Κάθετοι κολυμβητές ή το πορτρέτο

Του Φώτη Μισόπουλου
......για να επισκεφτούν μια πόλη, όπου από χτες έχουν κυλήσει χίλια χρόνια
PETER SCHNEIDER[1]
φάρσα σε τρεις εικόνες
1.
.......τα θαλασσοπούλια έσκουζαν χαρίζοντας φτερά- ελπίζω να έχει καθιερωθεί το σήμερα, η ατέλειωτη μέρα- όπως καμιά γυναίκα όταν δεν πιστεύει ότι είναι πραγματικά άσχημη είτε ανίδεη σε κάτι Μα ποιο λάθος; Γιατί πρέπει να πεις αντίο; Αν σκέφτεται κανείς το περίγραμμα, το αλλοτινό φως το κάνει χωρίς λύπη Περνούν επίσης άνθρωποι, που δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις καθαρά μέσα στην ομίχλη.

Η ΛΕΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΊΔΗΣΗ ΠΟΥ ΥΠΟΧΩΡΟΎΣΕ[δυνατά]: .....ο κισσός στενάζει στον τοίχο/ στενάζει και σκεπάζει τον τοίχο[2]/ India mittit ebur[3]/
Συμπλέκονταν και αποσυμπλέκονταν με παράδοξους ρυθμούς, γερασμένοι καθώς περπατάν σε δρόμους ανάμεσα στους σωρούς κάποιας γλώσσας νεκρής, αλησμόνητης[sic] Έχει γίνει πρόβλεψη φθοράς Τα φαντάσματά τους στέκονται όρθια στο βυθό Κάθετοι κολυμβητές ώσπου ν' αναπαυθούνε τα οστά, ο αδειασμένος θώρακας ή τα κοχύλια του κρανίου των,- χρησιμεύουν για containers Stop
ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ: .......ποτήρια, μπουκάλια, καλαμάκια, τσιγάρα, τεμπεσίρι στέκας μπιλιάρδου, σουβέρ Στο ίδιο ύφος και ύψος με τα κεφάλια της πρώτης σειράς: ακατανόμαστα άσεμνοι, φαρδείς-πλατείς στην Κοιλάδα του Ύπνου, μια Νύχτα που διαρκεί είκοσι χρόνια Άμορφοι σαν ζελέ θα σέρνονται- μ' αξιοπρέπεια- καθώς θα τους χτυπάει ο ήλιος..../
Μα ένας άνθρωπος, πολύ περισσότερο εγώ, δεν αποτελεί ακριβώς κομμάτι του κοινόχρηστου μέρους, ίσως χαρακτηριστικό σημάδι των φευγαλέων πραγμάτων, όσο η σάρκα είναι ακόμα ζωντανή- για τους λόγους που σάς εξήγησα χτες βράδυ, ύστερα από πολύ καιρό νικημένος, αιθέριος Άυλος
Κίτρινος κισσός Αυτό δεν είναι κακό Και το κίτρινο φίλντισι Φιλντισένιος κισσός μήπως; Η λέξη αστράφτει στο μυαλό λαμπρότερη απ' το φίλντισι που δίνουν οι χαυλιόδοντες του ελέφαντα Αυτή, λοιπόν, η σκοτεινή σπηλιά εικασιών κι ενδεχομένων, περίπου λεπτή και θανάσιμη άπνοια. ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΚΕΛΙΑ ΔΕΝ ΈΧΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΛΠΙΔΑ, μασκαρεμένα σύννεφα μιας άγνωστης αρχιτεκτονικής. ΠΕΡΙΤΤΩΜΑΤΑ ΓΛΑΡΩΝ.-

