"Εκδήλωση τιμής και μνήμης για τους πεσόντες στον αντιστασιακό αγώνα των κατοίκων του χωριού Ξηρόβρυση του Κιλκίς"

Δελτίο τύπου ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ του Κιλκίς
Στις 23 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε από τον πολιτιστικό σύλλογο Ξηρόβρυσης και το παράρτημα της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ του Κιλκίς, στο χωριό Ξηρόβρυση του Κιλκίς, η καθιερωμένη ετήσια εκδήλωση τιμής και μνήμης των πεσόντων του αντιστασιακού αγώνα, μπροστά στο μνημείο του χωριού το οποίο έχει κατασκευαστεί:
- Για τα 47 γυναικόπαιδα που σφαγιάστηκαν από παραστρατιωτικά αποσπάσματα πρώην συνεργατών των γερμανών, που εξαπολύθηκαν στη ύπαιθρο όλης της χώρας από το κράτος , που στήθηκε με τα όπλα των άγγλων και ταγματασφαλιτών, για να ξυλοκοπεί , να βασανίζει και να εκτελεί πρώην αντιστασιακούς του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ.

-Για τους νεκρούς του απελευθερωτικού αγώνα, της Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Στην εκδήλωση μίλησε καθηγήτρια φιλόλογος Θεοπούλα Στεφανίδου, ο βετεράνος του χωριού, αγωνιστής του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας Ηλίας Μεταλλίδης και ο πρόεδρος της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Κώστας Σαπρανίδης και εγκρίθηκε ψήφισμα για την αναγνώριση της Ξηρόβρυσης, σαν « Μαρτυρικού Χωριού».

Παραθέτουμε το ψήφισμα που εγκρίθηκε για την αναγνώριση της Ξηρόβρυσης σαν μαρτυρικού χωριού και την ομιλία του Προέδρου της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ:

Ψήφισμα των κατοίκων του χωριού Ξηρόβρυσης, των γύρω χωριών και της πόλης του Κιλκίς, στην εκδήλωση τιμής και μνήμης των 47 σφαγιασμένων γυναικόπαιδων από πρώην συνεργάτες των κατακτητών στις 20 -11-1946.

Εμείς οι κάτοικοι του χωριού Ξηρόβρυσης, και κάτοικοι άλλων χωριών και της πόλης του Κιλκίς, που συμμετέχουμε σήμερα 23 Νοέμβρη 2014 στην εκδήλωση τιμής και μνήμης, των πεσόντων του χωριού, την οποία διοργάνωσε ο πολιτιστικός σύλλογος του χωριού μαζί με το παράρτημα της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ του Κιλκίς

Ζητάμε:

1. Από το Δημοτικό συμβούλιο Κιλκίς:

να ξεκινήσει τη διαδικασία αναγνώρισης, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για το χωριό Ξηρόβρυση του Δήμου Κιλκίς σαν μαρτυρικό χωριό, όπου στις 20-11-1946 έγινε η αποτρόπαια σφαγή-γενοκτονία 47 αμάχων κατοίκων (γυναικόπαιδων), από συμμορία -απόσπασμα πρώην συνεργατών του κατακτητή, της ΠΑΟ, επειδή το χωριό αποτελούσε κάστρο της εθνικής αντίστασης κατά την κατοχή.

2.Από την Αντιπεριφέρεια, την Περιφέρεια και το Υπουργείο Εσωτερικών : να τοποθετηθούν δημόσια θετικά και να στηρίξουν το αίτημα μας

3. Ιδιαίτερα από το Πρόεδρο της Δημοκρατίας ζητάμε με δημόσια τοποθέτηση του τη στήριξή του υπέρ της αναγνώρισης, αφού είναι ο κύριος εκπρόσωπος της πολιτείας, η οποία αν συνεχίσει να αγνοεί μια τέτοια φρικτή γενοκτονία (όπως έκανε η τότε αστυνομία και δικαιοσύνη αλλά και πρόσφατα το Δημοτικό Συμβούλιο Κιλκίς, σε ανάλογο αίτημα των εκπροσώπων της εθνικής αντίστασης – επιτροπή Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και παράρτημα της ΠΕΑΕΑ –ΔΣΕ Κιλκίς στις 4-03-2013 ), σημαίνει ότι και τώρα η πολιτεία εξακολουθεί να θεωρεί ότι ορθώς έγινε η σφαγή των γυναικόπαιδων ενός ολόκληρου χωριού από τους συνεργάτες των κατακτητών.

