Ποδηλατώντας από το Βέρμιο στην Τραπεζούντα (1800 km)

Προς την Κωνσταντινούπολη
Μια ομάδα ποδηλατών από την Θεσσαλονίκη ξεκίνησαν με τα ποδήλατα τους πριν μερικές μέρες από την Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο και έβαλαν στόχο να φτάσουν στην Παναγία Σουμελά στον Πόντο. Διαβάστε πως περιγράφουν την 5η μέρα του ταξιδιού τους.

Το ξημέρωμα στην ακριτική περιοχή των Φερών θυμίζει κάτι από ταινία του αείμνηστου Αγγελόπουλου. Τα μάτια μαγνητίζονται από το χρωματικό παιχνίδι του ορίζοντα που απλώνεται μέχρι εκεί που φτάνει η ματιά. Ένα κρεσέντο εναλλακτικών διαδρομών ξεκινούν από εδώ με πρώτη επιλογή μία επίσκεψη στο Δέλτα του ποταμού Έβρου.

Το κέντρο πληροφόρησης είναι ανοιχτό καθημερινά και έτσι μπορεί ο κάθε επισκέπτης να ενημερωθεί για την χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής. Με το αυτοκίνητο φουλαρισμένο πετρέλαιο και προμήθειες που θα χρησιμοποιούσαμε για την 5η μέρα ξεκινούσαμε να πεταλάρουμε σε χαλαρούς ρυθμούς προς τα Ελληνοτουρκικά σύνορα.

Στην παρέα προστέθηκε και πάλι όπως εχθές ο φίλος συν ποδηλάτης Κωστής Δεληγιώργης, [ο φίλος από Αλεξανδρούπολη] όπου θα ήταν και ο οδηγός μας για τα πρώτα χιλιόμετρα της μέρας μιας και ο Κωστής πολύ συχνά πραγματοποιεί την διαδρομή αυτή. Λίγο πριν τα σύνορα μια παρέα Ολλανδών προστίθενται στην παρέα και απολαμβάνουν το χιούμορ του Βασίλη που είναι μοναδικό. Το πέρασμα των συνόρων ήταν μια απλή διαδικασία καθώς δεν καθυστέρησε καθόλου και αποδείχθηκε διασκεδαστικό. Με χαμόγελο και ευχές για καλό ταξίδι οι Τούρκοι λειτουργοί των συνόρων μας ξεπροβόδισαν προς την είσοδο της χώρας.

Μεγάλη η στιγμή, μεγάλη η αποστολή όπως μεγάλη είναι και η γειτονική Τουρκία. Δεν είναι λίγοι οι Έλληνες των ανατολικών μας συνόρων που αρκετά συχνά πραγματοποιούν εξορμήσεις προς την περιοχή προκειμένου να εφοδιαστούν με φθηνότερα προϊόντα από αυτά που βρίσκουν ή δεν βρίσκουν στα ράφια των τοπικών σούπερ μάρκετ. Μονότονη η διαδρομή σε όλο της το μήκος με θερμοκρασία που ξεπέρασε τους 35 βαθμούς.

Μπορεί να ήτανε ευθεία εκ πρώτης όψεως ,κατά δεύτερης όμως οι παρατεταμένες ανηφοριές ξεπέρασαν τις 20 με κλίσεις 7%. Τα έργα και ρυθμοί ανάπτυξης της Τουρκίας βρίσκονται σε ένα μεγάλο αναβρασμό σε όλη την διάρκεια της διαδρομής. Τα κορναρίσματα του κόσμου έδιναν και έπαιρναν όπως και τα νοήματα με τα χέρια. Στην πόλη της Κεσάνης δύο αδερφοί ποδηλάτες ο Hakan και Mezit ήταν και οι πρώτοι άνθρωποι που μας καλωσόρισαν στην διαδρομή.

Αγκαλιαστήκαμε γεμάτοι χαρά και αδερφοσύνη στην μέση του δρόμου, κάτω από τα μάτια των διερχομένων οδηγών που και εκείνοι με την σειρά τους δήλωναν παρών στην στιγμή. Τα παιδιά στις 5-8-9 του Σεπτέμβρη διοργανώνου ένα μεγάλο Φεστιβάλ με θέμα το ποδήλατο όπου συγκεντρώνονται αθλητές από όλα τα Βαλκάνια. Θέλουμε να ξαναρθούμε για να δούμε τον Hakan και τα άλλα αδέρφια μας και να μας ξεναγήσουν στα μονοπάτια της γύρο ορεινής περιοχής που έμοιαζε σαν το Σέιχ σού.

