Αν-ορθόδοξος φόβος

Γράφει ο Ηλίας Αθαν. Θεοχαράκης

Αξιωματικός ΕΛ.ΑΣ ε. α.

Πτυχιούχος Θεολογικής σχολής Α.Π.Θ

Όλη η ορθόδοξη πίστη μας καλοί μου χριστιανοί, στηρίζεται στην Ανάσταση του Κυρίου μας. Ο Χριστός με την Ανάσταση του κατάργησε τον θάνατο και δεν υφίσταται πλέον, αλλά είναι μια στιγμιαία μετάβαση στην άλλη ζωή την αιώνιο. Έλεγε ο αείμνηστος θεολόγος Δημήτριος Παναγόπουλος ότι στον κόσμο ήρθαμε για να πεθάνουμε και πεθαίνουμε για να ζήσουμε. 

Ο δε απόστολος Παύλος μας λέει «…εί δε Χριστός ουκ εγήγερται ματαία η πίστις ημών…» (Α΄ Κορινθ. κεφ. 15 §17) Με άλλα λόγια δηλώνει διαχρονικώς μη φοβάστε τίποτα αδελφοί μου, ας έχουμε εμπιστοσύνη στην αγάπη του Χριστού και ελπίδα στο μέγα έλεος του, γιατί αφού νικήθηκε ο θάνατος κάθε είδους φόβος είναι πλέον ανίσχυρος. ”Η τέλεια Αγάπη έξω βγάλλει τον φόβον”. (Α΄ Ιωάννη κεφ. Α΄ §18) 

Είναι γνωστό άλλωστε σε όλους μας ότι πίσω από κάθε φόβο κρύβεται ο φόβος του θανάτου και αυτό το τελευταίο χρονικό διάστημα κυριαρχεί σε όλη την ανθρωπότητα και χρησιμοποιείται με αφορμή έναν πολύ μικρό ιο. Εμείς όμως που φιλοδοξούμε να φέρουμε τον τίτλο του χριστιανού, φοβόμαστε επειδή δεν έχουμε ακόμη την τέλεια αγάπη και αυτήν μας υποδεικνύει ο Χριστός όταν ερωτηθείς για το ποία είναι η πιο μεγάλη εντολή απάντησε «…Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης καρδίας σου και εξ΄ολης της ψυχής σου και εξ΄ολης της διάνοιας σου και εξ΄ όλης της ισχύος σου. Αυτή εστί η πρώτη εντολή και τον πλησίον σου ως εαυτόν, μείζων τούτων άλλη εντολή ουκ έστι…» (Κατά Μάρκον κεφ. ΙΒ΄ §30).

 Την έλλειψη αυτής της αγάπης ελάχιστοι από εμάς τους χριστιανούς εξομολογούμαστε, γιατί δεν την θεωρούμε καν αμαρτία και δεν την έχουμε θέση ως πρώτο στόχο στην ζωή μας. Για να νικήσουμε επομένως τον φόβο πρέπει να αγωνιζόμαστε να αποκτήσουμε αυτή την αγάπη και να προσευχόμαστε καθημερινά να μας την χαρίσει ο Θεός. Να γίνουμε ένα δηλαδή με τον Χριστό «Ο Θεός αγάπη εστί και ο μένων εν τη αγάπη εν τω θεώ μένει και ο θεός εν αυτώ». (Α΄ Ιωανν. κεφ. δ΄ §16) 

Για να γίνει πάλι αυτό χρειάζεται να αρνηθούμε τον παλαιό άνθρωπο, τον παλιάνθρωπο. Αυτό είναι όπως ξέρουμε πολύ δύσκολο γιατί τα πάθη και οι επιθυμίες μας είναι βαθειά ριζωμένες και απαιτείται πολύ βία και χρόνια αγώνων και προσπαθειών, αλλά κυρίως την βοήθεια του Χριστού. «Ο μένων εν εμοί καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωαν. κεφ. 15 §5) 

Εμείς όμως είμαστε αγκαλιά με τον παλιό άνθρωπο και δεν θέλουμε να τον αποχωριστούμε, να εγκαταλείψουμε τις αμαρτίες μας που μας χωρίζουν από τον θεό και μας κάνουν να φοβόμαστε και να κρυβόμαστε από τον Θεό όπως έκαναν ο Αδάμ και η Εύα μετά την πτώση τους. 

