήρικτο στυγνό μεταβαρκιζιανό καθεστώς ξεκίνησε μονομερώς τον εμφύλιο πόλεμο.
Φίλες και φίλοι
Όπως έχουμε ξαναπεί, στο αίτημα του παραρτήματος Κιλκίς και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, για αναγνώριση, σαν «μαρτυρικό χωριό», μαζί με τα τρία χωριά των Κρουσίων (Κλειστό, Αμπελόφυτο και Κυδωνιά) και την Ξηρόβρυση, το Δημοτικό Συμβούλιο Κιλκίς, στην θετική απόφασή του στο θέμα, δεν συμπεριέλαβε την Ξηρόβρυση.
Έτσι για το ολοκαύτωμα των 47 σφαγιασθέντων της Ξηρόβρυσης δεν υπάρχει ούτε δικαίωση και ούτε καν αναγνώριση, σαν να έτυχε να έχουν έναν κακό θάνατο από κάποια θεομηνία…
Δικαίωση όμως υπήρξε για τους θήτες και από το μετεμφυλιακό κράτος με όλες του τις δομές, αλλά τα τελευταία χρόνια και από πανεπιστημιακούς «ιστορικούς του νέου κύματος ιστοριογραφίας», όπως αυτοαποκαλούνται, οι οποίοι εισάγουν τάχα τη χρήση «νέων εργαλείων ιστοριογραφίας» όπως τα λένε – που δεν είναι βέβαια καθόλου νέα.
Ως νέα εργαλεία» αναφέρουν τις επιτόπιες έρευνες, τις προσωπικές συνεντεύξεις, την ανάγνωση αρχείων των περιβόητων δικαστηρίων και στρατοδικείων σκοπιμότητας, των γνωστών θανατοδικείων, καθώς και αρχείων κοινοτήτων, με τους διορισμένους προέδρους, κατά κανόνα τότε.
Με αυτά τα «εργαλεία» τους, τις κατ’ επιλογήν επιτόπιες ειδικά στοχευμένες έρευνες και προσωπικές μαρτυρίες ταγματασφαλιτών ή απογόνων τους, με αποκομμένο το μερικό από το γενικό, αντί να φωτίζουν οδηγούν στη συσκότιση την εικόνα. αυτοί έγραψαν.
Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και πιο κατανοητοί να αναφερθούμε ενδεικτικά σε βιβλία που λαρχηγοί συνεργάτες των Γερμανών, που στη συνέχεια μπήκαν στη υπηρεσία του αγγλοστήρικτου μεταβαρκιζιανού κράτος του ζόφου, οι περισσότεροι σαν οπλαρχηγοί των παρακρατικών αποσπασμάτων θανάτου.
Εκείνο βέβαια που δικαιώνει και δικαιολογεί εκκωφαντικά τους ταγματασφαλίτες ΠΑΟτζίδες, είναι το βιβλίο «Γιασασίν Μιλλέτ» (Ζήτω το έθνος), γραμμένο από τον Ν. Μαραντζίδη για τους τουρκόφωνους των οποίων (όπως γράφει ) είναι γαμπρός. Αλήθεια για ποιο έθνος το «ζήτω». Για το ελληνικό ή για το γερμανικό φασιστικό του Χίτλερ για το οποίο πολέμησαν οι τουρκόφωνοι;
Σ’ αυτό το βιβλίο, μεταξύ άλλων ανάλογων συνεντεύξεων, έχει και την συνέντευξη του γιού του Λαζίκ, του αρχισφαγέα των 47 γυναικόπαιδων της Ξηρόβρυσης, ο οποίος παρουσιάζει βέβαια τον πατέρα του σαν ένα μεγάλο Έλληνα ήρωα.
