Τό “Χριστός ἀνέστη” ἀπό τή γραφική Γουμένισσα καί τό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ

Εκ τῆς Ἱ. Μ. Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου
Ἡ πρακτική τῆς ἐπικοινωνιακῆς “ὑπαρκτικότητας” ―ἀναγκαῖος τρόπος εἴτε διαφήμισης εἴτε ὁμολογίας― συμπλέκεται στίς μέρες μας μέ τό “πορευθέντες μαθητεύσατε” στήν πιό εὔκολη ἐκδοχή του. Διαφημίζομαι στό διαδίκτυο σημαίνει ἐξαγγέλλω τήν δική μου ἐκδοχή περί… ἐκκλησιασμοῦ, τή δική μου πρόκληση δοκιμῆς καί τή δική μου πρόσκληση εὐδοκίμησης. Σέ τί ποσοστό ὅμως ἀναλογίας συμπλέκεται αὐτή ἡ τωρινή πρακτική μέ ἐκεῖνο τό Ἀποστολικό, τό μετέπειτα Ἰσαποστολικό καί τό μέχρι σήμερα Ἱεραποστολικό “ἐν κόπῳ καί μόχθῳ”;

Πάντως, καί ἡ τωρινή διαφημιστική ἐκδοχή τῆς… μαρτυρίας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν τοῖς πράγμασι ἀναγκαία ἤ καί ἀναπόφευκτη, κατά τοῦτο εἶναι εἰλικρινής καί ἀληθεύουσα ἐν Κυρίῳ, στό βαθμό δηλαδή πού ἀποβαίνει πλήρως ἐκκλησιαστική. Ἄν στέκεται στά στενά καί καταθλιπτικά ὅρια τοῦ ἀτομικισμοῦ, ἀναμηρυκάζει τήν Ἀδαμική νεκρότηταστίς σύγχρονεςἐκδοχές της.

Ἐάν, λοιπόν, ἡἐπικοινωνιακή μαρτυρίαμπορεῖ νά λειτουργήσει ὡς μαρτυρία ἐσχατολογική, ὡς ἀναμέτρησηθεολογικῆς καί ἠθικῆς ἀνάνηψης πρός τήν κοσμική ἰσοπέδωση: ἐδῶ κρίνεται ἡ ποιότητά της, ἐδῶ φανερώνεται τό (πρωτ)άθλημά της, ἐδῶ ζυγίζεταιἡ (ὑπερ)αξία της.

Σ᾽ αὐτήν τήν ἐκκλησιαστική “παγκοινιά”δέν θά γινόταν νά μήν συνεισφέρει καί ἡ ἀκριτική μας Μητρόπολη, Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου. Μέ τήν καθ᾽ ὅλαποιμαντική συνδρομή καί μαρτυρία της. Προπαντός μέ τή (συλ-)λειτουργική ζωή της.

Βασικός σταθμός τό Ἀναστάσιμο κήρυγμα τῆς σωτηρίας.

* Μέ τό λειτουργικό του προανάρκουσμαστόν Ἑσπερινό-λειτουργία τοῦ Μ. Σαββάτου, ἀπό τοῦ Ἐπιταφίου ὡς Ἁγίας Τραπέζης στό μέσον τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνάξεως καί ἐπιποθήσεως, στήν ἱερά μονή Παναγίας Γουμενίσσης. Ἀνταπόκριση στό αἴτημα τόσων καί τόσων καρδιῶν νά περιβάλουν τήν εὐχαριστιακή Τράπεζα, νά ζήσουν ἐγκεντρισμένοι αἰσθητότερα στήν ἱερουργία τοῦ Μυστηρίου τῶν Μυστηρίων. Μέ τά ἱερά λείψανα καί τό ἀντιμήνσιο – δεύτερο Ἐπιτάφιο. Στό τέλος, ἐπανατελέστηκε κατ᾽ ὄψιν ὅλων τό ἐπανειλημμένο θαῦμα τῆς ἐπιπλεύσεως καί ἔπειτα τῆς καταβυθίσεως τεμαχίου τοῦ Τ. Ξύλου σέ φιάλη διαυγεστάτου ὕδατος, μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος (τ.ἔ. τῆς ζωντανῆς παρουσίας) τοῦ πανταχοῦ παρόντος καί ἐνεργοῦντος Θεοῦ. Ἡ ἔκπληξη τῆς κοινῆς θέας τοῦ θαύματος λειτουργοῦσε ὡσάν ἐκείνη τήν αἴσθηση τῶν ἀνθρώπων πού προσέγγιζαν τόν Κύριο, πρό καί μετά τό Πάθος/Ἀνάσταση, ἀντλώντας “δύναμιν ἐξερχομένην”, τήν θεοποιό ἐνέργεια τῆς χάρης Του.

* Τό ἴδιο βράδυ, μαζί μέ τίς μυριάδες τῶν ὀρθοδόξων ἀνά τήν οἰκουμένην, ἑνωμένοι χάρη στό γεγονός τῆς τοπικῆς ἐκκλησίας-μητροπόλεως,μαθητεύαμε γιά ἄλλη μιά φορά ἐξαιρέτως στό θαῦμα τῆς Κυριακῆς ἡμέρας, στό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως, μέ τό πολυεκφωνημένο “Χριστός ἀνέστη” καί κυρίως μέ τό ἐμβιωμένο “Χριστός ἀνέστη”τοῦ μυστηρίου τῆς θ. Λειτουργίας. Ἦταν μιά εὐκαιρία νά ἀνα-μετρήσουμε τή ζωή μας μέ μέτρο τήν Αὐτοζωή, ὅπως θαυμάσια περιέγραψε σέ σχετικό Χαιρετισμό του ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας.

* Τό ἀπόγευμα τοῦ Πάσχα, πλῆθος ἱερέων μέ τόν Ἐπίσκοπο ἐπικεφαλῆς καί ἀκολουθία λαοῦ, λιτανεύσαμε τήν εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεωςἀνά τίς κεντρικές ὁδούς τῆς Γουμένισσας/ἕδρας μέχρι τήν ἱερά μονή τῆς Παναγίας, ὅπου τελέστηκε ὁ γνωστός Ἑσπερινός τῆς ἀγάπης, ἡ ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος σέ πολλές γλῶσσες καί ἡ διανομή τῆς πασχαλινῆς εὐλογίας σέ ὅλους τούςπαρόντες.

* Αὐτό τόἀναστάσιμο κήρυγμα, ὡς βασική πίστη τῆς Ἐκκλησίας, τό ξαναζήσαμε μέσα καί ἀπό τόνδιήμερο ἑορτασμό τῆς μνήμης (μνημόνευσης/ἑορτῆς) τῶν θεοφιλεστάτων καί θεοτιμήτων, ἀλλά καί λαοφιλῶννεοφανῶν ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης, μέ ἐπίκεντρο τή φερώνυμη Μονή τους ἔξω ἀπό τή Γρίβα τῆς Γουμένισσας.

Λαμπρότατος ὁ Ἑσπερινός μέ προεξάρχοντα τόν Μητροπολίτη μας κ. Δημήτριο, περιστοιχισμένο ἀπό Ἡγουμένους, Ἱερομονάχους καί ἄλλους Κληρικούς καί Μοναχούς. Συμμετεῖχε πλῆθος λαοῦ καί οἱ τοπικές ἀρχές μέ προεξάρχοντα τόν Ἀντιπεριφερειάρχη κ. Χ. Γκουντενούδη.Ἐνθουσιώδης ὁ λόγος τοῦ Μητροπολίτου μας, ἐξάγγελοςτοῦ πιό σπουδαίου θαύματος, τ.ἔ. τῆςἐκκλησιαστικῆς ἑνοποίησης τῆς μαρτυρίας/μαρτυρίου τῶν Ἁγίων, τῆς ἀποκαλυπτικῆς φανέρωσής τους καί τῆς εὐλαβικῆς καταφυγῆς πλήθους ἀνθρώπων στήν ἱκετευτική παρρησία τους καί τήν εὐεργετική παρουσία τους.Ὁ Μητροπολίτηςμας ἐπικέντρωσε τό λόγο τουστά μαρτυρικά χρόνια τῶν Ἁγίων, στό μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς τους καί στή σημασία του γιά τήν ἀνδρεία ὑπομονή τῆς ἐλπίδας πού μᾶς χρειάζεται στά κρίσιμα τωρινά χρόνια.Μετά τό πέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐπί ὥρα ἐκτέθηκαν σέ προσκύνηση ἱερά λείψανα τῶν Ἁγίων, ἀπότμημα τῆς δεξιᾶς ὀφρύος τῆς μαρτυρικῆς κεφαλῆς τοῦ ἁγίου Ραφαήλ καί ἕνα ἡμίκαυστο πλευρό τῆς ἁγίας Εἰρήνης. Ἐπίσης ἀπό τόπασιφανές ἐκ νέου θαῦμα τῆς βυθίσεως/ἐπιπλεύσεως ἀποτμήματος τοῦ Τ. Ξύλου ἐνώπιον ὅλων τῶν μικρῶν παιδιῶν καί τῶν γονέων τους, γιά πρώτη φορά ἐπιρραντίστηκαν στό μέτωπο ὅλοι οἱ προσκυνητές, προσδεχόμενοι τήν ἀναστάσιμη εὐλογία τοῦ Σωτῆρος.

Τήν κυριώνυμη ἡμέρα, τιμήθηκαν γιά ἄλλη μιά χρονιά οἱ πασίγνωστοιἅγιοι Μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ μέ τόν ἀναστάσιμο ὄρθρο, τή θ. Λειτουργία καί τή λιτάνευση τῶν φυλασσομένων ἱ. λειψάνων τους. Μαζί μέ τόν καθηγούμενο καί τήν μοναστική ἀδελφότητα, τόν ἱερό κλῆρο, τό λαό καί τίς Ἀρχέςτῆς Παιονίας,καίπαιανίζοντα τό “Χριστός ἀνέστη” τά γνωστά Χάλκινα τῆς Γουμένισσας: ὅλοι σέ ἕνα συναγερμό ἱεροῦ ἐνθουσιασμοῦ καί ἱερῆς ἐλπίδας.Τίς ἱερές τελετές τῆς κυριώνυμης ἡμέρας ἀναμετέδωσε ἀνά τήν ὑφήλιο τό ἐκκλησιαστικό τηλεοπτικό κανάλι 4Ε. Στά πλήθη τῶν προσκυνητῶν διανεμήθηκεδαψιλής εὐλογία φιλοξενίας.

Ἐπίκεντροτῆς εὐλάβειας ὅλων οἱ τρεῖς Ἅγιοι, ἡ ἀνυπολόγιστη θεία εὐεργεσία τῆς ἀποκαλύψεώς τους πρό 50ετίας (τ.ἔ. στίς μέρες μας) καί ἡ λαχτάρα τῆςλειτουργικῆς/ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τήν ἐγχριστωμένη/ἁγιοπνευματική/ἐνθεωμένηὀντότητά τους ὡς ἁγιασμένων μελῶν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Πέρα ἀπό τήν ἀμεσότητα τῶν προσωπικῶνθαυμαστῶν καί ἐξαισίων εὐεργεσιῶν, οἱ Ἅγιοι οὐσιαστικά ἐπιποθοῦν νά καλλιεργήσουν σέ ὅλο τό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα αὐτό τό φρόνημα, αὐτό τό ἦθος καί αὐτήν τήν προοπτική μέ τήν ὁποία οἱ ἴδιοι ἔζησαν τό μυστήριο τοῦ Χριστοῦ, τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, κι ἄς ἀναμετρήθηκαν μέ τήν κακία τῆς δαιμονιώδους κολάσεως τῶν βασανιστῶν τους. Ἑνωμένοι μέ τό Χριστό διά τῆς Ἐκκλησίας, δέν δείλιασαν, ἄντεξαν τή φρίκη τοῦ θανάτου καί ζοῦν σέ πληρότητα ἐκεῖνο πού προβίωναν ἀπό τή γῆ: τήν ἀναστάσιμη αἰωνιότητα.

Αὐτή ἡ καταφυγή στή χάρη τους παραμένει ἐτήσιο διαρκές γεγονός γιά πολλούς προσκυνητές.Μιά εὐκαιρία ἄμεσης κατήχησης στό μυστήριο τῆς ἀληθινῆς ζωῆς.