Δημοσιογράφος
Το τελευταίο – μεγάλο – διάστημα βλέπουμε το σκοτάδι να απλώνει πάνω από την κοινωνία, όχι ότι έλειπε και ποτέ. Βία, ανισότητες που ολοένα μεγαλώνουν την απόσταση των ανθρώπων, απόψεις στον δημόσιο λόγο που είναι λες και έχουν ανασυρθεί από πολύ σκοτεινά χρόνια και ένα Κράτος Δικαίου που ολοένα κατρακυλά. Παράλληλα οποιαδήποτε τομή που έχει ως στόχο να κάνει την ζωή των ανθρώπων κάπως καλύτερη, βρίσκει το σκοτάδι απέναντι της.
Στον δρόμο προς τις Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, αντί να συζητάμε πως θα επιτύχουμε την διεύρυνση της Δημοκρατίας, την καταπολέμηση των ανισοτήτων, την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, τον περιορισμό και την καταπολέμηση του brain drain και την ανάγκη δημιουργίας ευκαιριών στην νέα γενιά βλέπουμε να βγαίνει στην επιφάνεια μία ρητορική και πρακτική αναδυόμενη από τα πιο ζοφερά χρόνια της νεότερης ιστορίας. Παράλληλα βλέπουμε ξανά δυνάμεις της Ακροδεξιάς να βγαίνουν μπροστά και να διεκδικούν έναν αναβαθμισμένο ρόλο στο πολιτικό σκηνικό. Ο τρόπος που το κάνουν είναι εμφανής και ξεδιάντροπος.
Στον δρόμο προς την κάλπη θα επιχειρήσουν και πάλι να παρουσιαστούν ως τιμητές των «ιερών και των οσίων» του Έθνους εκμεταλευόμενοι χυδαία για ακόμα μία φορά την ίδια την κοινωνία διαδίδοντας «θαύματα» σε αυτή την κοινωνία που από «θαύμα» επιβιώνει. Η τελευταία φράση – ομολογώ πως – είναι δανεισμένη από τον πρώην Αν. Γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργο Βασιλειάδη ο οποίος με άρθρο του άσκησε δριμεία κριτική στον Πρόεδρο Κασσελάκη. Βλέπετε τους «τιμητές» που λέγαμε παραπάνω τους βρίσκουμε και εξ αριστερών.
Ζήλεψαν την “δόξα” των εθνικολαϊκιστών τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Η αλήθεια είναι πως μάλλον όχι. Ο νυν πρόεδρος του κόμματος στοχεύει σε άλλα κοινά ξεφεύγοντας κατά πολύ από αυτά της παραδοσιακής Αριστεράς. Και αυτό όπως όλα δείχνουν είναι μάλλον μία προσωπική ατζέντα που απέχει κατά πολύ από το ιδεολογικό background τουλάχιστον κάποιων στελεχών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Αν κάποιος τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης πολιτεύονταν με το σύνθημα, “Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια” μάλλον δεν θα τύχαινε θετικών σχολίων. Βλέπετε οι νωπές μνήμες από την επταετία των Συνταγματαρχών δεν άφηναν τα περιθώρια. Να που όμως ήρθε ξανά το πλήρωμα του χρόνου για να μας αποδείξει ότι οι “βιρτουόζοι” της θρησκοκαπηλείας και της πατριδοκαπηλίας έχουν βαθιές ρίζες σε αυτόν τον πονεμένο τόπο.
Ο κορυφαίος Γάλλος φιλόσοφος Πιέρ Ταγκίεφ έγραφε πως “ο ‘λαϊκισμός’ δεν είναι χαρακτηριστικό των λαϊκών εξεγέρσεων, αποτελεί στοιχείο της πολιτικής προσφοράς των νέων λαϊκών ηγετών, οι οποίοι έμαθαν να αιχμαλωτίζουν τα πάθη του λαού και να τα απηχούν.” Μία φράση που εξαιρετικά εύστοχα συμπληρώνει ο καθηγητής, Ανδρέας Πανταζόπουλος σε άρθρο του στον «Κύκλο Ιδεών». Συγκεκριμένα ο κ. Πανταζόπουλος αναφέρει:
“Βρισκόμαστε ενώπιον μιας τεράστιας επιχείρησης αναμόχλευσης του λαϊκού φαντασιακού, ανακατασκευής και σφετερισμού της «λαϊκότητας», επιχείρηση η οποία ευνοείται, προφανώς, από σπασμωδικές κοινωνικές αντιδράσεις που αμήχανα μοιάζουν να προσανατολίζονται προς ένα παρελθόν που δεν λέει να παρέλθει.”
Πράγματι, αυτό το παρελθόν «δεν λέει να παρέλθει». Το βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας να μας υπενθυμίζι ότι ο κίνδυνος να βυθιστεί η κοινωνία στο ζόφο είναι εδώ. Το αν θα καταφέρουμε ή όχι να περάσουμε τον κάβο θα το δούμε προσεχώς...