Βέβαια «παρέλειψαν» να πάρουν κάποια συνέντευξη και από κάποια θύματα αυτών των «ηρωικών – κατ’ αυτούς - καπετάνιων. Ή από κάποιους αριστερούς γιατί τους θεωρούσαν «ιδεολογικά φορτισμένους» (ενώ οι «άλλοι ήταν αφόρτιστοι…)
Π.Χ.:
· Δεν ρώτησαν κάποιον από την Ξηρόβρυση για τα 47 σφραγισθέντα γυναικόπαιδα, στις 20-11-1946, από τους αρχισφαγείς , τον «ήρωα» τους Λαζίκ και τον Μπουντουβάκη (που δεν τον βρήκαν να τον ηρωοποιήσουν κι αυτόν)
-Μετά από κάποιο διάστημα, επειδή κάποιος οπλίτης τους σκοτώθηκε σε μάχη, έπιασαν από τα σπίτια τους τους πρώην εφεδροΕΛΑΣίτες , τον Στράτο Πατακάκη από το χωριό μας, και τον Γ. Καμπάνη από το διπλανό χωριό Πυργωτό και μέσα στην πλατεία του χωριού τους, το Φανάρι, τους λίντσαραν οι τουρκόφωνες γυναίκες τους. Κι αυτό παρά το ότι είχαν παραδοθεί και σύμφωνα με την διακήρυξή τους είχαν αφεθεί να γυρίσουν στα σπίτια τους. Όταν τέτοια εγκλήματα έγιναν σε δύο χωριουδάκια, ο καθένας καταλαβαίνει τι γινόταν σε επίπεδο νομού και Ελλάδας…
Τα ανάλογα ισχύουν και για εκείνον τον όψιμο «αναδρομικό προσφυγοπατέρα» νέας εκσυγχρονισμένης κοπής, ειδικευμένο «αριστερό ψάλτη της σταλινολογίας», που γράφει ιστορία για τους πόντιους της Σοβιετικής Ένωσης, με μαρτυρίες, ανάλογες με τις παραπάνω αναφερόμενες του «νέου κύματος ιστοριογραφίας» (βασισμένες και σε στοιχεία φωτοτυπιών…), όπου ο Στάλιν, μια από τις βασικές του ασχολίες είχε την κακομεταχείριση των πόντιων.
Ο οποίος βέβαια Στάλιν, περικυκλωμένος από όλα τα ιμπεριαλιστικά κράτη, των οποίων ο νους και ο λογισμός ήταν πως θα διαλύσουν το πρώτο κράτος των εργατών και περίμενε και πάλι επίθεσή τους, είχε υποχρέωση να πάρει μέτρα για να υπερασπισθεί μια χώρα με εκατό εθνότητες και πολλές μειονότητες, των οποίων μέρος είχε ήδη συμπράξει προηγούμενα με την αντεπανάσταση (να θυμίσουμε και το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα 23000 στρατιωτών το 1919 στην Κριμαία).
Μεγάλη η προσφορά αυτών των «ιστορικών» (τέλος πάντων) στο κατεστημένο, το οποίο βέβαια και τους πρόβαλε και τους αντάμειψε και με καθηγητικές έδρες.
Οι Ν. Μαραντζίδης και Β. Αγτζίδης, με διάφορες εκδηλώσεις στο Κιλκίς, παρουσίασαν την αναποδογυρισμένη ιστορία τους, μα αποτέλεσμα κάποιος κόσμος να αποπροσανατολιστεί και οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών να αισθανθούν δικαιωμένοι και βέβαια να συσπειρωθούν στη «Χρυσή Αυγή» η οποία έπιασε ποσοστό πάνω από 10% στις εκλογές.
Τους αξίζει ο τίτλος του «επίτιμου ταγματασφαλίτη» ή του επίτιμου Χρυσαυγήτη»
Εμείς. Σήμερα. Εδώ βέβαια. Μπροστά στο μνημείο των 47 σφαγιασθέντων γυναικόπαιδων της Ξηρόβρυσης Κιλκίς θα εγκρίνουμε για τέταρτη συνεχή χρονιά ψήφισμα για την αναγνώριση της Ξηρόβρυσης σαν μαρτυρικού χωριού του μεταβαρκιζιανού αγγλοστήρικτου κράτους. Αυτών των αγνοημένων, «άκλαυτων» και ατίμητων από την πολιτεία Ελλήνων.
Αγαπητοί φίλες και φίλοι
Από αυτά τα ολοκαυτώματα καθώς και από τη γενικότερη πείρα μας, τόσο της κατοχής αλλά και της μεταπελευθερωτικής εποχής, βγαίνει το συμπέρασμα ότι μητέρα όλων των δεινών των λαών είναι ο ιμπεριαλισμός, το κατασαπισμένο καπιταλιστικό σύστημα.
Αυτός γεννά τις κρίσεις, τους πολέμους, την πείνα και την εξαθλίωση των λαών. Αυτός γεννά το φασισμό, που αναπτύσσεται και ξεφυτρώνει και μέσα από τα «δημοκρατικά», για λογαριασμό βέβαια της πλουτοκρατίας, κοινοβούλια,.
Γατί από τέτοιο τυπικά «δημοκρατικό» κοινοβουλευτικό δρόμο ανέβηκε ο φασισμός στην εξουσία του Μουσολίνι, του Χίτλερ , καθώς και του Μεταξά στη χώρα μας.
