Γράφει ο Χαράλαμπος Καραγεωργίου*
Ντροπή και θλίψη. Οι καταλληλότερες λέξεις για να περιγράψουν αυτό που είδε όλος πλανήτης να διαδραματίζεται στην μεγαλύτερη φιλελεύθερη δημοκρατία του κόσμου. Ένα πλήθος τραμπούκων οπαδών του απερχόμενου προέδρου των Η.Π.Α εισέβαλαν στον ναό της Δημοκρατίας και την στιγμάτισαν με τον πλέον χειρότερο τρόπο.
Αυτά τα θλιβερά επεισόδια είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια τεσσάρων ανθρωπίνων ζωών, εκτεταμένες υλικές καταστροφές ,αλλά και ένα μεγάλο πλήγμα στο κύρος της υπερδύναμης, ίσως το 2ο μεγαλύτερο μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου.
Πως οδηγηθήκαμε όμως σε αυτό το απίστευτο γεγονός που παραπέμπει σε ένα κράτος μπανανία και σίγουρα όχι στην μεγαλύτερη Δυτική δύναμη; Όλα ξεκίνησαν στις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου 2020 όπου ο Τζο Μπάΐντεν μετά από ένα εκλογικό θρίλερ εκλέχθηκε 46ος πρόεδρος των Η.Π.Α.Ο Ντόναλντ Τραμπ φάνηκε από την πρώτη στιγμή ότι ήταν ένας «bad loser».
Πως οδηγηθήκαμε όμως σε αυτό το απίστευτο γεγονός που παραπέμπει σε ένα κράτος μπανανία και σίγουρα όχι στην μεγαλύτερη Δυτική δύναμη; Όλα ξεκίνησαν στις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου 2020 όπου ο Τζο Μπάΐντεν μετά από ένα εκλογικό θρίλερ εκλέχθηκε 46ος πρόεδρος των Η.Π.Α.Ο Ντόναλντ Τραμπ φάνηκε από την πρώτη στιγμή ότι ήταν ένας «bad loser».
Από εμπρηστικά τιτιβίσματα στο Twitter και προσφυγές του επιτελείου του στα δικαστήρια των αμφίρροπων πολιτειών κατά του αποτελέσματος μέχρι συγκεντρώσεις και ομιλίες οπαδών του κατά του Δημοκρατικού εκλεγμένου προέδρου. Μία τέτοια συγκέντρωση ήταν και η χθεσινή στην καρδιά της χώρας, στην πρωτεύουσα Ουάσιγκτον. Μετά την ομιλία του απερχόμενου προέδρου η κατάσταση εκτραχύνθηκε με αποτέλεσμα την εισβολή στο Καπιτώλιο και τα γεγονότα που ακολούθησαν.
Ευτυχώς υπήρξε ένας άνθρωπος που ούτε ενέδωσε στις πιέσεις για μη αναγνώριση του αποτελέσματος ,αλλά έδειξε μία βαθιά πατριωτική στάση δίνοντας οριστική λύση στα επεισόδια που υπήρξαν. Ήταν ο Αντιπρόεδρος Μάικ Πενς. Όταν Τραμπ αρνήθηκε ο απερχόμενος ρεπουμπλικάνος Αντιπρόεδρος ήταν αυτός που με τόλμη διαχειρίστηκε την έκρυθμη κατάσταση ενεργοποιώντας την εθνοφρουρά της Ουάσιγκτον και εν τέλει οδήγησε το Αμερικανικό Κογκρέσο στην επικύρωση του εκλογικού αποτελέσματος σύμφωνα με το οποίο ο Τζο Μπάϊντεν είναι και επίσημα ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ.
