Γράφει η Μέμα Τεμεκενίδου
Τελικά ποιες εκλογές είμαστε καταδικασμένοι- ες να ζήσουμε στις 25 του Γενάρη; Της αλλαγής των προσώπων που θα διαχειριστούν τις τύχες μας;
Της απαλλαγής από τα βάρη που μας φόρτωσαν όσοι έτυχαν της εμπιστοσύνης μας στις προηγούμενες εκλογές;Της συνδιαλλαγής, μεταξύ ημών και των πολιτικών που θέλουν να παραλάβουν το ΧΑΟΣ, δηλαδή της εκτενούς και αναλυτικής συζήτησης για τα μεγάλα και σημαντικά για μας, που μπορεί να είναι το αύριο των παιδιών μας και της χώρας ή απλά το «τον χειμώνα τούτο άμα τον πηδήσουμε»;
Της συναλλαγής του: θα σου δώσω ψήφο, εσύ τι θα μου δώσεις;;
Ή μήπως της κοινής λογικής που λέει: αρκετά χρόνια μου κλέψανε την ψήφο τάζοντας μου πράσινα άλογα, γαλάζιες καλύτερες μέρες, ποταμούς χρημάτων, εμπριμέ ζωή, κόκκινα ποτάμια αγώνων σε μια γκρι πραγματικότητα, μαύρη εκδίκηση στον ικέτη πρόσφυγα, επιστροφή του ασώτου υιού- σωτήρα, θεσούλα στον τεμπελάκο που μεγάλωσα;
Και μήπως ήρθε η ώρα να ψηφίσουμε απλώς, για το καλό της πατρίδας (ότι είναι για τον καθένα μας), για το μέλλον των παιδιών μας, για μια ανθρώπινη ζωή όλων των κατοίκων αυτής της χώρας, για την αξιοπρέπεια και το χαμόγελο που χάσαμε, για να γυρίσουν εδώ να δουλέψουν και να δημιουργήσουν οι νέοι που σπουδάσαμε και που διώξανε οι αγύρτες με τις πολιτικές τους, για να έχει αύριο αυτή η γωνίτσα της γης;
Μήπως τελικά… ήρθε η ώρα να ψηφίσουμε με το δάχτυλο (κι όχι το πιστόλι) στο μυαλό;
Ότι κι αν έχει ο καθένας μας στο εσωτερικό του κρανίου του!
Εξαιρετικό
ΑπάντησηΔιαγραφή