Δεν τιμά τη χώρα και το λαό μας το να συνεχίσει να είναι μια τέτοια γενοκτονία οικογενειών αγωνιστών του απελευθερωτικού αγώνα της πατρίδας μας, υπόθεση μόνο των συγγενών των απογόνων και των φίλων και όχι ολόκληρης της Ελλάδας.

Απευθυνόμαστε αναγκαστικά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, επειδή στο αίτημα των εκπροσώπων της εθνικής αντίστασης (όπου ζητούσαν την αναγνώριση ως μαρτυρικών χωριών των τριών χωριών του όρους Κρουσίων, Κλειστό, Αμπελόφυτο και Κυδωνιά, τα οποία στις 25 Οκτώβρη 1941 έκαψαν οι Γερμανοί και εκτέλεσαν όλους του άνδρες από 16 μέχρι 65 ετών )

Ζητείτο μαζί με αυτά τα χωριά και η αναγνώριση της Ξηρόβρυσης. Να θωρηθεί δηλαδή το ολοκαύτωμα της Ξηρόβρυσης σαν ετεροχρονισμένο κατοχικό έγκλημα, επειδή το διέπραξε μια συμμορία πρώην συνεργατών των Γερμανών με επικεφαλής δύο από του πιο αιμοσταγείς οπλαρχηγούς της ΠΑΟ, το Λαζίκ και το Μπουντουβάκη και επειδή σημαντικό μέρος των κατοίκων του χωριού, που ήταν πρώην κάτοικοι των τριών μαρτυρικών χωριών, υπέστησαν στην Ξηρόβρυση δεύτερο σφαγιασμό ακόμα πιο αποτρόπαιο.

Εναλλακτικά προτείνεται να αναγνωριστεί η Ξηρόβρυση σαν μαρτυρικό χωριό του μετά την συνθήκη της Βάρκιζας κράτους, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις υποχρεώσεις της πολιτείας απέναντι στους απογόνους των θυμάτων αυτού του μαρτυρικού χωριού.

Το Δημοτικό συμβούλιο Κιλκίς πήρε απόφαση μόνο σχετικά με τα τρία μαρτυρικά χωριά και αγνόησε την Ξηρόβρυση.

Ήδη η διαδικασία αναγνώρισης των τριών χωριών ως μαρτυρικών χωριών βαίνει προς την ολοκλήρωση της, ενώ η σφαγή της Ξηρόβρυσης συνεχίζει να αγνοείται εκ μέρους της πατρίδας.

Ξηρόβρυση 23-11-2014

Χαιρετισμός από ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Κ. Σαπρανίδης
Από μέρους της Επιτροπής Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας, του παραρτήματος Κιλκίς και της Κεντρικής Διοίκησης της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ) χαιρετίζω την σημερινή εκδήλωση του ηρωικού χωριού του Κιλκίς, της Ξηρόβρυσης.

Εκδήλωση τιμής και μνήμης για τους νεκρούς της αντίστασης, της Ξηρόβρυσης, από τον γερμανικό και τον αγγλοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

-Για τα 47 γυναικόπαιδα που σφαγιάστηκαν από τους πρώην συνεργάτες των γερμανών της ΠΑΟ, στις 20 Νοέμβρη 1946,

-Για τους νεκρούς μαχητές της Εθνικής Αντίστασης κατά την κατοχή,

- Καθώς και για τους νεκρούς του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Να επισημάνουμε πως ένα μέρος των θυμάτων του χωριού ήταν πρώην κάτοικοι των τριών ηρωικών μαρτυρικών χωριών των Κρουσίων : του Κλειστού (Μούζγαλη), του Αμπελόφυτου (Μούρσαλη) και της Κυδωνιάς (Κοτσαλάρ)

Αυτών των χωριών τα οποία, στις 25 Οκτώβρη 1941, έκαψαν και ισοπέδωσαν οι γερμανοί, εκτέλεσαν τους άνδρες από 16 μέχρι 65 χρονών και υποχρέωσαν τα γυναικόπαιδα να τα εγκαταλείψουν μέσα σε ελάχιστο χρόνο.

