Προσφώνηση-τοποθέτηση του Παναγιωτίδη Βλαδίμηρου, προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Κιλκίς στα εγκαίνια Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου Παιονίας 26 Ιανουαρίου 2013
"O «Τέταρτος Κόσμος» ή «κοινωνίες στο σκοτάδι», είναι οι κοινωνικές τάξεις των αναπτυγμένων χωρών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και διαβιώνουν σε καθεστώς κοινωνικού αποκλεισμού. Είναι η τάξη των φτωχών και των μεταναστών που δημιουργείται από την παγκοσμιοποίηση και είναι παρούσα σε κάθε μέρος του κόσμου, φυσικά και στην Ελλάδα.
Διευκρινίζοντας ακόμη περισσότερο, αναφέρω πως όταν μιλάμε για Τέταρτο Κόσμο, δεν μιλάμε για χώρες αλλά για κοινωνικές ομάδες που ζουν σε απόλυτη φτώχεια, συνάνθρωποί μας που δε μπορούν να ικανοποιήσουν τις πρωταρχικές και βασικές ανάγκες τους για επιβίωση.
Σήμερα όμως δεν έχουμε να κάνουμε με τη γνωστή «παραδοσιακή», ακόμα και «κληρονομική» φτώχεια του αγροτικού χώρου ή της πρόσφατης αστικοποίησης.
Πρόκειται για μια «νέα φτώχεια», η οποία έχει ως αίτιο την ανεργία μακράς διάρκειας, την εργασία σε υποβαθμισμένες συνθήκες, και την «ελαστική» απασχόληση, η οποία σε βάθος χρόνου αποκλείει τα άτομα και τις κοινωνικές ομάδες από τα ελάχιστα κοινωνικά αγαθά και δικαιώματα.
Και ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;
Είναι άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας. Άνθρωποι που μετείχαν στην εκπαίδευση, προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στην πατρίδα, δήλωσαν νομιμοφροσύνη στο σύστημα και αποδέχθηκαν το πλέγμα των αξιών του.
Άνθρωποι που επικύρωσαν με τη συμμετοχή τους τη συμφωνία για κοινωνική δικαιοσύνη και επένδυσαν τα όνειρά τους στο κοινωνικό σχέδιο του κράτους.
Άνθρωποι που μεταλλάχθηκαν σε παρατηρητές μιας υπερκαταναλωτικής κοινωνίας χωρίς καμία αλληλεγγύη και σεβασμό στον συνάνθρωπό τους.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που τώρα πληρώνουν το τίμημα. Το οικονομικό, το ηθικό, το προσωπικό.
Και διερωτώμαι: Είναι επαρκής ως δικαιολογία η οικονομική κρίση ή η έλλειψη χρημάτων της χώρας μας, για την περιορισμένη κοινωνική δράση ενός κράτους πρόνοιας ;
Σαφώς και σε κάθε χώρα που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, το πρώτο κομμάτι του κράτους που πλήττεται είναι το κοινωνικό κράτος. Εντούτοις, δεν είναι μονάχα τα χρήματα που μπορούν να αμβλύνουν τον περιγραφόμενο κοινωνικό διαχωρισμό.
"O «Τέταρτος Κόσμος» ή «κοινωνίες στο σκοτάδι», είναι οι κοινωνικές τάξεις των αναπτυγμένων χωρών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και διαβιώνουν σε καθεστώς κοινωνικού αποκλεισμού. Είναι η τάξη των φτωχών και των μεταναστών που δημιουργείται από την παγκοσμιοποίηση και είναι παρούσα σε κάθε μέρος του κόσμου, φυσικά και στην Ελλάδα.
Διευκρινίζοντας ακόμη περισσότερο, αναφέρω πως όταν μιλάμε για Τέταρτο Κόσμο, δεν μιλάμε για χώρες αλλά για κοινωνικές ομάδες που ζουν σε απόλυτη φτώχεια, συνάνθρωποί μας που δε μπορούν να ικανοποιήσουν τις πρωταρχικές και βασικές ανάγκες τους για επιβίωση.
Σήμερα όμως δεν έχουμε να κάνουμε με τη γνωστή «παραδοσιακή», ακόμα και «κληρονομική» φτώχεια του αγροτικού χώρου ή της πρόσφατης αστικοποίησης.
