Ομιλία Γ. Φραγγίδη στη Βουλή για τον προϋπολογισμό 2012

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Εάν ο Προϋπολογισμός του 2001 ήταν ιστορικός, όπως είχαν δηλώσει από αυτό εδώ το βήμα της Βουλής οι αγορητές εκείνης της εποχής, διότι συντάχθηκε σε ευρώ και ήταν ο πρώτος εντός του Ενιαίου νομίσματος, ο Προϋπολογισμός του 2012 μπορεί εξίσου να χαρακτηρισθεί ως ιστορικός, διότι υπάρχει ο κίνδυνος να είναι ο τελευταίος.
Αυτόν ακριβώς τον κίνδυνο πρέπει να αποσοβήσουμε πάση θυσία γιατί η Ευρώπη δοκιμάζεται, η Ευρώπη ψάχνει το μέλλον της, το ευρώ φλέγεται, η Ευρωζώνη κλυδωνίζεται και η παραμονή μας στη ζώνη του ευρώ είναι πρώτιστο μέλημα.

Ελπίζω, ότι συντελείται αυτήν την ώρα στην Ευρώπη, να μην οδηγήσει σε ένα τερατώδες πολιτικό εξάμβλωμα και να λειτουργήσουν τα δημοκρατικά της αντανακλαστικά. Η Ελλάδα μέσα από τις συνεπείς και σκληρές προσπάθειες των κυβερνήσεων εκείνης της εποχής και του Λαού της, κατάφερε να πάρει μια θέση μέσα στις ισχυρές χώρες της Ευρώπης.
Σήμερα, δυστυχώς απαιτούνται ακόμη πιο σκληρές προσπάθειες της κυβέρνησης αλλά και πιο επώδυνες θυσίες του ελληνικού Λαού για να παραμείνουμε εντός της ευρωζώνης και να μη γίνουμε οι παρίες της Ευρώπης.
Από τη μια πρέπει να υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις έναντι των πιστωτών μας και από την άλλη να ανταποκριθούμε στις κοινωνικές απαιτήσεις των καιρών, οι οποίες χρειάζονται όμως κεφάλαια για να υλοποιηθούν.
Ο Προϋπολογισμός του κράτους είναι μια κορυφαία όχι μόνο οικονομική και νομική διαδικασία, αλλά πρωτίστως πολιτική.
Οι συνθήκες μέσα στις οποίες θα ψηφιστεί φαντάζουν πολιτικά και κοινοβουλευτικά τουλάχιστον ιδανικές. Κοινωνικά όμως οι συνθήκες είναι εξαιρετικά ρευστές και γίνονται οριακές όσον αφορά την κοινωνική συνοχή και το επίπεδο ζωής των συμπολιτών μας.
Θα πρέπει να δούμε με απόλυτη προσοχή και σοβαρότητα, μεγέθη όπως, η απασχόληση, η ανεργία, η ύφεση, το έλλειμμα. Αυτά είναι που θα μας δείξουν την έξοδο από την κρίση, ή που θα μας βυθίσουν ακόμα περισσότερο σε αυτήν.
Τα πειράματα, οι τακτικισμοί και τα πολιτικά παιγνίδια με την 6η δόση, από όπου και αν προέρχονται, είδαμε ότι δεν απέδωσαν.
Καλό είναι λοιπόν, να πορευόμαστε με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και όχι το κομματικό και το προσωπικό. Άλλωστε, από κάτι τέτοιους τακτικισμούς, το πολιτικό σύστημα έφτασε στις αντοχές του, έφτασε στα όριά του και σχεδόν στην πλήρη απαξίωσή του.
Δυσκολευτήκαμε να καταλάβουμε ως πολιτικά κόμματα, ότι η ενότητα, η συνεννόηση, η συνευθύνη , είναι προϋπόθεση για να προχωρήσουμε.
Κανένα κόμμα και κανένας αρχηγός, δεν μπορεί από μόνος του να σηκώσει ένα τέτοιο βάρος και να διαχειρισθεί τις επιπτώσεις στην χώρα μας, μιας κρίσης η οποία δεν είναι μονάχα ελληνική.
Την υλοποίηση του Προϋπολογισμού εγγυάται η κοινοβουλευτική πλειοψηφία στήριξης της Κυβέρνησης, η οποία διαμόρφωσε το κλίμα εθνικής συναίνεσης και έχει αντίκρισμα στην κοινωνία.
