Αθήνα 5-5-2015
Εάν θα ρίχναμε μια γέφυρα στο κοντινό παρελθόν (25-11-2009)*1, στο ίδιο κτίριο, σε άλλη αίθουσα, με τον ίδιο πρόλογο περί Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και με το ίδιο θέμα «εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών», θα διαπιστώναμε ότι επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια.
Με τη διαφορά ότι σήμερα, η επιχειρηματολογία υπέρ των Ευρωπαϊκών Δράσεων, υπέρ της αποτελεσματικότητας των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων κ.λ.π έχουν καταρρεύσει.
Οι επισημάνσεις, οι προβλέψεις και κυρίως η κριτική που ασκούσε το Ριζοσπαστικό Φεμινιστικό Κίνημα της Ελλάδας δικαιώνονται.
Ποιοι και ποιες διαφωνούν ότι για την «εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών»:
· Οι αναφορές ή οι εκθέσεις συντάσσονται με στείρο ακαδημαϊσμό, οι μηχανισμοί υλοποίησης των «δράσεων» είναι τεχνο-γραφειοκρατικοί και αρκούντως πατριαρχικοί.
· Οι Γυναίκες της βάσης, οι Γυναίκες της επαρχίας δεν αφουγκράζονται όσα γίνονται γι αυτές – χωρίς αυτές, αγνοούν τα δικαιώματά τους.
· Τις γυναίκες τις εξουθενώνει και τις απογοητεύει ,η τακτική των συγκυβερνήσεων να ψηφίζουν Διεθνείς Συμβάσεις ή Πρωτόκολλα ή να ενσωματώνουν Ευρωπαϊκές Οδηγίες στο Εθνικό Δίκαιο, και ταυτόχρονα να μην εφαρμόζονται.
· Ενώ το Εθνικό Πρόγραμμα για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών (2009-2013) και το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ουσιαστική Ισότητα των Φύλων (2010-2013 )έχουν εκπνεύσει, η αξιολόγηση και τα αποτελέσματά τους βρίσκονται στις καλένδες.
Ποιοι και ποιες διαφωνούν ότι :
· Η έλλειψη στατιστικών στοιχείων σχετικά με την κατάσταση θυμάτων ενδοοικογενειακής και σεξουαλικής βίας, με ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά, είναι σκόπιμη.
· Οι συγκυβερνήσεις προφασιζόμενες την οικονομική κρίση και τους δημοσιονομικούς περιορισμούς αποδόμησαν τις κοινωνικές υπηρεσίες, ιδιωτικά συμφέροντα και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις λυμαίνονται την «πρόνοια».
Ποιες διαφωνούν ότι :
· η φτώχεια και η ανέχεια αποθαρρύνουν τις γυναίκες να διεκδικούν, ακόμα και να υπερασπίζονται τη σωματική τους ακεραιότητα;
Η θεωρητική και επιστημονική ανάλυση του φαινομένου «της βίας κατά των γυναικών», έχει αρκετά αναπτυχθεί, αξίζει όμως να σημειώσουμε, ότι η συστημική αιτία του φαινομένου δεν μπορεί πια να κρυφτεί.
Η βία κατά των γυναικών είναι γέννημα ενός συγκεκριμένου ιστορικοπολιτικού πλαισίου, που χαρακτηρίζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι κοινωνίες που έχουν διαμορφωθεί ταξικά και πατριαρχικά στηρίζονται στη βία.
Η βία κατά των γυναικών δεν είναι ένα τυχαίο περιστατικό ή μια κακοτυχία. Είναι δομικό χαρακτηριστικό της ταξικής και πατριαρχικής μας κοινωνίας.