2.
.......τα πουλιά δεν πρόκειται ποτέ ν' ανοίξουν τα φτερά γι' αυτήν τη βροχερή νύχτα Ούτε να ξεχάσει κανείς το βλέμμα και τη σιωπή. Δεν το μπορώ.
ΤΖΌΥΣ: ......μέσα στις σκοτεινές αύρες ακούω τους ύπνους σου [δείχνει προς την ανατολή, ύστερα προς το νότο] Εσύ, που είδες όλα τα μυστικά μου στο μπαούλο!../
Την αποφεύγει, τον αποφεύγει, λοξεύει-λοξεύουν, βήμα στο πλάι τον αγγίζει, την αγγίζει Και τον προσπερνάει Την προσπερνάει Stop
H παλίρροια φέρνει τα νερά μέχρι εδώ, στη λακκούβα, όπου ήταν το πόδι της Σκύβω απάνω και βλέπω το πρόσωπό μου, σκοτεινός καθρέφτης, φυσάω κι αυτή αναταράζεται Μόνο για λίγο Για την θάλασσα για την οποία δεν θα πω τίποτα, για τις βουνογραμμές που γίνονται όλο και πιο μυτερές, για τον ουρανό που χωρίς να τον δω ένοιωθα να τρεμοσβήνει ή τις επιγραφές των μικρομάγαζων καθώς έδεναν στο μυαλό μου σαν ξόρκια
ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ: ........με συχωρείτε, κύριε, αλλά τι εννοούσατε με τη φράση που είπατε; [επειδή έσπρωχναν οι άλλοι πίσω του, γύρισε]
ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ[στρέφεται προς το κοινό] .....είμαι περίεργος να μάθω τι εννοούσε μ' αυτή τη φράση [διασχίζουμε όλοι μαζί τον χορταριασμένο κήπο]- Η σάρκα αποφεύγει οτιδήποτε τρομάζει, τα βλέφαρα κλείνουν προτού η μύγα μπει στο μάτι.
ΤΖΌΥΣ: ....ΤΟΠΙΟ ΜΕ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ[4] ΑΥΤΌ ΤΟ ΔΈΝΤΡΟ ΔΕΝ ΘΑ ΒΛΑΣΤΗΣΕΙ ΠΆΝΩ ΑΠ' ΤΟ ΜΠΌΙ ΜΑΣ.....χωρίς την πόρτα μου, ν' ανοίξω, σας βρίσκω όρθιους στην ποδιά του κρεβατιού και νεκρούς- ΚΆΘΕΤΟΙ ΚΟΛΥΜΒΗΤΈΣ- παλιά πλούσια χρόνια, όνειρα- επιστροφή με τα παπούτσια βυθισμένα λοξά στην άμμο [παύση]/
Τα νέα ήταν άσχημα, μα όχι πέρα για πέρα Ήταν ωραίες μέρες Τα πουλιά μου δεν τα είχαν σκοτώσει- αγριοπούλια- αλλά αρκετά πιστά Τ' αναγνώρισα και φαινόταν πως μ' αναγνώρισαν κι εκείνα Πάσχισα να καταλάβω καλύτερα τη μιλιά τους Μπορώ να πω αν είμαι πιο ελεύθερος τώρα Πίσω απ' το φράχτη τρεμόφεγγε ένα φως Μια φωνή τραγουδούσε κοφτά ''κι όταν παντρευτούμε θα περνάμε μια χαρά/ γιατί αγαπώ την Ρ.... Ο.../ χωρίς ανέχεια''.-

