Πριν δέκα χρόνια…
Η Πελοπόννησος καίγεται.
Δάση, ζώα, σπίτια, άνθρωποι, γίνονται παρανάλωμα του πυρός.
Δεκάδες τα θύματα.
Θλίψη παντού.
Μια μάνα, βλέποντας τις φλόγες που κατέκαιγαν το χωριό της να απειλούν το σπίτι της, έβαλε τα τέσσερα παιδιά της στο αυτοκίνητο και έτρεξε πανικόβλητη έξω από το χωριό. Θέλησε να τα σώσει.
Οι φλόγες την ακολούθησαν και σε κάποιο σημείο του δρόμου την περικύκλωσαν.
Βγήκε έξω και φώναζε απεγνωσμένα βοήθεια απο το κινητό της.
Δεν μπορούσε κανείς να την ακούσει…
Η φύση γύρω της, ήταν ήδη νεκρή.
Τη βρήκαν να κρατάει στην αγκαλιά της τα τέσσερα παιδιά της, στη μέση του δρόμου. Απανθρακωμένοι όλοι.
Η φωτιά, άφησε το σπίτι της άθικτο, μα έκαψε για πάντα τις καρδιές των δικών της ανθρώπων, όπως και των συγγενών των άλλων θυμάτων, συγκλονίζοντας το Πανελλήνιο.
Επηρεασμένη τόσο έντονα συναισθηματικά απο αυτό το γεγονός, αποτύπωσα τη σκηνή, σε ένα κομμάτι καμβά.
Από τότε, κάθε χρόνο, κάποιοι των οποίων οι συνειδήσεις είναι ήδη καμένες, καδράρουν τοπία φρίκης μέσα στις καρδιές μας.
Και δε φταίει ο στρατηγός άνεμος (κατά τον τότε υπουργό) που εμποδίζει κάθε φορά την κατάσβεση της φωτιάς, αλλά η στρατάρχης αδιαφορία που την ανάβει.
Θλίψη παντού.
Μια μάνα, βλέποντας τις φλόγες που κατέκαιγαν το χωριό της να απειλούν το σπίτι της, έβαλε τα τέσσερα παιδιά της στο αυτοκίνητο και έτρεξε πανικόβλητη έξω από το χωριό. Θέλησε να τα σώσει.
Οι φλόγες την ακολούθησαν και σε κάποιο σημείο του δρόμου την περικύκλωσαν.
Βγήκε έξω και φώναζε απεγνωσμένα βοήθεια απο το κινητό της.
Δεν μπορούσε κανείς να την ακούσει…
Η φύση γύρω της, ήταν ήδη νεκρή.
Τη βρήκαν να κρατάει στην αγκαλιά της τα τέσσερα παιδιά της, στη μέση του δρόμου. Απανθρακωμένοι όλοι.
Η φωτιά, άφησε το σπίτι της άθικτο, μα έκαψε για πάντα τις καρδιές των δικών της ανθρώπων, όπως και των συγγενών των άλλων θυμάτων, συγκλονίζοντας το Πανελλήνιο.
Επηρεασμένη τόσο έντονα συναισθηματικά απο αυτό το γεγονός, αποτύπωσα τη σκηνή, σε ένα κομμάτι καμβά.
Από τότε, κάθε χρόνο, κάποιοι των οποίων οι συνειδήσεις είναι ήδη καμένες, καδράρουν τοπία φρίκης μέσα στις καρδιές μας.
Και δε φταίει ο στρατηγός άνεμος (κατά τον τότε υπουργό) που εμποδίζει κάθε φορά την κατάσβεση της φωτιάς, αλλά η στρατάρχης αδιαφορία που την ανάβει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.