Είμαστε δεμένοι με τα υλικά αγαθά αγαπάμε περισσότερο τα σπίτια μας, τις καταθέσεις μας, τις περιουσίες μας γενικά, την σάρκα μας, στηριζόμαστε σε όλα αυτά και ξεχνάμε ότι δεν μας ανήκουν αλλά απλά τα διαχειριζόμαστε και όταν πεθαίνουμε δεν τα αφήνουμε εδώ, αλλά αυτά μας αφήνουν αφού εάν μπορούσαμε θα τα παίρναμε μαζί μας. ”Ο λαός λέει τα σάβανα δεν έχουν τσέπες”. 

Δεν ακλουθούμε πιστά τις «ιατρικές» συνταγές της εκκλησίας μας αλλά κατά το δοκούν. Η εκκλησία είναι ένα πνευματικό νοσοκομείο με Αρχίατρο τον ίδιο τον Χριστό και ιατρούς τους Αγίους μας. Αυτό άλλωστε ψάλουμε στις ακολουθίες και στις παρακλήσεις, και ότι ο Χριστός είναι ο Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων και θεραπεύει κάθε ασθένεια σωματική ή πνευματική. 

Τώρα όμως με αυτόν τον Κορονοϊό που εμφανίστηκε έχουμε τρομοκρατηθεί τόσο πολύ και μας κυρίευσε ο φόβος μήπως ασθενήσουμε και μήπως πεθάνουμε. Κάνουμε ακριβώς αντίθετα από αυτά που μας υποδεικνύει η εκκλησία, δεν τηρούμε με ακρίβεια την «φαρμακευτική» της αγωγή. Λέει λοιπόν η εκκλησία να ζούμε με συνεχή μετάνοια, εξομολόγηση, τήρηση των νηστειών, θερμή προσευχή, αγρυπνίες, παρακλήσεις στην Παναγία μας και τους Αγίους, συμμετοχή κατά το δυνατόν στις ακολουθίες, λιτανείες σε περιόδους ανομβρίας και επιδημιών, εκκλησιασμό κάθε Κυριακή ανελλιπώς και κατά τις γιορτές μεγάλων Αγίων και κυρίως συχνή Θεία κοινωνία. 

Εάν εκκλησιαζόταν κάθε Κυριακή τα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων και κάναμε λιτανείες με τα λείψανα των Αγίων προς τιμήν των πολιούχων Αγίων που έχουν σχεδόν όλες οι πόλεις της Ελλάδος θα υπήρχε σήμερα ο κορωνοϊός; Θα ήταν σαν μια μεγάλη πορεία που οπωσδήποτε θα συγκινούσε την αγάπη του Θεού. 

Ξεχάσαμε τα θαύματα σήμερα που έκαναν και κάνουν οι Άγιοι, και επηρεασμένοι από τον άθεο δυτικό πολιτισμό στηριζόμαστε μόνο στην επιστήμη, την οποία θεοποιήσαμε. Δεν απορρίπτουμε βέβαια την ιατρική επιστήμη που μας έδωσε ο Θεός. Οι ίδιοι οι ιατροί ακούμε να λένε πολλές φορές όταν είναι σε αδιέξοδο: «εμείς ότι μπορούσαμε κάναμε, τώρα ο Θεός». Διότι ξέρουν και αυτοί ότι όπου «βούλεται ο Θεός νικάται φύσεως τάξης». 

Είναι λυπηρό επιπλέον γιατί όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν ακούσαμε από τα ΜΜΕ ούτε μια λέξη για τον Θεό ότι θα βοηθήσει, ούτε αναφέρεται καν η ύπαρξη του αλλά μόνο πολεμική εναντίον της εκκλησίας. 

Το λυπηρότερο είναι ότι δεν τον επικαλέστηκε δημοσίως και κάποιος από τους πολιτικούς μας, ζητώντας να μας βοηθήσει και όχι μόνο αυτό, ντρέπονται να δηλώσουν ότι είναι χριστιανοί, να προσκυνήσουν τον σταυρό και τις εικόνες. Η Αγία Γραφή είναι γεμάτη από παραδείγματα και θαύματα, όπως και η δυο χιλιάδες έτη πορεία της εκκλησίας. Να αναφέρουμε επιλεκτικά κάποια από αυτά.

-Στην ανάσταση του Λαζάρου ζήτησε ο Χριστός να μετακινήσουν τον μεγάλο λίθο μπροστά από τον Τάφο και ύστερα τον ανέστησε! Ρωτάει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ρητορικά βέβαια: γιατί ο Χριστός που μπορεί να αναστήσει έναν άνθρωπο ζητά να αποσύρουν τον λίθο και δεν το κάνει ο ίδιος. Απαντάει ο φωτισμένος αυτός μεγάλος πατέρας: Κάντε εσείς άνθρωποι αυτό που μπορείτε πρώτα και αυτό που δεν μπορείτε μην ανησυχείτε θα το κάνω εγώ και ανασταίνει τον Λάζαρο που ήταν νεκρός τεσσάρων ημερών.

-Ο προφήτης Ηλίας προσευχήθηκε και έκλεισαν οι ουρανοί για τρεισήμισι χρόνια. Προσευχήθηκε πάλι και αμέσως έβρεξε. Έτσι συνέβαινε και στις λιτανείες μέχρι τώρα που γινόταν για τις ανομβρίες, γι΄αυτό και οι πιστοί που συμμετείχαν έπαιρναν ομπρέλες, αφού μετά το τέλος της λιτανείας επέστρεφαν με βροχή.

-Προσευχήθηκαν οι τρείς παίδες στην κάμινο που έκαψε επταπλασίως και τους έριξε μέσα ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ Β΄ και τότε εμφανίστηκε άγγελος Κυρίου και τους προστάτευσε, απλώνοντας πάνω τους τις φτερούγες του και μεταβάλλοντας τη φωτιά σε δροσιά. «Δανιήλ κεφ. Γ §26»

-Ο προφήτης Ιωνάς προσευχήθηκε μέσα στην κοιλία του Κήτους όταν αυτό το κατάπιε με τα χέρια ανοιχτά σταυροειδώς προτυπώνοντας την σταύρωση, τριήμερη ταφή και ανάσταση του Χριστού, και έγινε η κοιλία του Κήτους τρείς μέρες που παρέμεινε, ”πλοίο” που τον διέσωσε από το να τον διαλύσουν τα γαστρικά υγρά και τον εξέμεσε ζωντανό.

-Προσευχήθηκαν και νήστεψαν οι Νινευίτες και ο Θεός δεν κατέστρεψε την πόλη τους.

- Προσευχήθηκε η εκκλησία για τον απόστολο Πέτρο και άγγελος κυρίου τον απελευθέρωσε από την φυλακή όπου ήταν αλυσοδεμένος και τον φυλούσαν διαδοχικά τέσσερις ομάδες στρατιωτών χωρίς να το αντιληφθεί κανείς από τους φρουρούς. «Πραξ. Απ. κεφ. 12 §5»

-Προσευχήθηκαν ο Απόστολος Παύλος και ο Σίλας και έγινε ξαφνικά μεγάλος σεισμός και συγκλονίστηκαν τα θεμέλια της φυλακής που τους κρατούσαν και ελευθερώθηκαν. «Πραξ. Απ. κεφ. 16 §26»

- Στην Α΄ οικουμενική σύνοδο ο Άγιος Σπυρίδωνας αγράμματος αν και ήταν, προσευχήθηκε θερμά ενώπιον όλων των πατέρων της συνόδου και του παραβρισκόμενου αιρετικού Αρείου και χωρίστηκε στα τρία η κεραμίδα που κρατούσε στα χέρια του σε χώμα, νερό και φωτιά από τα οποία αποτελείται και ξανά προσευχήθηκε και έγινε πάλι κεραμίδα. 

Έκπληκτος τότε ακόμα και ο Αιρεσιάρχης Άρειος αναφώνησε «τα μεν λόγια – λόγια ανθρώπων οι δε πράξεις Κυρίου». Πόσα θαύματα δεν κάνουν σήμερα οι εικόνες της Παναγίας μας και των Αγίων μας, ενώ σε πολλές από αυτές ρέει μύρον ευοδιάζων την περίοδο αυτή, παρόλα αυτά κάποιοι αρνούνται να τις προσκυνήσουν και να τις ασπασθούν αν και δηλώνουν πιστοί χριστιανοί, όπως μας λέει το τροπάριο «Αλαλα τα χείλη των ασεβών των μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτή» 

Τίποτα δεν μπορεί να βλάψει τον άνθρωπο εάν δεν το επιτρέψει ο Θεός, μόνο η αμαρτία βλάπτει τον άνθρωπο γιατί αυτή και μόνο τον δεσμεύει από την βασιλεία του Θεού. Ξέρουμε από την Πάλαια Διαθήκη ότι όταν ο διάβολος, ο οποίος κρύβεται πίσω από κάθε κακό των ανθρώπων, από φθόνο ήθελε να πειράξει τον δίκαιο Ιώβ ζήτησε άδεια από τον Θεό (Ιώβ §12-22 και κεφ. 2 §6-13) και αφού την πήρε μετά κατέστρεψε τα υπάρχοντα του, σκότωσε τα παιδιά του και τον ίδιο προσέβαλε με ασθένεια βαριά τέτοια που σάπιζαν οι σάρκες του, ενώ να του αφαιρέσει την ζωή, δεν του το επέτρεψε.