Η άρχουσα τάξη έχει τις πάγιες συνταγές του μαστίγιου και του καρότου, που ανασύρονται εναλλάξ, ανάλογα με την συγκυρία.
Χρέος του λαϊκού κινήματος, όλου του λαού, όλων μας, είναι να αντισταθούμε για να ματαιώνεται η εφαρμογή αυτών των σχεδίων της άρχουσας τάξης, για να μην βιώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας, ότι βιώσαμε εμείς.
Να πιστέψει στην δύναμή του ο λαός και οργανωμένα να παλέψει, σε ρότα για την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος, που είναι η αιτία των δεινών του δικού μας, καθώς και όλων των λαών.
Η μεγαλύτερη τιμή γι’ αυτούς που έπεσαν στους αγώνες της αντίστασης κατά των ιμπεριαλιστών , Γερμανών, αγγλοαμερικάνων και ντόπιων , είναι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τα ιδανικά και τα οράματα για τα οποία έδωσαν τη ζωή τους και τα οποία αφορούν άμεσα τη ζωή και το μέλλον το δικό μας, των παιδιών μας και των μελλοντικών γενιών .
Τιμή και δόξα στους νεκρούς της αντιφασιστικής αντίστασης της Ξηρόβρυσης
Ψήφισμα
Εμείς οι κάτοικοι του χωριού Ξηρόβρυση του Κιλκίς, καθώς και κάτοικοι από τα γύρω χωριά και την πόλη του Κιλκίς, που συμμετέχουμε σήμερα 19 Νοέμβρη 2017 στην εκδήλωση τιμής και μνήμης των πεσόντων του χωριού, την οποία διοργάνωσαν οι κάτοικοι του χωριού μαζί με το παράρτημα Κιλκίς και την κεντρική διοίκηση της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ,
Ζητάμε:
Από τον πρωθυπουργό, τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και τη Βουλή, τους κύριους εκπροσώπους της πολιτείας, να παρέμβουν για την αναγνώριση της Ξηρόβρυσης Κιλκίς ως «μαρτυρικό χωριό », όπου στις 20 -11-1946 έγινε η αποτρόπαια σφαγή 47 γυναικόπαιδων , από συμμορία – απόσπασμα παρακρατικών, πρώην συνεργατών του κατακτητή, της οργάνωσης ΠΑΟ, επειδή το χωριό αποτελούσε «Κάστρο της Εθνικής Αντίστασης» κατά την κατοχή.
Αν η πολιτεία, σε όλη της την κλίμακα, συνεχίσει να υπεκφεύγει, όπως και ο δήμος Κιλκίς, από την ευθύνη αναγνώρισης ενός τέτοιου τερατώδους εγκλήματος, αν και έχουν ήδη περάσει 70 χρόνια, (γεγονός για το οποίο η Αστυνομία και η Δικαιοσύνη, της μετά την Βάρκιζα εποχής, δεν ασχολήθηκε ουσιαστικά, επειδή γνώριζε τους δράστες), τότε μπορεί δυστυχώς να θεωρηθεί ότι το κράτος αδιαφορεί, υποτιμά και υποβαθμίζει την θυσία και τον αγώνα των κάτοικων του συγκεκριμένου χωριού.
Δεν τιμά τη χώρα και το λαό μας, το να παραμένουν αδικαίωτα αυτά τα θύματα και να μην αναγνωρίζεται το χωριό σαν μαρτυρικό (κάτι που είναι παρόμοιο με την μη αναγνώριση της γενοκτονίας των προγόνων μας ποντίων από τους τούρκους).
Η εξόντωση αυτή των οικογενειών των αγωνιστών του απελευθερωτικού αγώνα της πατρίδας μας, δεν μπορεί να είναι υπόθεση μόνον των συγγενών, των απογόνων και των φίλων και όχι ολόκληρης της Ελλάδας. Απλά σαν να «έτυχε να έχουν έναν κακό θάνατο…».
Στην κεντρική ομιλία της Θεοπούλας Στεφανίδου έγινε εκτενής αναφορά στα τραγικά γεγονότα εκείνης της ημέρας και εκφωνήθηκαν τα ονόματα των πεσόντων.
Στο χαιρετισμό του ο αντιπρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ (Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης) και υπεύθυνος της Επιτροπής της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας Κώστας Σαπρανίδης, εκτός απ’ το συγκεκριμένο γεγονός, έκανε ιδιαίτερη αναφορά:
-Στη μη αναγνώριση του χωριού ως μαρτυρικού και στη μη δικαίωση αυτών των σφαγιασθέντων Ελλήνων.