Τα οποία γυναικόπαιδα αναγκαστικά βρήκαν καταφύγιο σε συγγενικά και φιλικά τους σπίτια των γύρω χωριών-μεταξύ αυτών και της Ξηρόβρυσης - όπου υπέστησαν δεύτερο σφαγιασμό – μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους του χωριού- το 1946, αυτήν τη φορά ακόμη πιο αποτρόπαιο.

Αγαπητοί φίλες και φίλοι

Και το ολοκαύτωμα των τριών χωριών των Κρουσίων και το ολοκαύτωμα της Ξηρόβρυσης, όπως και της Κοκκινιάς, έγιναν για τον ίδιο λόγο. Έγιναν προσχεδιασμένα κεντρικά με σκοπό να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό πάνω στο ξεκίνημα της αντίστασής του, τόσο το 1941 με το ξεκίνημα του αντάρτικου στα Κρούσια κατά της γερμανοφασιστικής κατοχής, όσο και το Νοέμβρη του 1946 στη Ξηρόβρυση.

Τότε που από την άλλη μέρα της παράδοσης των όπλων από τον ΕΛΑΣ το αγγλοστήρικτο στυγνό μεταβαρκεζιανό καθεστώς ξεκίνησε μονομερώς τον εμφύλιο πόλεμο.

Τότε που επανεξόπλισε και χρησιμοποίησε τους συνεργάτες των κατακτητών, ιδιαίτερα τους οπλαρχηγούς, για την συγκρότηση των γνωστών παραστρατιωτικών αποσπασμάτων, που γύριζαν τις νύχτες στα χωριά και ξυλοκοπούσαν, βασάνιζαν και εκτελούσαν τους αφοπλισμένους ΕΛΑΣίτες.

Οι οποίοι βέβαια ΕΛΑΣίτες αναγκάζονταν, να καταφεύγουν στα βουνά και ορισμένοι, για την αυτοπροστασία τους, να εξοπλίζονται πρόχειρα.

Και στην πορεία – μη έχοντας άλλη επιλογή φυσικά - να οργανώνουν την αντίστασή τους.

Να οργανώνουν το καινούριο αντάρτικο, την νέα Αντίσταση στο κράτος των αστών, το οποίο επιβλήθηκε με τα όπλα του αγγλικού και στη συνέχεια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, χρησιμοποιώντας βέβαια και όλο τον εσμό των εγκληματιών συνεργατών του κατακτητή..

Το έγκλημα στην Ξηρόβρυση, όπως και στην Κοκκινιά λίγες μέρες πριν, δεν ήταν πράξη κάποιας αντεκδίκησης τοπικού χαρακτήρα.

Όλα δείχνουν ότι το εγχείρημα σχεδιάστηκε και οργανώθηκε από υψηλά κεντρικά επίπεδα, με κατευθυντήρια γραμμή από την τότε κυβέρνηση.

Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα-προτροπή για σφαγές γυναικόπαιδων, στην τότε ναυαρχίδα της εθνικοφροσύνης, την εφημερίδα «Εστίa», στις 9/7 /1946, λίγους μήνες πριν από τα γεγονότα. «(…) Γυναίκες και παιδιά είναι στρατιώται και εκτελεσταί εξ ίσου άγριοι και θηριώδεις με τους χειρότερους ενήλικες. Ο ελληνικός στρατός πρέπει να το έχει υπόψη του».

-Αυτό φαίνεται και από το ότι ούτε η αστυνομία , ούτε η δικαιοσύνη ασχολήθηκε με ένα τέτοιο τερατώδες έγκλημα. αλλά και από το ότι ο ένας από τους εγκληματίες οπλαρχηγούς, ο Μπουντουβάκης ήταν κατοχικός οπλαρχηγός της ΠΑΟ στο κεφαλοχώρι Άσσηρο του Λαγκαδά νομού Θεσσαλονίκης και όχι της περιοχής του Κιλκίς,

