Γράφει και φωτογραφίζει ο Παναγιώτης Γεωργιάδης
Η "ταπεινή" και ενίοτε περιφρονημένη ρετσίνα είναι το πλέον γνωστό παραδοσιακό Ελληνικό κρασί, το οποίο επιπλέον έχει συνδεθεί στενά και με τον τουρισμό. Διότι οι περισσότεροι ξένοι ταξιδιώτες, ήθελαν στο παρελθόν, αλλά και επιζητούν ακόμη και σήμερα να γευτούν κάτι μοναδικό και αυθεντικά Ελληνικό, αφού η ρετσίνα μπορεί να παραχθεί μόνο στην Ελλάδα.
Η φήμη της μεγάλη, αλλά όχι πάντα θετική. Η ρετσίνα παράγεται με την προσθήκη φυτικής ρητίνης πεύκου, του είδους Pinus Hallepensis, κατά τη διάρκεια της ζύμωσης, με σκοπό την παραγωγή κυρίως λευκού κρασιού.
Το Οινοποιείο ΚΕΧΡΗΣ το οποίο εδρεύει στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης, έχει καταφέρει να ανεβάσει ψηλά στην εκτίμηση του κόσμου την ταπεινή ρετσίνα. Με οδηγό την παράδοση, την ποιότητα την καινοτομία και περισσότερο από όλα την αγάπη για την ρετσίνα και το κρασί παράγει προϊόντα που μπαίνουν στο τραπέζι και των πιο απαιτητικών.
Προχθές βράδυ κάλεσε στο οινοποιείο εκπροσώπους του τύπου αλλά και προσωπικότητες από το χώρο της γαστρονομίας, για να παρουσιάσει τις παραγόμενες ετικέτες ρετσίνας και κρασιού αλλά και την διαδικασία παραγωγής. Την ξενάγηση έκανε η οικογένεια Κεχρή, καθώς όλα τα μέλη της ασχολούνται με την παραγωγή
Η βραδιά έκλεισε με ένα εξαιρετικό δείπνο και συνοδεία των εκλεκτών κρασιών του οινοποιείου ΚΕΧΡΗΣ, το οποίο επιμελήθηκε ο γνωστός σεφ Λευτέρης Λαζάρου.
Η οινική ιστορία της οικογένειας ΚΕΧΡΗ
Ξεκινά το 1911 όταν ο Ευάγγελος Κεχρής εισάγει γυάλινα μπουκάλια από τις Η.Π.Α. για να εμφιαλώσει κρασί για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ενώ η συνέχεια έρχεται το 1939 όταν τα τέσσερα παιδιά του ανοίγουν την παραδοσιακή ταβέρνα «Κόκορας» στην παλιά Θεσσαλονίκη που λειτουργεί και σαν μικρό οινοποιείο-εμφιαλωτήριο.
Εκεί, εκτός από τα λιαστά κρασιά τους, οινοποιούν για πρώτη φορά το «Κεχριμπάρι», τη ρετσίνα που ξεχωρίζει για την ποιότητά της και γρήγορα αποκτά μεγάλη ζήτηση. Το 1954 για να ανταποκριθούν στη μεγάλη ζήτηση, ιδρύουν την οινοποιία-ποτοποιία «ΑΦΟΙ Ε. ΚΕΧΡΗ» στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης, όπου επιπλέον εμφιαλώνεται το δημοφιλές κρασί «Κονάκι», ούζο, μπράντι και λικέρ.
Το 1974 ξεκινά η εξαγωγική δραστηριότητα στην Ευρώπη, με πρώτο σταθμό την αγορά της Γερμανίας και το 1978 Στέλιος Κεχρής, εκπρόσωπος της τρίτης, πλέον, γενιάς της οικογένειας, ολοκληρώνει τις οινολογικές σπουδές του στη Γαλλία (Dijon) και επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη. Θέλοντας να αξιοποιήσει τις προηγμένες επιστημονικές γνώσεις του, στήνει το εργαστήρι του στο οικογενειακό οινοποιείο και αρχίζει να πειραματίζεται με ελληνικές ποικιλίες σταφυλιών.
Πρώτος καρπός του πειραματισμού του είναι το “Primeur”, ένα πρόρωγο λευκό κρασί εξαιρετικής ποιότητας από την ποικιλία του ροδίτη που ανοίγει το δρόμο για την οινοποίηση αρωματικών κρασιών, με την οποία θα ασχοληθούν αρκετοί μεταγενέστεροι οινοποιοί.
Το 1984 ο Στέλιος Κεχρής αναλαμβάνει τα ηνία της οικογενειακής επιχείρησης, έχοντας στο πλευρό του τη σύζυγό του Κωνσταντία, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή για το οινοποιείο, με εκσυγχρονισμό της παραγωγής, ενώ με σκληρή δουλειά καταφέρνει να αποδείξει πως, με τις κατάλληλες καλλιεργητικές φροντίδες και μεθόδους οινοποίησης, η ρετσίνα μπορεί να σταθεί στο ύψος των ποιοτικότερων κρασιών παγκοσμίως.
Το 1999 το «Κεχριμπάρι» γίνεται η πρώτη ρετσίνα στην παγκόσμια οινική ιστορία που βραβεύεται σε διεθνή διαγωνισμό οίνου, αλλά και το 2003 ξανά βραβεύεται με χρυσό μετάλλιο Διεθνή Διαγωνισμό Οίνου Θεσσαλονίκης.
Από το 1996 γεννιέται το περίφημο «Το δάκρυ του πεύκου» μια μοντέρνα εκδοχή της ρετσίνας, με δημιουργό την Ελένη, κόρη του Στέλιου Κεχρή. Το 2004 το οινοποιείο πλημμυρίζει από άρωμα γυναίκας.
Οι τρεις κόρες του Στέλιου και της Κωνσταντίας Κεχρή, η τέταρτη γενιά της οικογένειας, έρχονται στο προσκήνιο, αφού πρώτα ολοκληρώνουν τις οινολογικές σπουδές τους στη Γαλλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.