Ως προς την εννοιολογική αναφορά του μνημονίου θα πω πως, το μνημόνιο είναι αυτό το κάτι που ήρθε για να σώσει εμάς και την χώρα μας από την καταστροφή. Άλλωστε αυτό μας το είπαν και οικονομολόγοι μεγάλου βεληνεκούς, καθώς και σοβαροί πολιτικοί με λόγο και άποψη που τυγχάνουν μεγάλης αποδοχής.
Βιώνοντας στην καθημερινότητά μας το μνημόνιο εγώ θα σας έλεγα πως έχει όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία όπως, αβεβαιότητα, σκοτάδι αλλά και στο βάθος ελπίδα.
Το γκρίζο της οικονομίας που ζούμε ως χώρα, το έχουν ερμηνεύσει οι πολιτικοί ειδήμονες με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Άλλοι αλλάζοντας τις λέξεις, άλλοι αλλάζοντας τους αριθμούς, μα κανείς δεν κατάφερε να αλλάξει το κλίμα και την ψυχολογία των πολιτών.
Όλοι οι πολιτικοί, και περισσότερο οι της εκτελεστικής εξουσίας κυβερνώντες πολιτικοί είναι σαν να προσπαθούν να κερδίσουν πολιτικό χρόνο, πολιτικό χρόνο σε ένα χρονολόγιο του οποίου οι σελίδες είναι καινές, χωρίς σχέδιο, και χωρίς πρόγραμμα.
Κατά καιρούς πολλοί προσπάθησαν να μας πείσουν για το πόσο κακό είναι το μνημόνιο τούτο με διάφορες αναφορές και παραδείγματα, αλλά κανείς από τους αυστηρούς αυτούς επικριτές δεν μας έδειξε τον εύκολο εκείνο δρόμο που θα έφερνε την λιακάδα μέσα από την επιβαλλόμενη καταιγίδα των μνημονίων.
Σίγουρα το μνημόνιο ως όρος δεν είναι ούτε καλό, ούτε αρεστό, και πως να είναι άλλωστε όταν το κάθε μνημόνιο συνδέεται με όρους και δεσμεύσεις δανειστών και δανειζομένων.
Αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολεί περισσότερο ως προς το μνημόνιο θα έπρεπε να είναι πρώτον, το πόσο αναγκαία είναι η υιοθέτηση και η υπό όρων εγκατάστασή του στην χώρα μας, και δεύτερον, αν μπορούμε ή αν θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε και χωρίς αυτό.
Πάντως εμένα προσωπικά δεν με έπεισε κανείς από τους λαλίστατους πολιτικούς μας μέχρι σήμερα για το "κακός μας ήρθε το μνημόνιο", αντιθέτως, κάθε μέρα που περνάει γίνεται και πιο δυνατός ο συλλογισμός μου και η ονομασία που το έδωσα εξαρχής ως αναγκαίο κακό.
Βλέπω φίλοι μου κονδύλια να έρχονται από διάφορα προγράμματα της "Κακής Ευρώπης" για την ανάκαμψη και την ευημερία της χώρας και των πολιτών αυτής τα οποία τα διαχειρίζονται με κάκιστο τρόπο άνθρωποι της εξουσίας και αυλικοί αυτής, άνθρωποι που καλέστηκαν να κάνουν το παν μήπως και ανακτήσουμε την υπερηφάνεια μας, μήπως ανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας και πάλι, μα δυστυχώς απέτυχαν οικτρά.
Εγώ θα πω και θα προσθέσω πως, δεν μας φταίνε τα μνημόνια φίλοι μου αλλά οι διαχειριστές αυτών, έτσι απλά.
Πολλοί μας το περιέγραψαν ως ένα τέρας, άλλοι πάλι μας το περιέγραψαν σαν έναν δύσβατο δρόμο που θα μας βγάλει επιτέλους στο ξέφωτο που επιθυμούμε, άλλοι πάλι μας το περιέγραψαν σαν ένα τούνελ χωρίς φως που οδηγεί στο πουθενά.
Βιώνοντας στην καθημερινότητά μας το μνημόνιο εγώ θα σας έλεγα πως έχει όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία όπως, αβεβαιότητα, σκοτάδι αλλά και στο βάθος ελπίδα.
Το γκρίζο της οικονομίας που ζούμε ως χώρα, το έχουν ερμηνεύσει οι πολιτικοί ειδήμονες με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Άλλοι αλλάζοντας τις λέξεις, άλλοι αλλάζοντας τους αριθμούς, μα κανείς δεν κατάφερε να αλλάξει το κλίμα και την ψυχολογία των πολιτών.
Όλοι οι πολιτικοί, και περισσότερο οι της εκτελεστικής εξουσίας κυβερνώντες πολιτικοί είναι σαν να προσπαθούν να κερδίσουν πολιτικό χρόνο, πολιτικό χρόνο σε ένα χρονολόγιο του οποίου οι σελίδες είναι καινές, χωρίς σχέδιο, και χωρίς πρόγραμμα.
Κατά καιρούς πολλοί προσπάθησαν να μας πείσουν για το πόσο κακό είναι το μνημόνιο τούτο με διάφορες αναφορές και παραδείγματα, αλλά κανείς από τους αυστηρούς αυτούς επικριτές δεν μας έδειξε τον εύκολο εκείνο δρόμο που θα έφερνε την λιακάδα μέσα από την επιβαλλόμενη καταιγίδα των μνημονίων.
Σίγουρα το μνημόνιο ως όρος δεν είναι ούτε καλό, ούτε αρεστό, και πως να είναι άλλωστε όταν το κάθε μνημόνιο συνδέεται με όρους και δεσμεύσεις δανειστών και δανειζομένων.
Αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολεί περισσότερο ως προς το μνημόνιο θα έπρεπε να είναι πρώτον, το πόσο αναγκαία είναι η υιοθέτηση και η υπό όρων εγκατάστασή του στην χώρα μας, και δεύτερον, αν μπορούμε ή αν θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε και χωρίς αυτό.
Πάντως εμένα προσωπικά δεν με έπεισε κανείς από τους λαλίστατους πολιτικούς μας μέχρι σήμερα για το "κακός μας ήρθε το μνημόνιο", αντιθέτως, κάθε μέρα που περνάει γίνεται και πιο δυνατός ο συλλογισμός μου και η ονομασία που το έδωσα εξαρχής ως αναγκαίο κακό.
Βλέπω φίλοι μου κονδύλια να έρχονται από διάφορα προγράμματα της "Κακής Ευρώπης" για την ανάκαμψη και την ευημερία της χώρας και των πολιτών αυτής τα οποία τα διαχειρίζονται με κάκιστο τρόπο άνθρωποι της εξουσίας και αυλικοί αυτής, άνθρωποι που καλέστηκαν να κάνουν το παν μήπως και ανακτήσουμε την υπερηφάνεια μας, μήπως ανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας και πάλι, μα δυστυχώς απέτυχαν οικτρά.
Εγώ θα πω και θα προσθέσω πως, δεν μας φταίνε τα μνημόνια φίλοι μου αλλά οι διαχειριστές αυτών, έτσι απλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.