Αποχαιρετήσαμε και τον Κωστή μας λίγο πιο πάνω με δάκρυα στα μάτια φού δυο μέρες τώρα ακούραστα έγινε ο προσωπικός μας οδηγός στην άγνωστη και τόσο μακρινή από τα αστικά κέντρα ανατολική Θράκη. Ώρα 13.00 και ο υδράργυρος ανεβαίνει απότομα όπως και το υψόμετρο και η διαδρομή μας δείχνει τις διαθέσεις της σαν να θέλει να μας αποκαρδιώσει. Ενωμένοι και οι 3 ποδηλατούμε κάνοντας «αλλαγές» προκειμένου να αποφύγουμε τον αέρα και να ποδηλατούμε πιο ξεκούραστα. Η τελευταία ανηφόρα είναι ατέλειωτη !

Παρατεταμένη με έργα σε εκτέλεση όπου οι 4 λωρίδες κυκλοφορίας γίνονται 2. Ποδηλατούμε και σκαρφαλώνουμε εν μέσω μεγάλων φορτηγών που έχουν μία ταχύτητα περίπου 70 χλμ, με τα μάτια ανοιχτά μην τυχόν παρασυρθούμε από την δίνη του αέρα που δημιουργούνε. Η πανοραμική άποψη της Ραιδεστού είναι μοναδική. Η μεγάλη και απότομη κατηφορική λεωφόρος αποδεικνύεται βάλσαμο για τα πόδια μας. Στην κατηφόρα η τελική ταχύτητα έφτασε τα 73χλμ. Στο πρώτο μεγάλο βενζινάδικο που βρίσκουμε σταματάμε.

Ο χιλιομετρητής έδειχνε 155 χλμ . Δόξα στον Αλλάχ που ήτανε μαζί μας και μας προστάτεψε σε όλη την διάρκεια της διαδρομής μας. Αύριο ξεκινάμε για την επίτευξη του πρώτου μας στόχου που είναι η πόλη της Κωνσταντινούπολης. Εκεί θα παραδώσουμε την λίστα με τα ονόματα όλων των αθλητικών σωματείων στης ΕΠΣΜΑΘ προκειμένου να διαβάζονται υπέρ υγείας και επιτυχιών στην ζωή τους.

Αποστολή στον Πόντο ημέρα 6-7η.
«Εις την Πόλιν».
«Στις 18.00μμ παραδόθηκαν τα ονόματα όλων των αγαπητών, φίλων, αγνώστω, και αθλητών της ΕΠΣΜΑΘ στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.»

Η Ραιδεστός ή Takerdak μοιάζει πολύ με την παραλιακή οδό της Νίκαιας καθώς περνά δίπλα από την θάλασσα με τα πολύ καθαρά και περιποιημένα γεμάτα λουλούδια παρτέρια της. Δεν χόρταιναν τα μάτια μας, αλλά και η μύτη μας που είχε τρελαθεί να μυρίζει σχεδόν όλους τους ευωδιαστούς βασιλικούς που συναντήσαμε στην βραδινή μας βόλτα. 

Πλήθος κόσμου κάθε βράδυ κατακλύζει την παραλία που είναι κατάλληλα διαμορφωμένη ώστε όλοι να απολαμβάνουν πέρα από την παραθαλάσσια βόλτα, και κάποιες εναλλακτικές δράσεις. Ένα πολύ ωραίο gym-point εξυπηρετούσε τους πολίτες δωρεάν με τα νέα έξυπνα όργανα γυμναστικής .Οι διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις συνυπήρχαν αρμονικά με όλα τους τα χρώματα. Ο σεβασμός στα ήθη και τα έθιμα των πολιτών έχει θεσπιστεί μέσα στο σύνταγμα της Τουρκικής Δημοκρατίας. Αλλά θα μου πείτε ποια Νίκαια και ποιο Σαν Τροπέ. 

Εδώ είμαστε Βαλκάνια και λαοί της Μεσογείου ,είμαστε άνθρωποι με έξω καρδιά και γι αυτό αποκαλούμαστε συνεχώς με την τουρκική λέξη «καρντάση». Η μέρα μας ξεκίνησε νωρίς το πρωί προετοιμάζοντας το πρωινό μας δίπλα στην θάλασσα. Η διαδρομή μας ξεκίνησε δίπλα από την θάλασσα και την ακολούθησε για 75 ολόκληρα χιλιόμετρα. Ήταν μια αλλαγή στο μονότονο σκηνικό της στέπας που συναντήσαμε την πρώτη ημέρα που πατήσαμε στην Τουρκία.