-Στη δικαίωση (αντί διώξεων) των θυτών και των οργανώσεών τους από την πολιτεία, στην πράξη, για τα κατοχικά και για τα μετακατοχικά τους εγκλήματα.
-Στην αναδρομική ουσιαστικά, τα τελευταία χρόνια, δικαιολόγηση και δικαίωσή στην πράξη των συνεργατών του κατακτητή από κάποιους νεόκοπους «ιστορικούς» του «νέου κύματος ιστοριογραφίας», όπως αυτοαποκαλούνται, όπου ουσιαστικά την ιστορία τη γράφουν οι ίδιοι οι θύτες ή οι απόγονοί τους.
Παραθέτουμε αποσπάσματα από την ομιλία του του αντιπροέδρου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Κώστα Σαπρανίδη, καθώς και το ψήφισμα που εγκρίθηκε.
"Από μέρους του διοικητικού συμβουλίου και της Επιτροπής Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας της (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ) χαιρετίζω την σημερινή εκδήλωση του ηρωικού χωριού του Κιλκίς, της Ξηρόβρυσης.
"Από μέρους του διοικητικού συμβουλίου και της Επιτροπής Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας της (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ) χαιρετίζω την σημερινή εκδήλωση του ηρωικού χωριού του Κιλκίς, της Ξηρόβρυσης.
Εκδήλωση τιμής και μνήμης για όλους τους νεκρούς της Αντίστασης του χωριού της Ξηρόβρυσης, για τους οποίους έγινε αυτό το μνημείο:
-Για τα θύματα από τον γερμανικό και στη συνέχεια από τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό, ιδιαίτερα για τα 47 γυναικόπαιδα που σφαγιάστηκαν από τους πρώην συνεργάτες των Γερμανών, της ΠΑΟ, στις 20 Νοέμβρη 1946,
Όπως το ολοκαύτωμα των τριών χωριών των Κρουσίων, στις 25 Οκτώβρη 1941, έγινε για να τρομοκρατήσουν το λαό στο ξεκίνημα της αντίστασης κατά των Γερμανών κατακτητών, έτσι και το ολοκαύτωμα της Ξηρόβρυσης, στις 20 Νοέμβρη 1946 – ένα χρόνο μετά την απελευθέρωση - έγινε προσχεδιασμένα για τρομοκράτηση και πάλι του καταδυναστευόμενου λαού, πάνω στο ξεκίνημα της αντίστασής του ενάντια στο αγγλοστήρικτο νέο αιμοσταγές καθεστώς κατοχής που του επέβαλαν.
Τέτοια εγκλήματα άλλωστε γίνονταν συστηματικά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ελλάδας τότε.
Τότε που από την άλλη μέρα της παράδοσης των όπλων από τον ΕΛΑΣ το αγγλοστήρικτο στυγνό μεταβαρκιζιανό καθεστώς ξεκίνησε μονομερώς τον εμφύλιο πόλεμο.
Φίλες και φίλοι
Όπως έχουμε ξαναπεί, στο αίτημα του παραρτήματος Κιλκίς και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, για αναγνώριση, σαν «μαρτυρικό χωριό», μαζί με τα τρία χωριά των Κρουσίων (Κλειστό, Αμπελόφυτο και Κυδωνιά) και την Ξηρόβρυση, το Δημοτικό Συμβούλιο Κιλκίς, στην θετική απόφασή του στο θέμα, δεν συμπεριέλαβε την Ξηρόβρυση.
Έτσι για το ολοκαύτωμα των 47 σφαγιασθέντων της Ξηρόβρυσης δεν υπάρχει ούτε δικαίωση και ούτε καν αναγνώριση, σαν να έτυχε να έχουν έναν κακό θάνατο από κάποια θεομηνία…
Δικαίωση όμως υπήρξε για τους θήτες και από το μετεμφυλιακό κράτος με όλες του τις δομές, αλλά τα τελευταία χρόνια και από πανεπιστημιακούς «ιστορικούς του νέου κύματος ιστοριογραφίας», όπως αυτοαποκαλούνται, οι οποίοι εισάγουν τάχα τη χρήση «νέων εργαλείων ιστοριογραφίας» όπως τα λένε – που δεν είναι βέβαια καθόλου νέα.
Με κύρια επιδίωξη βέβαια την παραχάραξη και διαστρέβλωση της πρόσφατης ιστορίας, παρουσιάζοντας τα γνωστά στους παλιούς ιστορικά γεγονότα αναποδογυρισμένα στους νεότερους , τους οποίους το μετεμφυλιακό κατεστημένο, φρόντισε με όλα τα μέσα να τους έχει στο σκοτάδι και την παραπληροφόρηση.
