Όταν το 1995 μετέφερα από την Θεσσαλονίκη την κουκλοθεατρική μου παράσταση «Το παιδί του Ψαρά» και τη δίδαξα στα μέλη της Πολιτιστικής Εταιρίας Εκπ/κών Ν. Κιλκίς, δεν περίμενα την επιτυχία του, ούτε καν την εισπρακτική ( μόνο με 5 δρχ. εισιτήριο έβγαλε δύο εκατομμύρια δραχμές…. Ναι.. 2.000.000 δρχ.), ούτε την αποδοχή και τον ενθουσιασμό όλων των παιδιών, δασκάλων αλλά και των γονέων του νομού μας.
Έτσι έπεσε ο πρώτος κουκλοθεατρικός σπόρος στο Κιλκίς και φύτρωσε όχι μόνο στις καρδιές των παιδιών αλλά και των εκπ/κών της Πολιτιστικής Εταιρίας που πρωτογνώρισαν τις ικανότητές τους και τις ανέπτυξαν με την πάροδο του χρόνου και με τα πολλά κουκλοθεατρικά έργα που έπαιξαν. Κυρίως αγάπησαν το κουκλοθέατρο εφ’ όσον το λάτρευαν τα παιδιά.
Και όταν το 1997, επιστρέφοντας ενθουσιασμένη από το διετές φεστιβάλ του Charleville-Mezieres, έγραψα ένα κείμενο στις εφημερίδες με θέμα «Ε!!! και να ‘χαμε ένα φεστιβάλ κουκλοθέατρου στο Κιλκίς» έπεσε ο σπόρος του φεστιβάλ που καλλιεργήθηκε στο μυαλό του τότε αντιδημάρχου Πολιτισμού Χρήστου Σπίγκου, και με τη σύμφωνη γνώμη του Δημάρχου Δημητρίου Τερζίδη και της δημοτικής αρχής, γεννήθηκε το 1999, το 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου και Παντομίμας του Κιλκίς, με τη βοήθεια και την καλλιτεχνική διεύθυνση του Χουάνχο Κοράλες και του επιτελείου του.
Έτσι έπεσε ο πρώτος κουκλοθεατρικός σπόρος στο Κιλκίς και φύτρωσε όχι μόνο στις καρδιές των παιδιών αλλά και των εκπ/κών της Πολιτιστικής Εταιρίας που πρωτογνώρισαν τις ικανότητές τους και τις ανέπτυξαν με την πάροδο του χρόνου και με τα πολλά κουκλοθεατρικά έργα που έπαιξαν. Κυρίως αγάπησαν το κουκλοθέατρο εφ’ όσον το λάτρευαν τα παιδιά.
Και όταν το 1997, επιστρέφοντας ενθουσιασμένη από το διετές φεστιβάλ του Charleville-Mezieres, έγραψα ένα κείμενο στις εφημερίδες με θέμα «Ε!!! και να ‘χαμε ένα φεστιβάλ κουκλοθέατρου στο Κιλκίς» έπεσε ο σπόρος του φεστιβάλ που καλλιεργήθηκε στο μυαλό του τότε αντιδημάρχου Πολιτισμού Χρήστου Σπίγκου, και με τη σύμφωνη γνώμη του Δημάρχου Δημητρίου Τερζίδη και της δημοτικής αρχής, γεννήθηκε το 1999, το 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου και Παντομίμας του Κιλκίς, με τη βοήθεια και την καλλιτεχνική διεύθυνση του Χουάνχο Κοράλες και του επιτελείου του.
Σαν νεογέννητο έκανε δειλά τα πρώτα του βήματα, αλλά σιγά-σιγά εξελίχθηκε σ’ ένα πολύ καλό φεστιβάλ, που μέσα σε 17 χρόνια, μέσα από πανέμορφες και ευφάνταστες παραστάσεις, μας χάρισε μαγευτικές στιγμές ονείρου, γέλιου και φαντασίας, χαράς και ψυχικής ανάτασης, στον όμορφο χώρο του Συνεδριακού Κέντρου του Δήμου Κιλκίς, αλλά και σε πλατείες, δρόμους, βιβλιοθήκες, κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους, σχολεία κλπ. Στην αρχή εντάχθηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού και τα τελευταία χρόνια στο Ε.Σ.Π.Α . πάντοτε με την συμπαράσταση του Γερμανικού, Γαλλικού και Ιταλικού Ινστιτούτου Θες/νίκης.