 Πλήθος κόσμου απολάμβανε τις μεγάλες και ήσυχες παραλίες που υποδέχονταν αρκετούς κατασκηνωτές. Πλησιάζοντας στην Κωνσταντινούπολη ο αέρας μας κοντράριζε για ακόμη μια φορά ,μόνο που τώρα ήτανε εξαιρετικά πιο απειλητικός. Τα διερχόμενα φορτηγά και αυτοκίνητα με την κόρνα σχεδόν κολλημένη ,μας προσπερνούσαν σχεδόν στον πόντο όπου δεν ήταν λίγες οι στιγμές που είπαμε τον «Δεσπότη Παναγιώτη». Στις παρυφές της πόλης έπρεπε να φορτώσουμε τα ποδήλατά μας στο αυτοκίνητο προκειμένου να μην χάσουμε την επαφή με τον Γιάννη και τον Χρήστο που και αυτοί με την σειρά τους έπαθαν ,ένα μεγάλο σοκ! 

Απίστευτη πόλη η Κωνσταντινούπολη! Η μεγαλοπρέπεια και η Ιστορία βρισκόταν σε όλο της το μεγαλείο! Σχεδόν άφωνοι διασχίζαμε το κέντρο της που φάνηκε να είχε μαγνητίσει το μυαλό ,μας καθώς κανείς δεν μιλούσε. Η πλατεία Ταξίμ σε πρώτο πλάνο ! Οδήγησα τα παιδιά στα γνώριμα μέρη της πόλης που γνώριζα ,και έτσι δεν αργήσαμε να εντοπίσουμε το κατάλυμά μας. Κουρασμένοι απολαύσαμε την θαλπωρή των κρεβατιών μας, και αργά το βράδυ την νυχτερινή βόλτα στο σταυροδρόμι των λαών την Κωνσταντινούπολη.

Το πρωινό μας ξύπνημα ήταν λίγο αργά για την 7η μέρα της Αποστολής μας. Το σημερινό ρεπό μας ήτανε προγραμματισμένο. Τα βήματά μας ξεκίνησαν από το Ελληνικό Προξενείο που ήταν λίγο πιο πάνω από το ξενοδοχείο μας. Ο πρωινός καφές ήταν κερασμένος από τον Έλληνα Πρόξενο κ. Νικόλαο Ματθιουδάκη που μας υποδέχθηκε με χαρά στο γραφείο του. 

Ξεχωριστή και εποικοδομητική ήταν η συνάντηση που επικεντρώθηκε γύρο από τον σκοπό της αποστολής μας και τις τυχόν δυσκολίες που θα τύχει να αντιμετωπίσουμε κατά μήκος της διαδρομής μας. Με μια αναμνηστική φωτογραφία αποχαιρετήσαμε τον Έλληνα Πρόξενο και βάλαμε πορεία για την Αγία Σοφία. 

Η διαδρομή περνά πάνω από τον Βόσπορο που σήμερα είχε την τιμητική του, καθώς 2 τεράστια κρουαζιερόπλοια είχαν αποβιβάσει σχεδόν 10.000 τουρίστες. Η παραλιακή οδός προς το Τοπ- Καπί, είναι η ίδια που οδηγεί και στην περιοχή της Αγίας Σοφίας. Η ουρά των επισκεπτών έφτανε και τα 200μ, από την είσοδο του ναού, που ήτανε απολύτως ελεγχόμενη. Εφοδιαζόμενοι με ένα εισιτήριο επισκεφθήκαμε αυτό το παγκόσμιο μνημείο της πολιτιστικής κληρονομιάς που ακόμη στις μέρες μας αποτελεί σύμβολο του Χριστιανισμού. 

