Περί Μικρασιατικής καταστροφής το ανάγνωσμα...

Του Νίκου Νίτσα
Εκατό χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα , όπου έπεσε οριστικά και αμετάκλητα η ταφόπλακα του ονείρου της αναβίωσης της μεγάλης Ελλάδος. Ένα όνειρο που είχε ξεκινήσει εκατό χρόνια νωρίτερα της ημέρας.

Ένα όνειρο που είχε φανεί ότι θα υλοποιηθεί όταν το 1912 ξεκίνησε η δεκαετής εξόρμηση της Ελλάδος.

Αντί οποιουδήποτε άλλου σχολίου παρατίθενται μερικά ιστορικώς αποδεδειμένα σχόλια ....

1. Πρίγκηπα Ανδρέα προς τον Ιωάννη Μεταξά
(Ι. Μεταξά, Ημερολόγιο, Παράρτημα 1921-1922, σ. 757-60):

Απαίσιοι πραγματικώς είναι οι εδώ Έλληνες, εκτός ελαχίστων. Επικρατεί Βενιζελισμός ογκώδης και κατά την l5ην Δεκεμβρίου [σημ.: εορτή του Αγίου Ελευθερίου] είχον κλείσει σχεδόν όλα τα καταστήματα. Θα ήξιζε πράγματι να παραδώσωμεν την Σμύρνην εις τον Κεμάλ δια να τους πετσοκόψη όλους αυτούς τους αχρείους, οι οποίοι φέρονται ούτω κατόπιν του φοβερού αίματος όπερ εχύσαμεν εδώ.

2.«Καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα»! Έλληνας αρμοστής στην Σμύρνη ο οποίος ναι είχε προβλέψει σωστά την έκβαση του εγχειρήματος της μικρασιατικής εκστρατείας.

3. Ολη τη μέρα τους έβλεπα να περνούν από μπροστά μου. Κουρασμένοι, βρώμικοι, αξύριστοι, ανεμοδαρμένοι. Και γύρω τους η σιωπή της ξαφνιασμένης Θράκης. Εφευγαν. Χωρίς μπάντες, χωρίς εμβατήρια, χωρίς καν περίθαλψη! Μόνο με μια βρώμικη κουβέρτα ο καθένας. Και με συντροφιά, βέβαια, τα κουνούπια της νύκτας. Αυτοί οι άνδρες ήταν οι σημαιοφόροι της δόξας, που πριν λίγο καιρό, λεγόταν Ελλάδα. Κι αυτή η εικόνα ήταν το φινάλε της δεύτερης πολιορκίας της Τροίας...
Ερνεστ Χεμινγουαίη, 1922

4.«Αν δεν νικιόμασταν στην Μ. Ασία, η Τουρκία θα ήτανε σήμερα πεθαμένη και εμεις μεγάλη Ελλάδα. Τη «λευτεριά» μας θα την στηρίζαμε στην υποδούλωση του τουρκικού λαού. Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Το αποκρούουμε κατηγορηματικά. Η αστικο-τσιφλικάδικη Ελλάδα στην Μ. Ασία πήγε όχι ως εθνικός απελευθερωτής αλλά ως ιμπεριαλιστική δύναμη, όργανο των Εγγλέζων μεγαλοκαρχαριών. Πήγαινε αυτού όχι μόνο για να διαιωνίση την ξενική κυριαρχία πάνω στον τουρκικό λαό μα και να κάμη την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο. 

Δεν είναι αυτός ο δρόμος της ειρηνικής δημοκρατικής συμβίωσης των λαών της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η Μικρασιατική εκστρατεία δεν χτυπούσε μόνο την νέα Τουρκία, μα στρεφότανε ενάντια στα ζωτικότατα συμφέροντα του Ελληνικού λαού. Γι? αυτό εμείς, όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικο-τσιφλικάδικη ήττα, στην Μ. Ασία, μα και την επιδιώξαμε». (απόσπασμα από την εφημερίδα «Ριζοσπάστης»).

Συμπεράσματα;

Μιλώντας με σύγχρονους όρους, η πρίζα της θερμοκοιτίδας στην οποία τοποθετήθηκε το βρέφος του Εμφυλίου που ακολούθησε 22 χρόνια αργότερα είχε συνδεθεί.

Για όλους εμάς του νεώτερους, που δεν ζήσαμε τίποτε απο όλα αυτά, δεν ξέρω αν είναι χρήσιμες οι στρατιωτικές αναλύσεις, οι πολιτικές αναλύσεις οι γεωστρατηγικές αναλύσεις και δεν ξέρω τι άλλου είδους αναλύσεις .

Το μόνο σίγουρο είναι πως ζούμε σε έναν τόπο που οι πολίτες του φαίνεται ότι δεν εννοούν να μάθουν απο τα λάθη τους, και δεν εννόησαν να καταλάβουν ότι δεν είναι αυτοί το κέντρο του κόσμου.

Δεν εννόησαν και κατά πως φαίνεται δεν εννοούν να καταλάβουν ότι χρειάζεται συλλογική και εθνική αντίληψη στις καταστροφές.

Απο αυτήν την κατάστροφή είναι προφανές πως ακόμη και σήμερα δεν συνήλθαμε.

Τροφή για σκέψη για όλους μας

Καλή σας Ημέρα

Υ.Γ

Στην φωτογραφία εικόνες συνωστισμού ...
όπως λένε οι απόγονοι των συντακτών τς εφημερίδος του Λαού....(λέμε και καμία....)