Παρόμοια δειλά βήματα στο χώρο του κουκλοθέατρου έκανε στην αρχή και η Πολιτιστική Εταιρία Εκπαιδευτικών με δεύτερο έργο πριν το φεστιβάλ « Το Όνειρο του Σκιάχτρου» και στη συνέχεια με πολλά άλλα έργα, ενώ δε δίστασε να πειραματισθεί με φοβερή επιτυχία και με το μαύρο θέατρο..
Η Πολιτιστική Εταιρία Εκπ/κων όλα αυτά τα 17 χρόνια συνεργάστηκε και στήριξε το φεστιβάλ, συμμετείχε με τρία έργα της {Μέσα στο Νερό Δασκάλα, Πινόκιο και το Μαγικό Λυχνάρι}, ενώ αρκετά μέλη της και κυρίως η Παρέσσα Πολυχρονίδου συμμετείχαν στην οργανωτική επιτροπή του Φεστιβάλ, σε εργαστήρια στα σχολεία, στην διακόσμηση βιτρινών και στην διοργάνωση των διαγωνιστικών παιχνιδιών, με συμμετοχές σε εργαστήρια και ημερίδες. Τα δύο τελευταία χρόνια η Πολιτιστική Εταιρία προσφέρει αφιλοκερδώς τους ευρύχωρους και κατάλληλους χώρους της στο φεστιβάλ για την διοργάνωση παράλληλων εκδηλώσεων, όπως σεμινάρια και εργαστήρια.
Και φέτος, μετά την πρόταση του δήμου Κιλκίς, παροτρύνει και βοηθάει τα Δημοτικά Σχολεία και τα Νηπιαγωγεία, να πάρουν μέρος στο Φεστιβάλ με μικρές κουκλοθεατρικές παραστάσεις. Και έτσι, οι ως τώρα θεατές, γίνονται ενεργοί κουκλοπαίκτες. Τι πιο εποικοδομητικό!
Αυτό συνετέλεσε καθοριστικά στην απόφαση μου να προσφέρω την συλλογή μου, με πάνω από 250 χειροποίητες κούκλες και με πολλά βιβλία κουκλοθέατρου, στην Πολιτιστική Εταιρία, για να στηθεί μια κουκλοθήκη και μια βιβλιοθήκη, η οποία θα λειτουργεί σα δανειστική, για την μελλοντική συμμετοχή των μαθητών στο φεστιβάλ.
Όλα καλά, πολύ καλά…. ως εδώ….
Και λοιπόν ; Δηλαδή…. αυτό ήταν…. Δεν έχει παραπέρα ;
Το φεστιβάλ τελειώνει ; σταματάει; κλείνει την αυλαία του;
Κι οι υποσχέσεις του νέου Δημάρχου, στην εναρκτήρια παράσταση του 16ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου και Παντομίμας, ότι, το φεστιβάλ θα συνεχιστεί, ήταν μόνο για να κερδίσει τις εντυπώσεις της στιγμής; Είναι το τελευταίο το φετινό Φεστιβάλ;
Τι κι αν δε μπορούν να κλάψουν με δάκρυα οι αποθηκευμένες όμορφες κούκλες…. γιατί…. μπορεί να μην ανοίξει ξανά η αυλαία…. Το παράπονο θα ξεχειλίσει από τα μάτια των παιδιών, θα τους μείνει η απογοήτευση κι η πίκρα… γιατί να τελειώσει έτσι άδοξα το όνειρο, η χαρά, η ανυπομονησία ότι με την έναρξη της σχολικής χρονιάς κάτι όμορφο τα περιμένει, κάτι μαγικό και παραμυθένιο. Κι ήταν το φεστιβάλ κουκλοθέατρου και παντομίμας ότι ομορφότερο και καλλιτεχνικότερο είχε να δείξει το Κιλκίς, από τότε που το θυμόμαστε.