Στον προαύλιο χώρο βρήκαμε χρόνο να ενωθούμε τους εθελοντές της νεολαίας του Δήμου της Κωνσταντινούπολης όπου ανταλλάξαμε απόψεις ,ακούσαμε τις εμπειρίες των παιδιών από το πρόσφατό τους ταξίδι στην Θεσσαλονίκη και αφού φωτογραφηθήκαμε αποχαιρετιστήκαμε, με την υπόσχεση να ξανασμίξουν και πάλι στο εγγύς μέλλον οι δρόμοι Θεσσαλονίκης –Κωνσταντινουπόλεως. Μια μικρή βόλτα στο περιβόητο παζάρι του Capali char chi ήτανε αρκετή για να καταλάβουμε τι σημαίνει αγορά! Τα πάντα και σε καλή τιμή. Μια αγορά που όλοι σχεδόν οι τουρίστες επισκέπτονται κατά την διαμονή τους στην πόλη. 

Το μεσημέρι οι δρόμοι μπλοκάρουν ασφυκτικά και τα κορναρίσματα έχουν την τιμητική τους. Η ζέστη και η υγρασία αποθαρρύνουν το μεσημεριανό περπάτημα. Στην πόλη όμως υπάρχουν πολύ δροσερές γωνιές όπου καθένας μπορεί να απολαύσει κάτι από την φημισμένη πολίτικη κουζίνα. Νωρίς το απόγευμα ήρθε η πολυπόθητη ώρα για να εκπληρωθεί ο πρώτος στόχος του ταξιδιού μας. Η επίσκεψη στο Πατριαρχείο ήταν μια εμπειρία μοναδική για όλους μας. 

Στις 18.00μμ παραδοθήκαν τα ονόματα όλων των αγαπητών, φίλων, αγνώστων, και αθλητών της ΕΠΣΜΑΘ στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Όλοι όσοι ελπίζετε σε κάτι .. μην ξεχνιέστε… αναμένετέ το! Θαύματα γίνονται… και, στις μέρες μας. Αυτός ήταν και είναι ο σκοπός του ταξιδιού μας, με πίστη να ζητήσουμε αυτά που δεν τολμάμε να πάρουμε τις περισσότερες φορές. Απλά θέλει να πιστεύουμε πώς ότι ζητάμε θα βγει αληθινό. Με ελπίδα και ευχαρίστηση κλείσαμε πίσω μας την Πόρτα του Πατριαρχείου! 

Κάναμε λίγα μέτρα για να καθίσουμε λίγο πιο κάτω όλοι μαζί και να κοιτάζουμε την θάλασσα χωρίς να μιλάμε. Κάποιο βάρος έφυγε από τις πλάτες μας. Το υπόλοιπο θα το πάμε μέχρι την Τραπεζούντα όπου θα το αφήσουμε στα πόδια της Παναγίας. Εκείνη ξέρει τι θα το κάνει! Εμείς απλά απολαμβάνουμε αυτά που μας στέλνει καθ οδόν. Αύριο ξεκινάμε νωρίς το πρωί πριν η Πόλη κατακλυστεί από τα εκατομμύρια των αυτοκινήτων και μπλοκάρει το σύμπαν..

Αποστολή στον Πόντο ημέρα 8η
Κωνσταντινούπολη-Duzce 180km
“Έπρεπε να διασχίσουμε μια απόσταση περίπου 43χλμ για να καταφέρουμε να ποδηλατήσουμε σε ένα διαμορφωμένο τοπίο που την στιγμή εκείνη μας είχε αφήσει άφωνους”

Δραπετεύοντας από την Κωνσταντινούπολη θα ήτανε ο τίτλος της χθεσινής μας ημέρας, καθ ότι η διαφυγή μας εξελίχθηκε σε μια περιπέτεια άνευ προηγουμένου! Ένα πρόβλημα της τελευταίας στιγμής που προέκυψε με την κάρτα αυτόματης συναλλαγής του Γιάννη Κυφωνίδη, στάθηκε αφορμή να καθυστερήσουμε κατά μία ώρα την αναχώρησή μας από την πολύβουη πόλη.

Η κίνηση σε μια μεγαλούπολη σαν την Κωνσταντινούπολη αποτελεί πρωτόγνωρη εμπειρία για κάποιον που έχει συνηθίσει σε πιο ήπιες μορφές κυκλοφοριακής δραστηριότητας. Από παντού πεταγόντουσαν αυτοκίνητα που διεκδικούσαν την δική σου θέση αγνοώντας και την ίδια την ύπαρξή σου.