Πρόκειται για μια «νέα φτώχεια», η οποία έχει ως αίτιο την ανεργία μακράς διάρκειας, την εργασία σε υποβαθμισμένες συνθήκες, και την «ελαστική» απασχόληση, η οποία σε βάθος χρόνου αποκλείει τα άτομα και τις κοινωνικές ομάδες από τα ελάχιστα κοινωνικά αγαθά και δικαιώματα.
Και ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;
Είναι άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας. Άνθρωποι που μετείχαν στην εκπαίδευση, προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στην πατρίδα, δήλωσαν νομιμοφροσύνη στο σύστημα και αποδέχθηκαν το πλέγμα των αξιών του.
Άνθρωποι που επικύρωσαν με τη συμμετοχή τους τη συμφωνία για κοινωνική δικαιοσύνη και επένδυσαν τα όνειρά τους στο κοινωνικό σχέδιο του κράτους.
Άνθρωποι που μεταλλάχθηκαν σε παρατηρητές μιας υπερκαταναλωτικής κοινωνίας χωρίς καμία αλληλεγγύη και σεβασμό στον συνάνθρωπό τους.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που τώρα πληρώνουν το τίμημα. Το οικονομικό, το ηθικό, το προσωπικό.
Και διερωτώμαι: Είναι επαρκής ως δικαιολογία η οικονομική κρίση ή η έλλειψη χρημάτων της χώρας μας, για την περιορισμένη κοινωνική δράση ενός κράτους πρόνοιας ;
Σαφώς και σε κάθε χώρα που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, το πρώτο κομμάτι του κράτους που πλήττεται είναι το κοινωνικό κράτος. Εντούτοις, δεν είναι μονάχα τα χρήματα που μπορούν να αμβλύνουν τον περιγραφόμενο κοινωνικό διαχωρισμό.
Είναι η διάθεση για προσφορά, η αλληλεγγύη, οι νέες ιδέες που μπορούν να χτίσουν μια δίκαιη και ισορροπημένη κοινωνία. Ακόμη και αν η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε δυσχερή οικονομική θέση, η υποστηρικτική στάση μιας τοπικής κοινωνίας απέναντι σε συνανθρώπους μας που τη χρειάζονται , αποκτά μέγιστη αξία και σημασία. Θα πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι η αδιαφορία μας είναι αδιαφορία απέναντι στα παιδιά μας και στον ίδιο μας τον εαυτό.
Απαιτείται λοιπόν η ουσιαστική συμμετοχή δια της αυτοοργάνωσης των ίδιων των τοπικών κοινωνιών, και μία τέτοια προσπάθεια αποτελεί το κοινωνικό ιατρείο. Αφού συγχαρώ το Δήμο Παιονίας και τον Φαρμακευτικό σύλλογο για αυτή τους την προσπάθεια, εκπροσωπώντας τον ιατρικό σύλλογο του Κιλκίς, θέλω να σας γνωστοποιήσω ότι με την ενεργή συμμετοχή μας στο κοινωνικό ιατρείο εκφράζουμε την πίστη μας στην επιτυχία του εγχειρήματος.
Προσωπικά, δε θεωρώ ότι το κοινωνικό ιατρείο αποτελεί τη λύση στα προβλήματα των συνανθρώπων μας. Θεωρώ ότι ένα οργανωμένο-Ευρωπαικό κράτος είναι υποχρεωμένο να εξασφαλίζει σε όλους τους πολίτες πρώτα και πάνω απ όλα πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.Επειδή λοιπόν η Α΄βάθμια φροντίδα υγείας, αποτελεί μείζον ζήτημα για μια αξιοπρεπή ζωή, θέλω να πιστεύω ότι κάνουμε μια καλή αρχή, με την ίδρυση του Κοινωνικού Ιατρείου Φαρμακείου Παιονίας."
Προσωπικά, δε θεωρώ ότι το κοινωνικό ιατρείο αποτελεί τη λύση στα προβλήματα των συνανθρώπων μας. Θεωρώ ότι ένα οργανωμένο-Ευρωπαικό κράτος είναι υποχρεωμένο να εξασφαλίζει σε όλους τους πολίτες πρώτα και πάνω απ όλα πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.Επειδή λοιπόν η Α΄βάθμια φροντίδα υγείας, αποτελεί μείζον ζήτημα για μια αξιοπρεπή ζωή, θέλω να πιστεύω ότι κάνουμε μια καλή αρχή, με την ίδρυση του Κοινωνικού Ιατρείου Φαρμακείου Παιονίας."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.