Η χαρά ξεχείλιζε στους δρόμους, η πόλις γέμιζε χρώμα με τις αφίσες, τις παράλληλες εκδηλώσεις, τις στολισμένες βιτρίνες, γέμιζε διαφορετικές φωνές και γλώσσες κουκλοπαικτών και θεατών, γέμιζε φωνές παιδιών, που σε ατέλειωτες σειρές, από το σχολείο ως το θέατρο τιτίβιζαν στους δρόμους με την αναμονή μιας παράστασης και μετά με τις θαυμαστές εντυπώσεις και τις κούκλες να παιχνιδίζουν μεσ’ τα μάτια τους.
Αλήθεια, πόσοι γνώριζαν το Κιλκίς πριν από το φεστιβάλ, άσε που μερικοί αγεωγράφητοι το τοποθετούσαν στη Βουλγαρία.
Πώς αλλιώς θα ακουγόταν το όνομα του Κιλκίς στην Ευρώπη και σ’ όλη την Ελλάδα; Πόσοι θα έψαχναν στον χάρτη που είναι αυτή η μικρή κουκίδα που λέγεται Κιλκίς, από την Κίνα και την Αργεντινή, από την Αυστραλία ως την Αλάσκα, από το Καζακστάν ως την Κορέα; Ξεπέρασε σε επισκεψιμότητα όλα τα φεστιβάλ των Βαλκανίων, έκανε να ζηλέψουν πολλές ελληνικές πόλεις, παρότρυνε τους νέους κουκλοπαίκτες απ’ όλη την Ελλάδα να συμμετάσχουν στο διαγωνιστικό μέρος του φεστιβάλ, συγκίνησε ανθρώπους όλων των ηλικιών, χάρισε στην πόλη μια απρόσμενη τουριστική κίνηση και μια καλλιτεχνική διάσταση που της έλειπε, μια ενεργοποίηση τοπικών φορέων για συμμετοχή στα δρώμενα και μια ικανοποίηση ότι το Κιλκίς μπορεί να είναι μπροστά σε κάποιες μορφές τέχνης πρωτόγνωρες στη Βόρεια Ελλάδα.
Ποιός θα ζυγίζει τα αρνητικά από το τέλος μιας τόσο μακρόχρονης επιτυχίας; Με τί χέρι και με τί καρδιά να κλείσει κανείς την αυλαία οριστικά σε μια τόσο πετυχημένη…. παράσταση; Μήπως πρέπει οι ιθύνοντες να το σκεφθούν πολύ καλά, πριν γράψουν τη λέξη τέλος, να προσπαθήσουν να βρουν μια λύση. Ας εξετάσουν, με ευνοϊκή διάθεση, την πρόταση που έγινε ήδη από τον δημοσιογράφο Π. Φλωρίδη, «να γίνει διετές το φεστιβάλ, έστω και μόνο ελληνικής εμβέλειας». Γιατί σύμφωνα με τα γραφόμενα του δημοσιογράφου Γ. Περπερίδη, για το ίδιο θέμα, «σε μια εποχή που κυριαρχεί το γκρίζο, οι ιθύνοντες οφείλουν να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να μη χαθεί ότι χαρούμενο μας έχει απομείνει».
Και μη ξεχνάμε ότι το κατ’ εξοχήν κοινό του κουκλοθέατρου είναι τα παιδιά. Ας μελετήσουν οι ιθύνοντες αυτό το κοινό, όχι επιστημονικά, αλλά μέσα από την καρδιά τους. Ας προσπαθήσουν να νοιώσουν την ευαισθησία του, τις προσδοκίες του και το θαύμα της επικοινωνίας θα αρχίσει να ρέει μεταξύ τους. Μια επικοινωνία που θα τους φέρει πιο κοντά και θα τους διασκεδάσει.
Ας μην αφήσουν να πέσει η οριστική αυλαία του κουκλοθέατρου, ας μην αφήσουν να σβήσουν για πάντα τα τελευταία χειροκροτήματα, ας κρατήσουν ζωντανό το όνειρο και το παραμύθι.
Το οφείλουν στο Κιλκίς, στους ανθρώπους του, στα παιδιά του. Στο μέλλον του!!!!
Η Θεοδοσία Σβολάκη-Μπάντζου είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Πολιτιστικής Εταιρίας Εκπαιδευτικών Ν. Κιλκίς, Κουκλοπαίκτρια εδώ και πενήντα χρόνια και τα τελευταία είκοσι, Σκηνοθέτης της Παιδικής σκηνής της Πολιτιστικής Εταιρίας Εκπ/κων ν. Κιλκίς.