Αφήνοντας πίσω μας την περιοχή του Γαλατά, [9 η ώρα] κατευθυνθήκαμε προς την μεγάλη κρεμαστή γέφυρα που ενώνει την Ευρωπαϊκή Τουρκία με την Ασιατική! Μια κατασκευή για πολλά Όσκαρ καθώς εξυπηρετεί την μετακίνηση εκατομμυρίων οχημάτων σε καθημερινή βάση. Η ποδηλασία απαγορεύεται δια ροπάλου σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, όπως μας ενημερώνουν οι ενδεικτικές πινακίδες που έχουνε τοποθετηθεί στην είσοδο όλων των Ε.Ο. 

Έπρεπε να διασχίσουμε μια απόσταση περίπου 43χλμ για να καταφέρουμε να ποδηλατήσουμε σε ένα διαμορφωμένο τοπίο που την στιγμή εκείνη μας είχε αφήσει άφωνους. Ένας ,πραγματικός παράδεισος που ξεκινούσε από την περιοχή του Kadikoy ,μας είχε τρελάνει για λίγο καθώς σε μια παραθαλάσσια διαδρομή οι «γείτονές μας» είχαν κατασκευάσει τον «κήπο της Εδέμ». Ένα πράσινο τεράστιο πάρκο που θα έλεγα πως ξεκινούσε από την πλατεία Βαρδαρίου και έφτανε μέχρι το εμπορικό πάρκο στην περιοχή του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης. 

Παντού έβλεπες πολύχρωμα λουλούδια σε ένα μοτίβο που διερχότανε όλη την παραλιακή ζώνη χωρίς καμία απολύτως διακοπή. Ακόμη και η τουρκική «Κατερινόσκαλα» είχε την τιμητική της με μια πολύ κομψή διευθέτηση που περισσότερο σε ενθάρρυνε να την επισκεφθείς παρά να σε απομακρύνει. Σκεφτόμουνα την προοπτική της νέας παραλίας της Θεσσαλονίκης και με έπιασαν τα γέλια από την μία και το παράπονο στην συνέχεια που ήταν το ίδιο και από τους υπολοίπους. 

Αξίζει κάποιος να επισκεφθεί την Ανατολική περιοχή της Κωνσταντινουπόλεως η οποία είναι σύγχρονη, πανέμορφη και ανθρώπινη. Ένας μεγάλος ποδηλατοδρόμος περίπου 24 χιλιομέτρων, μας οδήγησε από την θάλασσα στην ενδοχώρα και πιο συγκεκριμένα προς την πόλη του ΙΖΜΙΤ [ ή Νικομήδεια αν προτιμάτε κάποιοι από σας] στην Duzce. Αν αναρωτιέστε γιατί ποδηλατήσαμε 180χλμ, θα το καταλάβετε μόνο αν είστε ποδηλάτες και γράφετε χιλιόμετρα με θερμοκρασίες που ευνοούνε την ποδηλασία. Ένας νέος αθλητής της τοπικής ομάδος Turku μας εντόπισε κατά μήκος της διαδρομής και ήρθε να μας «τραβήξει» για τα επόμενα 20χλμ. 

Ο Καρούν, το νέο αίμα της τουρκικής ποδηλασίας με όνειρο να τρέξει μια μέρα σε στο Tour de France. Μας συγκίνησε το παλληκάρι! Φωτογραφηθήκαμε και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για τις 21 Σεπτεμβρίου στην Θεσσαλονίκη, όπου θα λάβει χώρα ο μεγάλος αγώνας της ομάδος μου του «ΒΕΛΟΥΣ» Θεσσαλονίκης. Μακροσκελής η διαδρομή και τα τελευταία 65 χιλιόμετρα επιφύλασσαν εκπλήξεις. Ο ουρανός σκοτείνιασε απειλητικά πάνω από τα κεφάλια μας και οι πρώτες σταγόνες της βροχής δεν άργησαν να πέσουν. 

Τα αδιάβροχα και πάλι είχαν την τιμητική τους όπως και την χρηστικότητά τους. Τεράστια ήτανε η ανάβαση προς την περιοχή που θέλαμε να προσεγγίσουμε καθώς ξεπερνούσε τα 25 χιλιόμετρα και η βροχή έπεφτε καταρρακτώδης πάνω μας. Οι κατηφοριές που ακολουθούσαν έστω και για λίγο ήταν βάλσαμο για τα πόδια μας που ξεκουραζόταν στροφάροντας περισσότερο από ότι στην ανηφόρα. 79,3 km ήτανε η ταχύτητα που έδειξε ο υπολογιστής ταξιδίου της mio που είχε το ποδήλατό μου. 

