Στην ΤΕΧΝΗ ‘’Παπαδιαμάντης εαρινός και αναστάσιμος’’ με το Στέλιο Παπαθανασίου’’

Σε εποχές κρίσεων πολυδιάστατων και πολυεπίπεδων, ξαναγυρίζει η ψυχή μας πίσω, στο δοκιμασμένο λόγο ποιητών και κοσμοκαλόγερων, ανιδιοτελών ανώτερων υπάρξεων, που φεύγοντας από το μάταιο τούτο κόσμο είχαν προσφέρει περισσότερα απ΄ όσα αποκόμισαν.

     ‘’Όπου και να σας βρίσκει το κακό αδελφοί

     όπου και να θολώνει ο νους σας

     μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό

     και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

     Η λαλιά που δεν ξέρει από ψέμα

     θ΄ αναπαύσει το πρόσωπο του μαρτυρίου…’’

γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης στο ‘’Άξιον Εστί’’.

     Γι΄ αυτό, λοιπόν, και με αφορμή τη συμπλήρωση 160 χρόνων από τη γέννηση και 100 χρόνων από το θάνατο του Αγίου των Γραμμάτων μας, του ογκόλιθου της Νεοελληνικής λογοτεχνίας Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, η ΤΕΧΝΗ πραγματοποίησε εκδήλωση - αφιέρωμα στον παμμέγιστο Σκιαθίτη συγγραφέα και ποιητή.

     Ο εισηγητής Στέλιος Παπαθανασίου, διδάκτωρ Φιλολογίας και Θεολογίας, μελετητής και ερευνητής του έργου τού Παπαδιαμάντη, τον χαρακτήρισε ‘’οικολόγο και υμνητή της Φύσης και της Άνοιξης’’. Με αναφορά στα Πασχαλινά του Διηγήματα, επεσήμανε και κατέδειξε τη βαθιά του πίστη στο Θεό, την αποδοχή και τη συγκίνηση που του προκαλούσε η γνήσια ελληνική παράδοση και την απόλυτη αποδοχή της αλήθειας της Ορθοδοξίας.

     Στα Πασχαλινά Διηγήματα του Παπαδιαμάντη κυρίαρχα είναι η αγάπη, η συμπόνια, η κατανόηση. Γραμμένα από συγγραφέα που βίωσε την αγιότητα των ημερών του Πάσχα, ζωντανεύουν χαρακτήρες και εικόνες με τον παραστατικότερο δυνατό τρόπο και προκαλούν το θαυμασμό για τη διαχρονικότητα και την επικαιρότητά τους. Η τραγικότητα των ηρώων του είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό της γραφής του κυρ Αλέξανδρου, που ταυτίστηκε με την Ελλάδα και τις εικόνες της. Τα εορταστικά διηγήματα του Παπαδιαμάντη αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για τους σημερινούς αναγνώστες αλλά και για τις επερχόμενες γενεές.

     Ο Σαράντος Καργάκος έγραψε για τον Παπαδιαμάντη: ‘’Ανύψωσε τον πεζό λόγο σε ποιητικό. Μετά τον Σολωμό είναι αυτός που προσφέρει τον μουσικότερο λόγο. Μπορεί να κάνει το μεταφυσικό, φυσικό, να υλοποιεί το άυλο, να σαρκώνει το άσαρκο, να ορατοποιεί το αόρατο, να αισθητοποιεί το μη αισθητό. Για τον Παπαδιαμάντη τα πάντα είναι ένα: γη και ουρανός, θάνατος και ζωή, πόνος και χαρά’’.

     Αποσπάσματα του έργου του διάβασαν τα μέλη της Θεατρικής Σκηνής της ΤΕΧΝΗΣ Γιάννης Αθανασιάδης, Οδυσσέας Φραγγελάκης, Ιφιγένεια Ποζίδου και Κική Δόγια. Την ανάγνωση συνόδευε κοσμική Βυζαντινή μουσική των Χρ. Τσιαμούλη, Πέτρου Ταμπούρη και Χριστόδουλου Χάλαρη και προβολή εικόνων και φωτογραφιών από το Γρ. Γ. Κυριακού. Το αρχειακό υλικό και η επιμέλεια της εκδήλωσης ήταν του Χρ. Κυμπαρίδη.

     Η σύνολη εκδήλωση συνέβαλε καθοριστικά στον πνευματικό αναπαμό και στο ψυχικό γλύκασμα των παρευρισκομένων και τους προετοίμασε για τις επερχόμενες Άγιες Ημέρες.