Ως νέα εργαλεία» αναφέρουν τις επιτόπιες έρευνες, τις προσωπικές συνεντεύξεις, την ανάγνωση αρχείων των περιβόητων δικαστηρίων και στρατοδικείων σκοπιμότητας, των γνωστών θανατοδικείων, καθώς και αρχείων κοινοτήτων, με τους διορισμένους προέδρους, κατά κανόνα τότε.
Με αυτά τα «εργαλεία» τους, τις κατ’ επιλογήν επιτόπιες ειδικά στοχευμένες έρευνες και προσωπικές μαρτυρίες ταγματασφαλιτών ή απογόνων τους, με αποκομμένο το μερικό από το γενικό, αντί να φωτίζουν οδηγούν στη συσκότιση την εικόνα. αυτοί έγραψαν.
-Έγραψαν ένα βιβλίο οι Ν. Μαραντζίδης, Στράτος Δαρδανάς, Βάιος Καλογρηάς, Θανάσης Καλλιανιώτης, Τάσος Χατζηαναστασίου, Βαγγέλης Τσούκας, με τον τίτλο «οι άλλοι καπετάνιοι».
Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και πιο κατανοητοί να αναφερθούμε ενδεικτικά σε βιβλία που λαρχηγοί συνεργάτες των Γερμανών, που στη συνέχεια μπήκαν στη υπηρεσία του αγγλοστήρικτου μεταβαρκιζιανού κράτος του ζόφου, οι περισσότεροι σαν οπλαρχηγοί των παρακρατικών αποσπασμάτων θανάτου.
Βέβαια ο μόνος τίτλος που αυτονόητα θα ταίριαζε σ’ αυτό το βιβλίο θα ήταν «Οι προδότες καπετάνιοι». Φαντάζομαι ότι, σε ένα επόμενο βιβλίο τους για τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, θα βάλουν τον τίτλο «Οι άλλοι πολέμαρχοι»…
Εκείνο βέβαια που δικαιώνει και δικαιολογεί εκκωφαντικά τους ταγματασφαλίτες ΠΑΟτζίδες, είναι το βιβλίο «Γιασασίν Μιλλέτ» (Ζήτω το έθνος), γραμμένο από τον Ν. Μαραντζίδη για τους τουρκόφωνους των οποίων (όπως γράφει ) είναι γαμπρός. Αλήθεια για ποιο έθνος το «ζήτω». Για το ελληνικό ή για το γερμανικό φασιστικό του Χίτλερ για το οποίο πολέμησαν οι τουρκόφωνοι;
Σ’ αυτό το βιβλίο, μεταξύ άλλων ανάλογων συνεντεύξεων, έχει και την συνέντευξη του γιού του Λαζίκ, του αρχισφαγέα των 47 γυναικόπαιδων της Ξηρόβρυσης, ο οποίος παρουσιάζει βέβαια τον πατέρα του σαν ένα μεγάλο Έλληνα ήρωα.
Βέβαια «παρέλειψαν» να πάρουν κάποια συνέντευξη και από κάποια θύματα αυτών των «ηρωικών – κατ’ αυτούς - καπετάνιων. Ή από κάποιους αριστερούς γιατί τους θεωρούσαν «ιδεολογικά φορτισμένους» (ενώ οι «άλλοι ήταν αφόρτιστοι…)
Π.Χ.:
· Δεν ρώτησαν κάποιον από την Ξηρόβρυση για τα 47 σφραγισθέντα γυναικόπαιδα, στις 20-11-1946, από τους αρχισφαγείς , τον «ήρωα» τους Λαζίκ και τον Μπουντουβάκη (που δεν τον βρήκαν να τον ηρωοποιήσουν κι αυτόν)
· Δεν ρώτησαν κάποιον από την Κοκκινιά για τους 14 σφαγιασθέντες από τους ίδιους τρεις μέρες πριν.