3.
....nature morte, όπου οι εικόνες, οι φράσεις, τα τσιτάτα είναι πετρωμένα Οι μορφές ισοδυναμούν με ίχνη απ' το παρελθόν που χάθηκε για λίγο και ξαναγυρίζει σαν εύρημα Τα πρώτα μερόνυχτα ή μήπως είχαν περάσει μόνο ώρες απ' το Χρόνο Κάτω απ' το έδαφος το βάρος των βημάτων αποχτούσε κύματα, πόσο λεπτό θα μπορούσε να ήταν το δέρμα πίσω απ' αυτό το άγνωστο Τα πουλιά τύλιγαν τον ουρανό και τον βάζαν στην πλάτη τους Δάνεισέ μου το μπράτσο ή το φτερό σου για τον οίκτο που πρέπει
Α' ΠΟΥΛΊ: ......είμαι παράθυρο, είμαι πόρτα/ είμαι ρολόι είμαι νυχτιά/ θανάσιμα βαριούνται οι ευτυχισμένοι[5]
Β' ΠΟΥΛΊ: .....ρίνι ρίνι
[το μικρό καναρίνι, βγαίνει απ' το σπιτάκι του να πει την ώρα, προσέχει ότι ο ξένος που κάθεται στους βράχους αδιαφορεί Φριχτό Δεν έχει μέρος να γράψεις Η απελπιστική άμμος που ο,τι σκαλίζεις πάνω της σβήνει Όλα μαραίνονται Οι βράχοι σκαμμένοι ουλές σαν αιδοία Σύμπτωση Δεν θαξαναϊδωθούμε ποτέ Όμως αυτή η συνάντηση ήταν ηδονική Αντίο αιδοία Αντίο αγαπημένα μου Με κάνατε να νοιώσω τόσο νέος Το μέρος όπου η Ιστορία τελειώνει/Έρωτας/ Ή Πολιτισμός]
Γ' ΠΟΥΛΙ: [χωρίς λαλιά, πίσω από τ' άδεια ποτήρια της σαμπάνιας- όπως το τέλος μιας ταινίας του Fellini, βουβό. Δεν υπάρχει]
Μιλούσα με τη φωνή που μου έλεγε τούτο ή το άλλο, άρχισα να τα ταιριάζω μαζί της Ήταν και η γραβάτα Μια γραβάτα με βούλες, ξεχνάω το χρώμα της Μα είχε ύφος βιαστικού πουλιού- το έχω κιόλας σημειώσει καθαρά στο περιθώριο
Δειλός προσκεκλημένος στη μεγάλη, αυτή, γιορτή της παγκόσμιας συνεύρεσης, με την οποία προσπαθεί να οργανωθεί η αισθητική της φιλοσοφίας και αντίστροφα, σπουδαιότερο απ' το περίπλοκο κι αλλόκοτο γλωσσικό ιδίωμα της εραλδικής ή κυνηγετικής τέχνης[6] Το αστείο που θα το έφερνα ''βαρέως'' Θαυμάζω τα υποκοριστικά στα χείλια των αετών
Δ' ΠΟΥΛΊ: ...είμαι ο γλάρος, ενώ αξιολογώ τις καλοφτιαγμένες μπότες του Νταβιν στην οδό Γκράνθαμ Ο Κονσταντίν Γαβρίλοβιτς ...έφυγε. Ξαφνικά! Πάρτε με τρόπο την Ειρήνα Νικολάγιεβνα. ''Στέκομαι μπροστά σου. Μαγεμένος ξανά''[τραγουδάει][7]

ΑΥΛΑΙΑ

τα πρόσωπα
Α'ΦΩΝΗ
Β' ΦΩΝΗ
άλλες ΦΩΝΕΣ, ΤΥΧΑΊΑ ΣΚΗΝΙΚΆ, προβολή ΦΩΤΟ, ΒΊΝΤΕΟ, ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ
Ο ΤΖΌΥΣ
ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ
Α', Β', Γ', Δ' ΠΟΥΛΊ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ
[1] Peter Schneider, Το ''εναέριο άλλοθι'' του Βερολίνου, απόδοση: Βαγγέλης Πάσχος [στο περ. ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ, τ.33/1983]
[2] Τζέημς Τζόυς, Το πορτρέτο του καλλιτέχνη σε νεαρά ηλικία, εισαγ.-μτφρ. Άρης Μπερλής, Πατάκης 2001
[3] H Iνδία εξάγει ελεφαντοστούν
[4] Heiner Müller, MOΡΦΕΣ ΑΠ' ΤΟΝ ΕΥΡΙΠΙΔΗ, εισαγ.-μτφρ. Ελένη Βαροπούλου, επίμετρο Hans Thies Lehmann, ΆΓΡΑ 1997
[5] Jean Cocteau, Θέατρο τσέπης [μονόπρακτα], μτφρ. Βίκος Ναχμίας [Διάβασε τη φυλλάδα σου], ΆΓΡΑ 2005
[6] Τζέημς Τζόυς ο.π.
[7] Άντον Τσέχωβ, ΘΕΑΤΡΙΚΆ ΈΡΓΑ, μτφρ. Λυκ. Καλλέργη [Ο Γλάρος], Γκόνης 1960

φωτο1/ https://static.themoscowtimes.com/image/article_1360/b5/3af6c00850ae4bcb9d2f5bec84afedb6.jpg

φωτο 2/ https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU