Του Δημήτρη Μάρδα
Συγγραφέα και Καθηγητή του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ
Το πολιτικό μυθιστόρημα με τίτλο «Η γοητεία μας συντριβής» (εκδ. Καστανιώτη, 2012, Β’ έκδοση), που το διαπερνά μια αστυνομική ιστορία, κινείται γύρω από ένα σύνολο σκανδάλων που αφορούν στις κρατικές προμήθειες. Αναφέρεται, εκτός των άλλων, και σε έναν πολιτικό που προσομοιάζει του Άκη Τσοχατζόλουλου. Εκεί ο πολιτικός αυτός, που μπλέκεται με μια αγορά πιστολιών και αργότερα με προμήθειες ιατρικού εξοπλισμού –γιατί αλλάζει πόστο στην κυβέρνηση– βρίσκεται στα δικαστήρια από ένα σκάνδαλο προμήθειας πολεμικών ελικόπτερων, που αγοράστηκαν επί υπουργίας του στο Υπουργείο Εθνικής Ασφάλειας. Το τέλος του είναι οδυνηρό…
Σε κάποιο άλλο κεφάλαιο του βιβλίου, ο αναγνώστης συναντά έναν πολιτικό κατά πολύ όμοιο του Λιάπη. Βέβαια, ο πολιτικός του μυθιστορήματος δεν ασχολείται με φτωχοϋποθέσεις (πλαστές πινακίδες αυτοκινήτου κ.ά). Είναι όμως ένας γόης, με προτίμηση τις ξανθιές και ο οποίος αντιμετωπίζει ως Υπουργός ένα σκάνδαλο, που όλως τυχαίως χάνεται και δεν αναδεικνύεται ως θέμα αιχμής στα πολιτικά κουτσομπολιά…
Το επίμαχο ζήτημα της πλοκής αυτής αναφέρεται σε μια προμήθεια μηχανών έλξης για τους σιδηροδρόμους της χώρας, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο φαίνεται ότι παίζει μια γερμανική προμηθεύτρια εταιρία, που προσφέρει όμως… βοϊδάμαξες, αντί για μηχανές υψηλών ταχυτήτων.
Το παράδοξο στην ιστορία είναι το γεγονός ότι κατά την πορεία του διαγωνισμού, ο Πρόεδρος και ο Διευθύνων Σύμβουλος καταθέτουν στον εν λόγω Υπουργό τις παραιτήσεις τους ταυτόχρονα, που γίνονται αμέσως αποδεκτές!!!.
Τέλος, σε μια ενότητα με θέμα τα παλιά και σύγχρονα συστήματα διαφθοράς, το βιβλίο αναφέρεται σε φουσκωμένους λογαριασμούς πιστωτικών ή ορθότερα χρεωστικών καρτών, που δεν καλύπτουν όμως ανάγκες των κατόχων τους, αλλά διαφόρων άλλων παραγόντων. Οι χρήστες των εν λόγω καρτών παίζουν, στο μυθιστόρημα, σημαίνοντα ρόλο σε λήψεις αποφάσεων υπουργείων καθώς χειρίζονται πολλά χρήματα!.
Συγγραφέα και Καθηγητή του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ
Το πολιτικό μυθιστόρημα με τίτλο «Η γοητεία μας συντριβής» (εκδ. Καστανιώτη, 2012, Β’ έκδοση), που το διαπερνά μια αστυνομική ιστορία, κινείται γύρω από ένα σύνολο σκανδάλων που αφορούν στις κρατικές προμήθειες. Αναφέρεται, εκτός των άλλων, και σε έναν πολιτικό που προσομοιάζει του Άκη Τσοχατζόλουλου. Εκεί ο πολιτικός αυτός, που μπλέκεται με μια αγορά πιστολιών και αργότερα με προμήθειες ιατρικού εξοπλισμού –γιατί αλλάζει πόστο στην κυβέρνηση– βρίσκεται στα δικαστήρια από ένα σκάνδαλο προμήθειας πολεμικών ελικόπτερων, που αγοράστηκαν επί υπουργίας του στο Υπουργείο Εθνικής Ασφάλειας. Το τέλος του είναι οδυνηρό…
Σε κάποιο άλλο κεφάλαιο του βιβλίου, ο αναγνώστης συναντά έναν πολιτικό κατά πολύ όμοιο του Λιάπη. Βέβαια, ο πολιτικός του μυθιστορήματος δεν ασχολείται με φτωχοϋποθέσεις (πλαστές πινακίδες αυτοκινήτου κ.ά). Είναι όμως ένας γόης, με προτίμηση τις ξανθιές και ο οποίος αντιμετωπίζει ως Υπουργός ένα σκάνδαλο, που όλως τυχαίως χάνεται και δεν αναδεικνύεται ως θέμα αιχμής στα πολιτικά κουτσομπολιά…
Το επίμαχο ζήτημα της πλοκής αυτής αναφέρεται σε μια προμήθεια μηχανών έλξης για τους σιδηροδρόμους της χώρας, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο φαίνεται ότι παίζει μια γερμανική προμηθεύτρια εταιρία, που προσφέρει όμως… βοϊδάμαξες, αντί για μηχανές υψηλών ταχυτήτων.
Το παράδοξο στην ιστορία είναι το γεγονός ότι κατά την πορεία του διαγωνισμού, ο Πρόεδρος και ο Διευθύνων Σύμβουλος καταθέτουν στον εν λόγω Υπουργό τις παραιτήσεις τους ταυτόχρονα, που γίνονται αμέσως αποδεκτές!!!.
Τέλος, σε μια ενότητα με θέμα τα παλιά και σύγχρονα συστήματα διαφθοράς, το βιβλίο αναφέρεται σε φουσκωμένους λογαριασμούς πιστωτικών ή ορθότερα χρεωστικών καρτών, που δεν καλύπτουν όμως ανάγκες των κατόχων τους, αλλά διαφόρων άλλων παραγόντων. Οι χρήστες των εν λόγω καρτών παίζουν, στο μυθιστόρημα, σημαίνοντα ρόλο σε λήψεις αποφάσεων υπουργείων καθώς χειρίζονται πολλά χρήματα!.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.