Θέλω να σταθώ όμως κάτι πίσω από τα γεγονότα γιατί αυτό που είδαμε πριν λίγες ημέρες ήταν πρωτόγνωρο αλλά σίγουρα έχει μία πολύ βαθιά ρίζα. Όταν από την αρχή της ανάληψης των καθηκόντων του ο ρεπουμπλικάνος πρόεδρος έδειξε ένα χαρακτήρα παρορμητικό ,ένα χαρακτήρα που σίγουρα δεν ξέρει να ενεργεί λογικά υπό πίεση, ένα χαρακτήρα που δεν ξέρει να ηττάται έπρεπε να το είχαμε αντιληφθεί. Ποιοι ήταν όμως αυτοί οι οπαδοί οι οποίοι κατέκλυσαν χθες στην Αμερικανική πρωτεύουσα;
Κεντρικό ρόλο στη χθεσινή επίθεση στο Καπιτώλιο διαδραμάτισε ένας γυμνόστηθος άνδρας με τατουάζ, βαμμένο πρόσωπο στα χρώματα της αμερικανικής σημαίας και γούνινο καπέλο με κέρατα στο κεφάλι. Σύμφωνα με την Daily Mail, πρόκειται για τον 32χρονο Τζέικ Αντζέλι, γνωστό και με το παρατσούκλι «Σαμάνος QAnon», ο οποίος δίνει συχνά το παρών στις συγκεντρώσεις και πορείες της αμερικανικής Ακροδεξιάς, φορώντας την χαρακτηριστική ενδυμασία του.
Ο ίδιος έχει δηλώσει πως κυκλοφορεί ντυμένος Βίκινγκ, προκειμένου να τραβήξει την προσοχή και μετά να μπορεί να μεταλαμπαδεύσει τις ιδέες του για το QAnon και άλλες αλήθειες, που όπως ισχυρίζεται, παραμένουν κρυμμένες.
Ο ηγετικός ρόλος αυτού του περίεργου τύπου μας δείχνει ποιοι ήταν κατά βάση οι τραμπούκοι που μπούκαραν μέσα στο Καπιτώλιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν ήταν η πλειοψηφία των ρεπουμπλικάνων ψηφοφόρων αλλά ένα κράμα ακραίων συνωμοσιολόγων, ανθρώπων χωρίς καμία πνευματική συνοχή οι οποίοι έχουν ως μόνο στόχο το χάος και το πλιάτσικο.
Η πλειοψηφία των ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων μπορεί να είναι άνθρωποι συντηρητικοί μπορεί να είναι άνθρωποι που έχουν έντονη πίστη στις αξίες του παρελθόντος αλλά σίγουρα είναι άνθρωποι που σέβονται τη δημοκρατία και τη νομιμότητα. Δεν μπορεί μία παράταξη που εξέλεξε προέδρους όπως τον Αβραάμ Λίνκολν που κατήργησε τη δουλεία, όπως τον Ντουάιτ Αϊζενχάουερ ο οποίος ως μετριοπαθής Ρεπουμπλικανός, προώθησε τα πολιτικά δικαιώματα υπογράφοντας το Νόμο των Δικαιωμάτων (Civil Rights Act) του 1957 και του 1960, επεξέτεινε την κοινωνική ασφάλιση, αύξησε το κατώτερο μισθό και δημιούργησε το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας και όπως τον Ρόναλντ Ρήγκαν να επιλέξει το χάος και την αναρχία από τη δημοκρατία και τη νομιμότητα.
Η αμερικανική Δημοκρατία έχει βαθιές ρίζες και αυτές οι ίδιες θα την βοηθήσουν να επανέλθει από τα χθεσινά έκτροπα που την πλήγωσαν.
* Καραγεωργίου Χαράλαμπος
-Φοιτητής τμήματος Ιστορίας και εθνολογίας του Δ.Π.Θ
- υπεύθυνος ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ειδικών πληθυσμιακών ομάδων Ο.Ν.ΝΕ.Δ νομού Κιλκίς
Ευτυχώς υπήρξε ένας άνθρωπος που ούτε ενέδωσε στις πιέσεις για μη αναγνώριση του αποτελέσματος ,αλλά έδειξε μία βαθιά πατριωτική στάση δίνοντας οριστική λύση στα επεισόδια που υπήρξαν. Ήταν ο Αντιπρόεδρος Μάικ Πενς. Όταν Τραμπ αρνήθηκε ο απερχόμενος ρεπουμπλικάνος Αντιπρόεδρος ήταν αυτός που με τόλμη διαχειρίστηκε την έκρυθμη κατάσταση ενεργοποιώντας την εθνοφρουρά της Ουάσιγκτον και εν τέλει οδήγησε το Αμερικανικό Κογκρέσο στην επικύρωση του εκλογικού αποτελέσματος σύμφωνα με το οποίο ο Τζο Μπάϊντεν είναι και επίσημα ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ.