· Δεν ρώτησαν όχι έναν αριστερό, αλλά έναν οποιονδήποτε από το χωριό μας, το Περιστέρι Κιλκίς των 250 κατοίκων , να τους πει ότι:
- Στην επίθεση 250 ΠΑΟτζίδων, τον Απρίλη του 1944, (στην πλειοψηφία τους τουρκόφωνων) ενάντια στο Περιστέρι, με τους 18 εφεδροΕΛΑΣίτες, που – σχεδόν άοπλοι, με ελάχιστες σφαίρες και ανύπαρκτο ανεφοδιασμό) - ύστερα από λίγες τουφεκιές έφυγαν με τους περισσότερους κατοίκους του χωριού, αυτοί μπαίνοντας στο άδειο χωριό – σκότωσαν τον άσχετο με το ΕΑΜ ανάπηρο Ανέστη Γκουτζαγιώργη, μπροστά στο δωμάτιο-σπιτάκι του, καθώς και την Αναστασία Βασιλειάδου, που την εκτέλεσαν με ξιφολόγχη μπροστά στο σπίτι της, επειδή είχε γαμπρό αντάρτη (μαθεύτηκε ότι το έκανε ο συγχωριανός μας ΠΑΟτζής Χρήστος, αδελφός του υπαρχηγού του Μπουντουβάκη Δ. Χαραλαμπίδη (Ντιμήτ).
-Λίγες μέρες μετά έσφαξαν, με φρικτά βασανιστήρια τον ηλικιωμένο δάσκαλο πατέρα μας Ευσέβιο Σαπρανίδη, που είχε ανοίξει το σχολείο και το λειτουργούσε αμισθί .
-Λίγες μέρες μετά έσφαξαν, με φρικτά βασανιστήρια τον ηλικιωμένο δάσκαλο πατέρα μας Ευσέβιο Σαπρανίδη, που είχε ανοίξει το σχολείο και το λειτουργούσε αμισθί .
-Μετά από κάποιο διάστημα, επειδή κάποιος οπλίτης τους σκοτώθηκε σε μάχη, έπιασαν από τα σπίτια τους τους πρώην εφεδροΕΛΑΣίτες , τον Στράτο Πατακάκη από το χωριό μας, και τον Γ. Καμπάνη από το διπλανό χωριό Πυργωτό και μέσα στην πλατεία του χωριού τους, το Φανάρι, τους λίντσαραν οι τουρκόφωνες γυναίκες τους. Κι αυτό παρά το ότι είχαν παραδοθεί και σύμφωνα με την διακήρυξή τους είχαν αφεθεί να γυρίσουν στα σπίτια τους. Όταν τέτοια εγκλήματα έγιναν σε δύο χωριουδάκια, ο καθένας καταλαβαίνει τι γινόταν σε επίπεδο νομού και Ελλάδας…
Τα ανάλογα ισχύουν και για εκείνον τον όψιμο «αναδρομικό προσφυγοπατέρα» νέας εκσυγχρονισμένης κοπής, ειδικευμένο «αριστερό ψάλτη της σταλινολογίας», που γράφει ιστορία για τους πόντιους της Σοβιετικής Ένωσης, με μαρτυρίες, ανάλογες με τις παραπάνω αναφερόμενες του «νέου κύματος ιστοριογραφίας» (βασισμένες και σε στοιχεία φωτοτυπιών…), όπου ο Στάλιν, μια από τις βασικές του ασχολίες είχε την κακομεταχείριση των πόντιων.
Ο οποίος βέβαια Στάλιν, περικυκλωμένος από όλα τα ιμπεριαλιστικά κράτη, των οποίων ο νους και ο λογισμός ήταν πως θα διαλύσουν το πρώτο κράτος των εργατών και περίμενε και πάλι επίθεσή τους, είχε υποχρέωση να πάρει μέτρα για να υπερασπισθεί μια χώρα με εκατό εθνότητες και πολλές μειονότητες, των οποίων μέρος είχε ήδη συμπράξει προηγούμενα με την αντεπανάσταση (να θυμίσουμε και το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα 23000 στρατιωτών το 1919 στην Κριμαία).
Μεγάλη η προσφορά αυτών των «ιστορικών» (τέλος πάντων) στο κατεστημένο, το οποίο βέβαια και τους πρόβαλε και τους αντάμειψε και με καθηγητικές έδρες.
Οι Ν. Μαραντζίδης και Β. Αγτζίδης, με διάφορες εκδηλώσεις στο Κιλκίς, παρουσίασαν την αναποδογυρισμένη ιστορία τους, μα αποτέλεσμα κάποιος κόσμος να αποπροσανατολιστεί και οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών να αισθανθούν δικαιωμένοι και βέβαια να συσπειρωθούν στη «Χρυσή Αυγή» η οποία έπιασε ποσοστό πάνω από 10% στις εκλογές.
Έτσι τον εγκλωβισμό ενός μέρους του λαού στα αντίθετα από τα δικά του συμφέροντα, που πέτυχαν οι Γερμανοί και Αγγλοαμερικάνοι στη συνέχεια μαζί με την άρχουσα τάξη της χώρας μας, όπου άδικα θυσίασαν πολλοί τη ζωή τους (που αυτών θύματα είναι και όχι του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ), κατάφεραν να τον ανανεώσουν και με την πανεπιστημιακή σφραγίδα, για να συνεχίσουν να είναι ενταγμένοι στην πλευρά της πλουτοκρατίας, ενάντια στο μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους.