Στην διαδρομή και οι τρείς μας αναπτύξαμε μία ακόμη αίσθηση, η οποία ονομαζόταν «πρόσφυση των ελαστικών» επάνω στην βρεγμένη άσφαλτο. Ένα κλαταρισμένο ελαστικό στον πίσω τροχό του GT μας καθυστερεί για 5 λεπτά, όπου βρίσκουμε την ευκαιρία να ανανεώσουμε τα παγούρια μας με ηλεκτρολύτη, παρ όλη την καταιγίδα που συνεχιζόταν να πέφτει απτόητη πάνω μας. Κατά την είσοδό μας στην πόλη μια ομάδα ποδηλατών με επικεφαλής τον πρόεδρό της τοπικής ομάδος Nizamettin Ulas και την αντιπρόεδρο Tugba Syvrikaya, οι οποίοι είχαν ανησυχήσει πολύ από την καθυστέρησή μας. 

Αφού καταλύσαμε σε ένα παρακμιακό ξενοδοχείο λίγο αργότερα ανταμώσαμε σε κοντινό fast food και με την υπόλοιπη ομάδα για να δοκιμάσουμε μία εξαιρετική ποδηλατική πίτσα με μπόλικο Λαχματζούν επάνω της.

Η βραδινή βόλτα στον μεγάλο πεζόδρομο της Duzce έγινε χωρίς βροχή και κάτω από το φώς του φεγγαριού που σε λίγο θα φωτίζει τις τελευταίες νύχτες μας καθώς θα πλησιάζουμε στην Τραπεζούντα.

Η αποστολή μας τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Μεταφορών υποδομών και δικτύων, τoυ Thesaloniki2014 European youth capital, της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων, και της ΕΠΣΜΑΘ.

Από την Duzce στην Safrabolu 155km. Ο πρωινός ήλιος ζέσταινε τα πόδια μας που ετοιμάζονταν να γυρίσουν τα πετάλια για ακόμη μία μέρα, την 9η. Ο πρόεδρος του τοπικού συλλόγου Duzce Bicikletti Nizamentin Ulas,είχε ήδη έρθει στο ξενοδοχείο προκειμένου να μας συνοδέψει μέχρι τις ανηφοριές της BOLU. 

Αν και βαριά πολύ τα πόδια μας, η διαδρομή που θα ακολουθούσαμε ήτανε ανηφορική. Εκκινήσαμε από το κέντρο της πόλης φορώντας τα φωσφοριζέ γιλεκάκια που πρέπει να φορούνε όλοι οι ποδηλάτες στην Τουρκία, και κάναμε μία στάση για να καθαρίσουμε τα ποδήλατά μας στο μαγαζί ποδηλάτων που διατηρεί ο πρόεδρος Nizamentin. Εκεί πλένοντας και λαδώνοντας τα ποδήλατά μας ,μας επισκέφθηκε ένας τούρκος συνάδελφος από την τοπική εφημερίδα της περιφέρειας. 

Τις μέρες αυτές ο Τουρκικός τύπος καθημερινά προβάλει την αποστολή μας και παροτρύνει πολλούς ποδηλάτες να κάνουνε κάτι ανάλογο. Μετά την αναμνηστική φωτογραφία το ζέσταμα των 28 χιλιομέτρων αποδείχθηκε ικανοποιητικό για την μακροσκελή ανάβαση που έμοιαζε με την ανάβαση στην Κατάρα! Η ανηφόρες με την κλίση των 10%-16% δοκίμασαν τις δυνάμεις μας. Ευτυχώς η θερμοκρασία την ώρα εκείνη δεν ήτανε πάνω από 17 βαθμούς. 

Στις ανοιχτές στροφές των δρόμων παρεμβαλλόταν πολλά μικρά μαγαζάκια με διάφορα είδη της τοπικής λαϊκής τέχνης που όλοι μας θέλουμε να έχουμε στα σπίτια μας. Στον αυχένα η θερμοκρασία έπεσε στους 10 βαθμούς και ήμασταν ήδη καταϊδρωμένοι. Η στάση κρίθηκε απαραίτητη προκειμένου να φορέσουμε τα αδιάβροχά μας καθώς υπήρχε ο κίνδυνος της υποθερμίας.