Παρόμοια δειλά βήματα στο χώρο του κουκλοθέατρου έκανε στην αρχή και η Πολιτιστική Εταιρία Εκπαιδευτικών με δεύτερο έργο πριν το φεστιβάλ « Το Όνειρο του Σκιάχτρου» και στη συνέχεια με πολλά άλλα έργα, ενώ δε δίστασε να πειραματισθεί με φοβερή επιτυχία και με το μαύρο θέατρο..
Η Πολιτιστική Εταιρία Εκπ/κων όλα αυτά τα 17 χρόνια συνεργάστηκε και στήριξε το φεστιβάλ, συμμετείχε με τρία έργα της {Μέσα στο Νερό Δασκάλα, Πινόκιο και το Μαγικό Λυχνάρι}, ενώ αρκετά μέλη της και κυρίως η Παρέσσα Πολυχρονίδου συμμετείχαν στην οργανωτική επιτροπή του Φεστιβάλ, σε εργαστήρια στα σχολεία, στην διακόσμηση βιτρινών και στην διοργάνωση των διαγωνιστικών παιχνιδιών, με συμμετοχές σε εργαστήρια και ημερίδες. Τα δύο τελευταία χρόνια η Πολιτιστική Εταιρία προσφέρει αφιλοκερδώς τους ευρύχωρους και κατάλληλους χώρους της στο φεστιβάλ για την διοργάνωση παράλληλων εκδηλώσεων, όπως σεμινάρια και εργαστήρια.
Και φέτος, μετά την πρόταση του δήμου Κιλκίς, παροτρύνει και βοηθάει τα Δημοτικά Σχολεία και τα Νηπιαγωγεία, να πάρουν μέρος στο Φεστιβάλ με μικρές κουκλοθεατρικές παραστάσεις. Και έτσι, οι ως τώρα θεατές, γίνονται ενεργοί κουκλοπαίκτες. Τι πιο εποικοδομητικό!
Αυτό συνετέλεσε καθοριστικά στην απόφαση μου να προσφέρω την συλλογή μου, με πάνω από 250 χειροποίητες κούκλες και με πολλά βιβλία κουκλοθέατρου, στην Πολιτιστική Εταιρία, για να στηθεί μια κουκλοθήκη και μια βιβλιοθήκη, η οποία θα λειτουργεί σα δανειστική, για την μελλοντική συμμετοχή των μαθητών στο φεστιβάλ.
Όλα καλά, πολύ καλά…. ως εδώ….
Και λοιπόν ; Δηλαδή…. αυτό ήταν…. Δεν έχει παραπέρα ;
Το φεστιβάλ τελειώνει ; σταματάει; κλείνει την αυλαία του;
Κι οι υποσχέσεις του νέου Δημάρχου, στην εναρκτήρια παράσταση του 16ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου και Παντομίμας, ότι, το φεστιβάλ θα συνεχιστεί, ήταν μόνο για να κερδίσει τις εντυπώσεις της στιγμής; Είναι το τελευταίο το φετινό Φεστιβάλ;
Τι κι αν δε μπορούν να κλάψουν με δάκρυα οι αποθηκευμένες όμορφες κούκλες…. γιατί…. μπορεί να μην ανοίξει ξανά η αυλαία…. Το παράπονο θα ξεχειλίσει από τα μάτια των παιδιών, θα τους μείνει η απογοήτευση κι η πίκρα… γιατί να τελειώσει έτσι άδοξα το όνειρο, η χαρά, η ανυπομονησία ότι με την έναρξη της σχολικής χρονιάς κάτι όμορφο τα περιμένει, κάτι μαγικό και παραμυθένιο. Κι ήταν το φεστιβάλ κουκλοθέατρου και παντομίμας ότι ομορφότερο και καλλιτεχνικότερο είχε να δείξει το Κιλκίς, από τότε που το θυμόμαστε.
Η χαρά ξεχείλιζε στους δρόμους, η πόλις γέμιζε χρώμα με τις αφίσες, τις παράλληλες εκδηλώσεις, τις στολισμένες βιτρίνες, γέμιζε διαφορετικές φωνές και γλώσσες κουκλοπαικτών και θεατών, γέμιζε φωνές παιδιών, που σε ατέλειωτες σειρές, από το σχολείο ως το θέατρο τιτίβιζαν στους δρόμους με την αναμονή μιας παράστασης και μετά με τις θαυμαστές εντυπώσεις και τις κούκλες να παιχνιδίζουν μεσ’ τα μάτια τους.
