Της Σοφίας Μαρωνίδη
Γέφυρα
Πόσα ταξίδια μέτρησε…
πόσων αποχαιρετισμών λύπες άντεξε..
και πόσων συρμών κι ονείρων βάρος..
Πόσων επιστροφών χαρές ξενητεμένων συμμερίστηκε..
Μα τώρα οι λύπες κι οι χαρές, άλλον δρόμο κι άλλον τρόπο βρήκαν να διακινούνται.
Κι έτσι, βουβό μνημείο έμεινε στου καιρού το μουσείο.
Μονάχα η βουή ή η σιωπή του ποταμού, κυλώντας κόντρα στης μοναξιάς της τους στεναγμούς,
ταράζει μνήμες που θέλουν να σκουριάσουν..
Πόσων επιστροφών χαρές ξενητεμένων συμμερίστηκε..
Μα τώρα οι λύπες κι οι χαρές, άλλον δρόμο κι άλλον τρόπο βρήκαν να διακινούνται.
Κι έτσι, βουβό μνημείο έμεινε στου καιρού το μουσείο.
Μονάχα η βουή ή η σιωπή του ποταμού, κυλώντας κόντρα στης μοναξιάς της τους στεναγμούς,
ταράζει μνήμες που θέλουν να σκουριάσουν..
Πολύ ωραίο!
ΑπάντησηΔιαγραφή