Το τελευταίο – μεγάλο – διάστημα βλέπουμε το σκοτάδι να απλώνει πάνω από την κοινωνία, όχι ότι έλειπε και ποτέ. Βία, ανισότητες που ολοένα μεγαλώνουν την απόσταση των ανθρώπων, απόψεις στον δημόσιο λόγο που είναι λες και έχουν ανασυρθεί από πολύ σκοτεινά χρόνια και ένα Κράτος Δικαίου που ολοένα κατρακυλά. Παράλληλα οποιαδήποτε τομή που έχει ως στόχο να κάνει την ζωή των ανθρώπων κάπως καλύτερη, βρίσκει το σκοτάδι απέναντι της.
Στον δρόμο προς τις Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, αντί να συζητάμε πως θα επιτύχουμε την διεύρυνση της Δημοκρατίας, την καταπολέμηση των ανισοτήτων, την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, τον περιορισμό και την καταπολέμηση του brain drain και την ανάγκη δημιουργίας ευκαιριών στην νέα γενιά βλέπουμε να βγαίνει στην επιφάνεια μία ρητορική και πρακτική αναδυόμενη από τα πιο ζοφερά χρόνια της νεότερης ιστορίας. Παράλληλα βλέπουμε ξανά δυνάμεις της Ακροδεξιάς να βγαίνουν μπροστά και να διεκδικούν έναν αναβαθμισμένο ρόλο στο πολιτικό σκηνικό. Ο τρόπος που το κάνουν είναι εμφανής και ξεδιάντροπος.
Στον δρόμο προς την κάλπη θα επιχειρήσουν και πάλι να παρουσιαστούν ως τιμητές των «ιερών και των οσίων» του Έθνους εκμεταλευόμενοι χυδαία για ακόμα μία φορά την ίδια την κοινωνία διαδίδοντας «θαύματα» σε αυτή την κοινωνία που από «θαύμα» επιβιώνει. Η τελευταία φράση – ομολογώ πως – είναι δανεισμένη από τον πρώην Αν. Γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργο Βασιλειάδη ο οποίος με άρθρο του άσκησε δριμεία κριτική στον Πρόεδρο Κασσελάκη. Βλέπετε τους «τιμητές» που λέγαμε παραπάνω τους βρίσκουμε και εξ αριστερών.
Ζήλεψαν την “δόξα” των εθνικολαϊκιστών τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Η αλήθεια είναι πως μάλλον όχι. Ο νυν πρόεδρος του κόμματος στοχεύει σε άλλα κοινά ξεφεύγοντας κατά πολύ από αυτά της παραδοσιακής Αριστεράς. Και αυτό όπως όλα δείχνουν είναι μάλλον μία προσωπική ατζέντα που απέχει κατά πολύ από το ιδεολογικό background τουλάχιστον κάποιων στελεχών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Αν κάποιος τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης πολιτεύονταν με το σύνθημα, “Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια” μάλλον δεν θα τύχαινε θετικών σχολίων. Βλέπετε οι νωπές μνήμες από την επταετία των Συνταγματαρχών δεν άφηναν τα περιθώρια. Να που όμως ήρθε ξανά το πλήρωμα του χρόνου για να μας αποδείξει ότι οι “βιρτουόζοι” της θρησκοκαπηλείας και της πατριδοκαπηλίας έχουν βαθιές ρίζες σε αυτόν τον πονεμένο τόπο.
Ο κορυφαίος Γάλλος φιλόσοφος Πιέρ Ταγκίεφ έγραφε πως “ο ‘λαϊκισμός’ δεν είναι χαρακτηριστικό των λαϊκών εξεγέρσεων, αποτελεί στοιχείο της πολιτικής προσφοράς των νέων λαϊκών ηγετών, οι οποίοι έμαθαν να αιχμαλωτίζουν τα πάθη του λαού και να τα απηχούν.” Μία φράση που εξαιρετικά εύστοχα συμπληρώνει ο καθηγητής, Ανδρέας Πανταζόπουλος σε άρθρο του στον «Κύκλο Ιδεών». Συγκεκριμένα ο κ. Πανταζόπουλος αναφέρει:
“Βρισκόμαστε ενώπιον μιας τεράστιας επιχείρησης αναμόχλευσης του λαϊκού φαντασιακού, ανακατασκευής και σφετερισμού της «λαϊκότητας», επιχείρηση η οποία ευνοείται, προφανώς, από σπασμωδικές κοινωνικές αντιδράσεις που αμήχανα μοιάζουν να προσανατολίζονται προς ένα παρελθόν που δεν λέει να παρέλθει.”
Πράγματι, αυτό το παρελθόν «δεν λέει να παρέλθει». Το βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας να μας υπενθυμίζι ότι ο κίνδυνος να βυθιστεί η κοινωνία στο ζόφο είναι εδώ. Το αν θα καταφέρουμε ή όχι να περάσουμε τον κάβο θα το δούμε προσεχώς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.