Κ. Τομπουλίδου: Αναμνήσεις από τον καιρό της πανδημίας

Υπογράφει η Κυριακή Τομπουλίδου

Δικηγόρος Κιλκίς

Έτος 2021. Ιστορικές εποχές. Διακόσια χρόνια ακριβώς μετά την Επανάσταση του '21. Κι ενώ η χώρα προσπαθούσε να συνέλθει από μια δεινή υπερδεκαετή οικονομική κρίση, με καταστροφικές συνέπειες σε κάθε επίπεδο, η απρόβλεπτη παγκόσμια απειλή από την τότε πανδημία του κορωνοϊού (την έλεγαν COVID-19) λίγο κόντεψε να την αποτελειώσει οριστικά. 

Μια εθνική κατάθλιψη είχε ήδη απλωθεί σαν σκιά πάνω από το χάρτη της Ελλάδας και κανένας γνωστός άνεμος δεν μπορούσε να τη διαλύσει. Και ενόσω όλος ο κόσμος βυθιζόταν νωχελικά στην αγκαλιά ενός νέου παγκόσμιου Μεσαίωνα, στην ακριτική γωνιά της πατρίδας μας, το Κιλκίς, εγένετο το θαύμα. 

Σαν έτοιμοι από καιρό, με μια πρωτόγνωρη συλλογική ομοψυχία, που την απαιτούσαν και οι καιροί, όλοι οι κάτοικοι αυτού του τόπου συμφώνησαν ότι ήταν ικανοί να παράγουν αγαθά, υπηρεσίες, ιδέες με παγκόσμια ζήτηση. Αναμενόμενο, μιας και είχαν συνειδητοποιήσει την αξία της εφαρμογής των τεχνολογιών. 

Έτσι, κάθε κύτταρο, συνεργαζόμενο με κάθε άλλο κύτταρο αυτού του μικρού οργανισμού, παλλόταν πάνω στην ιδέα να γεννήσει κάτι μεγαλειώδες για το Σπίτι του, τη Φωλιά του. Μ' αυτόν τον παραδειγματικό συλλογικά τρόπο δημιουργήθηκε η "Ζώνη Καινοτομίας" στην περιοχή του Κιλκίς, με μια ζηλευτή ομολογουμένως, ακόμη και για τα διεθνή πρότυπα, κουλτούρα προώθησης της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας. 

Ένα περιβάλλον φιλικό σε κάθε τεχνολογική καινοτομία, σε κάθε μικρή ή μεγάλη επιχειρηματική ιδέα ή δράση, ένας ναός της τεχνογνωσίας, της προόδου και της εξέλιξης, της εξωστρέφειας, της εργασιακής ανάτασης. 

Ένα οικοσύστημα Καινοτομίας και συνάμα Πολιτισμού, με διεθνή χαρακτήρα, ικανό να συστεγάζονται τόσο διεθνώς καταξιωμένες επιχειρήσεις όσο και νεοφυείς, μη λησμονώντας και τις 500.000 των νεοελλήνων, οικονομικών μεταναστών τα δύσκολα χρόνια των Μνημονίων, τείνοντας τους χείραν επιστροφής. 

Και η Πολιτεία, όπως ήταν φυσικό, πρώτη έτρεξε να συμβάλλει τα μέγιστα για την υλοποίηση της "Ζώνης Καινοτομίας". Σε άριστη συνεργασία με τους τοπικούς φορείς, προκειμένου να ξεπεραστούν όλα τα εμπόδια του συγκεντρωτικού κράτους, ώστε να διασφαλιστεί και η ισορροπία του τοπικού οικοσυστήματος, αποφεύγοντας έτσι τη λειτουργία άλλων Ζωνών που παρέπεμπαν σε καταστάσεις τύπου Υποσαχάριας Ζώνης της Αφρικής. 

Υπήρχαν άλλωστε όλες οι απαιτούμενες συνθήκες σ΄ αυτόν τον τόπο για το μεγαλειώδες εγχείρημα: πληθώρα διαθέσιμων, κλειστών, πτωχευμένων εργοστασίων και επιχειρήσεων και άφθονο ανθρώπινο δυναμικό, άνεργο ή μη, που ονειρευόταν ένα καλύτερο μέλλον. 

Τότε ήταν που υπό την αιγίδα των αρμόδιων τοπικών φορέων ξεκίνησαν να δημιουργούνται, ταχύτατα, κέντρα δια βίου μάθησης για την πλήρη αναβάθμιση των δεξιοτήτων του ανθρώπινου εργατικού δυναμικού, μετατρέποντας τες από παρωχημένες υπηρεσίες σε σύγχρονες και εξειδικευμένες. 

Ήταν η πρώτη φορά άλλωστε που ο τόπος τους είχε διεθνώς θετικό πρόσημο, γεγονός που αποτελούσε το λιγότερο μια κοινωνική δικαίωση για τους ίδιους και μια χρήσιμη παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Είχαν μ΄ αυτόν τον τρόπο καταφέρει, ανεπιστρεπτί, να απομακρυνθούν ως εδαφική περιοχή από ανάρμοστους και επικίνδυνους χαρακτηρισμούς τύπου "Ζώνη Υποβαθμισμένου Τοπίου’’, λόγω και του πολύ χαμηλού κατά κεφαλήν ΑΕΠ που κατέγραφαν ως νομός επί σειρά ετών στη χώρα. 

Όχι, δεν άξιζε στον τόπο τους αυτή η μοίρα, του άξιζε κάτι πολύ καλύτερο. Βλέπετε, είχαν επιτέλους κατανοήσει, κοιτώντας 200 χρόνια προς τα πίσω, ότι δεν μπορούσαν να είναι πραγματικά «ελεύθεροι» χωρίς να είναι οικονομικά δυνατοί, οικονομικά αυτοδύναμοι, οικονομικά ανεξάρτητοι.