Τους αξίζει ο τίτλος του «επίτιμου ταγματασφαλίτη» ή του επίτιμου Χρυσαυγήτη»
Εμείς. Σήμερα. Εδώ βέβαια. Μπροστά στο μνημείο των 47 σφαγιασθέντων γυναικόπαιδων της Ξηρόβρυσης Κιλκίς θα εγκρίνουμε για τέταρτη συνεχή χρονιά ψήφισμα για την αναγνώριση της Ξηρόβρυσης σαν μαρτυρικού χωριού του μεταβαρκιζιανού αγγλοστήρικτου κράτους. Αυτών των αγνοημένων, «άκλαυτων» και ατίμητων από την πολιτεία Ελλήνων.
Των Ελλήνων, που εκτελέστηκαν από τους προδότες συνεργάτες των κατακτητών, επειδή, ανταποκρινόμενοι στο πατριωτικό τους χρέος, είχαν ενταχθεί στην Εθνική Αντίσταση κατά των Γερμανών και επειδή ήταν αντίθετοι – όπως και η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού – στην υποταγή και στον εξανδραποδισμό τους από το μοναρχοφασιστικό καθεστώς , που στήθηκε με την επέμβαση των Άγγλων ιμπεριαλιστών. Ψήφισμα που παρά το ότι δημοσιοποιήθηκε αγνοήθηκε από όλη την κλίμακα των δομών της πολιτείας.
Έτσι αυτοί οι «αδικαίωτοι» Έλληνες τιμώνται μόνο από τους συγγενείς και συγχωριανούς και από τους κατοίκους των γύρω χωριών και την Εθνική Αντίσταση - σαν κάποιοι που «έτυχε να έχουν έναν κακό θάνατο»!!!, για την πολιτεία. Η οποία πολιτεία ούτε και τώρα χρεώνετε το έγκλημα , ύστερα από 70 χρόνια. Αν συνεχίσει να μην το αναγνωρίζει , τότε αποδεικνύει στην πράξη ότι είναι κράτος, που, τηρουμένων των αναλογιών, κινείται στη ρότα του μεταβαρκιζιανικού μοναρχοφασιστικού κράτους.
Αγαπητοί φίλες και φίλοι
Από αυτά τα ολοκαυτώματα καθώς και από τη γενικότερη πείρα μας, τόσο της κατοχής αλλά και της μεταπελευθερωτικής εποχής, βγαίνει το συμπέρασμα ότι μητέρα όλων των δεινών των λαών είναι ο ιμπεριαλισμός, το κατασαπισμένο καπιταλιστικό σύστημα.
Αυτός γεννά τις κρίσεις, τους πολέμους, την πείνα και την εξαθλίωση των λαών. Αυτός γεννά το φασισμό, που αναπτύσσεται και ξεφυτρώνει και μέσα από τα «δημοκρατικά», για λογαριασμό βέβαια της πλουτοκρατίας, κοινοβούλια,.
Γατί από τέτοιο τυπικά «δημοκρατικό» κοινοβουλευτικό δρόμο ανέβηκε ο φασισμός στην εξουσία του Μουσολίνι, του Χίτλερ , καθώς και του Μεταξά στη χώρα μας.
Η άρχουσα τάξη έχει τις πάγιες συνταγές του μαστίγιου και του καρότου, που ανασύρονται εναλλάξ, ανάλογα με την συγκυρία.
Χρέος του λαϊκού κινήματος, όλου του λαού, όλων μας, είναι να αντισταθούμε για να ματαιώνεται η εφαρμογή αυτών των σχεδίων της άρχουσας τάξης, για να μην βιώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας, ότι βιώσαμε εμείς.
Να πιστέψει στην δύναμή του ο λαός και οργανωμένα να παλέψει, σε ρότα για την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος, που είναι η αιτία των δεινών του δικού μας, καθώς και όλων των λαών.
Η μεγαλύτερη τιμή γι’ αυτούς που έπεσαν στους αγώνες της αντίστασης κατά των ιμπεριαλιστών , Γερμανών, αγγλοαμερικάνων και ντόπιων , είναι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τα ιδανικά και τα οράματα για τα οποία έδωσαν τη ζωή τους και τα οποία αφορούν άμεσα τη ζωή και το μέλλον το δικό μας, των παιδιών μας και των μελλοντικών γενιών .
Τιμή και δόξα στους νεκρούς της αντιφασιστικής αντίστασης της Ξηρόβρυσης
Ψήφισμα
Εμείς οι κάτοικοι του χωριού Ξηρόβρυση του Κιλκίς, καθώς και κάτοικοι από τα γύρω χωριά και την πόλη του Κιλκίς, που συμμετέχουμε σήμερα 19 Νοέμβρη 2017 στην εκδήλωση τιμής και μνήμης των πεσόντων του χωριού, την οποία διοργάνωσαν οι κάτοικοι του χωριού μαζί με το παράρτημα Κιλκίς και την κεντρική διοίκηση της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ,
Ζητάμε:
Από τον πρωθυπουργό, τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και τη Βουλή, τους κύριους εκπροσώπους της πολιτείας, να παρέμβουν για την αναγνώριση της Ξηρόβρυσης Κιλκίς ως «μαρτυρικό χωριό », όπου στις 20 -11-1946 έγινε η αποτρόπαια σφαγή 47 γυναικόπαιδων , από συμμορία – απόσπασμα παρακρατικών, πρώην συνεργατών του κατακτητή, της οργάνωσης ΠΑΟ, επειδή το χωριό αποτελούσε «Κάστρο της Εθνικής Αντίστασης» κατά την κατοχή.
Ζητάμε αυτήν την παρέμβαση από την πολιτεία, επειδή ο δήμος Κιλκίς δεν ξεκίνησε την προβλεπόμενη από το νόμο διαδικασία αναγνώρισης, παρά το γεγονός ότι το ζητήσαμε και με τρία προηγούμενα, αλλεπάλληλα δημοσιοποιημένα ψηφίσματά μας.
Η πολιτεία δεν μπορεί να συνεχίσει να αδιαφορεί, ακόμη και για ιστορικούς λόγους , για ένα τόσο απεχθές έγκλημα.
Αν η πολιτεία, σε όλη της την κλίμακα, συνεχίσει να υπεκφεύγει, όπως και ο δήμος Κιλκίς, από την ευθύνη αναγνώρισης ενός τέτοιου τερατώδους εγκλήματος, αν και έχουν ήδη περάσει 70 χρόνια, (γεγονός για το οποίο η Αστυνομία και η Δικαιοσύνη, της μετά την Βάρκιζα εποχής, δεν ασχολήθηκε ουσιαστικά, επειδή γνώριζε τους δράστες), τότε μπορεί δυστυχώς να θεωρηθεί ότι το κράτος αδιαφορεί, υποτιμά και υποβαθμίζει την θυσία και τον αγώνα των κάτοικων του συγκεκριμένου χωριού.
Δεν τιμά τη χώρα και το λαό μας, το να παραμένουν αδικαίωτα αυτά τα θύματα και να μην αναγνωρίζεται το χωριό σαν μαρτυρικό (κάτι που είναι παρόμοιο με την μη αναγνώριση της γενοκτονίας των προγόνων μας ποντίων από τους τούρκους).
Η εξόντωση αυτή των οικογενειών των αγωνιστών του απελευθερωτικού αγώνα της πατρίδας μας, δεν μπορεί να είναι υπόθεση μόνον των συγγενών, των απογόνων και των φίλων και όχι ολόκληρης της Ελλάδας. Απλά σαν να «έτυχε να έχουν έναν κακό θάνατο…».
Είναι κρίμα που οι οπαδοί του ΚΚΕ έχουν καταντήσει χειρότεροι και από τους χουλιγκάνους, ισοπεδώνοντας την ιστορική αλήθεια και αποκρύπτοντας τα σταλινικά εγκλήματα που έγιναν εις βάρος ακόμα και των ίδιων των στελεχών του ΚΚΕ που κατέφυγαν κατά το Μεσοπόλεμο στην ΕΣΣΔ. Εκτός από τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ που εκτελέστηκε , όπως και τον Κ. Ευτυχιάδη που δημιούργησε τις κομματικές οργανώσεις του ΚΚΕ κατά τις δεκαετίες '20 και '30 ενδιαφέρον έχει και η περίπτωση του Μάρκου Μαρκοβίτη, που πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας:
ΑπάντησηΔιαγραφή"«Σύντροφε Στάλιν, δεν είμαι εχθρός του λαού»: Η απίστευτη ιστορία του Μάρκου Μαρκοβίτη από τη Νάουσα"
https://kars1918.wordpress.com/2017/11/20/%CF%83%CF%8D%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%BD-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%87%CE%B8%CF%81%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85/