Μια κυβέρνηση που βέβαια δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων ιδεολογικοπολιτικών συγκλήσεων, ή εκχώρησης ιδεολογίας και θέσεων, είναι μια συναντίληψη που επιβάλλεται από τα πράγματα, που επιβάλλεται από την ανάγκη.
Αν έχουμε κατανοήσει την ανάγκη, έχουμε κατανοήσει και το λόγο στήριξης αυτής της κυβέρνησης.
Βέβαια πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν για την ευθύνη των λόγων και των έργων εκείνων που εντέλει αναγκάσθηκαν να παραδεχθούν εν τοις πράγμασιν, ότι η έως τώρα ρητορική τους ήταν κενή περιεχομένου.
Κάποιοι λοιδορούσαν τις μέχρι τώρα άοκνες προσπάθειες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για να βγει η χώρα από το τέλμα, προτείνοντας για εσωτερική μονάχα κατανάλωση ένα δήθεν σχέδιο για αναδιαπραγμάτευση, ενώ συμφωνούσαν στο εξωτερικό στα συμφωνηθέντα.
Το σημαντικό όμως είναι ότι τελικά προσχώρησαν στην λογική της κυβέρνησης συνευθύνης και την στελέχωσαν με ικανά στελέχη του κόμματος τους.
Ο Προϋπολογισμός του 2012, είναι ο πρώτος Προϋπολογισμός μετά από πολλά χρόνια ο οποίος θα είναι πρωτογενώς πλεονασματικός, έστω και κατά μόλις 1,1%. Ή τουλάχιστον έτσι προϋπολογίζεται να είναι.
Για να γίνει αυτό όμως δεν αρκούν οι προσθαφαιρέσεις αριθμών και μεγεθών επί χάρτου.
Χρειάζονται πολιτικές.
Για να επιτύχουμε όμως πρωτογενή πλεονάσματα και μάλιστα άμεσα, θα πρέπει πρώτα να επιτύχουμε πρωτογενείς οικονομίες στις δαπάνες.
Να εντοπισθούν οι πηγές της σπατάλης, διότι τα περιθώρια για την αύξηση της φορολογίας στην υπάρχουσα φορολογητέα ύλη έχουν εξαντληθεί.
Πρέπει να ανευρεθεί νέα φορολογητέα ύλη και αυτό μπορεί να συμβεί με δύο τρόπους:
Από τη μια μέσω της αμείλικτης καταδίωξης της φοροδιαφυγής και από την άλλη μέσω των επενδύσεων.
Το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων φέτος είναι κατά 11,76% αυξημένο, σε συνδυασμό με καλύτερη και ταχύτερη απορρόφηση των πόρων του ΕΣΠΑ, μπορεί να γίνει το εργαλείο, ο μοχλός που θα σηκώσει την οικονομία.
Ο Προϋπολογισμός του 2012 πρέπει να δώσει το έναυσμα για την αναστροφή της πορείας του τόπου μας και να μην χαρακτηρισθεί ως ο τελευταίος εκπεφρασμένος σε ευρώ, αλλά να είναι ο πρώτος που θα πετύχει τους στόχους του και έτσι δεν θα διακινδυνεύσουμε την παραμονή μας στην ευρωζώνη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δίνουμε μία μεγάλη μάχη.
Σε αυτή τη μάχη δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι πίσω από τους αριθμούς κρύβονται άνθρωποι, κρύβονται άστεγοι που είναι πλέον άνθρωποι της διπλανής πόρτας.
Κρύβονται εκατοντάδες οικογένειες χωρίς κανένα εισόδημα, χωρίς κανέναν εργαζόμενο.
Κρύβονται άνθρωποι, που καθημερινά, κάνουν βουτιές στους κάδους σκουπιδιών. Δεν θα πρέπει να περνά δευτερόλεπτο, χωρίς το μυαλό μας, η σκέψη μας, αλλά και η δράση μας, να αφορά αυτούς τους ανθρώπους.
Κάποιοι συνάνθρωποί μας, θα κάνουν μαύρα Χριστούγεννα. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Η Οικονομία δεν είναι μαθηματικά. Είναι οι άνθρωποι.
Πρέπει να είναι οι άνθρωποι. Γι΄ αυτό και με τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης θα πρέπει να αποκατασταθούν οι αδικίες.