Η εμπειρία των Ελληνίδων είναι χρήσιμη στο Διεθνές Ριζοσπαστικό Φεμινιστικό Κίνημα. Χρήσιμη σε ότι αφορά στις Ευρωπαϊκές πολιτικές, αλλά και κυρίως oι συναγωνίστριες μας ρωτούν και μας ζητούν να περιγράψουμε τι σημαίνει ανεργία, φτώχεια, πατριαρχία στις «νέες» συνθήκες, των σύγχρονων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, του ΔΝΤ κ.λ.π.. .
Μας βλέπουν ως πειραματόζωα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των σοσιαλαφιλελεύθερων προθέσεων και πρακτικών.
Οι Γυναίκες δεν περιμένουμε την «άλλη» κοινωνία, δεν ελπίζουμε σε άλλη ζωή, ζητούμε απαντήσεις σήμερα και ονειρευόμαστε, αγωνιζόμενες, την απελευθερωμένη κοινωνία, απαλλαγμένη από ταξική και πατριαρχική εκμετάλλευση.
Οι προτάσεις που σας καταθέτουμε, ζητάμε να υιοθετηθούν ατομικά από βουλεύτρια ή βουλευτή και να κατατεθούν ως ερώτηση στους αρμόδιους θεσμούς.
· Για να μπει επιτέλους ένα τέλος στην αδιέξοδη πολιτική των προγραμμάτων μέσω ΕΣΠΑ, η βία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από δημόσιο φορέα με σταθερή χρηματοδότηση.
Ως αρχή το 1% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος είναι μια καλή «μαγιά».
· Για τα ζητήματα της πληροφόρησης, ευαισθητοποίησης να ενεργοποιηθούν όλοι οι μηχανισμοί σχολεία, ΕΡΤ κ.λπ.
Το σημαντικότερο είναι η ενεργοποίηση των ίδιων των γυναικών. Οι κλειστές αίθουσες δεν αποδίδουν.
· Να ανοίξει το κτίριο της Παλιάς Βουλής και να δοθεί στις γυναίκες. Με ανοικτές διαδικασίες να λειτουργήσει το κοινοβούλιο των γυναικών, το οποίο θα ελέγχει την εξουσία, θα βουλεύεται και θα καταθέτει προτάσεις. Εργάτριες, αγρότισσες, νέες, όλες οι αποκλεισμένες θα πρέπει κάποτε άμεσα, χωρίς διαμεσολάβηση, να μιλήσουν.
Μετανάστριες και πρόσφυγες να μιλήσουν οι ίδιες για το μακρύ δρόμο τους μέχρι να φθάσουν στη χώρα μας αναζητώντας «ασφάλεια».
Ταπεινωμένες, διακινούνται υπό εκβιαστικές συνθήκες, εντός και εκτός συνόρων, ο δρόμος μακρύς με κακουχίες, παρενοχλήσεις, κακοποιήσεις, βιασμούς.
Οι γυναίκες στο προσφυγικό καταυλισμό του Λαυρίου απαιτούν τα αυτονόητα, ζητούν να εφαρμοστούν οι Διεθνείς συνθήκες, ζητούν προστασία και αρωγή για να σταθούν στα πόδια τους, να ζήσουν, καταγγέλλουν ότι το κτίριο είναι ακατάλληλο. Σας παραθέτω τα λόγια που ακούσαμε την 8η Μάρτη του 2015, σε εκδήλωση μέσα στον καταυλισμό.
Γυναίκα Πρόσφυγας : «Ξέρετε και σεις πολύ καλά, ότι αν δεν υπήρχε ο πόλεμος δεν θα ερχόμασταν εδώ, αναγκαστήκαμε, ήρθαμε, φτάσαμε σ” αυτή τη χώρα. ….
το ποιό σημαντικό είναι να γνωρίζετε ότι εμείς δεν θα μείνουμε εδώ, επειδή δεν μπορούμε να προσφέρουμε κάτι στα παιδιά μας.
Πρέπει να γνωρίζουμε πια κι εμείς που ανήκουμε και που θα μείνουμε. Για να γίνει αυτό πρέπει να φτιάξουν τα χαρτιά μας και να διορθώσουν τα προβλήματα που υπάρχουν μέσα σ” αυτόν το χώρο.
Μέσα στο κέντρο έχουμε προβλήματα, ας πούμε, το φαγητό δεν είναι καλό. Εδώ και δύο μήνες δεν έχουμε δώσει γάλα στα παιδιά. Πάνες για τα μικρά παιδιά, δεν έχουμε κάτι να τα τυλίξουμε, σερβιέτες για τις γυναίκες και σαμπουάν και είδη καθαριότητας, δεν έχουμε. Το φαγητό είναι πρόβλημα, εδώ και ένα μήνα μόνο όσπρια δίνουνε, ούτε γιαούρτι, ούτε αυγό, ούτε γάλα, μόνο όσπρια. Τα παιδιά μας το πρωί πάνε σχολείο και δεν ξέρουμε τι να τους βάλουμε για φαγητό. Παλιά στο σχολείο δίνανε στα παιδιά τυρόπιτες, διάφορα τέτοια, τώρα ούτε στο σχολείο, επειδή δεν έχουν χρήματα δεν δίνουνε, κι έτσι αντιμετωπίζουμε πρόβλημα και με το σχολείο των παιδιών.»
Ελπίζουμε, ότι η έκκληση των Γυναικών προσφύγων θα βρει ευήκοα ώτα εντός και εκτός αιθούσης.
Τελειώνοντας, καταθέτουμε την πρόταση να καταργηθεί ο ισχύον πορνικός νόμος, που ισχύει στην Ελλάδα.
· Η Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου πρέπει να σπεύσει να εισηγηθεί και να πιέσει για την κατάργηση του πορνικού νόμου.
Η αντιμετώπιση της πορνείας ως νόμιμης «σεξουαλικής εργασίας», η αποποινικοποίηση της βιομηχανίας του σεξ, η νομιμοποίηση της μαστροπείας αυξάνουν τη βία και την εκμετάλλευση
Η συγκυβέρνηση, ελπίζουμε ότι μπορεί να νομοθετήσει πριν της επιβληθεί «ενσωμάτωση οδηγίας» από τους θεσμούς.
Οι καιροί ου μενετοί.
Με τη διαφορά ότι σήμερα, η επιχειρηματολογία υπέρ των Ευρωπαϊκών Δράσεων, υπέρ της αποτελεσματικότητας των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων κ.λ.π έχουν καταρρεύσει.
Οι επισημάνσεις, οι προβλέψεις και κυρίως η κριτική που ασκούσε το Ριζοσπαστικό Φεμινιστικό Κίνημα της Ελλάδας δικαιώνονται.
Ποιοι και ποιες διαφωνούν ότι για την «εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών»:
· Οι αναφορές ή οι εκθέσεις συντάσσονται με στείρο ακαδημαϊσμό, οι μηχανισμοί υλοποίησης των «δράσεων» είναι τεχνο-γραφειοκρατικοί και αρκούντως πατριαρχικοί.
· Οι Γυναίκες της βάσης, οι Γυναίκες της επαρχίας δεν αφουγκράζονται όσα γίνονται γι αυτές – χωρίς αυτές, αγνοούν τα δικαιώματά τους.
· Τις γυναίκες τις εξουθενώνει και τις απογοητεύει ,η τακτική των συγκυβερνήσεων να ψηφίζουν Διεθνείς Συμβάσεις ή Πρωτόκολλα ή να ενσωματώνουν Ευρωπαϊκές Οδηγίες στο Εθνικό Δίκαιο, και ταυτόχρονα να μην εφαρμόζονται.
· Ενώ το Εθνικό Πρόγραμμα για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών (2009-2013) και το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ουσιαστική Ισότητα των Φύλων (2010-2013 )έχουν εκπνεύσει, η αξιολόγηση και τα αποτελέσματά τους βρίσκονται στις καλένδες.
Ποιοι και ποιες διαφωνούν ότι :
· Η έλλειψη στατιστικών στοιχείων σχετικά με την κατάσταση θυμάτων ενδοοικογενειακής και σεξουαλικής βίας, με ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά, είναι σκόπιμη.
· Οι συγκυβερνήσεις προφασιζόμενες την οικονομική κρίση και τους δημοσιονομικούς περιορισμούς αποδόμησαν τις κοινωνικές υπηρεσίες, ιδιωτικά συμφέροντα και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις λυμαίνονται την «πρόνοια».
Ποιες διαφωνούν ότι :
· η φτώχεια και η ανέχεια αποθαρρύνουν τις γυναίκες να διεκδικούν, ακόμα και να υπερασπίζονται τη σωματική τους ακεραιότητα;
Η θεωρητική και επιστημονική ανάλυση του φαινομένου «της βίας κατά των γυναικών», έχει αρκετά αναπτυχθεί, αξίζει όμως να σημειώσουμε, ότι η συστημική αιτία του φαινομένου δεν μπορεί πια να κρυφτεί.
Η βία κατά των γυναικών είναι γέννημα ενός συγκεκριμένου ιστορικοπολιτικού πλαισίου, που χαρακτηρίζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι κοινωνίες που έχουν διαμορφωθεί ταξικά και πατριαρχικά στηρίζονται στη βία.
Η βία κατά των γυναικών δεν είναι ένα τυχαίο περιστατικό ή μια κακοτυχία. Είναι δομικό χαρακτηριστικό της ταξικής και πατριαρχικής μας κοινωνίας.
Η εμπειρία των Ελληνίδων είναι χρήσιμη στο Διεθνές Ριζοσπαστικό Φεμινιστικό Κίνημα. Χρήσιμη σε ότι αφορά στις Ευρωπαϊκές πολιτικές, αλλά και κυρίως oι συναγωνίστριες μας ρωτούν και μας ζητούν να περιγράψουμε τι σημαίνει ανεργία, φτώχεια, πατριαρχία στις «νέες» συνθήκες, των σύγχρονων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, του ΔΝΤ κ.λ.π.. .
Μας βλέπουν ως πειραματόζωα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των σοσιαλαφιλελεύθερων προθέσεων και πρακτικών.
Οι Γυναίκες δεν περιμένουμε την «άλλη» κοινωνία, δεν ελπίζουμε σε άλλη ζωή, ζητούμε απαντήσεις σήμερα και ονειρευόμαστε, αγωνιζόμενες, την απελευθερωμένη κοινωνία, απαλλαγμένη από ταξική και πατριαρχική εκμετάλλευση.
Οι προτάσεις που σας καταθέτουμε, ζητάμε να υιοθετηθούν ατομικά από βουλεύτρια ή βουλευτή και να κατατεθούν ως ερώτηση στους αρμόδιους θεσμούς.
· Για να μπει επιτέλους ένα τέλος στην αδιέξοδη πολιτική των προγραμμάτων μέσω ΕΣΠΑ, η βία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από δημόσιο φορέα με σταθερή χρηματοδότηση.
Ως αρχή το 1% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος είναι μια καλή «μαγιά».
· Για τα ζητήματα της πληροφόρησης, ευαισθητοποίησης να ενεργοποιηθούν όλοι οι μηχανισμοί σχολεία, ΕΡΤ κ.λπ.
Το σημαντικότερο είναι η ενεργοποίηση των ίδιων των γυναικών. Οι κλειστές αίθουσες δεν αποδίδουν.
· Να ανοίξει το κτίριο της Παλιάς Βουλής και να δοθεί στις γυναίκες. Με ανοικτές διαδικασίες να λειτουργήσει το κοινοβούλιο των γυναικών, το οποίο θα ελέγχει την εξουσία, θα βουλεύεται και θα καταθέτει προτάσεις. Εργάτριες, αγρότισσες, νέες, όλες οι αποκλεισμένες θα πρέπει κάποτε άμεσα, χωρίς διαμεσολάβηση, να μιλήσουν.
Μετανάστριες και πρόσφυγες να μιλήσουν οι ίδιες για το μακρύ δρόμο τους μέχρι να φθάσουν στη χώρα μας αναζητώντας «ασφάλεια».
Ταπεινωμένες, διακινούνται υπό εκβιαστικές συνθήκες, εντός και εκτός συνόρων, ο δρόμος μακρύς με κακουχίες, παρενοχλήσεις, κακοποιήσεις, βιασμούς.
Οι γυναίκες στο προσφυγικό καταυλισμό του Λαυρίου απαιτούν τα αυτονόητα, ζητούν να εφαρμοστούν οι Διεθνείς συνθήκες, ζητούν προστασία και αρωγή για να σταθούν στα πόδια τους, να ζήσουν, καταγγέλλουν ότι το κτίριο είναι ακατάλληλο. Σας παραθέτω τα λόγια που ακούσαμε την 8η Μάρτη του 2015, σε εκδήλωση μέσα στον καταυλισμό.
Γυναίκα Πρόσφυγας : «Ξέρετε και σεις πολύ καλά, ότι αν δεν υπήρχε ο πόλεμος δεν θα ερχόμασταν εδώ, αναγκαστήκαμε, ήρθαμε, φτάσαμε σ” αυτή τη χώρα. ….
το ποιό σημαντικό είναι να γνωρίζετε ότι εμείς δεν θα μείνουμε εδώ, επειδή δεν μπορούμε να προσφέρουμε κάτι στα παιδιά μας.
Πρέπει να γνωρίζουμε πια κι εμείς που ανήκουμε και που θα μείνουμε. Για να γίνει αυτό πρέπει να φτιάξουν τα χαρτιά μας και να διορθώσουν τα προβλήματα που υπάρχουν μέσα σ” αυτόν το χώρο.
Μέσα στο κέντρο έχουμε προβλήματα, ας πούμε, το φαγητό δεν είναι καλό. Εδώ και δύο μήνες δεν έχουμε δώσει γάλα στα παιδιά. Πάνες για τα μικρά παιδιά, δεν έχουμε κάτι να τα τυλίξουμε, σερβιέτες για τις γυναίκες και σαμπουάν και είδη καθαριότητας, δεν έχουμε. Το φαγητό είναι πρόβλημα, εδώ και ένα μήνα μόνο όσπρια δίνουνε, ούτε γιαούρτι, ούτε αυγό, ούτε γάλα, μόνο όσπρια. Τα παιδιά μας το πρωί πάνε σχολείο και δεν ξέρουμε τι να τους βάλουμε για φαγητό. Παλιά στο σχολείο δίνανε στα παιδιά τυρόπιτες, διάφορα τέτοια, τώρα ούτε στο σχολείο, επειδή δεν έχουν χρήματα δεν δίνουνε, κι έτσι αντιμετωπίζουμε πρόβλημα και με το σχολείο των παιδιών.»
Ελπίζουμε, ότι η έκκληση των Γυναικών προσφύγων θα βρει ευήκοα ώτα εντός και εκτός αιθούσης.
Τελειώνοντας, καταθέτουμε την πρόταση να καταργηθεί ο ισχύον πορνικός νόμος, που ισχύει στην Ελλάδα.
· Η Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου πρέπει να σπεύσει να εισηγηθεί και να πιέσει για την κατάργηση του πορνικού νόμου.
Η αντιμετώπιση της πορνείας ως νόμιμης «σεξουαλικής εργασίας», η αποποινικοποίηση της βιομηχανίας του σεξ, η νομιμοποίηση της μαστροπείας αυξάνουν τη βία και την εκμετάλλευση
Η συγκυβέρνηση, ελπίζουμε ότι μπορεί να νομοθετήσει πριν της επιβληθεί «ενσωμάτωση οδηγίας» από τους θεσμούς.
Οι καιροί ου μενετοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.