- Επίσης ζήτησε άδεια για να πειράξει τον Απόστολο Πέτρο «Είπε δε ο κύριος Σίμων, Σίμων, ιδού ο σατανάς ΕΞΗΤΗΣΑΤΟ υμάς του συνιάσαι ως τον σίτον εγώ δε εδεήθεν πέρι σου ίνα μη εκλίπη η πίστις σου». (Κατά Λουκά κεφ. 22 §31) Είναι ανίσχυρος ο πονηρός, εμείς του δίνουμε με τις αμαρτίες μας δύναμη και δικαίωμα να μας λικνίζει. Επομένως μόνο φόβο Θεού πρέπει να έχουμε «Αρχή Σοφίας Φόβος Κυρίου» (Ψαλ. 10 §10) και όχι τον φόβο των ανθρώπων, διότι λέει πάλι ο ψαλμωδός «Μην πεποίθατε επί άρχοντας, επί Υιούς ανθρώπων, οις ουκ εστι σωτηρία» (Ψαλ. 145 §3) 

Έλεγε ο Άγιος Πορφύριος ούτε μια πευκοβελόνα δεν πέφτει από ένα πεύκο εάν δεν το επιτρέψει ο Θεός. Πάρε όσα μέτρα και προφυλάξεις θέλεις άνθρωπε, αλλά μην ξεχνάς ότι «εάν μη Κύριος οικοδομήσει οίκον εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες και εάν μη Κύριος φυλάξην πόλη εις ματην ηγρύπνησε ο φυλάσσων» (Ψαλ. 126 παρ. 21) Γι΄αυτό βλέπουμε σε ανθρώπους που ζούνε μαζί κάποιοι να αρρωσταίνουν και κάποιοι άλλοι όχι ή και να πεθαίνουν ακόμη γιατί έτσι επέτρεψε ο Θεός. 

Δεν αναιρούμε τα δεδομένα της επιστήμης, όμως είναι ανεξερεύνητες οι βουλές του Κυρίου, γιατί ότι και να επιτρέπει είναι από την άπειρη αγάπη του με σκοπό πάντα την σωτηρία του κάθε ανθρώπου. Τι νομίζουμε ότι ξυπνάμε κάθε πρωί επειδή χτύπησε το ξυπνητήρι. Πόσοι χτυπάει και δεν ξυπνούν κάθε πρωί, πόσοι φεύγουν κάθε μέρα από έμφραγμα; από τροχαίο ατύχημα ή με άλλο βίαιο θάνατο; και πόσοι κάθε ήμερα βγαίνουν από την εντατική και επιστρέφουν «από βέβαια» πορεία προς τον άλλον κόσμο, από θαύμα; 

Φαντάζομαι πολλοί από εμάς έχουν ζήσει από κοντά τέτοιες εμπειρίες με την χάρη του Θεού. Ας αποβάλουμε λοιπόν καλοί μου χριστιανοί τον φόβο που έχει εισέλθει στη ζωή μας τόσο έντονα αυτό τον καιρό και είναι αποτυπωμένος στα πρόσωπα πολλών γιατί είναι δημιούργημα και εφεύρεση του διαβόλου, αφού ο Θεός τίποτα κακό δεν έχει δημιουργήσει. 

Ας αγωνιστούμε ο καθένας με τις δυνάμεις του να τηρούμε τις εντολές του Χριστού και να ακολουθούμε όσο πιο πιστά μπορούμε την «φαρμακευτική αγωγή» που προτείνει η εκκλησία μας και να κοινωνούμε όσο πιο τακτικά γίνεται προετοιμασμένοι, γιατί η θεια κοινωνία είναι το αντίδοτο του θανάτου. Το είπε ο ίδιος ο Κύριος «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει κάγω εν αύτω» (Ιων. κεφ. ΣΤ΄§52-59) 

Όταν γίνεσαι ένα με τον Κύριο τι μπορεί να σε βλάψει; Τότε θα φεύγει κάθε φόβος από τις καρδιές μας από όπου και αν προέρχεται και θα βασιλεύει μέσα μας η αληθινή ειρήνη, που μόνο ο Χριστός την δίνει μέσα στις καρδίες μας και δεν είναι κάλπικη σαν εκείνη που επαγγέλλεται η νέα τάξη πραγμάτων δια μέσου του οικουμενισμού και τις παγκοσμιοποίησης. Γιατί έχει πει «Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν, μη ταρασσέσθω υμών η καρδία μηδέ δειλιάτω» (Κατά Ιωαν. Ιδ §27-31)

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