Φίλες και φίλοι

Να σας υπενθυμίσουμε ότι η Επιτροπή Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας και το παράρτημα Κιλκίς της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ υπέβαλαν αίτημα στο δήμο Κιλκίς (παρόμοιο αίτημα υπέβαλε και ο «Σύλλογος Κιλκισιωτών και Περιχώρων Αθηνών») για ξεκίνημα διαδικασίας αναγνώρισης, σαν «Μαρτυρικών χωριών», τα τρία χωριά: Κλειστό (Μούζγαλη), Αμπελόφυτο (Μούρσαλη) και Κυδωνιά (Κοτσαλάρ), τα οποία, όπως αναφέραμε, έκαψαν οι γερμανοί στις 20 Οκτώβρη 1941, εκτελώντας όλους τους άνδρες από 16 μέχρι 65 ετών ,ύστερα βέβαια από προδοσία του σταθμού χωροφυλακής της περιοχής,

Αυτά τα χωριά βέβαια δεν ξανακατοικήθηκαν και οι κάτοικοί τους ζουν, μέχρι σήμερα, σκορπισμένοι στα 4 σημεία του ορίζοντα.

Το Δημοτικό Συμβούλιο Κιλκίς έκανε δεκτό το αίτημα για την αναγνώριση των τριών χωριών, αλλά αγνόησε το επιμέρους αίτημά μας , για αναγνώριση σαν μαρτυρικό, μαζί με τα τρία χωριά και την Ξηρόβρυση.

Εμείς επιμένουμε σ’ αυτό το βασικό επιμέρους αίτημά μας και ζητάμε να θεωρηθεί: ή σαν κατοχικό έγκλημα, μιας και έγινε ετεροχρονισμένα από τους ίδιους τους συνεργάτες των γερμανών.

Ή Διαφορετικά ζητάμε να αναγνωριστεί από μόνο του, όπως και η Κοκκινιά, σαν μαρτυρικό χωριό του μεταβαρκιζιανού αγγλοστήρικτου κράτους, με ότι αυτό σημαίνει για τις υποχρεώσεις της πολιτείας απέναντι στα θύματα, τους συγγενείς και τους απογόνους αυτών των – μέχρι σήμερα - ατίμητων και άκλαυτων από την πατρίδα ελλήνων.

Εκτελέστηκαν από τους προδότες συνεργάτες των κατακτητών επειδή, ανταποκρινόμενοι στο γνήσια πατριωτικό τους χρέος, είχαν ενταχθεί στην Εθνική Αντίσταση κατά του κατακτητή και επειδή ήταν αντίθετοι – όπως και η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού - στην υποταγή και τον εξανδραποδισμό από το μοναρχοφασιστικό καθεστώς που στήθηκε με την επέμβαση των άγγλων ιμπεριαλιστών.

Ούτε η αστυνομία, ούτε η δικαιοσύνη ασχολήθηκε με την διαλεύκανση του εγκλήματος. Κι αυτό, απλά επειδή ήξεραν και τους φονιάδες και αυτούς που τους έστειλαν!!!.

Ούτε βέβαια ήταν δυνατό να προσφύγουν οι ελάχιστοι εναπομείναντες συγγενείς των θυμάτων στη δικαιοσύνη της εποχής, τη δικαιοσύνη των στρατοδικείων και εκτελέσεων αντιστασιακών, γιατί το επόμενο βράδυ θα είχαν την ίδια τύχη.

Αφέθηκε να αιωρείται στην κοινή γνώμη το κοινό μυστικό για το ποιοι «γνωστοί- άγνωστοι» έκαναν το μακελειό (βλέπετε το «γνωστοί άγνωστοι» χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται, από πολύ παλιά και κατ’ εξακολούθηση….)

Και το έκαναν το μακελειό για να τρομοκρατηθούν οι καταδιωκόμενοι και ο λαός και να σκέπτονται ότι αν συνεχίσουν να αντιστέκονται στο μοναρχοφασιστικό καθεστώς θα έχουν ανάλογη φρικιαστική τύχη και οι δικές τους οικογένειες. Ότι δηλαδή τα αντίποινα, αγγλικής κοπής, θα είναι απείρως σκληρότερα από αυτά των γερμανών.

Έτσι, μέχρι σήμερα, τα 47 θύματα του χωριού παραμένουν αδικαίωτα από την πολιτεία.

Δεν αναγνωρίζεται η θυσία τους , σαν θυσία για την ένταξή τους στην Αντίσταση για την απελευθέρωση της πατρίδας και για την υπεράσπιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού.

