Ερώτηση Φραγγίδη για άμισθη και ανασφάλιστη εργασία

Ερώτηση προς τον Υπουργό Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης κο. Γεώργιο Κουτρουμάνη με θέμα την «Άμισθη και ανασφάλιστη εργασία» κατέθεσε ο Βουλευτής Κιλκίς κ. Γιώργος Φραγγίδης. Η ερώτηση έχει ως εξής: "Η απασχόληση διανύει μια περίοδο κρίσης. Σε παγκόσμιο επίπεδο, καταγράφονται επισήμως 250 εκατ. άνεργοι, η χειρότερη επίδοση των τελευταίων ετών. Οι νέοι άνθρωποι έχουν πληγεί σφόδρα από την ανεργία. Την ίδια ώρα επιδεινώνεται, σχεδόν με γεωμετρική πρόοδο, η ποιότητα των θέσεων εργασίας που είναι διαθέσιμες.
Με αφορμή και ρεπορτάζ της εφημερίδας ‘’Καθημερινή’’ (24.11.2011), θα ήθελα να σημειώσω τα εξής:
Έχω δεχθεί στο γραφείο μου, στην Αθήνα, αλλά και στο Κιλκίς, πολλές καταγγελίες σχετικά με το ζήτημα της άμισθης, αλλά και ανασφάλιστης εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Πολίτες, κυρίως νέοι άνθρωποι, στην προσπάθειά τους να βρουν εργασία, αναγκάζονται να εργασθούν χωρίς αμοιβή, αλλά με την προσδοκία της αμοιβής.
Σημειώνεται ότι τα πρόσωπα αυτά έχουν πολυετή εμπειρία και δεν εργάζονται για πρώτη φορά, ώστε να θεωρηθεί ότι κάνουν μία μαθητεία, ή διανύουν περίοδο προσαρμογής σε μία επιχείρηση.
Πρόκειται για πρόσωπα που τους ενοχλεί κοινωνικά το «στίγμα» του ανέργου και με την προσδοκία της έμμισθης σχέσης δυστυχώς αναγκάζονται να αποδεχθούν την απαξίωση και την ακύρωση της προσωπικότητάς τους.
Ταυτόχρονα, τα άτομα αυτά αισθάνονται ότι συμμετέχουν και παραμένουν στο εργασιακό παιχνίδι, την ώρα που η ανεργία, ιδιαίτερα στους νέους, τείνει να λάβει διαστάσεις επιδημίας. Όλοι γνωρίζουν ότι ο μακροχρόνια άνεργος πολύ δύσκολα εντάσσεται ξανά σε ένα νέο εργασιακό περιβάλλον. Και αυτό το γνωρίζουν και οι νέοι μας που υποκύπτουν σε αυτόν τον εγκληματικό εκβιασμό.
Δυστυχώς, επειδή τα άτομα αυτά έχουν την προσδοκία της έμμισθης σχέσης, αρνούνται να δημοσιοποιήσουν το πρόβλημά τους.
Ασφαλώς, δεν πρόκειται για συναίνεση, αλλά για εξαναγκαστική «συμφωνία» σε μία αθλιότητα. Μια αθλιότητα την οποία επιτείνει συχνά ο φόβος, αλλά και το άγχος του πολίτη να δηλώσει άνεργος, ακόμα και στους οικείους του. Πολλά ρεπορτάζ αναφέρονται σε νέους ανθρώπους, που δεν ήθελαν να πουν ότι είναι άνεργοι, ακόμα και στη μητέρα τους.
Οι εργοδότες, είναι προφανές, δεν ενοχλούνται από αυτή την κατάσταση, αν και παρανομούν και το μόνο που κάνουν είναι να «εξηγούν», πώς γενικά είναι η κατάσταση και ότι πάντα υπάρχει και το χειρότερο.
Αλήθεια, τι χειρότερο για ένα νέο από το να εργάζεται κανονικά χωρίς να αμείβεται και χωρίς καμία ασφάλιση; Γίνεται κατανοητό ότι επικρατεί ο νόμος της σιωπής για ένα φαινόμενο το οποίο συνεχώς επεκτείνεται και τείνει να λάβει απειλητικές διαστάσεις.
Αν αφεθεί το φαινόμενο ανεξέλεγκτο, σημαίνει ότι όχι απλώς επιστρέφουμε στον εργασιακό μεσαίωνα, αλλά δημιουργείται μία νέα εργασιακή ζούγκλα που οι σχετικές ιστορίες του Ντίκενς, ωχριούν μπροστά της. Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:
- Τι γνωρίζει για το νέο φαινόμενο δουλοπαροικίας που γυρνάει τον πολιτισμό μας πολλές δεκαετίες πίσω, ακυρώνοντας έτσι κατακτήσεις ετών;
- Τι προτίθεται να κάνει ώστε να σπάσει ο νόμος της σιωπής και η πολιτεία να προστατέψει τα άτομα που θα ήθελαν να το αναδείξουν;
- Ποιους ελέγχους διεξάγει και σε ποιο επίπεδο, προκειμένου τέτοια φαινόμενα να περιοριστούν στο ελάχιστο;
- Ποιες κυρώσεις και ποια μέτρα προτίθεται να λάβει, προκειμένου οι υπαίτιοι να τιμωρηθούν παραδειγματικά;"