Θέλω να σταθώ όμως κάτι πίσω από τα γεγονότα γιατί αυτό που είδαμε πριν λίγες ημέρες ήταν πρωτόγνωρο αλλά σίγουρα έχει μία πολύ βαθιά ρίζα. Όταν από την αρχή της ανάληψης των καθηκόντων του ο ρεπουμπλικάνος πρόεδρος έδειξε ένα χαρακτήρα παρορμητικό ,ένα χαρακτήρα που σίγουρα δεν ξέρει να ενεργεί λογικά υπό πίεση, ένα χαρακτήρα που δεν ξέρει να ηττάται έπρεπε να το είχαμε αντιληφθεί. Ποιοι ήταν όμως αυτοί οι οπαδοί οι οποίοι κατέκλυσαν χθες στην Αμερικανική πρωτεύουσα;
Κεντρικό ρόλο στη χθεσινή επίθεση στο Καπιτώλιο διαδραμάτισε ένας γυμνόστηθος άνδρας με τατουάζ, βαμμένο πρόσωπο στα χρώματα της αμερικανικής σημαίας και γούνινο καπέλο με κέρατα στο κεφάλι. Σύμφωνα με την Daily Mail, πρόκειται για τον 32χρονο Τζέικ Αντζέλι, γνωστό και με το παρατσούκλι «Σαμάνος QAnon», ο οποίος δίνει συχνά το παρών στις συγκεντρώσεις και πορείες της αμερικανικής Ακροδεξιάς, φορώντας την χαρακτηριστική ενδυμασία του.
Ο ίδιος έχει δηλώσει πως κυκλοφορεί ντυμένος Βίκινγκ, προκειμένου να τραβήξει την προσοχή και μετά να μπορεί να μεταλαμπαδεύσει τις ιδέες του για το QAnon και άλλες αλήθειες, που όπως ισχυρίζεται, παραμένουν κρυμμένες.
Ο ηγετικός ρόλος αυτού του περίεργου τύπου μας δείχνει ποιοι ήταν κατά βάση οι τραμπούκοι που μπούκαραν μέσα στο Καπιτώλιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν ήταν η πλειοψηφία των ρεπουμπλικάνων ψηφοφόρων αλλά ένα κράμα ακραίων συνωμοσιολόγων, ανθρώπων χωρίς καμία πνευματική συνοχή οι οποίοι έχουν ως μόνο στόχο το χάος και το πλιάτσικο.
Η πλειοψηφία των ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων μπορεί να είναι άνθρωποι συντηρητικοί μπορεί να είναι άνθρωποι που έχουν έντονη πίστη στις αξίες του παρελθόντος αλλά σίγουρα είναι άνθρωποι που σέβονται τη δημοκρατία και τη νομιμότητα. Δεν μπορεί μία παράταξη που εξέλεξε προέδρους όπως τον Αβραάμ Λίνκολν που κατήργησε τη δουλεία, όπως τον Ντουάιτ Αϊζενχάουερ ο οποίος ως μετριοπαθής Ρεπουμπλικανός, προώθησε τα πολιτικά δικαιώματα υπογράφοντας το Νόμο των Δικαιωμάτων (Civil Rights Act) του 1957 και του 1960, επεξέτεινε την κοινωνική ασφάλιση, αύξησε το κατώτερο μισθό και δημιούργησε το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας και όπως τον Ρόναλντ Ρήγκαν να επιλέξει το χάος και την αναρχία από τη δημοκρατία και τη νομιμότητα.
Η αμερικανική Δημοκρατία έχει βαθιές ρίζες και αυτές οι ίδιες θα την βοηθήσουν να επανέλθει από τα χθεσινά έκτροπα που την πλήγωσαν.
* Καραγεωργίου Χαράλαμπος
-Φοιτητής τμήματος Ιστορίας και εθνολογίας του Δ.Π.Θ
- υπεύθυνος ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ειδικών πληθυσμιακών ομάδων Ο.Ν.ΝΕ.Δ νομού Κιλκίς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.