Αλήθεια, πόσοι γνώριζαν το Κιλκίς πριν από το φεστιβάλ, άσε που μερικοί αγεωγράφητοι το τοποθετούσαν στη Βουλγαρία.
Πώς αλλιώς θα ακουγόταν το όνομα του Κιλκίς στην Ευρώπη και σ’ όλη την Ελλάδα; Πόσοι θα έψαχναν στον χάρτη που είναι αυτή η μικρή κουκίδα που λέγεται Κιλκίς, από την Κίνα και την Αργεντινή, από την Αυστραλία ως την Αλάσκα, από το Καζακστάν ως την Κορέα; Ξεπέρασε σε επισκεψιμότητα όλα τα φεστιβάλ των Βαλκανίων, έκανε να ζηλέψουν πολλές ελληνικές πόλεις, παρότρυνε τους νέους κουκλοπαίκτες απ’ όλη την Ελλάδα να συμμετάσχουν στο διαγωνιστικό μέρος του φεστιβάλ, συγκίνησε ανθρώπους όλων των ηλικιών, χάρισε στην πόλη μια απρόσμενη τουριστική κίνηση και μια καλλιτεχνική διάσταση που της έλειπε, μια ενεργοποίηση τοπικών φορέων για συμμετοχή στα δρώμενα και μια ικανοποίηση ότι το Κιλκίς μπορεί να είναι μπροστά σε κάποιες μορφές τέχνης πρωτόγνωρες στη Βόρεια Ελλάδα.
Ποιός θα ζυγίζει τα αρνητικά από το τέλος μιας τόσο μακρόχρονης επιτυχίας; Με τί χέρι και με τί καρδιά να κλείσει κανείς την αυλαία οριστικά σε μια τόσο πετυχημένη…. παράσταση; Μήπως πρέπει οι ιθύνοντες να το σκεφθούν πολύ καλά, πριν γράψουν τη λέξη τέλος, να προσπαθήσουν να βρουν μια λύση. Ας εξετάσουν, με ευνοϊκή διάθεση, την πρόταση που έγινε ήδη από τον δημοσιογράφο Π. Φλωρίδη, «να γίνει διετές το φεστιβάλ, έστω και μόνο ελληνικής εμβέλειας». Γιατί σύμφωνα με τα γραφόμενα του δημοσιογράφου Γ. Περπερίδη, για το ίδιο θέμα, «σε μια εποχή που κυριαρχεί το γκρίζο, οι ιθύνοντες οφείλουν να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να μη χαθεί ότι χαρούμενο μας έχει απομείνει».
Και μη ξεχνάμε ότι το κατ’ εξοχήν κοινό του κουκλοθέατρου είναι τα παιδιά. Ας μελετήσουν οι ιθύνοντες αυτό το κοινό, όχι επιστημονικά, αλλά μέσα από την καρδιά τους. Ας προσπαθήσουν να νοιώσουν την ευαισθησία του, τις προσδοκίες του και το θαύμα της επικοινωνίας θα αρχίσει να ρέει μεταξύ τους. Μια επικοινωνία που θα τους φέρει πιο κοντά και θα τους διασκεδάσει.
Ας μην αφήσουν να πέσει η οριστική αυλαία του κουκλοθέατρου, ας μην αφήσουν να σβήσουν για πάντα τα τελευταία χειροκροτήματα, ας κρατήσουν ζωντανό το όνειρο και το παραμύθι.
Το οφείλουν στο Κιλκίς, στους ανθρώπους του, στα παιδιά του. Στο μέλλον του!!!!
Η Θεοδοσία Σβολάκη-Μπάντζου είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Πολιτιστικής Εταιρίας Εκπαιδευτικών Ν. Κιλκίς, Κουκλοπαίκτρια εδώ και πενήντα χρόνια και τα τελευταία είκοσι, Σκηνοθέτης της Παιδικής σκηνής της Πολιτιστικής Εταιρίας Εκπ/κων ν. Κιλκίς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.