Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία, κατέγραψε με τον πλέον ηχηρό τρόπο τη δυσαρμονία που υπάρχει στην Ευρώπη, ανάμεσα στη κοινωνική θέληση και τις επιλογές της ευρωπαϊκής του ηγετικού διευθυντηρίου
Πρόκειται όχι μόνο για εκλογικό μήνυμα που αποτυπώνει την κοινωνική διεργασία στην τρίτη οικονομία της Ευρώπης, αλλά το κυριότερο ότι είναι η συνεχεία μιας σειράς εκλογικών καταγραφών ιδιαίτερα στις χώρες του Νότου, που αποτυπώνουν την κοινωνική δυσαρέσκεια για τις μονόπλευρες πολιτικές!
Η δημοσιονομική αντιμετώπιση της κρίσης δεν ενδυναμώνει απλά τον ευρωσκεπτικισμο, αλλά βαθαίνει το σχίσμα ανάμεσα στα κόμματα που την υπηρετούν και την κοινωνία.
Είναι φανερό ότι γενικεύεται η δυσαρμονία σχεδόν σ' όλες τις χώρες του Νότου της Ευρώπης.
Η πεισματική άρνηση των πολιτικών σχηματισμών που τις υπηρετούν να το κατανοήσουν, οδηγεί πλέον σε κοινωνικές εκρήξεις και «ακραίες η περίεργες» πολιτικές επιλογές
Η επιδίωξη μιας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, με ανάπτυξη, αλληλεγγύη με οικονομική και πολιτική ένωση, πλήττεται στον πυρήνα των χώρων που εξ ορισμού έχουν φιλοευρωπαϊκή στρατηγική!
Οι μονόπλευρες επιλογές του Γερμανικού Δεσποτισμού, και των εκφραστών του, καθώς και η νεοφιλελεύθερη επέλαση των επιδιώξεων του, έχει δημιουργήσει ανεξέλεγκτες κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές σ' όλες τις χώρες του Νότου της Ευρώπης!
Για παράδειγμα στην Ιταλία-παρά την μεγάλη επικοινωνιακή και όχι μόνο στήριξη-ο Μόντι δεν έγινε εκλογικά αποδεκτή λύση, γιατί η κοινωνία δεν αποδέχεται ως εργαλεία διαχείρισης της κρίσης τη μονόπλευρη λιτότητα,τα εκβιαστικά διλήμματα τους μονόδρομους που παράγουν εξαθλίωση και βίαιες ανακατανομές υπέρ των λίγων και παρασιτικών.
Η συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης, η διόγκωση της ανεργίας εξαφάνιση της μεσαίας τάξης και η κατάργηση του κοινωνικού κράτους δεν γίνονται αποδεκτά γιατί δεν συνιστούν κεντροαριστερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό!
Αυτό το πολιτικό θέμα εκφράστηκε και στην ΙΤΑΛΙΑ–όπως άλλωστε έγινε στην Ελλάδα,την Γαλλία, την Ισπανία,την Πορτογαλία κ.τ.λ.
Όταν οι πολιτικές δυνάμεις γίνονται δορυφόροι της μονόπλευρης πολίτικης, η εκφράζουν θόλο πολιτικό λόγο για την κρίση-αντί για εναλλακτική πολιτική, επιδίωξη- τότε δυνάμεις σαν του Γκρίλο στην Ιταλία, η πιο ακραίες σ άλλες χώρες θα βρίσκουν νομιμοποίηση λογά της κοινωνικής απόγνωσης!
Και αποτελεί αφέλεια να θεωρεί κανείς, ότι η αντιμετώπιση τους μπορεί να γίνει μόνο με αντιπαραθέσεις περί "νομιμότητας" και όχι και με αλλαγή πολιτικής!
Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά αποτελούν «βούτυρο στο ψωμί» του συντηρητισμού που κερδίζει χρόνο και επιβάλλει τις επιδιώξεις του!
Η ανατροπή αυτού του διχασμού προϋποθέτει κοινωνική συμπόρευση με αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη και τις χώρες μέλη!
Το υποκριτικό-αν όχι ψευδές- "όχι αλλά μετρά", δεν αφορά την κοινωνία γιατί τα μνημόνια που έχουν υπογραφεί με τις «ΡΗΤΡΕΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ» το ακυρώνουν!
Η διεκδίκηση με βάση και τους νέους συσχετισμούς και στην Ιταλία, αφορά τη εναλλακτική ικανότητα διαπραγμάτευσης για μια άλλη πολιτική εξόδου με ανάπτυξη και αλληλεγγύη.
Στην Ιταλία, στο Νότο, στην Ευρώπη, η κεντροαριστερά αντί να σπαράσσεται πρέπει να αντιπαλέψει τον Γερμανικό δεσποτισμό!
Έχει τη κοινωνική νομιμοποίηση.
Ας μη χαθεί- για μια ακόμη φορά- η ευκαιρία επαναδιαπραγμάτευσης που προσέφερε η δύναμη της επόμενης μέρας των εκλογών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.