Η κατηφοριά που δεν ήτανε και πολύ μεγάλη μας έβγαλε στην ορεινή πανεπιστημιούπολη της Bolu που αριθμεί 145000 κατοίκους ως επί το πλείστον φοιτητές. Μας έφυγε το στόμα από την υποδομή της σύγχρονης πανεπιστημιούπολης. Μακάρι και στην χώρα μας να υπήρχαν τέτοια καθαρά και πολιτισμένα πανεπιστήμια ..Πιστεύω πως πολλές φορές η μαρτυρία και το ήθος μας αντικατοπτρίζεται και από το πού μένουμε. Η σήμανση για τον Εθνικό Δρυμό της περιοχής υποδειγματική.

Η ενημερωτικές πινακίδες στην Τουρκία τα έχουν όλα, για αυτό δεν είναι λίγες οι φορές που νομίζουμε πως ποδηλατούμε σε κάποια από τις μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις. Στην δεύτερη ανηφορική δοκιμασία της ημέρας ο Θεός μας έστειλε μια μικρή βοήθεια. Μια θεριζοαλωνιστική μηχανή διερχόταν τον δρόμο με την ταχύτητα των 27,5 km, εμποδίζοντας τον αέρα να μας δοκιμάζει καθώς την ώρα εκείνη φυσούσε κόντρα! Χαράς ευαγγέλια για τα κουρασμένα ποδαράκια μας η ευθεία της Yenicaga μιας ορεινής περιοχής όμοια με αυτής της λίμνης Πλαστήρα. 

Το τοπίο πολύ όμορφο αν και ορεινό τα χωριά που παρεμβάλλονταν στην διαδρομή ήταν πολύ γραφικά και είχανε επικοινωνία με τον δρόμο που μόνον επαρχιακό δεν τον λες. Ανηφορίζοντας ο αέρας πάγωσε και η θερμοκρασία έπεσε στους 7 βαθμούς κελσίου στις 16.30 μμ. Τα πόδια μας τρέμανε και δεν τολμούσαμε να τα σταματήσουμε διότι απομένανε ακόμη 50 χιλιόμετρα διαδρομής. Το αντηλιακό λάδι αποδείχθηκε βάλσαμο καθότι αλειφτήκαμε με αυτό προκειμένου να έχουμε κάτι τις που θα μας προστατεύσει από την υποθερμία.

Λίγη ώρα αργότερα ποδηλατούσαμε αμίλητοι και βρεγμένοι ,καθότι «κάποιος» άνοιξε την βρύση και ξέχασε να την κλείσει από πάνω μας ! Αντικρίζοντας την πρώτη πινακίδα ενημέρωσης προορισμού, ήρθε μία νότα ευφορίας που αυτομάτως άλλαξε το σκηνικό. Η ορεινή Τουρκία είναι άγνωστη! Πολλές όμορφες πόλεις με μικρά χιονοδρομικά κέντρα και αναρριχητικά πεδία αποτελούνε την εναλλακτική απόδραση στην γειτονική μας χώρα. Τα φαράγγια που περάσαμε στην διαδρομή μας έκοβαν την ανάσα με το βάθος τους. 

Η καλή οργάνωση τοπικών εταιρειών εναλλακτικού τουρισμού είναι υποδειγματική καθώς όλοι τους αποδεικνύονται καλοί επαγγελματίες που υπηρετούν τον τόπο τους. Στην Safranbolu, διανυκτερεύσαμε, μία ακόμη βιομηχανική περιοχή με εργοστάσια εξόρυξης λιγνίτη, που με τίποτε δεν είχε την εικόνα της αντίστοιχης Ελληνικής περιοχής. Είναι πολλά τα λεφτά παλληκάρια και εμείς τα σπαταλήσαμε σε παπαριές. Μακάρι όλα να αλλάξουν το επόμενο διάστημα με τις αποκρατικοποιήσεις που ετοιμάζονται στην χώρα μας. 

Γι αυτό πάμε στην Τραπεζούντα να κάνουμε το τάμα μας. Γιατί πιστεύουμε πως σαν χώρα έχουμε πολλές δυνατότητες και οραματισμό που μπορούν να μας βγάλουν από το αδιέξοδο. Απλά χρειαζόμαστε εθνική ομοψυχία αγάπη και υπομονή, στοιχεία απαραίτητα για την όποια επιτυχία επιδιώκουμε. Συνταγή αυτή ποτέ δεν ήτανε λάθος στους αιώνες των αιώνων Αμήν!

Για την ομάδα
Παντελής Τζερτζεβέλης.

Πηγή΅Όμορφα ταξίδια Facebook