Τιμώνται μόνο από τους συγγενείς και συγχωριανούς και προοδευτικούς κατοίκους των γύρω χωριών και την Εθνική Αντίσταση - σαν ιδιώτες ουσιαστικά για την πολιτεία - που έτυχε να έχουν έναν κακό θάνατο!!! Η πολιτεία ούτε χρεώνει , ούτε χρεώνετε το έγκλημα.

Γι αυτό επιμένουμε να αναγνωριστεί από την πολιτεία η θρυλική Ξηρόβρυση, όπως και η Κοκκινιά, σαν «μαρτυρικό χωριό» Ή σαν μεταχρονολογημένο κατοχικό έγκλημα ή σαν έγκλημα του μεταβαρκιζιανού αγγλοστημένου στυγνού αυταρχικού κράτους.

Αγαπητοί φίλες και φίλοι

Από αυτά τα ολοκαυτώματα καθώς και από τη γενικότερη πείρα μας, τόσο της κατοχής αλλά και της μεταπελευθερωτικής εποχής, βγαίνει το συμπέρασμα ότι μητέρα όλων των δεινών των λαών είναι ο ιμπεριαλισμός, το κατασαπισμένο καπιταλιστικό σύστημα. .

Αυτός γεννά τις κρίσεις, τους πολέμους, την πείνα και την εξαθλίωση των λαών. Αυτός γεννά το φασισμό, που αναπτύσσεται και ξεφυτρώνει και μέσα από τα «δημοκρατικά», για λογαριασμό βέβαια της πλουτοκρατίας, κοινοβούλια.

Γατί από τέτοιο «δημοκρατικό κοινοβουλευτικό» δρόμο ανέβηκε ο φασισμός στην εξουσία του Μουσολίνι, του Χίτλερ, καθώς και του Μεταξά στη χώρα μας.

Η άρχουσα τάξη έχει τις πάγιες συνταγές της που ανασύρονται ανάλογα με την συγκυρία.

Όταν η πραγματική εξουσία η πλουτοκρατία τα βρίσκει δύσκολα με το λαϊκό κίνημα, αφήνει το καρότο και πιάνει το μαστίγιο, βάζοντας σε χειμερία νάρκη το κοινοβούλιο.

Έτσι και τώρα με την μεγάλη κρίση βγάζει από την εφεδρεία τις ανάλογες συνταγές:

- Και του καρότου και πάλι, με προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, όπου προβάλλονται και προωθούνται δυνάμεις με σοσιαλδημοκρατική και αριστερούλικη ταμπέλα, για να κρατήσουν εγκλωβισμένους τους εργαζόμενους εντός των τειχών της λυκοσυμμαχίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Ευρωπαϊκού φρούριου των ιμπεριαλιστών.

Και του μαστιγίου, την «Χρυσή Αυγή. Αυτό το γνήσια χιτλεροφασιστικό μόρφωμα, τα μαντρόσκυλα των εφοπλιστών και των μονοπωλιακών ομίλων.

Αυτούς τους νοσταλγούς ολοκαυτωμάτων του χιτλεροφασισμού, των ταγματασφαλιτών της κατοχής και των παρακρατικών αποσπασμάτων θανάτου του μεταβαρκεζιανού κράτους, μαζί και τους μακελάρηδες της Ξηρόβρυσης.

Χρέος του λαϊκού κινήματος, όλου του λαού, όλων μας, είναι να αντισταθεί για τη ματαίωση εφαρμογής αυτών των σχεδίων της άρχουσας τάξης, για να μην βιώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας, ότι βιώσαμε εμείς.

Να πιστέψει στην δύναμή του και οργανωμένα να παλέψει για την ανατροπή αυτού του συστήματος, που είναι η αιτία των δεινών του δικού μας, καθώς και όλων των λαών.

Η μεγαλύτερη τιμή γι αυτούς που έπεσαν στους αντίστασης κατά των ιμπεριαλιστών , γερμανών, αγγλοαμερικάνων και ντόπιων , είναι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τα ιδανικά και τα οράματα για τα οποία έδωσαν τη ζωή τους

Τιμή και δόξα στους νεκρούς της αντιφασιστικής αντίστασης της Ξηρόβρυσης